365 Days ป่วนหัวใจยัยตัวแสบ - นิยาย 365 Days ป่วนหัวใจยัยตัวแสบ : Dek-D.com - Writer
×

    365 Days ป่วนหัวใจยัยตัวแสบ

    การที่ฉันทำตัวไร้สาระไปวันๆ มันทำให้คุณแม่ของฉันปวดประสาทสุดๆ และคุณแม่ก็จัดการกับฉันขั้นเด็ดขาด!! ส่งฉันไปอยู่บนดอยเพื่อดัดนิสัยเเย่ๆของฉัน โดยที่ฉันต้องเรียนรู้เรื่องแม่ศรีเรือนให้ได้ภายใน 365 วัน!!

    ผู้เข้าชมรวม

    55

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    55

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 ก.ย. 56 / 20:17 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ




    "แม่คะ!! แม่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!!" หญิงสาวผิวขาวอมชมพู น่าตาจัดได้ว่าน่ารักมากๆ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อน ดวงตากลมโต ใส่เสื้อกล้ามเอวลอยลายดาว กับกางเกงใส่นอนสีชมพู ดูแล้วเซ็กซี่ กำลังเกาะแขนหญิงอายุค่อนข้างมากที่เธอเรียกว่าแม่ ขณะที่แม่กำลังพร่ำบ่นเธออย่างดุเดือด...

    "ไม่ให้แม่ทำอย่างนี้ แล้วจะให้แม่ทำยังไง แกทำตัวแบบนี้ แม่ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วนะ!!"

    "หนูสาบานนเลยนะคะว่าหนูจะเป็นเด็กดี๊ดี แต่ว่าแม่อย่าเอาหนูไปทิ้งไว้บนดอยเลยนะคะแม่!!"

    "สาบานไปก็โดนฟ้าผ่าตายเปล่า อย่างแกน่ะเอาไปทิ้งไว้บนดอยสิ จะได้รู้ว่าความลำบากมันเป็นยังไง ไม่ใช่จะเอาแต่สบาย แล้วก็ทำตัวเหลวแหลกไปวันๆ!!"

    "แม่ไม่รักหนูแล้วใช่มั้ย!!"หญิงสาวปล่อยแขนออกจากแม่แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วดึงหมอนรูปคิตตี้ใบโตขึ้นมากอด พลางทำหน้าจะร้องไห้

    "เพราะว่าแม่รักแกไง แม่เลยต้องทำแบบนี้!!"

    "เพราะว่าแม่อยากไล่หนูออกไปจากชีวิตต่างหาก!!!"

    "แกนี่พูดไม่รู้เรื่องจริงๆ!!"

    "ฮือ..."

    "พอๆ พรุ่งนี้แกเตรียมตัวเก็บข้าวของได้แล้วนะ"แม่พูดจบก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่หันไปมองหน้าลูกสาว...

    ตุ้บบบ~
    ตุ้บบ!!

    "ฮือออ แม่ไม่รักฉันแล้วสินะ!!"
    ตุ้บบ!!
    เธอเขวี้ยงหมอนใส่บานประตูอย่างบ้าคลั่ง จนหมดฤทธิ์แล้วก็หลับไหลไป...



    เวลา 7.00 น.

    แอ๊ดด~

    "ตื่นได้แล้ววว ยัยพาย"

    "ไม่...ไม่นะ"หญิงสาวหลับตาแล้วก็เอาแต่พร่ำ

    "ตื่นได้แล้ว นี่ฉันบอกให้แกเก็บข้าวของ ทำไมยังไม่เก็บอีกนะ"

    "ไม่!! หนูไม่ไป ไม่ไป!!"ยังพร่ำขณะที่ยังหลับตาอยู่

    "ไม่เก็บใช่มั้ย ได้... แม่เก็บให้!!"แม่ลุกออกจากที่นอนแล้วเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าจัดการเก็บเสื้อผ้าของลูกสาวเข้ากระเป๋า

    "หนูไม่ไป!!!"พายลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง คราบน้ำตายังเลอะใบหน้าสวยๆอยู่ สภาพผมยุ่งเหยิงไปหมด

    "แกต้องไป!!!"

    "โนวว!!"


    "แกจะไม่อาบน้ำใช่ไหม"

    "ไม่หนูจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น!!!"พูดจบก็มุดเข้าไปในผ้าห่ม ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

    "ได้"

    "..."


    "บึก!! บึน!!"

    "ครับ/ครับ!!คุณหญิงประกายเพชร"ผู้ชายตัวบิ๊กเบิ้มสองคนที่มีนามว่า บึกและบึน เดินเข้ามาหาคุณหญิงประกายเพชรแล้วทำท่าตะเบ๊ะอย่างพร้อมเพียง

    "จัดการ!!"คุณหญิงประกายเพชรชี้ไปที่เตียงของพายที่ยังนอนมุดหัวอยู่

    "ครับ/ครับ"พูดจบ พี่บึกและพี่บึนก็เดินดุ่มไปที่เตียงของพาย แล้วอุ้มเธอขึ้นทั้งๆที่ยังห่ออยู่ในผ้าห่ม
     
     "อื้อออ"เสียงของพายลอดออกมาจากผ้าห่ม เธอพยายามดิ้นและดิ้น แต่คิดเหรอว่าจะสู้แรงของพี่บึกและพี่บึนได้


     
     ตุ้บ~

    หลังจากที่บึกและบึนยัดเธอใส่ร
    ถได้สำเร็จก็ออกมานั่งหอบอย่างเหน็ดเหนื่อย
     
     "คุณหนูนี่แรงเยอะจริงๆ"บึกพูดขณะที่ยังนั่งหอบอยู่
     
     "เออขาฟาดหน้าฉันไปรอบนึงละ"บึนพูดพลางลูบหน้าตัวเอง
     
     "นั่งทำอะไรกันอยู่ ออกรถสิ!!"คุณหญิงประกายเพชรเดินลากกระเป๋าใบโตออกมาหน้าประตูแล้วแผดเสียงใส่บึกบึนจนทั้งสองสะดุ้ง
     
     "ครับๆๆ"บึกรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปในรถประจำที่คนขับ ส่วนบึนรีบวิ่งไปยกกระเป๋าใบโตแล้วโยนเข้าไปหลังรถ

      หลังจากที่ทุกคนขึ้นมาประจำในรถแล้ว รถก็ออกตัวอย่างรวดเร็ว...
     



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น