นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
641
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
641
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 16 ก.พ. 58 / 15:37 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[ผมอี ซองยอล อายุ 28 ปี ตัวเองเป็นคนพูดเองฟังดูเหม่งๆ]
“ว๊ากกกกก! ไม่จบไม่สิ้นสักที วันนี้ก็ต้องอยู่โต้รุ่งอีกแล้ว”
“ถ้าทำได้สำเร็จล่ะก็ รับรองว่าต้องได้เลื่อนตำแหน่งแน่นอน”
[และด้วยสาเหตุอย่างที่ว่ามานี้ การใช้ชีวิตของผมในช่วงนี้ก็เลย .... ค่อนข้างปั่นป่วนพอดู]
『ขอบตาดำคล้ำ โทรมทั้งร่างกายและจิตใจ 』
“เฮ้อ! รู้สึกเหมือนจะหน้ามืดแฮะ ต้องหาอะไรยัดใส่กระเพาะหน่อยแล้ว”
[เดิมทีผมก็เป็นพวกไม่ถนัดงานบ้านทุกประเภทอยู่แล้วด้วย แต่ว่า ... >>>เกลื่อน<<<]
“ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เราได้ตายแหงแซะ ต้องหาวิธีแก้ไขซะแล้ว”
[กว่าโปรเจคจะเสร็ขสมบูรณ์ยังต้องใช้เวลาอีกตั้งเดือนกว่าแท้ ๆ ...]
ตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นใบปลิวต้องสงสัย
“อะไรน่ะ ไอ้ใบปลิวน่าสงสัยนี่”
‘ฉันจะรับใช้นายท่านแค่คนเดียวค่ะ’
ให้เหล่าเมดที่แสนน่ารักตามไปช่วยดูแลงานบ้านให้ท่านถึงบ้าน (เลือก ชาย หญิง)
ขอแนะนำให้กับนายท่านที่เป็นเช่นนี้
ชายโสดที่ทำงานยุ่ง / ครอบครัวที่ทำงานทั้งชาย-หญิง
ไม่อยากลองประสบการณ์ได้รับการเยียวยาดูบ้างเหรอคะ?
“เฮือก!!! ถึงขั้นแคะหูให้เลยเรอะ!?”
[อา เท่านี้เราก็จะได้มีชีวิตเหมือนมนุษย์สักทีล่ะ]
คนหน้าหวาน หน้าตาเบิกบานเมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดเมื่อตรงกลับบ้าน
“วันนี้จะตรงกลับบ้านเลยเหรอคะ?”
[สุดยอด! นี่ห้องของเราสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย…? สมแล้วที่เป็นมือโปร]
“ยินดีต้อนรับกลับครับ นายท่าน”
“ผม คิม ซองกยู ที่จะมารับใช้ท่านอี ซองยอล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“เชิญเลยครับ ผมเตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้ว”
[อร่อย!!! รสชาติของแม่เลย] 『ปลื้มจนน้ำตาไหล่』
[ต้องเช็คก่อนสิว่าทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้]
“เอ๊ะ!!! คอมพิวเตอร์ลงข้อมูลผิดพลาด!”
☏แต่ถ้ารอสักระยะนึงล่ะก็จะสามารถทำการขอเปลี่ยนตัวได้นะครับ☏
“จริงเหรอครับ ถ้าอย่างนั้น...”
☏งั้นเชิญเลือกเมดจากเบอร์ 0048 กับ 0125 ได้เลยครับ☏
ดวงตากลมหันไปมองใบปลิวหน้ารายชื่อเมด ก็ต้องยอมรับชะตากรรมต่อไป
“......เอ่อ ผมว่าผมเปลี่ยนใจดีกว่าครับ ขอโทษนะครับ” =..=
[ดูเหมือนว่าจะทำงานได้แถมยังทำอาหารอร่อยด้วย]
“ถึงเสียดายเรื่องแคะหู แต่หน้าตาก็หล่อดีอยู่เหมือนกันนะ”
“จะให้ช่วยขัดหลังให้มั้ยครับ?”
“ว๊ากกกกกก ไม่ต้อง ฉันอาบเองได้!!!”
