My boyหล่อมาดร้ายกับยัยสติแตก

                                               ตอนที่1    เช้นวันใหม่ที่ไม่สดใสเอาซะเลย
"แม่ค่ะหนูไปเรียนแล้วนะค้าาาา" 
"จ้ะ อย่าเถลไถลนะลูก"
"ค่ะแม่"
 ฉันตะโกนบอกแม่ที่กำลังทำอาหารเช้าอยุ่ในครัวพร้อมกับใส่รองเท้านักเรียนไปด้วย ฉันชื่อเกลล์ เรียนอยู่ม.6 โรงเรียนเจเคเซนต์ ซึ่งมีมหาวิทยาลัยเจเคเซนต์เป็นเครือข่ายใหญ่อยู่ติดกัน วันนี้ฉันนัดยัยเกรซเพื่อนสนิทฉันไว้ที่หน้าโรงเรียนเพื่อจะได้ไปกินโจ๊กตอนเช้าข้างโรงเรียนด้วยกัน แต่ขณะที่ฉันกำลังจะข้ามถนนไปรอรถเมล์ฝั่งตรงข้ามนั้นเอง รถคันหนึ่งก็ขับมาด้วยความเร็ว ชนิดที่ตั้งตัวไม่ทัน "โอ๊ย ไอ้บ้าขับมาได้ทำไมไม่เหยียบหัวฉันไปเลยล่ะ ถ้าขับกันแบบนี้"ฉันยืนโวยวายอยู่ตรงฟุตบาทหลังจากที่ลุกขึ้นมาได้ ฉันเหลือบมองไปยังท้ายรถคันนั้นทันที แค่เห็นสติกเกอร์ที่ติดอยู่ท้ายรถฉันก็รู้แล้วว่าเป็นรถใครไปไม่ได้นอกจาก
"M Clubเราได้เห็นดีกันแน่พวกบ้าเอ๊ย"หน็อยนึกว่าใครที่แท้ก็พวกที่มีดีแค่หน้าตานี่เอง นอกจากชอบหาเรื่องแล้วยังเบ่งอีก
"เกลล์เป็นไรรึเปล่าลูก" ฉันหันไปเห็นแม่ที่หน้าบ้านตัวเองซึ่งอยู่อีกฝาก ที่เดินออกมาดูฉันทั้งที่มีผ้ากันเปื้อนผูกคออยู่
"ไม่เป็นไรค่ะแม่ แม่เข้าบ้านเถอะค่ะแค่ถลอกนิดหน่อยเอง" ฉันบอกแม่อย่างนั้นแต่แม่ก็ยังยืนสำรวจฉันอยู่นั่นแหละ
"ไม่เป็นไรแน่นะ"
"ค่ะ ไปนะค่ะแม่หนูรีบ" ใช่ค่ะหนูรีบๆไปจัดการไอ้คนไร้มารยาท นายโดนแน่ๆเมอเรย์ กล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้ ทันทีที่ฉันพูดกับแม่จบรถเมล์ก็มาพอดี ป่านนี้ยัยเกรซคงบ่นแย่แล้วล่ะเสียเวลาจริงๆเลย เพราะนายนั่นคนเดียว   ระยะเวลาในการนั่งรถเมล์เพียงแค่10นาทีเท่านั้น    พอถึงหน้าโรงเรียนปั๊บยัยเกรซ บ่นปุ๊บ
"นี่ยัยเกลล์ บ้านเธอก็ไม่ได้ไกลมากซะหน่อยกว่าจะมาถึง รู้มั้ยว่าฉันรอเธอเป็นชาติเลยนะ"
"จ้าๆโทดทีพอดีฉันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ก็เลยมาช้า"
"แล้วเป็นไรมากรึเปล่าดูสิ" ยัยเกรซจับฉันหมุนไปหมุนมาเหมือนกับแม่เป๊ะฉันจะตาลายอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไรมากหรอกน่ะเดี๋วยมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง เพื่อเป็นการไถ่โทษ OKมะ      "เท่านั้นแหละเพื่อนที่อารมณ์เสียของฉันก็ยิ้้มอารมณ์ดีขึ้นมาทันที ตกลงแกเป็นเพื่อนรักฉันหรือเพื่อนกินฉันแน่ยัยเกรซ ฉันกับยัยเราเดินจูงมือกันไปที่ร้านขายโจ๊กอย่างอารมณ์ดี เพราะจะได้กินของอร่อยๆกันตอนเช้า แต่ทันทีที่ฉันกับยัยเกรซถึงร้านบุคคลที่ฉันแบล็คลิสส์ไว้ในใจก็นั่งกินโจ๊กอยู่กับเพื่อนที่โต๊ะติดกำแพงพอดี
เวลาแห่งการแก้แค้นของฉันได้มาถึงแล้ว อะไรมันจะเร็วขนาดนี้ ฉันปล่อยมือยัยเกรซแล้วเดินฝ่าโต๊ะเข้าไปจนถึงโต๊ะของพวกM CLUB ไปถึงฉันก็ไม่พุดพร่ำทำเพลงอะไรทั้งนั้น บวกด้วยอารมณ์โมโหที่คุขึ้นมาอีก ฉันก็คว้าถ้วยโจ๊กที่ยังมีควันกรุ่นๆอยู่ ราดลงบนหัวไอ้คนจอมหาเรื่องทันที
"โอ๊ยมันร้อนทำอะไรของน่ะยัยบ้า อยากตายนักเหรอ"
"ทำไม แค่นี้มันน้อยไปกับที่นายเกือบขับรถชนฉันเมื่อเช้า"ฉันมองต่อตากับนายเมอเรย์ไม่มีหลบ เชอะคิดเหรอว่าแค่ทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนของนายมันจะทำให้ฉันกลัว ไม่มีทางที่เกลล์คนนี้จะกลัว
"เธอโดนดีแน่ยัยบ้าที่ทำกับฉันแบบนี้"ฉันทำท่าจะเถียงหมอนั่นแต่ไม่ทันแล้วหมอนั่นมันจูบฉัน จูบ จูบบบบบบบบ ช้านนนนนนน ทำไมฉันถึงขยับตัวไม่ได้นะ หัวก็เต้นแรงเป็นบ้าเลยให้ตายเหอะ ป่านนี้หน้าฉันคงแดงไปถึงไหนๆแล้ว ฮือๆจูบแรกของฉันโดนหมอนี่ขโมยไปแล้ว
นานเป็นนาทีกว่าไอ้บ้านี่จะถอนจูบออก ทันทีที่ฉันตั้งสติได้ฉันก็เข้าไปอาละวาดไอ้บ้านั่นเลย
"อ๊ายไอ้บ้าเมอเรย์นายจุบฉันได้ยังไง เอาจูบฉันคืนมา"โวยวายยยยยยยยยยยย
"ได้ไม่ได้ก็จูบไปแล้วล่ะนะ หึหึ จูบแรกล่ะสิท่า" ประโยคหลังหมอนั่นโน้มหน้าเข้ามากระซิบที่หูฉัน กร๊าช
ดูหมอนั่นทำหน้าเข้าเซ่ หน้าตบชะมัดเลย พอฉันทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องหมอนั่นอีก ยัยก็เข้ามาห้ามฉันหลังจากที่เป็นคนดูมานาน