คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
1
Rrrrrrrrrrrr
“โอ้ยยยยยยยย” ใรแม่โทรมาแ่เ้าว่ะ นะหลับะนอน ยอแปัโทรศัพท์ทิ้แล้วหลับ่อ
Rrrrrrrrrrrrrrrr
ไม่บใ่ไหมเนี่ยมึโททำไมแ่เ้าว่ะ
“ยอโบเโย ใร” ยอแอบ้วยน้ำเสีย่วและรำาสุะทน
“ูเอ!!! นี่มึยัไม่ื่นอีเหรอว่ะ ี่โมแล้ว”
“มึะะอทำไมเนี่ย ใรว่ะแม่!!” ยอแพูเสร็็ูว่าใรโทรามา อ๋อ!! แฮยอน ฮะ!! แฮยอน ูเป็นอะไรเนี่ย ่าแม่เหอะ ผมิเสร็็ลุึ้นนั่
“มึมีอะไร” ผมอบแฮยอนเสียเรียบ
“ูอยู่หน้าบ้านมึนิ มาเปิประูิ” ยอแหันไปมอทาหน้า่า็เห็นมันโบโบมืออยู่หน้าบ้าน
“มึมาทำไมแ่เ้าเนี่ย ู่ว” ผมะอใส่มัน บัอามารบวนารนอนอผม
“ูหิว้าว ลมาเปิเร็ว”
“เออ” ผมัสายแล้วรีบวิ่ลบันไไปเปิประู
“ว่าะลมาไ้เล่นัวอยู่นั่นอ่ะมึ” มันว่า ว่า ว่า แล้ว็เินไปห้อรัว โฮ้ๆ ไอ้เพื่อนเลว มาิน้าวบ้านูแล้วยัมาบ่นอี บ้านมึไม่มีินไว่ะ
“มึะบ่นทำไม ไปหาไรมาใหู้ินิ” มันใ้ผมอ้า ผมเินไปหยิบับ้าวที่แม่ทำให้่อนไปทำาน เอาออมาทั้หมในู้ับ้าว เอามาเพื่อนผมิน เือบีล่ะอีนินึ -_-
“อ่ะ ับ้าวรีบๆินแล้วไปไลๆเลยูะนอน” ผมบอมันอย่าเอือมแล้วเินึ้นห้อแ่มีหมาเรีย่อน
“มึลืมไปหรือป้าววันนี้มีเรียนเ้า ไปอาบน้ำเี๋ยวนี้ NOWWW” มันะโนไล่่า ผมรีบวิ่ึ้นห้ออย่ารวเร็ว
.
.
.
“โอ๊ย”
.
.
.
“ยอแมึเป็นอะไรหรือป่าว” ผมรีบวิ่หน้าั้มาหา ถาม้วยวามัวล
“ูไม่เป็นไร”ผมบอมัน
“ไม่เป็นไรไ้ไูเห็นมึเลือออ” แล้วมัน็ี้มาที่แผลหล้มเมื่อี้
“ูบอูไม่เป็นไรไ” ผมบออย่าเหวี่ยๆ
“ูแ่เป็นห่วมึ” สีหน้ามันเศร้าล “ปะ!! ลุไหวไหม” มันถาม้วยวามเป็นห่วอีรั้ผมรู้สึถึวามรู้สึมันไ้สีหน้ามันริัและูเป็นห่วมา แ่หัวใที่ไม่รัีนีสิมันเ้นแรมา นั่น!! มันเพื่อนมึนะ
“ยอแเป็นไรมึหน้าแอ่ะ หรือว่ามึเป็นไ้หรือป้าว” มันพูเสร็แล้วเอาหน้าปามานับหน้าผาผม
“ัว็ไม่ร้อนนิ” ผมอึ้
“มึทำเรี้ยไรเนี่ย” แล้วผลัมันออ
“มันเป็นวิธีวัไู้นิ”
“วิธีวัไ้พ่อมึสิอย่านี้อ่ะ” ผมเหวี่ยใส่มัน มันทำหน้าไม่เ้าใ
“อ้าว!! ็ูเยวัับสาวในส็อออบ่อย” ทำไมผมรู้สึุที่อ้า้าย
“ูไม่ใ่สาวๆในส็ออมึนะ!!! อย่าเอาูไปเปรียบ ูเป็นเพื่อนมึนะ!!! ” ผมใส่อารม์เ็มที่ แล้วันมันออาห้อ “มึไปเลย!! ไปรอ้านอูะอาบน้ำ”
“แล้วมึทำไม้อโรธู้วย ูทำไมอะไรผิ” มันอบผม้วยน้ำเสียหุหิ ผมปิประูใส่หน้ามันแล้วทรุนั่ลับพื้น ผมไม่ใ่ผู้หิในส็อมันัหน่อยทำไมมัน้อทำเหมือนอเล่น อ้อ!! ลืมไป
“เราเป็นเพื่อนัน”
.
