365 Days ป่วนหัวใจยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : จากเมืองกรุงสู่ดอยตุง

เอี๊ยดดดดดดดดดดด~ (เสียงเบรกรถดังสนั่นดอย =-=')

"โอ้ยยยยยยย เจ็บบ"มันเบรกรถได้กระทันมากกก มากกจนหัวฉันโขกประตู หลังจากที่ออกมาจากผ้าห่มได้เเล้วแทบขาดใจตาย =-=

"ขอโทษครับๆๆ คุณหนู พอดีว่าเลยทางเข้าดอย"พี่บึกก้มหัวหงึกหงักเป็นขอโทษ

"แล้วนี่พี่บึกพี่บึนจะพาพายไปไหน"พอฉันได้ยินว่าทางเข้าดอย ลูกตาฉันก็แทบกระเด็นออกนอกเบ้า!! อะไรนะ นี่ฉันต้องมาอยู่แล้วแล้วจริงๆใช่มั้ย!!
 
"แม่คะ!!"(พอดีว่าแม่ก็มาด้วย แม่นั่งอยู่ข้างๆ)

"ไงจ้ะ"สีหน้าแม่ตอนนี้ คือแบบว่า สดใสมากกก T^T'

"หนูไม่ไปนะ หนูไม่อยู่!!"
 
"แก ต้อง อยู่!!"เฮือกกก สามคำของแม่ช่างโหดร้ายมาก จากสีหน้าอันสดใสของแม่ตอนแรก กลับมาดุเดือดอย่างกับกินมาม่ารสต้มยำกุ้ง(เกี่ยวไหม)

"แม่คิดว่าเอาหนูไปทิ้งไว้บนดอยแล้วหนูจะนิสัยดีขึ้นงั้นหรอ!!"

"แน่นอน!! แกจะกลับมาเป็นคนใหม่"

"แม่จะแน่ใจได้ยังไง"

"ไม่เชื่อก็คอยดูสิ!!"

"T^T"สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องอยู่ดอยใช่มั้ยย!! ไม่มีทางหรอก ฮึ่มม!!

เอี๊ยดดดดดดดด~ (รอบที่สอง)

ปึก!~

"โอ้ยยยยย"นี่มันรอบที่สองแล้วนะยะ นี่จะเลยซอยอะไรกันนักหนา!!

"ถะ...ถึงแล้วครับๆๆๆ"พี่บึกลนลานพูด แถมยังแอบลอบมองหน้าฉันอีก ฮึ!! ทำฉันเจ็บแล้วยังไม่สำนึก!!!

"ลงสิจ้ะ"แม่หันมายิ้มให้ฉัน แต่ฝันเถอะ...ลงก็โง่แล้ว!!

"..."ฉันมุดตัวลงผ้าห่มที่ติดมาอีกรอบ

"ลงดีๆไม่ชอบใช่ไหม"

"..."

"บึก บึน!!!"สิ้นเสียงแม่ ตัวก็โดนลากออกจากรถ(พร้อมผ้าห่ม)โดนอุ้มจนตัวลอยจากพื้น

"กรี๊ดดดดดด ปล่อยนะ!!"ฉันพยายามดิ้นสุดแรง แต่ตัวไม่ขยับสักนิด =___='

3 นาทีผ่านไป~

ตุ้บบ~

พี่บึกวางฉันลงแล้วก็ชากผ้าห่มออก!!

เซอร์ไพร์!!!!