พี่ชายข้างบ้าน เรื่องสั้น(ตอนเดียวจบ)

ข้อมูลเบื้องต้น

    ถ้าพี่มิกส์รู้ว่าฉันชอบพี่เขาอยู่
มันจะเป็นยังไงนะ

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนนะคะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์แต่งไว้นานมากๆ สมัยยังละอ่อนเลย เอาไว้อ่านเบาๆ พักสมองนะคะ ถ้าชอบเรื่องสั้นเรื่องนี้สามารถคอมเม้นติชมได้เลยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามาอ่านค่า ><

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้น

ฉันรักพี่!!!

         เช้าวันจันทร์ที่สดใส  ฉันเดินเอ้อระเหยไปตามฟุตบาทเพื่อจะไปโรงเรียนอย่างเหม่อลอย T^T

          “เฮ้อ  ทำไมวันนี้พี่มิกส์ไม่มารับเราไปโรงเรียนด้วยนะ”  ฉันบ่นเบาๆ ถึงพี่มิกส์ ลูกชายของคุณป้าชื่นจิตข้างบ้าน  ฉันแอบชอบเขามาสามปีแล้วล่ะ  ถึงแม้ว่าสถานะของเราจะอยู่แค่พี่ชายกับน้องสาวเท่านั้นเอง - O-

          บรื้นนนนนนน~ เอี๊ยดดดดดดดดดด!!!

          ในขณะที่ฉันกำลังยืนเซ่อซ่าเป็นกบบวมน้ำอยู่นั้น รถสปอร์ตสีดำสุดหรูคันหนึ่งที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงก็มาเบรกเอี๊ยดลงตรงหน้าฉันอย่างแรง

          “โห  แม่เจ้า”  ฉันอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่เดินลงมาจากรถคือคุณพี่มิกส์สุดหล่อในสภาพเสื้อนักเรียนนานาชาติยังไม่ยัดเข้ากางเกง เนคไทยังไม่เรียบร้อย  ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงสุดๆ แต่ดูหล่อได้ใจ

          “ไอ้ตัวเล็ก!!! จะไปทำไมไม่รอพี่”  พี่มิกส์ตะโกนเสียงดังพลางยื่นมือมาจับแขนฉันลากไปที่รถ Y_Y

          “ก็…มายด์คิดว่า…พี่มิกส์ไม่อยากให้มายด์ไปโรงเรียนด้วย…มายด์ก็เลย….”  ฉันพูดติดๆ ขัดๆ เพราะสัมผัสจากมือพี่มิกส์มันทำให้ใจเต้นแรง ={}=

          “ก็เลยเดินออกมาก่อน  อย่างนั้นใช่มั๊ย!!!”

          หวา~  พี่มิกส์ตะโกนใส่ฉันอีกแล้วง่ะ  ฮือๆ กลัว -___-;

          “อืม ^_^;”  ฉันพยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่รู้จะทำยังไง +__+  พี่มิกส์จูงแขนฉันไปที่รถก่อนจะดันให้ฉันนั่งลงบนเบาะข้างคนขับ

          “เฮ้อ~  ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่อยากให้ไปโรงเรียนด้วย”  พี่มิกส์ถามเบาๆ พลางนั่งย่อลงให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับฉันที่นั่งอยู่ในรถ เขาไม่ยอมขยับไปไหนและไม่ยอมปิดประตูด้วยถ้าฉันยังไม่ตอบคำถาม - O –

          “ก็…ก็ทุกวันพี่มิกส์จะมารอมายด์ที่หน้าบ้าน แต่วันนี้ไม่เห็นพี่มิกส์  มายด์ก็เลยเดินออกมาก่อน”  ฉันตอบพลางก้มหน้างุดเพราะกลัวพี่มิกส์จะดุอีก  แต่สักพักพี่มิกส์ก็ยื่นมือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ แล้วพูดว่า

