FaN FiC บารามอส : ยิ่งเกลียดเธอ...ยิ่งเจอรัก

เนื้อเรื่อง

.......บรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย    เป็นสิ่งที่ปกติสำหรับตลาดเอดินเบิร์ก  และที่วันนี้ผู้คนแน่น่ขนัดผิดปกติ

เพราะเป็นวันรับสมัครนักเรียนของโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก   คนมากมายทั้งที่เป็นเชื้อพระวงศ์และคนธรรมดา

ต่างยืนรอการสอบอยู่ภายในโรงเรียน    

\"คาโล  วาเนบลี  เดอะ  ปริ๊นซ์  ออฟ  คาโนวาล\"  สิ้นคำประกาศก็ปรากฏร่างๆหนึ่งเดินไปยังผู้ประกาศชื่อ   ชายหนุ่มหน้าตาดี  

เรือนผมสีเงินเป็นประกายผิวขาวดุจดังหิมะ   และสีหน้าท่าทางที่แสนจะเย็นชา   เรียกความสนใจจากเด็กสาวได้มากโขอยู่  

แต่ไม่ใช่จากเธอคนนี้

\"เฟลิโอน่า  เกรเดเวล  เดอะ  ปริ๊นเซส  ออฟ  บารามอส  แอนด์  เดมอส\"

สตรีร่างบางเดินไปต่อหลังชายหนุ่มอย่างไม่ชอบใจ    แม้ว่าดวงหน้ารูปไข่  ผิวเนียนสวย  เครื่องหน้างดงามที่รับกับใบหน้า

และเรือนผมอีกทั้งฉายา   จะทำให้ผู้คนมากมายมองมาที่เธอ  แต่เธอก็มิได้ให้ความสนใจแต่อย่างใดเลย    ใจมัวแต่คิดไปถึง

เรื่องตอนเช้าที่ทำให้เธอเจ็บใจไม่หาย

.....................................................................

....พลั่ก....

เสียงการปะทะของสองร่างดังขึ้น  ร่างที่บางกว่าล้มลงไปกองกับพื้น   ตาคนล้มมองคนที่ยังยืนอยู่อย่างโกรธๆ  ถึงเธอ

จะเป็นคนชนแต่การที่ไม่ถามไถ่หรือช่วยให้ลุกเลยนี่มันจะไร้มนุษยสัมพันธ์ไปรึเปล่า?

\"ขอโทษค่ะ\"เธอรีบพูด  แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาจากร่างสูงๆของคนที่ผมสีเงินนั่นคือ

\"ซุ่มซ่าม\"

แล้วคนถูกชนก็เดินจากไป

...................................................................

\"คาโล  วาเนบลี   ...ป้อมอัศวิน\" นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้ตวัดมองชายหนุ่มร่างสูงที่เดินไปหารุ่นพี่ที่ยืนรออยู่

อย่างไม่ค่อยชอบใจนัก   ...นอกจากจะไร้มนุษยสัมพันธ์แล้วยังขี้เก๊กชะมัดเลย  ให้ตายไม่เคยเจอใครเป็น

เอามากขนาดนี้มาก่อน....

\"เฟลิโอน่า  เกรเดเวล\"  .....ที่ไหนก็ได้น่า  แต่ต้องไม่มีเจ้าคนขี้เก๊กนั่นอยู่....

\"ป้อมอัศวิน\"  เสียงประกาศนั่นเล่นเอาเธออ้าปากค้าง   ....พระเจ้า  นี่ท่านหมั่นไส้ปีศาจขนาดนี้เลยหรือ!!!!!!…..

