คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #88 : Ep.06 - Arthur
UNagain.06 – Arthur
“เฮ้อ! ดูเหมือนเจ้าเฒ่านั่นจะหนีไปได้ล่ะนะ”
วีดเปรย ส่วนแพทตี้กับกริชก็งุนงงไม่เข้าใจ คนลึกลับผู้นี้เดาะลิ้น
จากนั้นจึงเดินไปยังกรงเหล็กซึ่งขังพวกทาสเอาไว้พลางเรียกธนูอาคมออกมาอีกครั้ง วู้ม! ผืนเพลิงขนาดใหญ่พลันควบแน่นกันกลายเป็นธนูเหล็ก
เขาคว้ามันไว้ จากนั้นจึงทาบนิ้วลงกึ่งกลางธนูลากศรเพลิงมาขึงไว้
“น่าสงสาร”
เปรี้ยง!
อีกฝ่ายพูดเพียงเท่านั้น ก่อนจะปล่อยท่าพลังจิตเข้าใส่พวกทาสเต็มเปา
แรงระเบิดนี้ส่งผลให้พวกมันตายคาที่ แต่ละคนล้วนกลายเป็นเศษเนื้อกระจัดกระจายไปทั่ว
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครหลงรอด วีดจึงลดมือลง
ทั้งแพทตี้และกริชล้วนเข้าใจการกระทำของเขาดี
———นี่คือการปลดปล่อย
ทั้งคู่ตระหนักเช่นนั้น
ขณะเดียวกันพอวีดเสร็จธุระแล้วจึงเดินกลับไปโดยไม่แยแสต่อชายหญิงเบื้องหน้า
พอเห็นอย่างนั้น หางคิ้วของกริชจึงกระตุกวูบ
สมองของเขาพลันฉุกนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เดี๋ยวก่อน!”
กึก!
วีดหยุดเท้าไว้ครึ่งก้าวก่อนจะเหลือบมองมาเล็กน้อย เขาว่า “มีอะไร?” ส่งผลให้ชายหนุ่มยิ้มทุลักทุเล
แล้วว่า “เอ่อ.....คือพวกเราอยากขอบคุณน่ะที่นายช่วยเราไว้” เขาว่า ก่อนจะกดหัวแพทตี้พลางโค้งคำนับเองด้วยโดยมีหญิงสาวลอบถลึงตามองเล็กน้อยเบาๆ
“อย่าใส่ใจเลย การช่วยพวกนายก็เหมือนกับของแถมนั่นล่ะ
เป้าหมายของชั้นคือการตามคน ที่อุตส่าห์มายัง <ขุม>
ก็เพราะแบบนี้แหละ”
“ขุม?”
“ดูเหมือนจะเป็นมือใหม่เรื่องนรกสินะ?” วีดชี้นิ้วลง พลางเอ่ยต่อ “ที่นี่คือนรก
พวกนายคงรู้แล้วสินะ?” ซึ่งพอถามแบบนั้น
ทั้งสองจึงพยักหน้าเบาๆ เธอกล่าว
“ในนรกน่ะแบ่งออกเป็น 3 แดนหลักๆ ได้แก่ หนึ่งแดนตัดสิน
สองแดนทะเลทรายไร้สิ้นสุด และสามแดนลงทัณฑ์ สองอย่างแรกไม่ขอพูดถึง
เราจะเอาเรื่องแดนลงทัณฑ์เป็นหลักก่อน ซึ่งแดนลงทัณฑ์ก็ความหมายตามตัว มันคือสถานที่ไว้ชดใช้บาปตามความเชื่อของศาสนาล่ะนะ”
วีดชูมือขึ้นเผยให้เห็นสัญลักษณ์กงล้อ 8 ซี่อยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน
“ที่นี่คือแดนลงทัณฑ์ของศาสนาพุทธ เพราะงั้นส่วนใหญ่ก็เลยจะเป็นพวกคนพุทธ
ซึ่งตัวชั้นเองก็เหมือนกัน” เธอลดมือลง ระหว่างนั้นทั้งกริชและแพทตี้ก็ล้วนเหลือบมองฝ่ามือตนว่ามีสัญลักษณ์ดังกล่าวอยู่หรือไม่
และก็เป็นดังว่า
บนมือของชายหนุ่มนั้นมีตรากงล้อแบบเดียวกับของวีดอย่างไม่ผิดเพี้ยน
“..........”
กระนั้นของแพทตี้กลับแตกต่างกันออกไป ไม่สิ...ไม่ใช่แตกต่าง
———เพราะตราของเธอนั้นคือไม่มีเลยต่างหาก
“แพทตี้? เป็นอะไรไปน่ะ?”
“อ-เอ๋? ม-ไม่นี่...ก็แค่รู้สึกเพลียน่ะ
คงเป็นเพราะเจอเรื่องแบบนั้นมาล่ะนะ”
เธอกล่าวรน ก่อนจะทำทีเป็นยกมือไพล่หลังไว้อย่างเหนื่อยอ่อน
กริชไม่ใส่ใจ จากนั้นจึงหันมาคุยต่อ “นาย...ไม่สิ วีดขอพูดตามตรงเลยนะ
ว่าชั้นน่ะอยากออกไปจากนรกแห่งนี้” เขากำหมัดแน่น แล้วว่า
“เพราะงั้นขอร้องเถอะ ช่วยบอกวิธีเอาตัวรอดจากที่นี่ให้ที!”
