Arch94 - KAIHUN -

             "ถ้าพี่ไม่โง่ก็น่าจะรู้ว่าโมเดลชิ้นนั้นเป็นของใคร"

"จงอินสรุปมึงส่งงานทันมั้ยวะ" ร่างสูงหน้าหล่อเดือนคณะถาปัตย์ถามขึ้นอย่างสงสัย

"เมื่อคืนที่กูจำได้มันไม่เสร็จนะ ละตื่นมาอีกทีมันก็เสร็จอะ กูก็เลยได้ส่ง" เดือนถาปัตย์ทำหน้าฉงนขึ้นมาแทบจะทันทีในเมื่อไม่คืนเค้ามั่นใจว่าจงอินมันทำไม่ทันแน่ๆเพราะเค้าเดือดมาสองวันในขณะที่มันใช้เวลาแค่วันเดียวในการทำทุกอย่างให้เสร็จส่งภายในพรุ่งนี้ก่อน9.00น.เช้า

"ใครทำให้มึงต่อวะ เมื่อคืนมึงไม่ได้ทำที่ห้องหรอ" 

"ไอเหี้ยเนี่ยกูก็ต้องทำที่ห้องดิ"เจ้าของกายผิวแทนส่งหน้าเรียบเฉยไปให้ชานยอลด้วยท่าทางอ่อนเพลีย

"หรือจะเป็นน้องเซฮุน" 

"ไม่หรอก ไม่ใช่หรอกเมื่อคืนน้องมันก็มีโปรเจคของมัน"  เจ้าของกายผิวแทนไม่ได้คิดสงสัยอะไรในตัวเซฮุนด้วยเพราะร่างบางก็มีโปรเจคของตัวเองจะมาช่วยงานเค้าได้ยังไงกัน

"ถ้าไม่เป็นเซฮุนแล้วจะเป็นใคร มึงคงไม่ละเมอมานั่งตัดโมเองหรอกมั้ง" เดือนถาปัตย์อย่างชานยอลยังคงหาข้อสงสัยกับโมเดลของเค้าต่อไป ไม่ใช่ว่าตัวเค้าเองไม่สนใจนะ แต่ถ้าจะให้ไปนั่งคิดให้วุ่นเหมือนชานยอลก็คงไม่ล่ะ ถ้าคนทำเค้าอยากบอกเดี๊ยวเค้าก็มาบอกเองเค้าคิดอย่างนั้น

"หรือจะเป็น" เจ้าของกายผิวแทนมองตามอย่างเนื่อยๆมันจะทายใครให้เค้าปวดหัวเล่นอีกล่ะ

"ผี" พอได้ยินคำตอบเค้าก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาจริงๆไอเวรเนี่ยถ้าไม่ได้กวนตีนเค้าคงจะนอนไม่หลับสินะ

"เพ้อเจ้อ กูกลับห้องไปนอนต่อแล้วง่วง" 

"เออครับ อย่าลืมขอบคุณน้องมันนะที่ช่วยมึงทำงานอะ" เดือนถาปัตย์พูดส่งยิ้มๆทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่ผมจะลุกขึ้นเดินจากมา ผมทำเป็นไม่สนใจกับประโยคที่มันพูดแล้วรีบเดินไปหามอไซต์ที่ขับมาส่งงานให้ทันเพื่อพาตัวเองกับไปนอนต่อ

P'chanyeol???? : น้องเซฮุนจงอินทำไรทำไมไม่ตอบไลน์พี่

P'chanyeol???? : Sent you a sticker

P'chanyeol???? : Sent you a sticker

P'chanyeol???? : Sent you a sticker

หน้าหมีๆที่นอนสัปหงกอยู่บนโซฟาถึงกับสะดุ้งตื่นด้วยความรำคาญเสียงแจ้งเตือนไลน์จากโทรศัพท์มันจะส่งห่าอะไรมาเยอะแยะ เค้าทำได้เพียงนึกหงุดหงิดในใจ เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มาดูก็ตีหน้ายุ่งแทบจะทันที ไอชานยอลไลน์มาที่น่าหงุดหงิดใจเค้าตอนนี้ไม่ใช่เพราะมันไลน์มาแต่มันน่าหงุดหงิดที่มันไลน์มาหาเซฮุน ร่างสูงกดรหัสโทรศัพท์เครื่องบ้างสีเกรย์อย่างชำนาญพลางกดเข้าไปในไลน์แล้วพิมพ์ตอบอย่างหน้าตาย

น้องเซฮุน???? : มีไร

มือเรียวกดพิมพ์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆปนรำคาญ -_- 

P'chanyeol???? : นี่มึงเอาโทรศัพท์น้องมาตอบแทนอีกแล้วหรอไอเชี้ย!!

น้องเซฮุน???? : ก็มันเด้งรำคาญ 

P'chanyeol???? : กูจะบอกน้อง!!!

