คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยินดีต้อนรับสู่ Mineral Town
ตอนที่2
ยินดีต้อนรับสู่
...........
.......................
"คุณ...คุณตื่นสิคุณ ตายรึยังเนี้ย? "
ใครมาแช่งฉันเนี้ย- -+++
"หือ... "
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนบางคนมาปลุก(ปนแช่ง- -++)
"ฟื้นแล้วหรอ ค่อยยังชั่วหน่อย...เป็นอะไรมากรึป่าวคุณ"
แล้วฉันก็พบกับ...ทะ...เทพบุตร...เอ้ย!!ชายหนุ่มละ...หล่อ...ปานเทพ*0*แล้วก็พบว่า...
"กรี๊ดดดดดดดดด ~วางฉันลงนะยะ"อุ้ม!!!เขาอุ้มฉันอยู่ได้ยินมั้ยคะท่านผู้โชมมมมมมมมมมม>0<....เกิดมานอกจากพระบิดาผู้สูงส่งนามว่าพ่อแล้ว ก็ไม่เค๊ยไม่เคยมีผุ้ชายตัว(?)เอ้ย!คนไหนอุ้มฉันมาก่อนเลยนะยะ>.<
"โอ๊ยๆ~อะไรของเธอเนี้ย"น่านๆ...เจอฉันวีนหน่อยเปลี่ยนสรรพนามทันใด- -
"วางฉันลงเดี๋ยวนี้นะตาบ้า ตาโรคจิต!!>0<"ฉันดิ้นไปดิ้นมา
"โอ๊ยๆโอเคๆ หยุดกรี๊ดสักทีเหอะ...ให้ตายสิ... "
พูดจบหมอนั้นก็วางฉันลง...ว่าแต่...ที่นี่ที่ไหนเนี้ย แล้วทำไมตาบ้านี่ถึงได้มาอุ้มฉันได้ล่ะ
"แล้ว...นายอุ้มฉันมาทำไม"
"ก็เธอน่ะสินอนสลบอยู่ตรงประตูหน้าบ้านฉัน เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เลยว่าจะพาไปส่งไอหมอ...แล้วพอเธอตื่นมาก็มาโวยวายใส่ฉันฉอดๆๆอย่างเนี้ย"
"โอ๊ยๆพอๆ ฉะ...ฉันขอโทษ ก็ฉันไม่รู้นี่นา"
"ว่าแต่เธอเหอะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย...เป็นคนเมืองนี้รึป่าว เพิ่งย้ายมาหรอ"หมอนั้นได้ทีก็รัวคำถามใส่ฉัน แบบว่าถ้ามันเป็นปืนฉันคงพรุนไปแล้วล่ะ
ทีละคำถามสิเฟร้ย ถามเยอะ หมั่นไส้ ไม่ตอบสักคำถามหรอก- -++(ซะงั้นอ่ะฉัน- -)
"อย่าเพิ่งถามฉันเลย ฉันขอถามก่อนได้มั้ยว่าที่นี่มันที่ไหนเนี้ย?"
"อ๋อ!ที่นี่น่ะหรอ...."
"หวัดดีจ๊ะสมาชิกใหม่ของเมือง"มีเสียงของใครบางคนเข้ามาขัดจังหวะการสนทนาของเราสองคน
"สวัสดีครับท่านนายกเทศมนตรี"หมอนั้นก้มหัวลงทักทายผู้มาเยือน
"หวัดดีเฟรม หวัดดี...หนูอลิซ"
"ระ..รู้จักชื่อหนูด้วยหรอคะ? "ฉันหันควับไปทางผู้มาเยือนคนนั้นทันที แต่เมื่อเห็นหน้าก็รู้สึกคุ้นๆยังไงพิกล เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ
"^^"ยิ้มแล้วยิ่งคุ้นเข้าไปใหญ่...ใครกันฟระนึกไม่ออก- -
"ว่าแต่...คือ...เออ ไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหนหรอคะ คือหนูไม่รู้ว่าตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนน่ะค่ะ"
"ที่นี่คือ Mineral Town...ยินดีต้อนรับ"
"...มะ...มิเนรัลทาวน์! บ้าน่ะ!!"