          “ช่างเถอะ  แต่ถ้ามีวันหลังพี่จะดุเราแน่ๆ อย่าลืมสิ คุณน้าสั่งให้พี่ดูแลเราดีๆ นะ ถ้าเราเป็นอะไรไปแล้วพี่จะทำยังไง มายด์เป็นน้องพี่นะ” พี่มิกส์พูดแล้วยืดตัวขึ้นก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับ T^T  ฉันพยักหน้ารับทั้งๆ ที่ประโยคนั้นจบไปนานแล้ว

          ‘ มายด์เป็นน้องพี่นะ’

           สุดท้าย…ฉันก็เป็นได้แค่น้องสาว

           สิบนาทีต่อมา

           พี่มิกส์มาส่งฉันที่หน้าโรงเรียนสตรีนาริก่อนจะเลยไปโรงเรียนนานาชาติของพี่เขาที่ตั้งอยู่ข้างๆ กัน ฉันอยู่เกรด 10 (ม.4) ส่วนพี่มิกส์อยู่เกรด 12 (ม.6) พี่มิกส์ย้ายมาเป็นเพื่อนข้างบ้านฉันตอนสามปีที่แล้ว ฉันชอบเขาตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก แม้ว่าพี่มิกส์จะทำเหมือนฉันเป็นคนสำคุญ แต่จริงๆ เขาก็ให้ฉันเป็นได้แค่น้องสาว =[]=

           “ยัยมายด์!!!”

           ฉันสะดุ้งโหยงอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงเซเรีย  เพื่อนรักสุดเลิฟเรียก Y^Y

           “โอย~  หัวใจจะวาย  ฉันบอกแกแล้วใช่มั๊ยว่าอย่าตะโกนเสียงดังแบบนี้อีกเดี๋ยวซิสเตอร์ก็เข้ามาดุกันพอดี”  ฉันว่าพลางลูบหูป้อยๆ

           “แหม  ทำตัวเป็นยัยแก่อายุห้าสิบไปได้  ฉันเรียกแกอย่างนี้ทุกวันยังไม่ชินอีกเหรอ”  เซเรียบ่น

           “ไม่ย่ะ!”

           “เออ  เมื่อเช้าฉันเห็นพี่มิกส์มาส่งแก”

           “เขาก็มาส่งฉันทุกวันอยู่แล้วนี่” ฉันตอบพลางเดินขึ้นบันไดเพื่อเอากระเป๋าไปเก็บไว้บนห้องเรียน – O –

           “แต่ฉันเห็นพี่เค้ามองตามแกตั้งนานเลยนะเว้ย!” เซเรียว่าต่อ ฉันชะงักกึกก่อนจะเดินต่อไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

           “พี่มิกส์ก็มองตลอดแหละ  ฉันเป็นน้องเขานี่ (พูดเองเจ็บเอง)”

           “แต่ฉันว่าสายตาพี่แกที่มองมามันแปลกๆ”  เซเรียยังไม่หยุดอารมณ์ที่จะทำให้ฉันคล้อยตาม T^T  ไม่มีวันซะหรอก  ก็เห็นพูดอย่างนี้ทุกวัน Y_Y  ฉันกำลังจะหันหน้าไปบอกเซเรียให้เลิกเพ้อเจ้อสักพัก  แต่สายตาดันไปปะทะกับยัยนิเนีย  คู่อริตัวแสบซะก่อน

           “ไงยะ  ช่วงนี้แกกับพี่มิกส์ไปถึงไหนแล้วล่ะ เขาเลิกมองว่าแกเป็นแค่น้องสาวรึยัง  ฮ่าๆๆๆ” นิเนียหัวเราะเสียงดัง  ฉันกำมือแน่นอย่างข่มอารมณ์ ยัยนี่เป็นอีกคนหนึ่งที่รู้ว่าฉันชอบพี่มิกส์เพราะบังเอิญมาได้ยินตอนฉันกำลังคุยกับเซเรียเมื่อปีก่อน ไม่รู้ว่าจงเกลียดจงชังอะไรชั้นนักหนาถึงได้เข้ามาหาเรื่องไม่หยุดหย่อน – O –

           “นิเนีย!  หุบปากเน่าๆ ของเธอไปซะ  ก่อนที่ฉันจะคว้านหนอนอยู่นั่นออกมาให้ไก่กิน” เซเรียพูดอย่างมีน้ำโห แต่นิเนียไม่สนใจ

           “คงจะยังสินะ  แต่ว่าเรื่องแบบนี้เนี่ย  ฉันสงเคราะห์ให้ได้นะ”

           เพี๊ยะ!

