คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : Ep.61 - Silly
UNagain.61 – Silly
“ทำไมชั้นต้องร่วมมือกับเธอ?”
“หึหึ เหตุผลง่ายๆเลยคือนายจะได้สิทธิ์ครอบครอง【ประตูภพ】ไงล่ะ”
“ชั้นไม่ต้องการ อย่าคิดจะหลอกใช้ชั้นซะให้ยากเลย”
“.....ช่วยไม่ได้น้า”
เปรี้ยง!
ทันใดนั้นรอบตัวซีหลงก็ปะทุไอเลือดสีแดงฉานออกมา ท่าพลังจิตงั้นเหรอ!? เกลลอบตระหนก
เป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่าอาคมอสุภะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้ คลื่นช็อคเวฟซึ่งแผ่ออกมา
ส่งผลให้เขาเสียหลักกระเด็นไปไกลเกือบ 10 เมตร จังหวะนี้อีกฝ่ายจึงเหยียดกายขึ้นอย่างแช่มช้า
แล้วสะบัดคอดังกรอบแกรบ
“การเจรจาล้มเหลว งั้นก็ลาก่อย”
“เดี๋ยวก่อนสิ!”
ราวกับคำพูดนั้นเป็นเพียงอากาศธาตุ
หญิงสาวเพียงโบกมือลาก่อนจะทะยานร่างหายวับไปทั้งอย่างนั้น “อะไรกัน!?” เกลอุทาน
บาดเจ็บหนักขนาดนั้นแต่กลับเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันได้——
“ยัยนั่นแกล้งทำเป็นเสียท่างั้นเหรอ?”
———ใช่ หนนี้ผู้แพ้ก็คือตัวเขาเอง
ท่ามกลางลมระอุจากไอโลหิตเมื่อครู่
เกลทำได้แต่เพียงมองไล่หลังเธอไปอย่างเงียบๆ เขาลุกขี้น
ก่อนจะหันไปกล่าวกับวีดซึ่งหัวกระเซิงจากแรงปะทะว่า “ภารกิจของชั้นเสร็จสิ้นแล้ว”
ชายหนุ่มเร่งท่าพลังจิตแผ่ไอเลือดคละคลุ้งปกคลุมโคนขา
“นายเป็นอิสระ”
เขาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะทะยานร่างหายวับไปอีกคน
.....ดังนั้นแอเรีย A แห่งนี้จึงหลงเหลือวีดอยู่เพียงลำพัง
“ถล่มฐานพวกมันไปสองแห่ง? เจ้าเนี่ยนะ?”
“ใช่”
เกลตอบลิโป้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ถูกบอกกล่าวออกไปว่าตนเป็นกระทำ โดยปิดเรื่องของอันเดตและซีหลงเอาไว้
ทั้งนี้ก็เป็นเพราะไม่อยากให้วุ่นวายซะเปล่าๆ ดังนั้นพอลิโป้ทราบเรื่องที่เขาเล่าเสร็จ
เจ้าตัวจึงสั่งกำลังพลทหารไปตรวจสอบอีกทีนึง ลิโป้เดาะลิ้น ครุ่นคิดถึงความเป็นมาของเกล
บางทีชายผู้นี้อาจเป็นวีรชนเช่นเขากับชิมาสุก็ได้
———ลิโป้เชื่ออย่างนั้น
“จะว่าไปข้าก็ยังไม่รู้นามของเจ้าเลยนี่
หากมิรบกวนจนเกินไป ข้าขอทราบชื่อกับดูใบหน้าของเจ้าได้รึไม่”
“.....ใบหน้าชั้นมีแต่แผลเหวอะหวะไม่น่า––”
“มิได้ๆ เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไยเจ้าข้าต้องคิดมาก?”
เกลกระตุกคิ้วลอบสบถในใจว่า ‘ไอ้เวรนี่’ อย่างไม่พอใจนัก
ก่อนจะปรับอารมณ์กล่าวนอบน้อมกลับไป “ถ้างั้นก็ได้” พลางปลดผ้าพันแผลบนศีรษะออกอย่างช้าๆ ท่ามกลางสายตาลุ้นระลึกของอีกฝ่าย
อย่างน้อยเกลก็พอมั่นใจได้ว่าเขาในตอนนี้ไม่ได้มีใบหน้าเช่นเดิมแล้ว
———ทว่าตอนนั้นเองลิโป้ก็เบิกตากว้างอุทานขึ้น
“นี่เจ้า.....!?”