แต่ยังไงเสียเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเลยต้องเดินก้มหน้าก้มตาไปหารุ่นพี่เช่นกัน

\"ยินดีต้อนรับ  เฟลิโอน่า\"รุ่นพี่ผมสีน้ำเงินเข้มท่าทางใจดียิ้มทัก

\"เรียกว่า  เฟริน  ก็ได้ค่ะ  รุ่นพี่.....\"  เธอยิ้มกลับ

\"โรเวน  เรียกว่าพี่โรเวนสิ\"

\"ค่ะ\" หญิงสาวเช็คชื่อเสร็จแล้วก็เดินไปยังป้อม    พอดีกับตอนที่เจ้าชายคาโลเดินไปพอดี  ทำให้ต้องไปทางเดียวกัน

อย่างเลี่ยงไม่ได้

.............และเหมือนว่าความซวยของเธฮยังไม่จบ..........

\"ที่นี่คือป้อมอัศวิน  ไม่ว่าเธอจะเป็นใครมาจากไหน  แต่ ณ ที่นี้เธอคือเดอะ  ไนท์  ออฟ  เอดินเบิร์ก\"

รุ่นพี่ผู้ชายที่มีผมสีทอง  นัยน์ตาสีม่วงฉายแววหงุดหงิด  ขณะที่รุ่นพี่ผมสีดำที่ดูใจดีกว่ายืนยิ้มอยุ่ข้างๆ

\"ห้องแรกของทุกๆชั้นคือห้องของหัวหน้าชั้นปี  คนที่จะได้อยู่ต้องมีคะแนนสอบสูงสุดในแต่ละรุ่นสามคน  แต่เธอ  

สามารถไปท้าสู้ได้  ถ้าเค้าแพ้เธอจะได้ที่ของเค้า\"

และเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ก็ต้องอ้าปากค้างเป็นครั้งที่สองของวันนี้

ชายหนุ่มเหลือบมองรายชื่อในมือเล็กน้อย  \"สำหรับรุ่นของพวกเธอคือ  คาโล  วาเนบลี  คิลมัส  ฟีลมัส  และเฟลิโอน่า  เกรเดเวล\"

\"เอาล่ะ  นี่คือกุญแจห้อง  และขอให้จำไว้ว่า  จะไม่มีการย้ายห้องเป็นอันขาดไม่ว่ากรณีใดๆก็ตาม  นอกเสียจาก

หัวหน้าชั้นปีจะแพ้ในการท้าสู้จากเพื่อนๆ\"

........สุดท้ายเจ้าหญิงดวงตกก็ต้องอยู่ห้องเดียวกับเจ้าชายผู้ไร้มนุษยสัมพันธ์.......  อ้อ  รวมทายาทนักฆ่า

อันดันหนึ่งของเอเดนด้วย

.............................................................................................................

\"ฮ้าว\"เสียงหาวเบาๆมาจากเจ้าหญิงสองดินแดน   เมื่อกวาดตามองก็พบว่าเพื่อนร่วมห้องทั้งสองตื่นและอยู่ใน

ชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว

\"ทำไมไม่ปลุกกันเลยล่ะ  คิล\"เธอหันไปหานักฆ่าที่หลังจากได้คุยกันเมื่อคืนแล้วก็พบว่าเป็นคนที่น่าคบคนหนึ่ง

....ใช่  น่าคบไม่เหมือนเจ้าชายจอมเย็นชานั่น.....

\"ง่า  เห็นหลับสบาย\"คิลว่าพร้อมหัวเราะแหะๆ

\"งั้นวันหลังช่วยปลุกกันบ้างละกันนะ\"เฟรินว่าพร้อมกับคว้าชุดเดินเข้าห้องน้ำไป   ส่วนนายนักฆ่านั่นก็ได้แต่พยักหน้ากับลม

ที่เกิดจากการที่เจ้าหญิงเดินผ่านไป    [ - - \" ]     และแน่นอนว่าอีกหนึ่งชีวิตในห้องนี้ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย

................................................................................