“ตกใจหมด อย่างน้อยก็น่าจะเคาะประตูบ้าง แต่เอ๊ะ จะใจเต้นกับผู้ชายไปทำไมล่ะเนี้ย!?”
[เฮ้อ...จากนี้ไปจะไปได้สวยหรือเปล่าน้า...]
[หลังจากนั้น 3 อาทิตย์ ผมก็ได้ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายจริงๆ]
“ซองกยู คืนนี้ฉันจะกลับดึกหน่อย ไม่เอาข้าวเย็นนะ”
“เดี๋ยวครับ คุณซองยอล! ข้าวกล่อง”
“เนคไทคุณเบี้ยวอยู่ ขอผมเสียมารยาทหน่อยนะครับ”
[ทำไมต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นด้วย]
“งั้นก็ วันนี้ก็พยายามทำงานเข้านะครับ”
[โอ้ย นี่ก็จะยิ้มอะไรขนาดนั้น แล้วทำไมรู้สึกหน้าร้อนๆ ใจก็เต้นตึกตักด้วย]
“ไอ้อาการใจเต้นกับผู้ชายมันหมายความว่ายังไงเนี่ย!?”
“ว้าว วันนี้เป็นข้าวกล่องกุ้งทอดล่ะ มีความสุขจัง ♡~”
“ข้าวกล่องหรูจังเลยค่ะ ทำเองเหรอคะ?”
“เอ่อคนทำงานบ้านช่วยทำให้น่ะครับ”
“ครับ เค้าช่วยทำงานบ้าน ซักผ้า ทำอาหารให้หมดทุกอย่าง ช่วยได้มากเลยล่ะครับ”
“ดีจังเลยนะคะ ช่วงนี้คุณซองยอลยิ่งยุ่งเป็นพิเศษอีกด้วย”
“คนทำงานบ้านทำให้ถึงขนาดนั้นเลยหรอคะ? ไม่ใช่ว่าความจริงแล้วเป็นคนรัก...”
“ก็แค่ซองกยูเค้ายอมทำให้ก็เท่านั้น...”
[คนทำงานบ้านเขาไม่ทำให้กันหรอ?]
“แต่หมอนั่นก็เป็นผู้ชายน่ะนะ...”
“วันนี้เป็นผงแช่น้ำกลิ่นสตอเบอรี่ที่คุณซองยอลชอบด้วยนะครับ เอาไว้อาบเสร็จผมจะนวดให้นะครับ”
[ซองกยูเข้าใจความรู้สึกเราหมดทุกอย่าง รู้สึกสบายใจเหมือนคนที่อาศัยอยู่ด้วยกันมานานแล้ว]
“จะรับเบียร์หลังอาบน้ำเสร็จมั้ยครับ?”
“เพราะงั้น ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้ยืดระยะเวลาทำสัญญาให้นานขึ้น...”
“ขอภัยด้วย แต่คงจะทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ”
[เหตุผลส่วนตัวที่ว่านั่นมันอะไรนะ...]
“วันนี้ก็ต้องกลับรถไฟเที่ยวสุดท้ายเรอะ...ไม่ชอบเลย!”
“เฮ้อ คาใจเรื่องเมื่อวานจนไม่เป็นอันทำงาน”
[ทั้งที่วันนี้สัญญาว่าจะรีบกลับเร็วแท้ๆ]
“ผมจะทำของชอบของคุณซองยอลไว้รอนะครับ”
[มืดสนิท...ซองกยูนอนไปแล้วล่ะมั้ง]
“เฮ้อ นั่นสินะ...คิดว่านี่มันปาไปกี่โมงกันแล้วล่ะ”
“เอ่อ ฉันตั้งใจจะกลับเร็วกว่านี้หรอก...” เกาท้ายทอยแก้เก้อ
“ไม่เป็นไรครับ เพราะผมเป็นฝ่ายขอร้องเอง ถึงจะข้ามวันไปแล้ว แต่ก็สุขสันต์วันเกิดนะครับ^^”
“จะกินเค้กตอนนี้เลยมั้ยครับ? หรือว่าจะอาบน้ำก่อนดี?”
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณซองยอล!”