น้องเซฮุน???? : ตามสบายเถอะ วันหลังมีธุระไรโทรหากูละก็ไม่ต้องเสือกไลน์มาหาน้องด้วย 

P'chanyeol???? : หวงว่างั้น 

P'chanyeol???? : Sent you a sticker

น้องเซฮุน???? : ป่าวรำคาญแทนน้องมัน

P'chanyeol???? : หู้ยรำคาญแทนกันด้วย น้อวว

น้องเซฮุน???? : หยุดกวนตีนแล้วว่าธุระของมึงมา

P'chanyeol???? : แค่จะชวนไปแดกเหล้าที่ร้านพี่จุ๋ม ชวนน้องฮุนมาด้วยก็จะดีมาก 

น้องเซฮุน???? : กูไม่ไป ส่วนน้องมันมีงาน

P'chanyeol???? : นี่เป็นเหี้ยไรกูให้ถามน้องไม่ใช่ให้มึงมาตอบแทนเซฮุน

Read 

"พี่จงอินทำไรกับโทรศัพท์ผมอะ" คนที่กำลังคิ้วขมวดกับการโต้ตอบกับเดือนสถาปัตย์ถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ไม่ได้หลุดท่าทีประหม่าอะไรออกมาทำหน้าปกติส่งกลับไปเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด มือก็พลางรีบพิมพ์ตอบเจ้าของบทสนทนาจอมวอแวเป็นครั้งแรกๆที่รู้สึกตัวเองพิมพ์เร็วขนาดนี้จ้องตากับร่างบางตรงหน้าส่วนมือก็กดส่งเป็นประโยคสุดท้ายแล้วรีบลบแชทละกดออกจากไลน์ทันที

น้องเซฮุน : ถามแล้วน้องบอกไม่ไป 

????????????????????????????????????

"เล่นเกมส์อะ" ร่างบางยู่หน้าเล็กๆ

"เอาคืนมาเลย"  เซฮุนเดินมาหยุดตรงหน้าผมพร้อมแบมือขอโทรศัพท์คืน ผมมองหน้ายุ่งๆนั้นพลางส่งคืนให้

"พี่จงอิน" 

"ว่า" ผมครางรับสั้นๆพลางเลิกคิ้วมองหน้าเลิกลั่กนั่นอย่างกับคนทำความผิดมา

"สรุปส่งงานทันมั้ยอะ" 

"ทัน"

"ก็ดีแล้ว ละทำทันได้ไง" 

"ไม่บอก" 

ร่างบางตรงหน้าเค้าพยักหน้าจนคางแทบจะชิดคอ พลางเตรียมจะหันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนแต่เค้าก็เรียกไว้ก่อน

"เดี๊ยวเซฮุน"

น้องเพียงแค่หันหน้าหงอยๆมามองหน้าผมแต่ไม่พูดอะไรออกมา เราใช้ความเงียบจ้องตากันอยู่เกือบนาทีจนสุดท้ายเค้าก็ต้องเป็นฝ่ายเปล่งสีไปอีกรอบ

"เย็นนี้ไปกินข้าวข้างนอกกันพี่เลี้ยง"

"ผมหูฝาดไปปะเนี่ย" ร่างบางทำหน้าช็อคๆกับสิ่งที่ผมพูดออกไป เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ไอแมวบ้าเห็นพี่เป็นคนยังไง หื้ม ได้แต่นึกสิ่งที่คิดในใจ

"จะไปไม่ไป"

"ไปดิของฟรี อีกอย่างมาจากพี่ยิ่งต้องไป" จากที่ตอนแรกร่างบางหน้าแมวทำหน้าหงอยเหมือนจะร้องไห้แต่ตอนนี้หน้าตากลับมาสดใสจนใจคนมองอย่างผมถึงกับใจสั่น สงสัยผมคงต้องลิสไว้อีกข้อแล้วว่าโอเซฮุนหน่ะอันตรายมากตอนยิ้ม

"นี่แมวอยากกินอะไรสั่งเลย" ผมมักจะใช้ชื่อนี้เรียกคนตรงหน้าเฉพาะเวลาที่เราอยู่ได้กันสองคนมันกลายเป็นอีกชื่อหนึ่งที่เรียกจนติดปากจนเกือบลืมว่าชื่อจริงๆของไอเด็กหน้ายู่นี่ชื่อเซฮุน

"อืมม พี่จงอินเลือกเถอะผมกินได้หมดแหละ"

"พี่เลี้ยงแล้วแมวก็เลือกสิ" คนที่ได้ฉายาว่าแมวแทบจะเเยกเขี้ยวฟูๆมาขู่ผมแทบจะทันทีที่ยกหน้าที่ในการสั่งอาหารไปให้คนตรงหน้าเลือก

"โอ้ยยยยยผมเลือกไม่ถูกพี่ก็เลือกสิพี่เลี้ยงอะ" ร่างบางตรงหน้าทำหน้างอแงจนคนมองรู้สึกเอ็นดูกับการกระทำเหมือนเด็ก เห้อออเค้ายอม

"เรามันดื้อ"

"เกี่ยวอะไรกับดื้อไม่ทราบครับ" 