“ขอปฏิเสธ”
วีดตอบปัดอย่างลวกๆ ผิดกับชายหนุ่มซึ่งถ่างตาค้างไปแล้ว
“ทำไมล่ะ..!?”
“คำตอบก็ง่ายๆ เพราะที่นี่คือขุมที่หนึ่ง【ซันชีว่า】นรกแห่งการเกิดใหม่”
“หมายความว่าไง?”
“ในแดนลงทัณฑ์น่ะมีผู้ทำบาปไว้หลายแบบ
เพราะแบบนั้นแดนลงทัณฑ์จึงแตกแขนงเป็น 8 ขุมซึ่งแตกต่างกันออกไปตามความผิด และที่นี่ก็คือนรกขุมที่หนึ่ง
ความผิดที่ต้องลงขุมแห่งนี้คือการชื่นชอบฆ่าสัตว์”
———น้ำเสียงพลันแปรเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบ
“คงไม่ต้องบอกนะว่าทำไมชั้นถึงปฏิเสธ”
“อ-อึก..!”
“คงเป็นเรื่องจริงสินะ? ถึงจะไม่ได้เป็นพวกโหดร้ายแบบฆ่าคนมั่วซั่ว
แต่สมมุติแค่นายชอบตกปลาบ่อยๆ การจะมาจบอยู่ที่ขุมแห่งนี้ก็คงไม่ใช่แปลกอะไรนัก”
“ถ้ารู้อย่างนั้นแล้วทำไมถึง––”
“คนเรามันเชื่อใจกันได้ง่ายๆที่ไหน? บางทีนายอาจจะเคยเป็นฆาตกรโรคจิตมาก่อนก็ได้”
“อย่ามาพูดซี้ซั้ว! เธอเองก็เพิ่งฆ่าคนไปไม่ใช่รึไง!?”
“แล้วทำไมล่ะ?”
วีดเผยสีหน้าไม่ยี่ระออกมา จนเขาถึงกับสะอึก อีกฝ่ายย่างเท้าเข้ามาอย่างแช่มช้าแต่หนักแน่น
หนึ่งก้าว สองเก้า สามเก้า ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าชายหนุ่ม
พร้อมกับจ้องเขม็งโดยไม่ละสายตา
“ที่นี่ไม่ใช่โลกแต่เป็นนรก ผู้แข็งแกร่งคือกฎ
นี่น่ะเป็นกฎหลักของที่นี่”
เธอชี้นิ้วแตะหน้าผากกริชโดยไร้ซุ่มเสียง
“วิธีเอาตัวรอดจากที่นี่จำต้องพึ่งอาคม
ชั้นสอนบทร่ายให้กับคนที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่ได้หรอกนะ”
“.....อาคมที่พูด หรือว่าจะเป็นธนูแปลกๆนั่น?”
“ใช่”
ทันใดนั้นสมองของกริชก็พลันประมวลผล การที่บอกว่าสอนอาคมกันได้
ย่อมแสดงว่าเขาก็สามารถใช้อาคมแบบเดียวกับวีดได้เช่นกัน พอนึกอย่างนั้นชายหนุ่มก็เผยหยาดเหงื่อขึ้นหน้า
แล้วเหยียดยิ้ม
มีหนทางรอดแล้ว! หากเรามีพลังแบบนั้นอยู่ล่ะก็.....
“ถึงอย่างนั้นชั้นก็ไม่สอนบทร่ายให้นายอยู่ดี” อีกฝ่ายถอนมือออก จากนั้นจึงสะบัดผ้าคลุมอีกครั้งพลางหันกลับไป “ลาก่อน” เธอเอ่ยแค่นั้นก่อนจะสาวเท้าไปอย่างเงียบงัน
กริชยื่นมือหมายจะคว้าตัววีด แต่สุดท้ายเขาก็ลดมือลง ได้แต่มองคนสวมฮู้ดเดินห่างออก
ผู้แข็งแกร่งคือกฎ
เพราะแบบนั้นกริชจึงรู้ตัวว่าเขาไม่มีสิทธิ์รั้งเธอไว้
“..........”
ชายหนุ่มเผยสีหน้าสลด โดยมีหญิงสาวคอยมองอยู่ข้างๆ
———แล้วตอนนั้นเธอก็โพล่งขึ้น
“อสูรแปดชั้น!”
กึก! วีดชะงักฝีเท้าก่อนจะเหลือบมองมายังแพทตี้อย่างเงียบงัน
ราวกับจะสื่อว่า ‘ต้องการอะไร?’ อยู่ยังไงอย่างนั้น
ทางด้านหญิงสาวเมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบรับของอีกฝ่าย เธอจึงเอ่ยสำทับ
“อสูรแปดชั้น...เกล ชั้นรู้จักหมอนั่น”
۞۞۞
ความคิดเห็น