UNagain ขอเกิดใหม่,พระเจ้า(ไม่)ให้

ลำดับตอนที่ #60 : Ep.60 - Silly

UNagain.60 – Silly

“ซ-ซีหลง? นี่เธอคือ【กรงเล็บมาร • ซีหลง】งั้นเหรอ?”

“จ๋าจ้ะ”

หล่อนยิ้มกว้างให้ วีดซึ่งเคยได้ยินชื่อเสียงของเธอถึงกับสั่นสะท้าน ท่าทีอันแปลกพิกลนี้จึงทำให้เกลงุนงงไปชั่วขณะ “พวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ?” พอถามไปแบบนั้น วีดก็ส่ายพั่บๆกล่าวเสียงสั่น

“ก็จริงว่าซีหลงน่ะเคยเป็นอดีตผู้นำกลุ่มไอแซค แต่ว่าตอนนี้น่ะ––”

วูบ!

“หล่อนเป็นคนทรยศ..!”

เปรี้ยง! บังเกิดแรงปะทะมหาศาลดังกังวานก้องไปทั่ว แรงลมหอบใหญ่พัดฮู้ดบนศีรษะวีดลง เผยให้เห็นเส้นผมยาวจรดกลางหลัง ตัวเขาในตอนนี้ถึงกับถ่างตาค้างแทบถลน

เบื้องหน้านั้นปรากฏกรงเล็บอสุภะลอยค้างติ่งห่างออกไปไม่เกิน 5 เซนฯ

———หากไม่ได้ขาอสุภะของเกลต้านไว้ล่ะก็หัวของวีดคงกระจุยไปแล้ว!

“อึ๋ย..!” เจ้าของผมยาวสลวยรีบเบือนหน้าหนีทันที ขณะเดียวกันเกลก็บิดพลิ้วถีบเท้าอีกข้างออกไปในท่าดรอปคิก ซีหลงเมื่อเห็นเช่นนั้น จึงเปลี่ยนกระบวนท่าคว้าหมับเข้ากลางแข้งของเกล

ก่อนจะเร่งท่าพลังจิตยกตัวเขาฟาดลงกับพื้นอย่างจัง

เปรี้ยง! เสียงกัมปนาทดังลั่นอีกครั้ง เกลถึงกับสำรอกเลือดคำโต อวัยวะภายในบอบช้ำ ชายหนุ่มข่มความเจ็บปวดไว้ในใจ ก่อนจะเตะตัดขาอีกฝ่ายแก้สถานการณ์

———ด้วยเหตุนี้ซีหลงจึงถอนมือล่าถอยออกไป

“ฟิ้ว! น่ากลัวๆ ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อนั่นไม่ใช่ธรรมดาเลยแฮะ” หล่อนหัวเราะร่วน แล้วว่า “เหมือนกับร่างกายมันผิดจากมนุษย์มนายังไงก็ไม่รู้สิ”

“.....ตาดีซะจริงนะ ก็แค่ร่างกายถูกดัดแปลงนิดหน่อยน่ะ”

เพียงปะทะไม่กี่กระบวนท่า อีกฝ่ายกลับรู้ตื้นลึกได้ถึงขนาดนี้

———ยัยนี่ดูถูกไม่ได้จริงๆ!

เกลคิด พลางเปล่งคำถามออกไป “ไม่ได้เจอกันนาน แขนกับตาหายไปไหนซะแล้วล่ะ” คำพูดยียวนกวนประสาทนี้ ส่งผลให้หล่อนกระตุกคิ้ว แล้วว่า “นี่นายเป็นใคร?”

“เป็นศัตรูไงล่ะ”

“อย่ามาเล่นคำถามปุจฉาวิสัจจะนาดีกว่า” ซีหลงกางขาออกให้มั่น จากนั้นเส้นผมดำขลับจึงสยายออกไประต้นคอ เส้นเลือดปูดโปนพลันทิ่มทะลวงผ่านเนื้อหนังปกคลุมไปทั่วสรรพางค์

.....นี่คือร่างแปลงสมบูรณ์!

