ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [Day 6] ความหวังสุดท้าย
{ DAY 6 }
..."หวา ถ้าจะแย่แล้วแฮะ"
เอมายะ เคียวโกะ ยืนมองป้ายโหวตที่หอคอยกิจกรรมตาค้าง
หนังสือแห่งความจริงในมือเปร่งแสงเรืองอ่อนๆ อักษรที่ถูกสลักขึ้นบนหน้ากระดาษที่เคยว่างเปล่าเป็นสัญญาณอย่างดีเลยว่าโอกาสที่เธอจะถูกจับสูงมากจนเกือบร้อยทั้งร้อย
เธอสะบัดหัวอย่างแรงสองสามที แล้วนั่งลงกอดเข่า ในใจพยายามนึกหาทางออก แต่ก็ไม่ไหวทุกที
"เอาเถอะ! กลับบ้านก่อนแล้วค่อยคิดก็แล้วกัน!"
เคียวโกะยันตัวขึ้น แล้วโบกรถม้าเพื่อกลับไปยังคฤหาสน์ของเธอที่มณฑลวิโอลี่ แคว้นโนวาริสต้า
คฤหาสน์เอมายะยังคงเงียบสงบและอบอุ่นเฉกเช่นทุกๆวัน พ่อบ้านและสาวใช้สองสามคนมายืนรอรับเธอที่คฤหาสน์
เธอเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังพอเข้าใจ แล้วสั่งให้พวกคนใช้เตรียมของที่จำเป็นสำหรับการอยู่ในคุก ก่อนจะปลีกตัวไปในสวนเพื่อไปพักผ่อน
"เฮ้อ..."
เคียวโกะหย่อนตัวลงกับเก้าอี้ตัวโปรดของเธอ เธอขยับตัวซ้ายทีขวาทีอย่างกระวนกระวายใจ ก่อนจะขยับตัวออกจากเก้าอี้แล้วไปเดินเล่น
"อืม... สงสัยคงโดนจับแน่ๆ ช่างเถอะๆ"
หนังสือแห่งความจริงเปร่งแสงอ่อนๆอีกครั้ง เธอรู้ดีว่ามันหมายถึงว่าคำพูดของเธอนั้นเป็นจริง เธอถอนหายใจหนักๆแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ
"ไม่ได้ๆ ต้องมีสติเข้าไว้สิ ยังไงซะก็ต้องมีคนช่วยเรา...ใช่ไหม? อ๊า จะมีคนช่วยเราจริงๆมั๊ยเนี่ย!? ต้องมีสิๆ...อ่า แล้วถ้าไม่มีล่ะ เราจะทำยัง...."
"คุณเอมายะ..."
เสียงเรียกที่ดังขัดขึ้น ทำให้เคียวโกะหันขวับไปมอง เธอเห็นคนๆหนึ่งยืนอยู่ข้างนอกรั้วคฤหาสน์เธอ เธอมองซ้ายมองขวาไม่เห็นคนรับใช้ก็นึกแปลกใจ แต่แล้วเธอก็นึกออกว่าสั่งให้พวกเขาไปเตรียมของ จึงตัดสินใจออกไปรับผู้มาเยือนด้วยตัวเอง
เธอเปิดประตูคฤหาสน์ออกไป แล้วมองหาคนๆนั้น และเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใครเธอก็ยิ้มออกมา
"อ้าว XXXX นี่เอง ว่าไง มาเยี่ยมหรอ?"
คนๆนั้นยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินเข้าไปประชิดตัวเธอ เขย่งขาเล็กน้อยและกระซิบเบาๆที่ข้างหูของเคียวโกะ
"เจ้านกน้อยที่อยู่ในกรง เจ้านกน้อยผู้อยู่ในทางวงกตชั่วนิจนิรันดร์ เจ้านกน้อยเอ๋ยจงหลับใหล"
"เอ๋? อ๊ะ...!!"
ความรู้สึกงงงวย ถูกแทนที่ด้วยความอ่อนเพลียอย่างหาที่สุดไม่ได้ เธอล้มลงไปกับพื้น และเงยหน้ามองคนๆนั้น
"โกหกน่า เธอคือภูติเองหรอ?"