พอเห็นปฏิกิริยาตอบรับแบบนั้น เขาจึงเหงื่อแตกพลั่ก
คิดว่าผิดคาดอยู่ในใจ กระนั้นก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปยิ่งกว่านี้ ชายตรงหน้ากลับหัวเราะในลำคอออกมา
“หึหึหึ ถึงจะไม่ใช่วีนชน
แต่ก็เป็นบุคคลสำคัญสินะ”
“บุคคลสำคัญ?”
ความสงสัยพลันแล่นเข้าสู่โสตประสาท ที่นี่เป็นห้องพักของลิโป้ซึ่งกล่าวเลยคือบ้านจริงๆไม่ใช่ลานฝึก
ดังนั้นทันทีที่เกลเหลือบไปเห็นกระจกบานใหญ่ข้างตัว
ชายหนุ่มจึงถ่างตาค้างไม่ต่างกัน
“นี่มัน...อะไร?”
ผมสีดำขลับยาวสลวยถึงกลางหลัง
ใบหน้ารูปไข่ผิวขาวตาสองชั้น
คนในกระจกนั้นไม่มีเค้าเดิมของเกลเหลือเลยซักนิด ไม่สิ...เรียกได้ว่าเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้
ดูท่าศัลยกรรมทั้งร่างที่บ๊อบบอกเอาไว้จะเป็นเรื่องจริง ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
———ไอ้คนในเงานั่น
มันคือโมนาลิซ่าไม่ใช่รึไง..!?
“แก.....ไอ้บ๊อบบบบบ”
เกลลากเสียงยาวพลางขบฟันแน่นด้วยสีหน้าแดงก่ำ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาในตอนนี้รู้สึกยังไง ลิโป้ที่เห็นอย่างนั้นจึงได้สติ
ทักไปว่า “ล่วงเกินแล้ว เชิญท่านโพกผ้าดังเดิมเถอะ” โดยมีเกลหันขวับมองตาเขียวตอบว่า “ไม่บอกก็จะทำอยู่แล้ว!”
ฟืด!
เมื่อมัดผ้าขาวแน่นศีรษะดี เกลจึงลอบเบาใจลง
กระนั้นความรู้สึกขุ่นเคืองยังคงอยู่ นับว่าโชคดีที่อวัยวะสืบพันธุ์กับหน้าอกยังเป็นปกติดังที่บุรุษเพศทั่วไปควรจะมี
ถึงจะคิดอย่างนั้นเขาก็ยังหัวเสียใจอยู่ ลิโป้ว่า
“แล้วทีนี้จะให้ข้าเรียกเจ้าว่าอะไรล่ะ?”
“.....เกล”
ขุนศึกในตำนานเลิกคิ้วแปลกใจเล็กน้อย
กระนั้นก็ไม่คิดจะคาดคั้นเอาคำตอบใดอีก มันว่า “แต่นี้เป็นต้นไป เจ้าได้รับตำแหน่ง《เงา》ซึ่งเป็นหน่วยงานราชการหลัก
ทั้งนี้ยศและตำแหน่งจะยังคงอยู่ถ้าหากเจ้ายอมเข้าร่วมกับกองทัพ”
“กองทัพ?”
“ถูกต้อง เจ้าอาจไม่รู้
แต่เมืองๆนี้ก็เหมือนกับประเทศปกติทั่วไปนั่นแหละ มีกฎระเบียบแรงงานและก็กำลังพลไว้จัดสรรทรัพยากร
หรือช่วยเหลืองานในเรื่องต่างๆ”
“อ่าฮะ งั้นถามหน่อย ถ้าหากทางนี้ตกลงแล้วจะได้อะไร?”
“สวัสดิการ เงินเดือน และสิทธิ์พิเศษต่างๆ”
“.....อย่างนี้นี่เอง แล้วไอ้ตำแหน่ง《เงา》อะไรนั่นมันอยู่ในระดับไหนล่ะ? ทำไมถึงมาชวนชั้น?”
“ของเจ้าเป็นยศพิเศษ เรียกง่ายคือตำแหน่งสายลับ
เจ้าจะเปิดเผยตัวตนไม่ได้เด็ดขาด ส่วนถามว่าเหตุใดจึงชักชวนน่ะเหรอ? คำตอบก็คือเจ้าแข็งแกร่งยังไงล่ะ
การที่เจ้ายังมีชีวิตรอดกลับมาจากภารกิจนั่นได้ถือเป็นข้อยืนยันอันยากจะปฏิเสธ”
“อืม.....ความจริงการเข้าร่วมกับกองทัพก็ไม่เสียหายล่ะนะ
จะว่าไปนายอยู่ในตำแหน่งไหนล่ะ? ยศครูฝึกรึยังไง?”