บ้าๆๆๆๆ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ...Mineral Town มัน...มัน...มันเป็นเมืองในเกม Harvest Moon ไม่ใช่หรอ!!! โกหกน่า...ฝัน...ฉันต้องฝันแน่ๆ ตื่นๆๆๆๆ คุณลุงขา~ อย่ามาอำหนูเล่นน้า~T^T
"นะ...หนูไม่เชื่อ ทุกคนต้องอำหนูเล่นแน่ๆมันไม่จริงใช่มั้ยคะ"ฉันโวยลั่น...ก็แน่ล่ะสิ จู่ๆฉันจะผิดมนุษย์มนาหลุดเข้ามาอยู่ในเกมได้ยังไงกัน- -++
"แต่มันเป็นไปแล้ว หนูอลิซต้องยอมรับในเรื่องนี้นะ"คุณลุงพูดด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆทั้งสิ้น (ใช่สิ ก็คุณลุงไม่ใช่หนูนี้คะT^T)...เดี๋ยว ถ้าอยู่ในเกมนี้ ฉะนั้นคุณลุงคนนี้ก็คือนายกเทศมนตรีโทมัสน่ะสิ!!
"เดี๋ยวนะครับ...นี้มันเรื่องอะไรกันครับ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มันเกิดอะไรขึ้นผมงงไปหมดแล้ว"ตาบ้านี่คงฟังฉันกับคุณลุงโทมัสคุยกันแล้วคงงงแน่ๆ เพราะตัวเองไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
"เธอชื่อ อลิซ ...เธอหลุดข้ามมิติเข้ามาผ่านประตูเวทที่เพื่อนฉันเป็นคนสร้างขึ้น...ทีนี้ฉันคงต้องขอให้เธอช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแล้วล่ะเฟรม...แล้วก็ต้องขอร้องให้หนูอลิซไปพักอยู่ที่บ้านของเฟรมเขาหน่อยแล้วกันนะ"
"หา!! "ฉันกับอีตาเฟรมเฟิมอะไรเนี้ยแหละร้องพร้อมกันอย่างตกใจ(ฉันไม่ค่อยอยากจะร้องพร้อมกับอีตานี้เท่าไหร่นักหรอก - - )
"แต่ที่บ้านผมมีเตียงเดียวนะครับ!!"เฟรมแย้งขึ้นมา
"เดี๋ยวลุงจะให้ช่างก๊อทซ์ไปต่อเติมให้พรุ่งนี้"
"แยกห้องด้วยนะครับ"
หนอย!! ฉันอยากนอนกับนายตายแหละ พ่อคนหล่อแต่มารยาททราม- -++
"ตะ...แต่จะให้หนูไปอยู่บ้านตะ...เออ...บ้านเฟรมในฐานะอะไรล่ะคะ? "
"อืม...เป็นญาติกันดีมั้ยล่ะ...ดูๆไปแล้วเธอสองคนก็หน้าตาคล้ายกันอยู่นะ^^"
ตรงไหน!!
ฉันและตาบ้าเฟรมมองหน้ากันแล้วต่างคนต่างก็เชิดใส่กัน
"เอาล่ะ เป็นอันว่าตกลงนะ^^"คุณลุงโทมัสยิ้มระรื่นแล้วพูดต่อ
"แล้วนี่ เสื้อผ้าของหนูนะอลิซ"ว่าพลางยื่นกระเป๋าเป้ใบหนึ่งมาให้ ฉันจึงรับมาอย่างเสียไม่ได้
"...ตามมาสิ"นายเฟรมว่าแล้วเดินนำลิ้วไม่รอฉันเลย- -
"โฮ่งๆ"
เสียงสุนัขเห่าเมื่อเราสองคนเดินเข้าไปในเขตฟาร์มซึ่งก็คือบ้านของเฟรม...บ้านหลังนี้เหมือนในเกมอย่างกับแกะ พอมาดูจากมุมสภาพแบบนี้แล้วเลยดูแปลกตาไปเลยแหะ แปลงเกษตรใหญ่มากกกกกกกก~
"ปัง!!!"