“อย่าทำให้อยากแล้วจากไปล่ะ” ซีหลงเปรย ฟุ่บ! เหนือสติและการรับรู้ เบื้องหน้าของเขานั้นจู่ๆก็ปรากฏอสุภะหญิงขึ้นตรงหน้า แย่แล้ว! แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น ทว่าก็สายเกินไปเสียแล้ว

ป่ง!

การ์ดซึ่งถูกยกขึ้นต้านรับอย่างลวกๆถึงกับหงองุ้มพลิกกลับไปคนละทิศ กระดูกแตกเป็นผุยผง เกลรับรู้ได้อย่างนั้น ก่อนจะกระเด็นไปตามแรงอัดลอยถลาหน้าทิ่มดินร่วม 5-6 เมตร “แค่กๆ..แค่กๆ..” แข็งแกร่ง! ซีหลงแข็งแกร่งเกินไป! เกลลอบสบถในใจ ทว่าก่อนจะทันได้ลุกขึ้นจากพื้น

———ตรงหน้าก็เผยฝ่าเท้าสีโลหิตง้างรอไว้แล้ว

ตึง! ตึง! ตึง!

“อย่าหนีเซ่..!” สาวแกร่งคำรามเหี้ยม พร้อมกันก็กระทืบเท้าลงไปไร้ซึ่งความปราณี โดยมีเกลกลิ้งหลบอย่างทะลักทุเล สถานการณ์แบบนี้คล้ายตอนที่สู้กับชิมาสุอยู่ไม่น้อย จะต่างกันเพียงแค่ความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย เกลได้แต่กัดฟันกรอดก่อนกำทรายในมือแน่น

แล้วขว้างเข้าใส่ตาของซีหลงทั้งอย่างนั้น

“อึก..!? ก-แก!” ซีหลงถึงกับชะงักงันขยี้ตาเป็นการใหญ่ จังหวะนี้จึงเป็นโอกาส เกลเหยียดกายขึ้นถีบอกอีกฝ่ายอย่างหมดจด เปรี้ยง! ซีหลงถึงกับพ่นโลหิตเป็นฟูมฟอยตัวลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

———ดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสอีกครั้งหนึ่ง

ท่าพลังจิตของอาคมอสุภะพลันถูกเรียกใช้

ป่ง! ป่ง! ป่ง!

ลูกเตะจำนวนมากล้วนถูกประโคมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง! แม้กำลังขาจะสู้หญิงสาวไม่ได้ แต่ความเร็วนั้นนับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง หนึ่งครั้ง...สองครั้ง...สี่ครั้ง...แปดครั้ง...สิบหกครั้ง ในระยะเวลา 3 วินาทีกลางอากาศ———

ชายหนุ่มกลับซัดลูกเตะถึง 23 ครั้งเข้าตำแหน่งเดิม ณ กลางอก

“ฮ่าห์!”

เปรี้ยง!

และครั้งที่ 24 จึงตอกอกของซีหลงด้วยสันเท้า จนตัวตกดินพื้นแตกออกเป็นข่ายใยแมงมุมรอบด้าน ซีหลงกระอักเลือดไม่หยุด โดยมีเกลซึ่งยืนสงบนิ่งมองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น บาดแผลที่แขนทั้งสองเริ่มสมานกันทีละน้อยตามความสามารถของอาคม【อสุภะ】ตอนนั้นเองที่ซีหลงเปรยขึ้น

“ก-แกเป็นใครกัน?”

“เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”

“งั้นเหรอ? ไม่คิดเลยว่านอกจากเจนฟ้ากับดิเอโก้แล้ว ไอแซคจะยังมีคนเก่งขนาดนี้อยู่” ซีหลงยิ้มบางขึ้นบนหน้า แล้วกล่าวต่อ “น่าเสียดายจริงๆ ที่ชั้นมาได้แค่นี้”

“ชั้นไม่ใช่พวกไอแซค”

“ว่าไงนะ?”