           เซเรียนักตบฟาดมือไปที่ใบหน้าของนิเนียอย่างจัง ฉันหันไปมองเพื่อนตัวเองด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเซเรียจะกล้าตบนิเนียกลางโรงเรียนแบบนี้ แต่โชคดีที่ช่วงนี้คนไม่ค่อยมาโรงเรียนกัน ในห้องเรียนจึงมีแค่พวกเธอสามคน นิเนียเมื่อโดนตบก็ไม่ได้หวาดหวั่นแต่อย่างใด เธอสะบัดหน้าหนึ่งครั้งก่อนจะยิ้มอย่างชั่วร้าย

           “หึ  ฉันไม่ตบแกคืนหรอกนะนังเซเรีย  แต่ฉันจะเอาคืนอย่างสาสมที่พวกแกทำกับฉัน!”  นิเนียประกาศเสียงลั่นก่อนจะเดินจากไป  ฉันรู้สึกใจหายกับคำพูดของหล่อน  เซเรียบีบไหล่ฉันเบาๆ หวังว่าการเอาคืนของหล่อนจะไม่เกี่ยวกับพี่มิกส์หรอกนะ =[]=

           เลิกเรียน

           ฉันวิ่งลงบันไดจนขาแทบจะขวิดกัน ก็เมื่อกี๊พี่มิกส์โทรมาบอกฉันว่ายืนรออยู่หน้าโรงเรียนมาชั่วโมงหนึ่งแล้ว  ถ้าฉันไม่รีบลงมาเขาจะยกเลิกโปรแกรมที่จะพาฉันไปเลี้ยงไอติม (ห่วงกิน)

           เมื่อลงมาถึงชั้นล่างสุด สายตาฉันก็มองไปเห็นผู้ชายตัวสูงผิวขาวจัดกำลังยืนพิงรถสปอร์ตสุดหรูสีดำอยู่ประตูทางเข้าโรงเรียน  แต่เอ๊ะ! นั่นใครน่ะ ผู้หญิงตัวสูงหุ่นดีคนหนึ่งกำลังยืนพูดอะไรบางอย่างให้พี่มิกส์ฟัง  แต่เขาส่ายหัวไปมาก่อนจะเหลือบมาเห็นฉันพอดี พี่มิกส์กวักมือเรียกฉันให้เข้าไปหา ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเห็นว่าผู้หญิงที่ยืนคุยอยูกับพี่มิกส์คือ ยัยนิเนีย!!!

           “รีบๆ เดินสิไอ้ตัวเล็ก! เดี๋ยวร้านไอติมปิดก่อนนะ”  พี่มิกส์บอก Y^Y  ฉันกลืนน้ำลายลงคอเอี๊อกใหญ่แล้วเดินไปหาพี่มิกส์  แต่สิ่งที่นิเนียพูดออกมากลับทำให้ฉันชะงักนิ่ง

           “พี่มิกส์!  ยัยมายด์มันชอบพี่  ยัยนี่แอบชอบพี่มาสามปีแล้ว แต่พี่กลับให้มันเป็นได้แค่น้องสาว”

           พี่มิกส์ชะงักกึก  เขากำลังจะเดินเข้ามาหาฉัน มือที่โบกให้เริ่มลดลงจนตกอยู่ข้างลำตัว รอยยิ้มของพี่เขาค่อยๆ จางหายจนเหลือแต่ใบหน้าที่เย็นชากำลังจ้องมองมาที่ฉัน

           “ได้ยินมั๊ยพี่มิกส์  ว่ายัยมายด์มันชอบพี่ ยัยมายด์ชอบพี่!!!!!”