ฉันหันควับไปตามเสียงก็พบว่าประตูบ้านปิดสนิท แล้วคนที่เดินนำฉันมาก็หายไปแล้ว...ตาบ้า!รู้จักมั้ยคำว่ารอน่ะ- -++
"โฮ่งๆ"
ลูกหมาน้อย!!^^ นี่สินะลูกหมาที่มีให้ในตอนเริ่มเกม น่าร้ากน่ารัก...เดี๋ยวนะ เล้าไก่ คอกวัว คอกแกะ คอกม้า บ่อปลา เรือนกระจก...แงๆ อย่างนี้มันก็ยิ่งย้ำชัดน่ะสิว่าฉันเป็นมนุษย์ประหลาดหลุดเข้ามาในเกมได้แบบเนี้ย!!>.<
คิดได้แบบนั้นฉันจึงรีบเข้าไปในบ้านเพื่อเช็คความแน่ใจ(อีกรอบ)...ไม่ผิดแน่ เหมือนกันเดะๆเลย บ้านต่อเติมครั้งที่2 แต่ประหลาดตรงที่มันมีเตียงเดียวเหมือนที่นายเฟรมว่า(สงสัยตาบ้าเฟรมจะแอบทุบทิ้ง- -)
...พูดถึงหมอนั้นตอนนี้ฉันก็เห็นเขากำลังจัดโต๊ะอาหารที่พร้อมไปด้วยอาหารสุดหรูบนโต๊ะ หอมกรุ่น(จากเตาทุกวัน)...เอาเวลาไปทำตอนไหนเนี้ย...เร็วขั้นเทพ -0-
"ไม่กินรึไง...เดี๋ยวฉันจะได้ยกให้เจ้าหมามันกิน"
" -[]-;"เขาพูดกับฉันหรอ
"อย่าทำหน้าเหวอแบบนั้นได้มั้ย มันไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด- -"
"- -++"เออ!ฉันมันไม่น่ารัก
และแล้วอาหารมื้อแรกของที่นี้ก็ไม่ต่างอะไรกับร้านอาหารริมทาง...ถึงมันจะอร่อยสุดยอด แต่บรรยากาศที่ได้นั่งกินกับผู้ชายปากร้ายตรงหน้าก็เล่นเอาฉันอยากจะออกไปกินข้างนอกกับน้องหมาน่ารักๆตัวนั้นแทน
มันคงไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกมั้ง- -;
แฟบ~
ฉันรูดซิปเปิดประเป๋าเป้ที่ลุงโทมัสนำมาให้ ข้างในเป็นชุดเอี้ยมกระโปรงยีนยาวประมาณเข่าแล้วก็มีกางเกงขาสั้นรัดรูปสีดำกับเสื้อยืดสีขาวประดับลูกไม้สีแดงเล็กน้อย...น่ารักเป็นบ้า*0* เกิดมานอกจากชุดคอสเพลย์เกมต่างๆนาๆแล้วก็เพิ่งจะเห็นว่าไอชุดธรรมดาๆแบบนี้มันก็น่ารักซะไม่มี...ถึงมันจะธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดา(เอ๋!ยังไง- -)555+
"เอ๋! นั้นอะไรน่ะ"
ฉันเห็นว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในกระเป๋าอีกอย่างนอกจากเสื้อผ้าพวกนี้ ฉันจึงหยิบขึ้นมาดูแล้วถึงได้รู้ว่ามันคืออะไร
"โทรศัพท์? "ในที่อย่างนี้มีของแบบนี้ด้วยหรอ?
ฉันกดดูตรงรายชื่อที่มีอยู่ในโทรศัพท์ก็พบว่ามีชื่อของตัวละครทุกตัวในเกม Harvest Moon!!...แต่มีอยู่ชื่อหนึ่งที่ฉันสงสัยจนอยากจะโทรไปหา...
'โลกแห่งความเป็นจริง!!'
ความคิดเห็น