.
20 นาทีผ่านไป
.
.
“นี่มึะไม่ไปมหาลัยใ่ไหมเนี่ย!! อาบน้ำหรือทำอะไรแม่นานสาส”
“เออ!! เสร็ล่ะ” ผมวิ่ลบันไ้วยท่าทีรีบร้อน อยู่ๆแฮยอน็เินมาใล้ผม ใล้ผม…
“มึะทำไรเนี่ย!!” ผมถอยห่ามันนิผนับ้าน มันไม่อบลับเิน ใล้เ้ามาเรื่อยๆๆ อนนี้หน้าห่าับหน้ามันไม่ี่เน ใผมมันะระเบิออมาเป็นเสี่ยๆแล้ว ่วยผม้วย HELP ME HELP ME HELP
“ป้าวหรอ ูแ่ะิระุมให้ เห็นไหม? รีบนแ่ัวไม่เรียบร้อย ะรีบไปล่อเสือ ระเ้ที่ไหนว่ะ?” มันถามผม้วยน้ำเสียนิ่ ผมอึ้และมา แล้ว้มไปูัวเอ ไม่ิระุมแ่อนนี้มันลับใส่เรียบร้อยแล้วเพราะเพื่อนัวีิให้
“ไม่ใ่ัหน่อย” แล้วผลัมันออ เินไปรอมันอยู่หน้าบ้าน
“ทำไมไรอยู่ว่ะ เร็วเส้!! ไหนบอรีบไ!!” ผมะโนมันที่อยู่ในบ้าน
รู้แล้วหนาเพื่อนรั มันะโนอบลับมา้วยน้ำเสียวนส้นมารับ
“เร็วเส้ๆ”
“ใเ้นแรัเลยนะ” มันระิบที่้าหูผม ผมมอหน้ามันอย่าอึ้ หรือว่ามันรู้
“ึ้นเร็วเร็วสิ ไหนบอว่ารีบ” ผมรีบึ้นรถอย่าเร็ว แล้วรถ็เลื่อนออไป
.
.
.
มหาลัย B A P UNIVERSITY
.
.
.
“เฮ้ย!! ออบอยู่นี่” ผมระโนเรียออบ เพื่อนร่วมลาสอผมอีนหนึ่ แล้วเินออมาารๆนั้น ถามผมว่าแฮยอนไปไหนใ่ไหมรับ พูแล้วมันน้อยใ พอผมับมันมาถึปุ๊บ ็มีสาวในส็อมันมาหาถึรถ แล้วผมะอยู่เป็น้าเพื่อ เหอะ!!
“เออ มา้าว่ะ” อออบอบผมเรียบนิ่ แฮยอนเินมาออผม ผมสะบัมือมันออาอแล้วเินไปห้อเรียน
“มึ็รู้ว่ามันิยัไ ็ยัทำเนาะ”
“ทำไไ้ว่ะ ูไม่รู้้อทำไนิ”
“พี่ยอแ”
“ใรเรียว่ะ!!” ผมหัน้ายวาไม่เอใรแล้วเิน่อไป
“เฮ้ย!!!!” เสียยอแร้อใมีนึยอแา้านหลัทำให้ผมเล้มไป แ่เโล่็รับยอแไว้ทัน
“ใรว่ะแม่” ยอแเมอว่าเป็นใร ็ใแล้วผลัออแ่เโล่็ยัไม่ปล่อย ทำให้ยอแิ้นแรๆ ทำให้เโล่ำ
“พี่ยอแรับ อยู่เยๆสิ” เโล่พูแล้วึยอแลับมาอ
“ปล่อยนะเว้ย!!! เห็นไหมนมอเ็มเลย” ยอแพู แล้วเโล่็มอไปทั่วแ่ยัไม่พูอะไร
“มึทำไรอ่ะ!!!!!!!!” แฮยอนพูแล้วผลัเโล่ออแล้วึยอแ
“็ไม่ทำอะไรนิรับ แ่อ” เโล่พูึ้น ทำให้แฮยอนโรธที่เโล่อบแบบนั้น แล้วหันไปถามยอแ
“มึให้มันอทำไมไม่อายหรือไว่ะ!” ยอแถึลับหน้าเสีย ไม่อบำถาม แล้วพยายามสะบัมือออาแฮยอน แ่แฮยอน็ไม่ปล่อยแล้วระับมือให้แน่นึ้น