           “พอแล้ว!!!!!!!!!!!!!”  พี่มิกส์ตะโกนเสียงดังลั่นเพื่อบอกให้นิเนียหยุดพูด  เขาค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ฉัน ซึ่งฉันก็ถอยหนี  น้ำตาที่กลั้นไว้มานานเริ่มไหลออกมาไม่ขาดสาย T^T

           “มายด์ชอบพี่…งั้นเหรอ” พี่มิกส์พูดเบาๆ แล้วหันหน้าหนีเหมือนไม่อยากยอมรับมัน  ฉันพยักหน้าก่อนจะสะอึกสะอื้นจนตัวโยน

           “เมื่อไหร่…พี่ถามว่าตั้งแต่เมื่อไหร่!!!!!!”  พี่มิกส์ตะโกนเสียงดัง  ตาของเขาเริ่มแดงกล่ำ

           “เมื่อ…อึก!...สะ..สามปี….ที่  อึก!....แล้ว”  ฉันพูดแทบไม่เป็นภาษา TOT  พี่มิกส์หันหน้าหนีเหมือนไม่อยากรับฟัง ฉันรู้ว่าพี่เขาก็เจ็บปวดไม่แพ้ฉัน จากคนที่เคยคิดว่าเป็นน้องสาวกลับแอบชอบตัวเองมาสามปีอย่างที่ไม่ควรทำ ฉันเข้าใจ

           “หึๆ”  นิเนียหัวเราะเบาๆ ฉันหันไปมองหน้าหล่อนอย่างโกรธเคืองก่อนจะตัดสินใจวิ่งหนีเข้าโรงเรียนอีกครั้งโดยไม่ฟังเสียงเรียกของใครเลย

           “มายด์! มายด์!!!”

           19.20  น.

           ซ่า~  ซ่า~

           ฉันเงยหน้ามองฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสาย ฉันเดินมาจากโรงเรียนด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอนราวกับลูกหมาตกน้ำ  เสื้อนักเรียนที่แนบเนื้อเห็นไปถึงไหนต่อไหนแต่ฉันไม่สนใจ เฮ้อ~ เดินอีกประมาณห้านาทีก็ถึงบ้านแล้วล่ะ ฉันหยุดร้องไห้มาชั่วโมงกว่าแล้วนะ  เสียใจก็เสียใจอยู่แต่ปวดขาง่ะ ที่เดินมาเกือบสี่กิโล จริงๆ ตอนที่ฉันกลับเข้าไปในโรงเรียนเซเรียยังไม่กลับพอดี เธอเลยอาสาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อปลอบใจฉันก่อนจะให้คนขับรถมาส่งที่สถานีรถไฟฟ้าที่ฉันยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะกลับบ้านด้วยวิธีนี้ แต่สุดท้ายหลังจากเพื่อนกลับไปฉันก็เลือกที่จะเดินกลับเองเงียบๆ ใครจะไปคาดคิดว่าจู่ๆ ฝนจะตกลงมา

           Villa  Home

           ฉันมองป้ายชื่อหมู่บ้านไฮโซก่อนจะเดินเข้าไป  ฝนยังไม่หยุดตกเลย นี่ฉันมาตากฝนเป็นนางเอก MV อะไรอยู่เนี่ย  TOT  เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบวิ่งเข้าไป บ้านหลังที่สามนั่นแหละบ้านฉันเอง Y_Y  ฉันหยิบกุญแจบ้านออกจากกระเป๋าเป้ก่อนจะไขประตูรั้ว  โชคดีที่วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่เพราะออกไปงานเลี้ยงรุ่นข้างนอก ไม่งั้นคงต้องตอบคำถามกันเสียยกใหญ่ว่าทำไมกลับมาสภาพนี้

           แอ๊ดดด  ปึก! เคร้ง!