เขาไหวไหล่วูบหนึ่งก่อนชี้นิ้วโบ้ยไปยังวีดซึ่งอยู่ห่างกันไม่ไกลนัก “ไอแซคน่ะมีแค่หมอนั่นเท่านั้น” ก่อนจะง้างขาขึ้นเหนือศีรษะซีหลง แล้วเอ่ยเสียงเหี้ยม

“ทีนี้ก็ได้เวลาตายของเธอแล้ว”

“.........”

ทันใดนั้นหล่อนก็หัวเราะออกมาดังลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เข้าใจล่ะ เป็นอย่างนี้นี่เอง”

“.....?” เกลขมวดคิ้ว จากนั้นหล่อนจึงชิงโพล่งขึ้น “อสุภะรูปแบบดัคน่าชายซึ่งไม่ได้ฝักฝ่ายไหน เท่าที่จำความได้เนี่ยมันก็มีอยู่คนๆหนึ่ง ถึงจะแทบเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ––”

———หล่อนฉีกยิ้มพูด

“นายคือเกลที่ถูกหลอกใช้คนนั้นสินะ?”

“.........”

“ถูกเผงสินะ แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังมีชีวิตอยู่แบบนี้” ตึง! ราวกับสนองต่อคำพูดนั้น เกลจึงกระทืบเท้าลงกลางอกซีหลงจนหล่อนลิ้นจุกปาก ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วว่า

“ถ้าใช่แล้วทำไม?”

“หึ...หึหึหึ ค่อก! ได้ข่าวว่าตายไปแล้วแท้ๆ พอมาเจอกันอีกทีในสภาพนี้นี่มันช่างน่าประหลาดใจซะจริง” หญิงสาวหัวเราะปนสำลักไอค่อกแค่ก เห็นดังนั้นเขาจึงขยี้เท้าซ้ำจนเธอแผดร้องออกมาดังลั่น

“พูดจบแล้วใช่ไหม?”

เกลตอบเสียงเรียบ จากนั้นหญิงสาวจึงเอ่ยต่อ “ค-คิดไม่ผิดเลย ดูเหมือนจะยังแค้นชั้นอยู่สินะ เรื่องนี้น่ะไม่ขอปฏิเสธหรอก แต่ว่าขืนนายฆ่าชั้นตอนนี้ล่ะก็มีหวังได้เสียใจภายหลังแน่”

“คิดจะเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ?”

“ฮะฮะฮะ.....นายรู้จัก【ประตูภพ】รึเปล่า?”

“หุบปากไปซะ ชั้นไม่อยากฟัง”

“ถ้าไม่อยากฟัง นายคงขยี้หัวชั้นทิ้งไปแล้วล่ะ”

“อึก!” พอถูกกลับมาอย่างนั้น ชายหนุ่มจึงได้แต่สะอึกคำ ซีหลงใคร่ใส่ใจชิงปริปากต่อ “นายอาจไม่รู้จัก แต่【ประตูภพ】น่ะเป็นของวิเศษอย่างหนึ่ง” เธอแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าสีแดงฉาน

“มันเป็นสิ่งที่มีไว้ข้ามภพระหว่างมนุษย์และนรก”

“ต้องการจะสื่ออะไร?”

เขาได้แต่ลอบหลั่งเหงื่อเย็นไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมาเล่นไม้ไหน ทางด้านซีหลงเองก็ปรือตาขึ้นมองเกลอย่างคาดหวังในบางสิ่ง แล้วตอนนั้นหล่อนจึงเผยความลับออกไป

“ชั้นรู้จักที่ตั้งของ【ประตูภพ】การจะเข้าไปชิงมันมาน่ะนับเป็นเรื่องยากสำหรับชั้น ก็ถ้าทางนี้ลุยเดี่ยวล่ะนะ”

“นี่เธอ...อย่าบอกนะว่า––”

———ซีหลงเหยีดยิ้มชั่วร้ายออกมาอีกครั้ง

“ร่วมมือกับชั้นซะสิ เกล”

۞۞۞