คนๆนั้นโน้มตัวลงมาหมายจะจับตัวเธอ แต่เมื่อสัมผัสตัวเคียวโกะ เธอก็รีบชักมือหนีทันที
เครื่องลางมังกรพันปี ของวิเศษที่ได้มาจากเพอร์ซิวอลส่องแสงสว่างจ้า เคียวโกะพยายามประคองสติไว้แล้วมองภาพเบื้องหน้า เธอเห็นคนที่เธอรู้แล้วว่าเป็นภูติกรีดร้องเสียงดัง
เธอมองอย่างตกใจ ก่อนที่แสงจะค่อยๆเลือนหายไป พร้อมกับสติของเธอที่ค่อยๆหายไปเช่นเดียวกัน...
........................................
เอมายะ เคียวโกะ ตื่นขึ้นมาภายในห้องนอนของเธอ รอบๆเตียงมีพ่อบ้านคนสนิทของเธอทั้งสองคน... และคนของทางการที่จะมาคุมตัวเธอ
เคียวโกะลุกพรวด มองไปที่คนของทางการ พร้อมที่จะบอกตัวตนของภูติตัวจริง
"....เอ๋?"
เธออ้าปากค้าง ภายในสมองรู้สึกสับสนไปหมด ความรู้สึกชาแล่นเข้ามาทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว
...เธอ จำภูติไม่ได้...
"เป็นไปได้ยังไง!? ก็ข้าเห็นตัวภูติมากับตา!! ทำไม? ทำไมล่ะ!? ทำไมถึงนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเป็นใครเสียทีล่ะ!!!?"
เคียวโกะกุมหัวแน่น แล้วร้องออกมา คนรับใช้รีบวิ่งเข้ามาที่เธออย่างเป็นห่วง
เธอร้องไห้ออกมา
ร้องไห้ในความอ่อนแอของตัวเอง ร้องไห้ในความไร้ประโยชน์ของตัวเอง
แค่จะระบุตัวคนร้ายยังทำไม่ได้เลย จากนี้ไปจะช่วยใครก็ไม่ได้อีกแล้ว....
"เธอน่ะ ไม่ได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียวหรอกนะ"
อลิเซีย กราเซียส เจ้าหน้าที่จากโนวาริสต้ายิ้มเล็กน้อย ก่อนจะชี้ไปที่ลูกแก้วหวนคืนข้างเตียงเคียวโกะ
"ก่อนหน้านี้เธอได้ช่วยเหลือผู้คนมาแล้วมากมาย รวมทั้งข้าด้วย เพราะฉะนั้น เธอน่ะ ถือเป็นผู้มีพระคุณของข้าล่ะ"
เคียวโกะมองอลิเซีย ก่อนจะขยับรอยยิ้ม
...จริงด้วยสินะ พลังของเราน่ะ...
เธอเอื้อมไปหยิบลูกแก้วหวนคืนลูกสุดท้าย บีบมันไว้และอธิษฐาน
...ขอให้เธอผู้นั้นหวนกลับมาด้วยเถอะ...
======================================================
เสียงหัวเราะอันน่าขนลุกดังก้องไปทั่วบริเวณ
....ช่างโง่เขลา ช่างโง่เขลาเสียจริงเจ้ามนุษย์...
======================================================
ผู้ที่ถูกภูติลักซ่อน
1. Sei_03800 (อิโซดิก เดอ โวล็องซ่า)
ผู้ที่ถูกคุมขัง
1. Mafia principessa (เอมายะ เคียวโกะ)
2. Kurosawa Nanami (มาร์เชน ดีซาสโทรซ่า)
ผู้ที่ถูกหวนกลับเข้าสู่เกมส์อีกครั้ง
1. 軰lpoppyl闦●ω● (อารีเซีย เดอ. บาทรอเลนเซีย เวลเบิร์ก)
========================================================
คนที่ถูกขังหรือถูกลักซ่อนจะต้องออกจากเกมส์ทันที (ไม่สามารถทำการโหวตหรือลักซ่อนใครได้)
ยกเว้นจะได้ของวิเศษช่วย ทำให้กลับเข้าสู่เกมส์
========================================================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น