           กุญแจบ้านของฉันร่วงลงกับพื้นทันทีเมื่อสายตาโฟกัสไปเห็นภาพตรงหน้า O_O พี่มิกส์ยืนอยู่หน้าบ้านฉัน ใบหน้าของพี่เขามีรอยยิ้มที่อบอุ่น  ตัวของเขาเปียกแบบลูกหมาตกน้ำอย่างที่ฉันเป็น นี่เขามารอฉันเหรอ – O –  น้ำตาที่แห้งเหือดไปนานเริ่มหลั่งลงมาอีกครั้ง  นี่ฉันกำลังจะตัดใจจากเขาแล้วนะ  มาทำให้ฉันใจเต้นทำไมอีก T^T

           “พะ…พี่มิกส์!”  ฉันครางอึ้งๆ ก่อนจะหันไปพูดกับพี่เขารัวๆ แล้วรีบเดินห่างออกไปเพื่อจะเข้าบ้าน “พะ…พี่มิกส์ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ  มายด์รู้ตัวดีว่าควรทำยังไง  มายด์จะตัดใจจากพี่มิกส์ค่ะ!!!!”

           หมับ! >O<

           ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจ พี่มิกส์เดินเข้ามาสวมกอดฉันอย่างแรง แก้มของพี่เขาอยู่ติดกับแก้มฉันก่อนที่เขาจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ

           “พี่ไม่ยอมให้เราตัดใจหรอก”

           “พี่…หมายความว่า….”

           “พี่ชอบมายด์!!!” พี่มิกส์พูดเสียงดังก่อนจะสวมกอดฉันแน่นขึ้นจนกระดูกแทบหัก ฉันอ้าปากอย่างช็อกๆ  นี่ฉันหูฝาดไปรึเปล่า – O –

            “พะ…พี่มิกส์”

            “พี่ชอบมายด์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ตอนนั้นมายด์เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมาก ยิ้มสวย นิสัยดี พี่เข้าไปหาคุณน้าจนกระทั่งเธอให้พี่เป็นคนดูแลมายด์ พี่เริ่มตีสนิทกับมายด์  พี่ไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงเพราะตอนนั้นเราเป็นได้แค่พี่ชายกับน้องสาว”

            “พี่มิกส์…”

            “พี่ชอบมายด์นะ” พี่มิกส์บอกอีกครั้งก่อนจะก้มลงหอมแก้มฉันเบาๆ หัวใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้

            “มะ…มายด์…ก็….”  ฉันพูดติดขัดอย่างเขินๆ  พี่มิกส์ฉันตัวฉันหมุนไปหาพี่เขาก่อนจะก้มหน้าลงมาเพื่อฟังสิ่งที่เขาอยากได้ยิน

            “ว่าไงครับ ^__^”

            “มายด์ก็…ชะ..ชอบ…พี่ค่ะ!” ฉันพูดรัวๆ แล้วก้มหน้าลงด้วยความเขิน TOT  พี่มิกส์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะช้อนคางฉันขึ้นมา

            “นี่ถ้าพี่บอกมายด์ไปตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คงไม่ต้องรอมาจนถึงสามปีแบบนี้หรอก” พี่มิกส์บ่นพลางทำหน้าบึ้ง

            “นั่นสิ  ฮ่าๆ” คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายหัวเราะเสียงดัง >O<  พี่มิกส์หันมามองหน้าฉันก่อนที่ใบหน้าของเราจะเคลื่อนเข้าหากันช้าๆ พี่มิกส์จูบฉันแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่สามารถบรรยายมาเป็นคำพูดได้  จูบที่ให้รสชาติหวาน บวกกับฝนที่กำลังตกลงมาไม่ขาดสาย  โรแมนติกจริงๆ เลยเนอะ ^_____^