“ไอ้แ้!! ูเ็บ” ยอแมอหน้าแล้วน้ำาลอ
“ไอ้แ้มึใเย็นิ” ออบบอแล้วบบ่าเพื่อเือนสิ
“ูอโทษ” แฮยอนพูพร้อมลายมือออ แล้วหันไปบอออบ
“ไอ้ออบมึไป่อนเลยเี๋ยวูลับยอแมา ฝาเ็ื่อ้วย” แฮยอนบอออบเสร็็ลายอแไป เโล่มอารระทำอนทั้สอแล้วเินออารนั้น เมื่อออบเห็นเ่นนั้น็รีบไปห้อเรียน
“ไอ้แ้มึปล่อย มึะพาูไปไหน!!” ยอแบอแล้วพยายามิ้นแ่แฮยอน็ไม่ปล่อย พอมาถึโรยิมแฮยอน็ผลัยอแไปลับพื้น
“มึทำไรมึเนี่ย! ูเ็บ!” แล้วมอหน้าแฮยอนอย่าแ้นๆ แล้วลุึ้นมอหน้าแฮยอนอย่าเอาเรื่อ
แฮยอนมอหน้ายอแนิ่ไม่พูอะไรออมา ทำให้ยอแอึอั
“ถ้ามึไม่มีอะไรูไปล่ะ” ยอแพูแล้วเินไป แ่แฮยอน็รั้้อมือไว้่อน แล้วึยอแมาเผิหน้า
“มึ้อารอะไร? มึทำอย่าี้ทำไม?” ยอแพูแล้วน้ำาลอ แฮยอนไม่อบแล้วมอหน้ายอแนิ่
“มึไม่อบ็ปล่อยู” ยอแพูแล้วสะบัมือแ่ามเยแฮยอนไม่ปล่อย
“มึทำไมให้มันอ?” แฮยอนถามเสียเรียบ
“ทำไมะไม่ไ้ล่ะ!” ยอแอบ้วยน้ำเสียประและัเพ้อ ทำให้แฮยอนโรธ
“เอาีๆ” แฮยอนบอแล้วเปลี่ยนาับมือมาับไหล่ทั้สอ้าแล้วบีบแรึ้น
“็อไ ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไมมีไรแ่เนี่ย” ยอแอบน้ำเสียเหวี่ยๆแล้วเมอไปทาอื่น
“ยู ยอแ มอหน้าูแล้วอบูมา” แ่ยอแไม่หัน ทำให้แฮยอน้อับหน้ายอแให้หันมา แ่ภาพที่เห็นือยอแร้อไห้ แฮยอนถึลับนิ่
“มันเรื่ออู มึไม่มีสิทธิ์ยุ่ มึไม่ไ้...” ยอแยัไม่ทันพูบแฮยอนููบ่อน ยอพยายามะผลัออแ่็ไม่เป็นผล าูบที่ไม่มีอะไร แฮยอนเริ่มสอลิ้นเ้าไปในโพลปา ลิ้นทั้สอหยอล้อันอย่าเป็นทำธรรมาิ ทำให้ยอแเริ่มเลิ้มับรสูบ >แฮยอนูบเ่ั< ยอแเริ่มหายใไม่ออและเริ่มทุบีให้อีนปล่อย แฮยอน็ยอมละริมฝีปาอออย่าอ้อยอิ่ แล้วะูบไปอีรั้แ่ยอแันไว้่อน แฮยอนมอหน้ายอแนิ่
“ทำแบบนี้ทำไม?” ยอแถามนิ่และเมอไปทาอื่นแล้วน้ำาไหลออมา ทำให้แฮยอนสำนึผิ เลยับหน้ายอแหันมาเผิหน้า แล้วโน้มเ้าไปใล้แล้วูบเ็น้ำาอยอแแ่ยอแร้อไห้หนัว่าเิม
“อย่าร้อนะรับนี ^_^” แฮยอนพูอย่าอ้อยอิ่แล้วเ็น้ำาให้ยอแอีรั้
“ทำแบบนี้ทำไม” ยอแถามอีรั้
“่อไปอย่าให้ใรอนะ หว!!!!!!”
100 เปอร์แล้ว่ะ เม้นให้ไร์้วยน้ะ ไม่ั้นอน
สปอย...
"มันอาะไม่เป็นอย่าทีุ่ิ"
ความคิดเห็น