คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 (100%)
2
“พูไรอมึเนี่ย หหว” ยอแรู้สึวามร้อนบนสีหน้า
ยอแ มึเป็นไรอ่ะหน้าแเลย แฮยอนว่าำๆ ยอแผลัแฮยอนออแล้วรีบวิ่ไปที่ะ
เฮ้อ นึถึเมื่อี้แล้วมันเินทำไม้อพูแบบนั้น้วยนะ หวเหรอ? หวแบบเพื่อนหรืออย่าอื่น ผมนั่ิทบทวนำพูอแฮยอนไปมานเริ่มปวหัว เฮ้ยๆ ออบวิ่มานไหล่ยอแ
“ทำมึไม่เ้าเรียนว่ะ” ไอ้แ้ทำไมมึไหมเนี่ย เ็บรไหนป้าว ออบถาม้วยวามเป็นห่วแล้วเริ่มสำรวยอแ
“มึปามึบวมอ่ะไปทำไรมาว่ะ” ยอแปิปาัวเอ แล้วหน้าึ้นสีระเรื่อ
“ป้าว” ยอแปิเสธออบแล้วเินไปนั่ใ้อาารหลัึะ
“มึะรีบไปไหนว่ะ” ออบเินมาบบ่ายอแแล้วนั่ล้าๆ
“ูรู้มึรู้สึยัไับแฮยอน” ยอแมอหน้าออบอย่าใ ออบรู้
“มึพูอะไรอมึ!!” หน้ายอแึ้นสีระเรื่อ
“มึหน้าแรู้ัวไหม” ออบพู
“อะไรอมึล่ะ!!” ยอแพูหน้าหันหน้าหนีออบ
“เฮ้ยๆ!!!!” แฮยอนทัออบและยอแ้วยน้ำเสียที่ร่าเริแล้วเ้ามาออยอแไว้
“ทำไรมึเนี่ย ปล่อย!!” ยอแพูแล้วีมือ แฮยอนึยอมปล่อยแล้วหันไปยัิ้วให้ออบ
“แฮยอนโอป้า >_< เสียนาอึนทัแล้วเินมาวแฮยอน ยอแมาไปที่สอนนั้นนิ่ไม่พูอะไร
“ว่าไ” แฮยอนพูแล้วหอมแ้มนาอึน โยมียอแและออบมออยู่ ออบเห็นันั้นำลัพายอแไปแ่แฮยอนทัไว้่อน
“พวมึะไปไหน วันนี้ไปผับเถอะ” แฮยอนถาม แู่เหมือนออบะปิเสธ
“ไปเหอะๆ ยอแไปเหอะ” แฮยอนไปถามยอแ้วยน้ำเสียอ้อน
“แ่... ัน...” ยอแไม่อยาไปแ่ไม่รู้ะปิเสธยัไ ยอแไม่อยาเ็บไม่้อารเห็นภาพบาาบาใ
“ยอแอ่า!!” นายไปับันนะ แฮยอนพูย้ำอีรั้ทำให้ยอแหาัว่วยแล้วหันหน้าไปออบ แ่ออบไม่พูอะไร
“็ไ้ันะไป แ่ันะวนเพื่อนไป” ยอแพูอย่า่อลอ
“ใร!!” แฮยอนึ้นเสียใส่ทำให้ยอแใแล้วมอหน้าแฮยอนอย่าลัวๆ
“มันเรื่ออัน แล้วเอัน” ยอแอบลับแล้วลุึ้นนนาอึนออไป นาอึนมอหน้ายอแอย่าแ้นแล้วหันไปฟ้อแฮยอน
.
.