“ขยับไม่ไหวแม้แต่นิ้วเดียว...ซองกยูช่วยถอดสูทให้ทีสิ”
มือหนาเอื้มไปคลายเนคไทเส้นสวยออก
“ทั้งโปรเจค...ทั้งซองกยูก็ด้วย...”
“ฉันดีใจมากเลยนะที่ซองกยูอยู่ข้างๆฉัน ขอบใจนะที่ช่วยดูแลฉันอย่างดีในช่วง 1 เดือนมานี่”
“ไม่หรอกครับ ผมต่างหาก...คุณซองยอลจะดื่มน้ำมั้ยครับ”
เพราะระยะห่างของใบหน้าใกล้กัน สัมผัสอุ่นจากลมหายใจคนตัวสูง
ปากหยักกดจูบที่ปากบาง ด้วยความตกใจซองยอลจึงอ้าปากเปิดทางให้ลิ้นร้อนเข้าตักตวงความหวาน
จูบเร่าร้อนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จนร่างบางเริ่มขาดอากาศหายใจ ซองกยูจึงผละจูบอย่างอ้อยอิ่ง
[เก่งชะมัด...เฮ้ย ไม่ใช่อย่างนั้นสิ]
“อ๊ะ...ซะ...ซองกยู...แฮ่ก...ทำไมนายถึง...”
“เที่ยงคืน 10 นาที...งานในฐานะเมดของผมจบไปแล้วครับ เท่านี้ผมก็ได้อยู่ในฐานะที่เท่าเทียมกับคุณสักที”
ใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ กระซิบข้างหูเสียงพร่า
[บ้าน่า...ก็ต่อให้ถูกอ่อนโยนด้วยขนาดไหน สำหรับซองกยูแล้ว คิดว่ามันจะเป็นเพราะงานซะอีก]
“คุณซองยอล...เกลียดผมที่ไม่ได้อยู่ในฐานะเมดหรือเปล่าครับ?”
[ดวงตาที่น่าจะต้องแยกจากเราไปมองมาที่เรา มือของซองกยูกำลังสัมผัสเราอยู่]
[ถึงในหัวจะรู้สึกพร่ามัวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่เราก็รู้ตัวดีว่าไม่อยากจะเสียซองกยูไป]
[ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบไหน ก็อยากจะให้อยู่เคียงข้าง]
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณซองยอล!?”
กายบางหอบหายใจอย่างหนักจากอาการอาเจียน และจากสัมผัสวาบหวามจากร่างหนา
“พอแล้ว ไม่ต้องล้างหมดทั้งตัวก็ได้...”
“ยังไม่ได้ครับ ต้องทำให้ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้...สะอาดก่อน”
มือหนาสัมผัส ลูบไล้ไปตามร่างกายบาง นิ้วเรียวสอดไปในปากสวย มืออีกข้างกำลังปนเปรอส่วนอ่อนไหวของร่างบาง
“ตรงนั้น!!! ไม่ได้นะ...อ๊ะ ซะ..ซองกยู”
[แต่ตอนนี้...ตื่นเต้นเหมือนหัวใจจะพังอย่างนั้นแหละ]
“อ่ะ อ๊ะ...ซองกยู...ไม่ไหว...จะ...ออกมาแล้ว...อ๊า”
[หลังจากนั้น พวกเราก็ยังอยู่ด้วยความสนิทสนมกันเหมือนเดิม]
“แล้วช่วยหันมาทางนี้หน่อยครับ”
[เป็นภาพที่ไม่เปลี่ยนไปจากทุกที]
[ยกเว้นเรื่องซองกยูกลายเป็นเมดของผมแค่คนเดียวน่ะครับ ♡]
[รู้สึกเหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยแฮะ...”
Talk:
เรื่องนี้เป็น NC เรื่องแรกเลย
ไม่เคยแต่ง เลยไม่รู้ว่าจะต้องให้มันออกมายัง
มันก็เลยมาเป็นแบบนี้
ไม่แรงมาก แต่ก็ไม่รู้จะถูกแบนมั้ยเนอะ
ขออย่าโดนเลย
เม้นให้กำลังใจกันด้วยน้า
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^^
ขอบคุณธีมสวยๆค่ะ
O W E N TM.
ผลงานอื่นๆ ของ MikoDeviL ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MikoDeviL
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น