\"บารามอสเป็นเมืองเกรดเอ  อันดับหนึ่งของเอเดน  เนื่องด้วยจำนวนประชากร  พื้นที่  และความเข็มแข็งของกองทัพ\"

เสียงยานคางกล่าวเนิบๆ  หลายๆคนนั้นได้แนบใบหน้าลงกับโต๊ะแล้ว   เหลือแต่เจ้าชายคาโล  เจ้าหญิงมาทิลด้า

เจ้าหญิงเรนอน  และแม่มดสาวแองจี้   ที่ยังสามารถครองสติและจดเลคเชอร์อย่างรวดเร็ว

\"คาโนวาลเป็นเมืองเกรดเอ  อันดับสอง  คาโนวาลนั้นมีความเข็มแข็งทางการทหารเหนือบารามอส  แต่มีประชาชนน้อยกว่า

และกษัตริย์คนปัจจุบันมิได้เป็นไฮคิง    เมืองอันดับสาม   แอเรียส  เมืองนี้ด้อยกว่าบารามอสและคาโนวาลในทุกด้าน

แต่กษัตริย์องค์ปัจจุบันเป็นจอมเวทย์ที่มีความสามรถมาก  จึงเป็นเมืองอันดับสามแทนที่เวนอล\"

สายตาคมกริบมองไปยังผมยาวๆสีน้ำตาลเข้มที่หลับไหลอย่างไม่สนฐานะของตน  ที่จริงแล้วเขาไม่เคยสนคนที่ไม่เรียน

เท่าไรนัก  หากแต่คนๆนี้เป็นพระนัดดาจึงต้องใส่ใจ....

\"เฟลิโอน่า\"

......เงียบ.....

\"เฟลิโอน่า\"

\"พะ  พะ  เพคะ\"เสียงหวานตอบตะกุกตะกัก   รอยยิ้มเยาะกระตุกขึ้นที่มุมปากของคนเย็นชา

ทำให้สาวน้อยที่เพิ่งตื่นส่งค้อนวงโตไปให้  แต่รอยยิ้มนั้นกลับกว้างขึ้น  และมีรอยอบอุ่นมากกว่าที่จะเป็ฯการยิ้มเยาะ

เธอรีบหันกลับไปทันที

\"ทำไมเวนอลจึงเป็นเมืองเกรดเอ  อันดับสี่ทั้งที่มีพื้นที่และประชากรมากกว่าแอเรียส\"

เจ้าหญิงคนงามหน้าซีด  เหงื่อตก  พยายามเหล่มองนักฆ่าเพื่อนเลิฟ  ที่ยังทำหน้าที่เฝ้าพระอินทร์อย่างเข้มแข็ง

เหมือนคนข้างตัว(ที่ตื่นอยู่)จะรู้ว่าเธอต้องการอะไรจึงขยับสมุดเลคเชอร์ของเขามาใกล้เธอมากขึ้น   เฟรินเหลือบตามองน้อยๆ

ก่อนที่จะตอบอย่างฉะฉาน  \"เพราะความอ่อนแอด้านการปกครองค่ะ\"

\"ดีมาก  นั่งลงได้\"

หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเอากระดาษขึ้นมาจดยุกยิก  ก่อนที่จะพับส่งไปให้เจ้าชายแห่งคาโนวาล

ขอบใจมาก   (เฟริน)

คาโลยิ้มบางๆนิดหนึ่ง  ก่อนที่จะเก็บกระดาษนั้นลงไป

......เชอะ  ถ้านี่ไม่ใช่วิชาของท่านตาชามัลล่ะก็นะ   จะตอบไปเลยว่าไม่รู้ค่ะ   จะได้ไม่ต้องรับความช่วยเหลือจากหมอนั่น  

เสียฟอร์มชะมัด   แต่มัวแต่รักษาฟอร์มก็.....   โดนท่านตาจัดการชัวร์ๆ..........

....................................................................................................................................................

วันเวลาผ่านไปมากขึ้นคนทั้งสามก็ดูเป็นมิตรกันมากขึ้น  แต่ความหมั่นไส้ที่มีต่อเจ้าชายน้ำแข็งนั้นยังเปี่ยมล้นในใจ

......จนใกล้ถึงสิ้นปี........