‘
‘
หลัายอแเินออมา ็เินออไปหน้ามหาลัยเพื่อลับบ้าน แล้วยอแ็นึิไ้เลยหยิบโทรศัพท์มาโทรออ รอสัาสัรู่ บุลนั้น็รับ
“ยอแฮยอ!!” >< เโล่รับอย่ารวเร็วเมื่อรู้ว่ายอแโทรมา
“เโล่ วันนี้นายว่าไหม”
“ว่าฮะ! สำหรับพี่ยอแผมว่าเสมอแหละ!” เโล่พูอย่าเอาใ
“ไปเที่ยวัน มารับพี่้วยนะ!” ยอแพูเสร็็ัสายไป
ผับ BAB(Y)
ยอแลับเโล่มอถึผับ็มีนเ้ามาทั
“ยอแ มาแล้วเหรอ! ไปเหอะ!” ออบพู
“พี่ยอแมาเที่ยวที่นี่ริเหรอรับ?” เโล่ถาม้วยวามสสัย มอไปยัหน้าผับแล้วเห็นไปมอออบับยอแ
“มึเอามันมาทำไมเี๋ยวแฮยอน็อาละวาอี!!” ออบระิบถาม
“ทำไมะมาไม่ไู้มีสิทธิ์” ยอแอบออบอย่าเย็นาแล้ววนเ้าผับ
“ออบ? แฮยอนมันอยู่โนไหน” ยอแถาม
“โน VIP” ออบบอแล้วพาึ้นไปโยมียอแและเโล่ามหลัมา พอมาถึหน้าห้อออบ็ไม่เปิัทีไม่รู้อะไร ็เลยผลัเ้าไปเอแฮยอนูบับนาอึน ยอแนิ่แล้วเินมานั่เโล่นั่้ายอแ แฮยอนับนาอึนผละออาันเมื่อเห็นมีนเ้ามา แฮยอนเห็นเโล่ถึับผะ แล้วมอยอแ แ่ยอแไปสนใแฮยอนเลยเอาแ่มอเโล่
“เโล่ นายินอะไรมาหรือยั? สั่อะไรไหมเี๋ยวฮยอส่ให้”
“ผมเอาวอ้ารับ ฮยอเอาอะไร? ผมสั่ให้ีว่า?”
“ไม่เป็นไรฮยอสั่ให้” ยอแับเโล่เถียันไปมานไม่สัเเห็นเลยว่ามีอีนที่้อมออยู่ นทำให้ออบสัเเห็นึสะิยอแ ยอแเห็นไปมอามที่ออบบอ แล้วเมินแฮยอน ทำให้แฮยอนัใมา
“ยอแ !!!!!!!!!!!!!!!!” แฮยอนเรียอย่าหุหิแ่ยอแลับเมินเป็นรั้ที่สอ ำลัเรียอีรั้แ่พนัานเสิร์ฟลับมา่อน
“รับอะไรี่ะ?”
“วอ้าสออรับ ออบนายเอาอะไร?”
“เหมือนัน”
“สามเลยรับ”
“ยอแ” แฮยอนเรียอีรั้แ่ยอแ็เมินอีเ่นเย
“วอ้ามาแล้ว่า!!!” พนัานเสิร์ฟบอแล้ววาวอ้าบนโ๊ะ ยอแับววอ้ารินใส่แ้วให้เโล่ับออบแล้วรินให้ัวเอ
“แล้วันล่ะ?” แฮยอนถาม ยอแึรินวอ้าลในแ้ว ะที่ยอแรินวอ้า แฮยอนับมือยอแ ทั้สอมอหน้าันบรรยาาศเริ่มมาุ แฮยอนำลัพูอะไร ยอแลับสะบัมือออแล้วนั่ื่มอัวเอโยไม่มอ
“มึพอไ้แล้วมึัไป 5 แ้วแล้วนะ” ออบอยอแ
“ูะินนนนอย่ามาห้ามู!!!!”
“มึเมาแล้วนะ! พอเหอะ!” ออบพูพร้อมหยิบแ้วในมือยอแ ยอแไม่พอใึุเโล่ไปเ้นลาฟลอร์แฮยอนเห็นึุยอแไว้แ่นาอึนลับึแฮยอนเอาไว้ ยอแเลยสะบัออแล้วเินไปลาฟลอร์ แฮยอนหุหิมา!!
