คนไม่สำคัญ...ที่เทอเหนเปนแค่ตัวประกอบ...

เนื้อเรื่อง

ความรักห้ามไม่ได้...และ...บังคับไม่ได้

วันนึงเด็กผู้หญิงคนนึงไปดูประกวดวงดนตรี 3 วงสุดท้าย
เค้าได้เจอกับนักร้องนำวงนึง
ร้องเพลงไม่ได้เรื่อง
เสียงก็งั้นๆ
เค้าจึงคิดว่าตัวเองเกลียดพี่คนนั้น...แต่เทอไม่รู้เลยว่า
ความรัก...กำลังครอบงำเทออยู่...
เวลาผ่านไป พี่นักร้องคนนั้น
ก็ต้องมีแฟนเปนธรรมดา
ส่วนเด็กคนนั้น ก็ได้แต่หึงพี่นักร้อง
โดยหลอกตัวเองว่าอากานนี้ไม่ได้เรียกว่า"หึง"
อย่างที่เพื่อนของเทอเรียกกัน...
จนช่วงปิดเทอม
ใจของเทออยู่ไม่เป็นสุข
ทั้งๆที่เทออยู่ท่ามกลางญาติๆที่อบอุ่นและคนที่เทอเคยรัก
เทอพยายามทำตัวตามปกติ
ไม่คิดมาก
ไม่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า...ทำไมเราถึงเปนแบบนี้
แต่เมื่อเวลาผ่านมากขึ้น มากขึ้น...
เทอก้อรู้สึกว่า
เทอขาดอะไรบางอย่างไป...
เทอพยายามตามหาสิ่งนั้น
แต่...
มันก็ป่าวปะโยช
เมื่อเปิดเทอม
เทอได้เจอกับสิ่งนึง
ที่มันทำให้เทอรู้สึกมีกำลังใจที่จะเดินต่อไป
คือ...
พี่นักร้องคนนั้น...ที่เทอบอกตัวเองว่าเกลียดนั่นเอง
จะถือว่าเปนโชคดีของเธอก็ว่าได้
ที่พี่เค้าต่อม. 4 ที่โรงเรียนนี้
แต่...เทอไม่เคยแม้แต่จะคุยกับพี่คนนั้น
เด็กผู้หญิงจึงทำได้เพียงแค่ มอง...มองคนที่ตัวเองตามหา
โดยที่
พี่คนนั้นเห็นเทอเป็นแค่...ส่วนหนึ่ง
ในโรงเรียนก็เท่านั้น
ซึ่งถ้าเทียบกับมหาสมุทร...
เทอ...ก็เปนเพียงแค่
เม็ดทรายเม็ดนึงเท่านั้น...
หลายครั้งที่เด็กผู้หญิงเจอพี่คนนี้...
เทอจ้องมองเค้าด้วยสายตาสื่อให้รู้ความคิด...ที่เทอหวังว่า
สักวันมันคงเป็นจริง...
แต่มันคงเป็นแค่ความหวัง
พี่คนนั้น...อาจจะไม่เคยรู้ว่าเทอมองเค้าเลยด้วยซ้ำ
เด็กผู้หญิงรู้สึกท้อ...
แระรู้ว่า
ความหวังที่เทอหวังนั้น
มันคงไปไกลได้เท่านี้...
แต่เทอก็ยังคงจ้องมองเค้าต่อไป
แม้รู้ว่าบังคับเค้าไม่ได้...
และ
เธอก็คงเลิกรักเค้าไม่ได้เช่นกัน...