“เจ้ากล่าวเกินเลยไปแล้ว ก็แค่ผู้บัญชาการน่ะ”
“.....ไอ้นั่นไม่เรียกว่าเกินเลยหรอกนะ
ออกจะเป็นเชิงดูถูกซะด้วยซ้ำ”
พอเขาพูดอย่างนั้นลิโป้หัวเราะร่วนออกมากล่าวต่อ “ยศในกองทัพ มีทั้งสิ้น 4 เหล่า
ได้แก่《ผู้ตรวจการ》,《ผู้พิทักษ์》,《ผู้นำเศียร》และ《ราชา》ของเจ้ามีตำแหน่งเทียบเท่ายศผู้พิทักษ์เลยทีเดียว
เช่นนี้แล้วก็จงภูมิใจเสีย”
“เดี๋ยวนะ แล้วยศผู้บัญชาการล่ะ?”
“นั่นคือยศ《ผู้นำเศียร》จะเรียกแบบไหนก็ได้ แล้วแต่ความเข้าใจ”
เมื่อสรุปได้เช่นนั้นเกลจึงผงกศีรษะเข้าใจ
กระนั้นที่ฉุกนึกขึ้นได้ก็คือตำแหน่ง <ราชา> จากที่ฟังดู
เขาคาดว่าคงเป็นฮิราอย่างไม่ต้องสงสัย จะอย่างไรก็ดี เกลก็ไม่ได้ใส่ใจนัก
กลับกันเขาว่า
“ชั้นยอมรับข้อเสนอ”
“โอ้? ประเสริฐ! ประเสริฐ! เช่นนั้นก็รับสิ่งนี้ไป”
ลิโป้นำกล่องตลับแดงวางไว้กับโต๊ะ จากนั้นจึงว่า “นี่คือเหรียญยศ《เงา》เจ้าลองเปิดดูเถอะว่ามันดูใจเจ้ารึไม่?” เมื่อพูดจบเกลจึงยื่นมือเปิดกล่องตรงหน้าอย่างทื่อด้าน
———ภายในมีเหรีญตราสีซิลเวอร์โครมเป็นรูปฟันเขี้ยว
“สวยใช่เล่นเลยนะ” เขาเปรยเสร็จจึงเก็บตลับแดงเข้าอกเสื้อ “เอาล่ะ ในเมื่อหมดธุระแล้วทางนี้ก็ขอตัวก่อนล่ะ”
“ช้าก่อน”
“.....?”
“ขอพูดตามตรงเลยละกัน
ก็จริงอยู่ที่พวกข้ามอบความไว้วางใจให้เจ้า ทั้งที่ไม่รู้ประวัติหรือความเป็นมา”
มันชี้ยังขมับตัวเอง ก่อนจะลากลงมาหยุดอยู่ที่ลำคอ แล้วเอ่ยเสียงต่ำ
“แน่นอนว่าเราก็ไม่รู้อีกเช่นกันว่าเจ้าทำลายปลอกคอได้ยังไงน่ะนะ”
“ต้องการจะบอกว่าชั้นมีสิทธิ์เป็นพวกไอแซคสินะ?”
“ย่อมเป็นเช่นนั้น”
“.....หึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
นายนี่ตลกดีนะ”
“มีเรื่องอันใดให้น่าขัน”
“เปล่า ไม่มีไรหรอก” เกลเบนหน้าไปยังประตูทางออก
แกร๊ก! ลูกบิดในมือกำค้างไว้ จากนั้นเขาจึงตอบกลับไป
“จะเป็นพวกไอแซครึไม่ ขอแค่นายไปยืนยันศพที่แอเรียได้
ผลลัพธ์ก็จะปรากฏขึ้นเองนั่นล่ะ”
“.....หึ ข้าจะคอยดูแล้วกัน”
เกลยักไหล่ใคร่จะเสวนาต่อ พลางก้าวออกจากห้อง
คำตอบมันก็เห็นๆกันอยู่ เขาไม่ใช่พวกไอแซค
.....และแน่นอนว่าไม่ใช่พวกจัสมินด้วยเช่นกัน
۞۞۞
ความคิดเห็น