เทศกาลที่รอคอยมาสิบเอ็ดเดือนของผม ในที่สุดก็มาถึง ...
คริสต์มาสเดย์ คริสต์มาสที่ผมหลงใหลในความสวยงามของแสงไฟที่สวยงาม และเสียงดนตรีที่บรรเลงตามสถานที่ต่างๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมมีความสุขมากกว่าเดือนที่ผ่านมา และผมคิดว่าคนอื่นๆก็คงชอบไม่แพ้กัน
ผมกวาดสายตามองบรรยากาศรอบตัว ผู้คนที่เดินไปมาท่ามกลางหิมะที่กำลังตก เสียงเพลงที่กำลังบรรเลงในร้านอาหารที่ผมกำลังนั่งนั้นทำให้ผมพอใจไม่น้อย ใครๆก็ต่างรอเทศกาลนี้เหมือนผม เป็นวันที่เราทุกคนต่างมาพบปะสร้างสรรค์กับครอบครัว และคนที่เรารัก
และผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ..
หนึ่งในคนที่รอคอยคนรักของผมในเทศกาลสำคัญนี้
Rrrrrrrrrr
“ครับ พี่แทยง”
“อ่า.. เตนล์รออยู่ที่ร้านเดิมครับ”
“ใกล้ถึงแล้วเหรอครับ”
“แล้วเจอกันนะครับ”
สิ้นสุดบนสนทนา ผมกดวางสายกับปลายสายนั้น ก่อนที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย ใบหน้าของผมที่เต็มไปด้วยความหวัง และบวกกับความตื่นเต้นที่อยู่ภายในใจที่สะสมไว้ตอนนี้แทบจะล้นออกมา ก่อนหน้านี้แทบจะไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย แต่พอเขากำลังจะมาถึงสถานที่ที่นัดกันไว้แล้ว มันกลับดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ฉลองกันมาห้าปีแล้ว แต่ก็ยังตื่นเต้นเหมือนเดิม ..
ผมนั่งมองออกไปนอกร้าน สำรวจบรรยากาศข้างนอกอีกครั้ง
สายตาจับจ้องไปยังเด็กเล็กที่วิ่งเล่นกับเพื่อน
ผู้คนที่กำลังมีความสุขกับครอบครัวและคนรัก
หิมะที่กำลังร่วงโรยรินลงสู่พื้น
รอยยิ้มผู้คนที่มีความสุขมากกว่าทุกวันที่กำลังส่งยิ้มให้กันนั้น ทำให้ผมฉุดคิดขึ้นมาว่า
ถ้าเทศกาลนี้มีทุกๆเดือน มันจะเป็นความรู้สึกยังไงกันนะ ..
ผมนึกคิดภายในใจถ่วงเวลารอคนที่พร้อมจะมาฉลองคริสต์มาสด้วยกัน
คำตอบของผมทำคนตรงหน้าหลุดหัวเราะออกมาชอบใจ เพราะหลังจากที่ผมพูดเสร็จ ผมดันทำหน้าหงุดใส่
‘คงจะมีความสุขทุกเดือน’ นั่นเป็นคำตอบแรกในหัวของผม
“ขอพรกับซานต้าอยู่เหรอครับ” เสียงคุ้นหูนั้นกระซิบข้างหูผม ในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ
ผมหันไปหาเสียงนั้น ก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะเผยรอยยิ้มออกมา
“ คิดอะไรอยู่เหรอครับ? ” พี่แทยงยิ้ม ก่อนจะเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้าม
“ พี่แทยง ” ผมยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่เพิ่งมาถึง
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะครับ” ผมยิ้ม
เราใช้เวลาสร้างสรรค์กันในร้านอาหารไปเกือบชั่วโมงครึ่ง ก่อนที่ผมและพี่แทยงจะออกจากร้าน
เราสองคนนัดกันเดินไปสถานที่ที่หนึ่งที่เราเคยไปขอพรกันครั้งแรก
เพราะเป็นครั้งแรกที่เคยฉลองคริสต์มาสด้วยกัน พวกเราเดินตามถนนไปเรื่อยๆเหมือนกับคนอื่นๆ
เราสองคนชอบบรรยากาศในเทศกาลนี้มาก ดังนั้นมันทำให้ผมนึกถึงห้าปีก่อน
ก่อนที่เราสองคนจะคบกัน เราทั้งสองคนสัญญากันว่า ถ้าจะคบกัน ต้องขอกันคบในเทศกาลนี้เท่านั้น
มันอาจจะแปลกสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเราสองคนนั้นมันมีอะไรที่พิเศษ เพราะบรรยากาศแบบนี้
หาได้แค่ปีเดียวเท่านั้น และเทศกาลที่เราชอบกับวันครบรอบของเรามาอยู่ด้วยกันในวันเดียว
มันก็เลยดูพิเศษกว่าวันอื่นๆ
“คิดถึงคนอื่นเหรอ” แทยงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำให้ผมหลุดขำออกมา
“จะคิดถึงใครได้นอกจากพี่ล่ะครับ” ผมตอบออกไป
“เข้าใจแล้วว่าเตนล์คิดถึงพี่ เพราะพี่มีคนเดียวบนโลกนี่หน่า ”
หลังจากที่เดินคุยกันมาพักใหญ่ เราสองคนก็มาถึงสถานที่ที่เราตกลงคบกันครั้งแรก
บรรยากาศที่นี้ถึงจะตกแต่งและเปลี่ยนไปในทุกๆปี แต่ความรู้สึกของเรากลับไม่เปลี่ยนเลยสักครั้ง
ผมมองหน้าพี่แทยงก่อนจะเริ่มหลับตาอธิฐาน ขอพรให้กับตัวเองและคนที่อยู่ตรงหน้า ..
เกล็ดหิมะเล็กส่งกลิ่นหอม
ดอกไม้เล็กแห่งฤดูใบไม้ผลิ
เพ้อฝันไปอย่างเขินอายอยู่ภายใน
ใต้กิ่งไม้นั้น เรามาอยู่กันเงียบ ๆ
จับมือกันเอาไว้
แล้วอธิษฐานกันเถอะนะ
หลังจากที่หลับตาตั้งใจอธิฐานขอพรนั้น ผมมองไปยังคนตรงหน้าที่กำลังจับจ้องมองผมอยู่
ก่อนที่จะปริปากถามอะไรบางอย่างกับผม
“เตนล์ขออะไรเหรอครับ”
ผมยิ้มให้กับความน่ารักของคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู ก่อนจะตอบคำถามนั้นออกไป
ให้เรามีความสุขเหมือนที่เป็นในวันนี้
“เตนล์ขอให้พี่แทยง อยู่ฉลองวันคริสต์มาสกับเตนล์ทุกๆปี ”
คำอธิษฐานแรกของฉัน ให้เธอและฉัน
คำอธิษฐานที่สอง ให้เราอยู่ด้วยกันตลอดไป
คำอธิษฐานที่สาม ให้คำอธิษฐานอื่นใด
ขอให้เป็นจริงทั้งหมด
ความคิดเห็น