\"เหล่ากษัตริย์จะมาร่วมงานโรงเรียนตอนท้ายปี  เราไม่มีหน้าที่อะไร   วันนี้และพรุ่งนี้จะไม่มีเรียน  จะไปไหนก็ได้

แต่วันมะรืนนี้ต้องอยู่ร่วมงานทุกคน\"   เสียงประกาศจากเจ้าหญิงอเมซอนทำให้ป้อมอัศวินปี1เฮกันลั่น

ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว

            .....ร่างบางเดินเล่นตามตลาดอย่างร่าเริงโดยที่ไม่สังเกตเลยว่ารอบๆตัวเริ่มมืดลง  และตนกำลังอยู่ในซอกแคบๆที่

ไม่เคยรู้จัก.....

\"เฮ้  สาวน้อยคนสวย  จะไปไหนจ๊ะ  ไปเที่ยวกับพี่ก่อนไหม\"

เสียงของชายหนุ่มร่างถึกบึกบึนที่เมาอ้อแอ้  ดังมาจากด้านหลัง

\"ช่ายๆ  ไปสนุกกับพวกพี่ก่อนสิจ๊ะ\"

......เฟรินเริ่มหาทางรอด เมื่อเห็นช่องทางขาบางๆก็ก้าวไปทันที  แต่ก็ไม่ทัน  แขนบางถูกฉุดเอาไว้ด้วยมือของหนึ่งในกลุ่มนักเลง

ตาของหญิงสาวเบิกกว้างอย่างตกใจขณะที่พยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของคนกักขฬะ

.........ความเย็นแผ่จางๆมาจากด้านหลังก่อนที่กลุ่มนักเลงนั่นจะแข็งค้างไป.....

\"เฟริน\"เสียงทุ้มของคนที่เคยเกลียดเมื่อแรกเจอกลับทำให้เธอดีใจมาก

สาวน้อยพุ่งเข้ากอดร่างสูงนั่นด้วยความกลัว  ร่างบางสั่นน้อยๆเมื่อคิดถึงว่าหากเขาไม่มาช่วยเธอจะเป็นอย่างไร...

มือหนาลูบศีรษะของคนที่กอดตนอยู่เบาๆพร้อมปลอบ  \"ไม่เป็นไรแล้วนะ  รีบกลับเถอะ\"

คนที่กำลังร้องไห้นั้นลืมไปเสียสนิทว่าไม่ถูกกับคนที่กำลังกอดแน่นอยู่

.........กว่าจะรู้สึกตัวก็เมื่อร่างที่กอดอยู่สั่นน้อยๆ......

\"ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะตกใจกลัวขนาดนี้\"คาโลยิ้มๆ

\"อย่ามาหัวเราะนะ\"เฟรินว่าพร้อมปล่อยร่างสูงนั้นอย่างรวดเร็ว   แต่แขนใหญ่นั่นก็ยังโอบเอวเธอแน่น

ยิ่งร่างบางพยายามสะบัดออกจากแขนแกร่งนั้น   แขนนั้นก็ยิ่งโอบแน่นขึ้น

เธอจึงรวบรวมกำลังผลักชายหนุ่มเต็มแรง    ...หากผลที่ได้คือช่องว่างระหว่างเธอและเขาเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

\"ปล่อย...\"เสียงหวานพูดเบาๆ  ไม่ตวาดเหมือนเคย

คาโลยิ้มมองคนที่ตนกอดอยู่ก่อนที่จะคลายแขนออก

\"ขอบคุณ...ขอบคุณมาก\" เสียงหวานแผ่วๆนั้นทำให้ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

\"ไม่เป็นไร  รีบกลับเถอะ  ดึกมากแล้ว\"

............................................................................................................