            หนึ่งปีต่อมา

            “พี่มิกส์!  มายด์เปลี่ยนจนชุดจะหมดตู้อยู่แล้วนะ ยังไม่พอใจอีกรึไง”  ฉันบ่นกระปอดกระแปดเมื่อพี่มิกส์จะพาฉันไปไหว้คุณย่าของเขาที่ต่างจังหวัดแต่กลับไล่ฉันไปเปลี่ยนชุดใหม่มาห้ารอบแล้ว Y^Y

            “ก็มันสั้นนี่มายด์  ไม่รู้รึไงว่าเราดึงดูดผู้ชายขนาดไหน” พี่มิกส์ว่าพลางเบือนหน้าหนี – O –  เขาก็เป็นอย่างนี้ตลอดแหละ คบกันมาเป็นปีแล้วแต่ยังไม่วางใจเรื่องห่วงผู้ชายมาจีบฉันอยู่ดี อ๋อ  ลืมบอกไป  คุณป้าแม่ของพี่มิกส์และแม่ของฉันรู้เรื่องของเราแล้วล่ะ  แถมยังสนับสนุนเต็มที่ด้วย เห็นว่าเป็นคนรู้จักกัน ส่วนยัยเซเรียก็ตบมือดังลั่นใหญ่เลยว่ามันบอกแล้วว่าพี่มิกส์ต้องแอบคิดอะไรกับฉันแน่ๆ ส่วนยัยนิเนียตอนนั้นก็งงใหญ่เลยว่าทำไมเรื่องมันกลับตาลปัตรเช่นนี้  แต่ตอนนี้พวกเรากลายเป็นเพื่อนซี้กันแล้วนะ

            “โธ่~  พี่มิกส์  มายด์ไม่สนใจผู้ชายพวกนั้นหรอก คนที่มายด์สนคือพี่มิกส์ต่างหาก”  ฉันบอกแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆ พี่มิกส์บนโซฟา  เขาหันมามองหน้าฉันด้วยคิ้วขมวดก่อนจะก้มลงหอมแก้มฉันเบาๆ

            “ถึงยังไงพี่ก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี”  พี่มิกส์ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วดึงฉันให้ลุกตามไปด้วยก่อนจะจับฉันหมุนตัวเบาๆ แล้วก็ทำหน้าบึ้งอีก “นั่นไง  หมุนยังไงก็น่ารัก  พี่ชักจะไม่อยากพาเราออกไปไหนแล้วนะ” 

            “พี่มิกส์~”  ฉันอ้อนแล้วเอาหน้าไปคลอเคลียกับไหล่พี่มิกส์  “พี่มิกส์ก็เหมือนกันแหละ  หล่อๆ อย่างนี้สาวๆ ติดตรึมเลยล่ะสิ”  ฉันบอกแล้วทำแก้มป่อง  พี่มิกส์กรอกตาไปมาเหมือนคนร้อนตัวก่อนจะหันมาหาฉัน

            “อันที่จริงก็ติดเยอะเลยแหละ”

            “พี่มิกส์!”  ฉันร้องแล้วตีแขนพี่มิกส์ไปหนึ่งที

            “โอ๊ย~  พี่แค่ล้อเล่น”  พี่มิกส์ว่าพลางลูบแขนตัวเองป้อยๆ TOT  ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของพี่เขาซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พี่มิกส์หันหน้ามาพอดี

            “ยิ้มแบบนี้วอนโดนดีซะแล้ว”  พี่มิกส์มองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์  ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ก่อนจะเป็นฝ่ายวิ่งหนี

            “แง้~  พี่มิกส์  มายด์เสียหายบ่อยแล้วน้า  อย่ารังแกเด็กสิ”  ฉันบอกไปวิ่งไป   พี่มิกส์ยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะวิ่งตามฉันมา  แง้~  ฉันจะรอดมั๊ยเนี่ย

แฮ่ๆ เพิ่งเจอกัน  นี่เป็นผลงานเรื่องสั้นเรื่องแรกของไรท์เอง จะพยายามเอาเรื่องยาวมาลงให้เร็วๆนี้  ชอบไม่ชอบยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ ขอบคุณที่กดเข้ามาอ่านกันน้า