"ก็ไม่เชื่อฟังที่พี่พูดไง เดี๊ยวนี้ไม่เชื่อฟังกันแล้วไง"

"หาเรื่องกันละอย่างนี้" ร่างบางตรงหน้าทำหน้าง้ำง้อใส่ผม เบ้ปากใส่พี่หรอไอเด็กแมวเนี่ยนิ 

"เถียงเก่งอีกต่างหาก" 

"เอ๊ะพี่จงอิน "

"ยังมาขึ้นเสียงใส่พี่อีก"

"ผมจะเงียบพอใจมั้ย" เด็กหน้าแมวตรงหน้าเค้าคงจะงอนตุ๊บป่องไปแล้วท่าทางแก้มพองลมนั่นไม่รู้หรอว่ามันน่ารัก แหน่ะยกน้ำขึ้นมากระดกแถมกระเเทกแก้วลงกับโต๊ะอีก งอนแล้วชอบใช้ความรุนแรงตลอด

"ไม่พอใจ"

"เนี่ยสั่งอาหารได้แล้ว"

"แมว"

"แมว"

"เซฮุนสั่งอาหารครับ"

เด็กหน้าแมวไม่ส่งเสียงออกมาจากปากจริงๆเหมือนที่พูดไว้งอนตุ๊บป่องเค้าไปแล้วจริงๆด้วยสงสัยว่าผมต้องลิสไว้อีกข้อแล้วว่าเซฮุนเวลายิ่งงอนยิ่งหน้าแกล้ง

"เอานี่นี่นี่และก็นี่และก็นี่ครับ!" เด็กหน้าแมวเล่นชี้เมณูอาหารไปมั่วเลยทั้งๆที่ไม่รู้ว่ากินได้มั้ย กวนประสาทจริงๆเลย ถ้ากินไม่ได้นะจะแกล้งดุให้ร้องไห้เลยคอยดู

Rrrrrrr

Rrrrrrr

โทรศัพท์เครื่องบางสีชมพูส่งเสียงสั่นคลื้นๆทำลายความเงียบระหว่างที่พวกเค้าทั้งคู่รออาหาร มือเรียวผิวแทนคว้ามันมากดรับแทบจะทันทีเมื่อรู้ว่าเจ้าของปลายสายที่โทรมาคือใคร

(รอฉันก่อนนะเดี๊ยวรีบไป) 

"เอ่อเเมว กินอาหารให้อิ่มเลยนะ" เด็กหน้าแมวเลิกคิ้วอย่างสงสัยในคำพูดของเค้าแต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมา

"พี่ติดธุระหน่ะ คือยัยเตี้ยมีปัญหานิดหน่อยคือเรากินคนเดียวได้"

"พี่ไปเถอะครับ ผมกินคนเดียวได้ สบายมาก" เด็กหน้าแมวส่งยิ้มบางๆมาให้ผม ซึ่งคนมองคงไม่รู้หรอกว่ารอยยิ้มนี้มันเศร้ามากแค่ไหน มันก็ไม่แย่มากไปกว่านี้แล้วแหละผมชินแล้ว

(โอเคเตี้ยเดี๊ยวรีบไปครับ) ร่างสูงผิวแทนทำหน้าจริงจังพลางกรอกเสียงตอบปลายสายที่ทิ้งให้รอสายไว้เกือบสองนาที

"งั้นพี่ไปก่อนนะ เนี่ยเงินค่าอาหารกับค่ารถ ถึงแล้วไลน์มาบอกพี่ด้วย" เค้าทำเพียงพยักหน้าว่ารับทราบแล้วก้มหน้าก้มตาทันที เค้าไม่อยากให้คนตรงหน้ารู้ว่าเค้ากำลังน้อยใจเค้าอยากจะรั้งคนตรงหน้าไว้มากแค่ไหนเค้าก็ไม่มีสิทธิ์เซฮุนรู้ดี เค้ารู้มาตั้งนานแล้ว น้ำตาเม็ดแรกหยดลงกระทบกว่ามือ...เค้าเช็ดมันอยากลวกๆและบอกตัวเองว่ามันถูกต้องแล้ว 

"โอเซฮุนที่อยากชวนมาเลี้ยงข้าวหน่ะเพราะว่าพี่อยากขอบคุณจริงๆนะที่ตัดโมให้พี่ ขอบคุณนะเด็กหน้าแมว :) "

       แฮ่สืบเนื่องมาจากอยากแต่งฟิตเจาะลึกว่าเด็กถาปัตย์เค้าทำอะไรกันบ้าง

       ซึ่งจริงๆอยากอ่านเองเลยเขียนเองเลย มันจะไม่ดราม่าค่ะ ดูจากความหวงน้อง

       ออกหน้าออกตาของจงอินแล้ว ถ้าเผลอกดเข้ามาอ่านหวังว่าจะชอบมันนะคะ 

       ??’???’???’???’? ขอกำลังใจให้เค้าด้วย เราลงแบบเอาแต่ใจมากอยากลงก็ลง

        แม่งเลย ชั่ววูบจริงๆค่ะ55555555