รักร้ายของยัยตัวแสบ

      "จันทร์เจ้าขา โปรดประทานความตายแก่ฉันที ฉันทนอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว" ร่างบางที่สองขาพิการนั่งอยู่บนรถเข็นริมระเบียงภายในห้อง หลังจากแม่ของเธอเดินออกไปจากห้องแล้ว น้ำตาจากดวงตากลมโตดำสนิทเอ่อคลอ ตัดพ้อชีวิตที่ต้องติดอยู่แต่ในห้องมานานหลายปี ความทรมานทางกายที่ใดก็ไม่เท่าที่ใจ 

        "หากจะเห็นใจคนพิการอย่างฉัน ได้โปรดให้ฉันตายอย่างสงบเถิดจันทร์จ๋า" น้ำตาไหลหยาดเต็มสองแก้มตอบซูบเซียว

        "งี่เง่า...." เสียงเข้มจากระเบียงข้างห้องดังขึ้น ฟรอนเทียร์รีบหันไปมองทางต้นเสียง ร่างสูงออกมายืนชมทิวทัศน์ยามกลางคืนของ เซเวนเทีย กลับเจอหญิงพิการนี่ร้องคร่ำครวญกับพระจันทร์ 

        "ไร้ค่ามากเลยหรอ ชีวิตของเธอน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ อีกครั้งที่น้ำตาของหญิงพิการหยดลงมา หยดแล้วหยดเล่า 

        "ใช่...ชีวิตของฉันก็เหมือนกับเก้าอี้พังๆที่แม่ต้องแบกไปด้วยทุกที่ นอกจากไม่มีประโยชน์ ยังกลับสร้างความลำบาก.." น้ำตาอาบแก้มนวลอีกครั้งและอีกครั้ง 

        ชายหนุ่มกระโดดข้ามฟากจากระเบียงตัวเองมายังอีกห้อง หญิงสาวมองเขาอย่างเต็มตา ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีดำตัดกันกับ ผิวขาวซีดราวกลับใต้ผิวหนังนั่นไร้ซึ่งเลือดหล่อเลี้ยง ใบหน้าเกลี้ยงเหลาหล่อเหลา จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง และตาสีน้ำตาลอบอุ่นนั่นมองมาที่เธออย่างเห็นใจ 

        "ขอได้ไหม.." ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่ว "ชีวิตของเธอ ยกให้ฉันได้ไหม"

"คุณเป็นใคร" 

"เชส ...ฉันชื่อเชส"

...

*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+
เย่!! ตื่นเต้นจุงเลอออออ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราเลยค่ะ ไม่มีความรู้ในการเขียนนิยายเลยจริงจริ๊งงงง มีแต่สมองฝ่อๆแฟ่บๆนี่ล่ะเนอะ อยากให้ช่วยแนะนำกันเยอะๆเลยค่ะ หนูรู้สึกมันไม่ถูกไม่ควรไม่งามยังไงมิรู้ อิอิ ถ้ามีคนอ่านคนติดตามสักคนสองคนจะดีใจมากค่ะ บะโบยยยย

 

...