“นาอึนเธอลับไป่อนไป ันไม่มีอารม์!” แฮยอนพูเสร็แล้วผลันาอึนออไป สายาแฮยอนับ้ออยู่ที่ยอแไม่วาา
“นี่น่ะเหรอว่ะไม่ไ้ิอะไร” ออบพูลอยๆ แฮยอนมอหน้าออบเม้นแล้วหันลับไปมอยอแ ึ่อนนี้ยอแำลัเ้นท่าทาและลวลายอันร้อนแรับเโล่ทั้เหมือนะสิันอยู่แล้ว
“ทำอะไรน่ะยอแ?” แฮยอนเลยไปถามแล้วระายอแออาเโล่
“อย่ามายุ่!!” ยอแพยายามะสะบัออลับไม่ออแฮยอนึอยอแไว้
“ปล่อยนะ!! ไอ้นบ้า!! ปล่อย!!” ยอแพยายามผลัแฮยอนอีรั้แ่ลับไม่เป็นผลและร้อไห้ออมา
“นายะมาสนใันทำไม ลับไปหาแฟนนายโน้น ไป๊!!!” ยอแร้อไห้หนัว่า แฮยอนึพายอแลับมาที่นั่โนมีเโล่ามิๆ
“ปล่อยันปล่อย” ยอแยัโวยวายไปเลิร้อไห้ฟูมฟาย
“ยอแมึเป็นอะไร?” ออบถาม
“ปล่อยูสิปล่อย” ยอแยัโวยวาย่อ
“ันะปล่อย่อเมื่อนายหยุโวยวาย” แฮยอนะอใส่หน้ายอแทำให้ยอแร้อไห้หนัว่าเิม
“พี่ปล่อยพี่ยอแเี๋ยวนี้” เโล่พูแล้วเินมาระายอแแ่ลับไม่เป็นผล แฮยอนึึยอแมาไว้้านหลั
“ไม่้อมายุ่!!” แฮยอนะอใส่หน้าเโล่
“ป่ะ! ลับบ้านันยอแ” แล้วพายอแเินไปที่รถแฮยอนเินไปเปิประูรถแ่ยอแไม่ยอมเ้า
“มึะึ้นีๆหรือใ่ำลัฮะ!!” แฮยอนะหวาแล้วผลัยอแึ้นรถแล้วเินไปฝั่นับและับออไป
“มึ้อารอะไราู ปล่อยูลเี๋ยวนี้!!!!” ยอแบอเสียนิ่แล้วเบนหน้าหนี
“่อยไปุยันที่บ้าน”
“ไม่ำเป็น ปล่อยูล!!” ยอแะอใส่แล้วไปุบแฮยอน
“ไอ้เรี้Xเอ้ย หยุ! หยุสิเว้ย!” แฮยอนปัป้อ แล้วหัเลี้ยวเ้า้าทา ยอแูีไม่หยุแฮยอนึรวบมือยอแไว้
“มึะหยุไ้หรือยั” ยอแไม่พูอะไร ่าน่าเียบ แฮยอนึปล่อยมือ ยอแเลยไ้โอาสเปิประูแ่มันล็อ
“มึะไปไหน” แฮยอนถามึ้นแล้วระาแนยอแ
“ไปามึไ” ยอแอบเสียนึ่แล้วสะบัมืออแ่ไม่เป็นผลแฮยอนำมือยอแแน่นึ้นว่าเิม
“ปล่อย! ูเ็บ!!”
“ทำไม? มึะไปหาอีโล่หรือไ!!!!!” แฮยอนพูเสียเรียบแล้วบีบไหล่ยอแ
“ปล่อยูเส้ ใ่ๆ ูะไปหาเโล่่วยเรียื่อเ้าให้ถู้วย”
“มามาเ้า เฮอะ! เมื่อไหร่มึะเลิแรdแรdไปหาผู้ายัที” แฮยอนะหวา ยอแบหน้าหน้าแฮยอน
“เมื่อมึเลิให้วามหวัู”
Hello 100เปอร์เ้นแล้วนะ >< ่วย เม้นให้ไร์้วยนะ
ความคิดเห็น