คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #140 : Ep.58 - Abnormal
UN.58 - Abnormal
“แข็งแกร่งซะจริงนะ”
“ฮิฮิ! แน่นอนสิ” ฮิรายิ้มแล้วผายมือ “ก็ชั้นเป็นพระเจ้านี่นา”
เปรี้ยง!
เกลยิงลำแสงพลังจิตออกไป
ฮิราเพียงแค่ยืนเฉยเท่านั้นซึ่งผลลัพธ์ก็คือหล่อนไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย “พลังของเมอร์ริธ 100 จุดนี่ทำเอาเจ็บๆคันๆเหมือนกันแฮะ”
เธอบ่นในสภาพที่เสื้อเดรสถูกเผาไหม้จนเป็นจุล
หญิงสาวยืนตระหง่านในสภาพเปลือยเปล่าอย่างไม่แยแส เกลเดาะลิ้น
“นี่แกเป็นอมตะรึยังไง?”
“ไม่รุ้สินะ?”
———จังหวะนั้นฮาเดสก็เข้ามาด้านหลังแล้วพูด
“ท่าไม่ดีแล้ว
ข้าว่าเราควรหลบหนีออกไปก่อนเสียจะดีกว่า”
“เชิญแกไปคนเดียวเลยละกัน”
เกลตอบกลับอย่างเย็นชาจนเจ้านรกแห่งโอลิมปัสยังต้องมีน้ำโหเล็กๆ
ทว่าก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยทัดทานใดๆ เกลก็ทะยานร่างออกไปประชันหน้ากับฮิราเสียแล้ว
หอกเจ็ดแง่งปรากฏเสาเพลิงลุกท่วมดุจไฟร้อนของลาวา
———เกลฟาดมันลงใส่ทั้งอย่างนั้น
บรึ้ม!
ทั้งห้องปรากฏเสียงกัมปนาทดังสนั่น
กระนั้นเขากลับเบิกตาค้าง
“อะไรกัน!?”
ภาพที่เห็นก็คือฮิราซึ่งร่างโปร่งแสงปล่อยให้ท่าพลังจิตทะลวงผ่าน
———จากนั้นเธอจึงก่อร่างขึ้นใหม่ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ให้ตายสิ เจ้านี่เล่นใหญ่ตลอดเลยนะ”
“หุบปาก!”
วืด! วืด! วืด!
หอกเจ็ดแง่งถูกปกคลุมไปด้วยท่าพลังจิตจนเปลี่ยนรูปเป็นหอกเพลิงยักษ์
ในสภาพนั้นเกลกลับวาดมันไปมาอย่างไม่ลดละ ทว่าการกระทำนี้ไม่ส่งผลอันใดแก่ฮิรา
เธอฮาวออกมาเบาๆ
“ชักน่าเบื่อแล้วสิ”
เปรี้ยง!
ฮิราดีดนิ้ว กระนั้นการดีดนิ้วนี้กลับรวดเร็วจนเกลยังมองตามไม่ทัน
ผลลัพธ์คือแขนขวาของเกลแหลกเละจนไปถึงช่วงไหล่และสีข้าง ความเจ็บปวดรวดร้าวปรากฏ
———ทว่าเขาเองก็ไม่ยี่ระ
“อาชูร่า..!”
เปรี้ยง!
ทันใดนั้นร่างของเกลจึงแปรเปลี่ยนเป็นร่างสถิตมาร
ผิวเปลี่ยนสีมีแขนเพิ่มขึ้นและงอกใหม่อย่างรวดเร็ว ฮิราอุทาน “โอ้!” ออกมาเบาๆ
“น่าสนุกนี่!
ถ้างั้นชั้นจะออกแรงมั่งล่ะนะ”
ทันใดเบื้องหลังของฮิราจึงปรากฏหอกแหลมนับพันออกมา
ใช่ หลักพัน จากนั้นมันจึงทะยานออกมาดุจมิสไซน์ จังหวะนั้นเกลก็เร่งท่าพลังจิตออกมา
บรึ้มมมม!
รัศมีเพลิงที่หนาและใหญ่กว่าเดิมพลันกลืนกินหอกทั้งหมดไปโดยสิ้นเชิง!
———จังหวะนั้นฮิราก็ยิ้ม
“ใช้ได้เลย
แล้วก็นะ นายน่ะเป็นถึงเทพซะเปล่าทำไมถึงมาเข้าข้างหลังผู้หญิงล่ะ”
สวบ!