     ห้องจัดงานเลี้ยงของปราสาทเอดินเบิร์กถูกประดับประดาอย่างงดงาม  แขกผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายกระจายกันอยู่ทั่วงาน

พวกคิงๆก็นั่งคุยกันส่วนพวกเจ้าชายเจ้าหญิงก็มีโอกาสได้คุยกันเต็มที่  หรือไม่ก็ออกไปเต็มรำกันบนฟลอร์ที่อยู่อีกมุม

เจ้าชายกลุ่มใหญ่ต่างคุยกันถึงเจ้าหญิงที่ขึ้นชื่อเรื่องความงาม

\"ว่ากันว่าเจ้าหญิงเอเธนส์ร่ะ  สวยมากทีเดียว\"

\"นั่นก็ใช่แต่เห็นเค้าว่าหยิ่งมากๆเลยนี่นา\"อีกเสียงแย้ง

\"แต่ที่สวยที่สุดคงเป็นเจ้าหญิงแห่งเดมอส\"เสียงทุ้มแทรกขึ้น

\"ใช่ๆ\"คราวนี้มีหลายเสียงที่สนุบสนุน

  ....ว่าแล้วสายตาของเจ้าชายทั้งหลายก็ต่างจับจ้องที่ร่างบางสมส่วน  ในชุดราตรีสีรัตติกาล

เรือนผมปล่อยสยายยาวถึงกลางหลัง  ผิวขาวอมชมพูนั้นดูเด่นทำให้ดวงหน้านั้นดูยิ่งงดงาม

ก่อนที่สายตาทั้งหมดจะหันเหไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว  เมื่อเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลเดินเข้ามาคุยอยู่กันเจ้าหญิงคนงาม

และทั้งหมดก็เลิกหวังไปเลยเมื่อคนทั้งคู่ไปเต้นรำอยู่บนฟลอร์เสียแล้ว

\"เมื่อวานทำไมถึงไปโผล่ที่ตรอกนั่นได้ล่ะ\"เสียงทุ้มไถ่ถาม

\"ก็...เหม่อไปหน่อย\"สาวน้อยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองเนื่องจากใบหน้าคมนั้นห่างจากหน้าของเธอไม่กี่เซนต์เท่านั้น

\"แล้วนายล่ะ\"

\"เดินตามไป\"

หญิงสาวเลิกคิ้วสูงอย่างสงสัย

\"ก็เป็นห่วง\"

คำตอบนั้นทำให้เธอยิ้มบาง    ก่อนที่จะเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มขาวนั้นเบาๆ

เสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากหญิงสาวเมื่อพบว่าชายหนุ่มเริ่มหน้าซับสีจางๆ

\"เพลงจบแล้ว\"

แต่มือเล็กยังคงจับมือของคนที่สูงกว่าอยู่  ก่อนที่จะพาเดินออกไปจากงานและไปที่สวน

ทั้งสองคนนั้นนั่งดูดาวด้วยกันเงียบๆอย่างที่ไม่เคยทำ  เพราะคนทั้งคู่มักจะมีเรื่องตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน

หากวันนี้ทั้งสองนั่งด้วยกันด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป.......เปลี่ยนไปมากทีเดียว

_______________________________________________________________________

ตอนที่อ่านเม้นของคุณdo~ra~cat แล้วก็รู้สึกอยากแต่งแบบนี้อยู่เหมือนกัน  แต่ว่าวางโครงเรื่องไว้เยอะแล้ว

ถ้าแต่งแนวนี้จะไม่ลงล็อกที่ลงไว้  ก็เลยแต่งเป็นฟิคสั้นมาลงค่ะ  แต่ในตอนนี้ทั้งสองคนก็เหมือนกับว่าแค่รู้สึกดีๆเท่านั้น

คิดว่าถ้ามีคนชอบเยอะก็จะต่อภาคสองค่ะ  ถ้าไม่มีก็กะจะต่ออยู่ดี(กรรม - - \")  ติชมกันเยอะๆนะคะ

                                                ThAnK fRoM  =someone=