แทนการตอบรับเบื้องหลังเธอก็ปรากฏร่างของฮาเดสขึ้นกลางอากาศธาตุ
ลำตัวของเขาถูกหอกเหล็กของฮิราเสียบจนทะลุออกหลัง เขาสำรอกเลือดออกมาชุดใหญ่
“ค่อก!? เป็นไปได้ยังไง?”
“ก็เป็นไปแล้วนี่?
ไอ้วิชาล่องหนน่ะมันตกยุคไปแล้ว ขนาดเกลมีเกลก็ยังไม่ใช้เลย ใช่ไหม?”
“ก็เห็นๆอยู่ว่าอาคมล่องหนใช้กับเธอไม่ได้”
เกลตอบหน้าตายผิดกับท่วงท่าที่ทะยานเข้ามาฟาดฟันอีกครั้ง
ฮิราเห็นดังนั้นจึงถีบฮาเดสให้กระเด็นออกไปไกล ก่อนจะสร้างหอกอีกเล่มขึ้นมาขวางกั้นไว้
เคร้ง!
“นี่สุดแรงของเจ้ารึยัง?”
“แล้วแกล่ะเอาจริงรึยัง!?”
สะเก็ตไฟสีแดงส้มกระเซ็นออกมาเรื่อยๆ
ความร้อนจากหอกเจ็ดแง่งส่งผลให้หอกเหล็กเริ่มหลอมละลาย ฮิราเอ่ยต่อ “ข้าอุตส่าห์ไว้ชีวิตเพราะเห็นบางอย่างในตัวเจ้า
แต่ไม่คิดเลยว่าจะอ่อนแอถึงเพียงนี้ ดูท่าจิตสำนึกเจ้าจะไม่ได้เข้าถึงในระดับเดียวกับข้ากระมั้ง?”
“ก็แล้วมันยังไงเล่า!”
“ก็ไม่ยังไงหรอก” เป้ง! ฮิราโบกมือส่งผลให้เกลร่างกระเด็นออกไป
เขาตีลังกาก่อนจะแลนดิ้งตัวแล้วทะยานเข้าใส่อีกครั้งอย่างไม่ลดละ ฮิราว่า “ความทะเยอทะยานของเจ้ามันมีมากกว่านี้นี่?”
“หนวกหูโว้ยยยยย!”
เปรี้ยง!
ทว่าก่อนที่เกลจะเข้าถึงตัวอีกฝ่าย
เบื้องหน้ากลับปรากฏร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งขึ้น เธอถือดาบใหญ่สีทอง และดาบนั่นก็หวดฮิราจนกระเด็นในหนเดียว
การกระทำนี้ส่งผลให้เกลและฮิราถึงกับตาค้าง
———สามารถโจมตีฮิราได้?
เป็นไปได้ยังไง!?
“เจอจนได้
ทั้งอสูรแปดชั้นและยัยเจ้าหนี้ของเจ้านายชั้น”
หญิงสาวเหวี่ยงดาบแทงลงดิน
แล้วเหลือบมองทางเกล
........เธอคนนี้ก็คือแพทตี้!
“เรื่องของนายชั้นจะมาสะสางทีหลัง
คุณเซอร์เบอร์รัสฝากดูแลฮาเดสด้วย!”
“อืม
เข้าใจแล้ว!”
สุนัขสามหัวกลายร่างเป็นคนพร้อมกับหิ้วฮาเดสกลับไปทางบันไดสวรรค์
ผ่านไปราวห้าวิฯ สถานที่นี้ก็หลงเหลือเพียงแค่สามคน
หนึ่ง ฮิรา
สอง เกล
สาม แพทตี้
“เกล
ชั้นรู้เรื่องของนายหมดแล้วผ่านความทรงจำ” เธอพริ้มตาลง “แต่ว่านะ ต่อให้นายเป็นผู้มีพระคุณแต่การที่นายไล่ฆ่าทุกคนในเมืองนารากะน่ะยังไงชั้นก็ไม่อาจยกโทษให้”
———เธอจรดนิ้วในท่ามุทราออกไป
“ชั้นจะยอมร่วมมือกับนายแค่ครั้งนี้เท่านั้น!
พอจบเรื่องนี้ชั้นจะฆ่านายซะ!”
ตอนนั้นตราคาร์ม่าจึงเปล่งแสง
———เธอคำรามออกมา
“จงหายไป【อสุภะ】!”
۞۞۞
ปล.ตอนต่อไปอวสาน
ความคิดเห็น