บ่วงแค้นพันธกานต์รัก

     

“ทำไมพี่อิศว์ถึงใจร้ายกับพริม” พริมาน้ำตาไหลพรากเมื่อชายที่แสนดีคนนี้เปลี่ยนเป็นเย็นชากับเธอ

          “หึ! แค่นี้มันยังน้อยไปพริมากับสิ่งที่เธอทำ”

อิศว์ปรายตามามองร่างบางที่ร้องไห้ดูน่าสงสาร แต่เขาไม่มีวันที่จะเห็นใจผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด ทุกอย่างที่เขาทำเพื่อให้เธอได้สำนึกถึงความเลวที่ทำลงไป

“พริมทำอะไร พี่อิศว์ถึงเปลี่ยนไป พี่อิศว์ไม่รักพริมแล้วหรือคะ”

พริมาไม่เข้าใจตอนนี้เธอสับสนไปหมด ทำไมเขาถึงพาผู้หญิงคนอื่นมาในที่ของเรา ภาพนั้นที่เธอเห็นทำเอาเธอแทบขาดใจ

“รักหรือ? ผู้หญิงร่านแบบเธอรู้จักคำนี้ด้วยหรือ”

อิศว์แค่นยิ้ม เขาต้องการเธอรับรู้ความเจ็บปวดการถูกคนรักหักหลังเสียบ้าง เธอจะได้รู้ว่ามันเจ็บปวดสักแค่ไหน

“ทำไมพี่อิศว์ถึงพูดแบบนี้  พริมเป็นเมียพี่ พี่ก็รู้ว่าพริมไม่เคยมีใคร พริมมีแต่พี่คนเดียว”

พริมาตกใจกับคำพูดของร่างสูง ผู้ชายที่แสนดีของเธอทำไมกลับกลายร่างเป็นซาตานไปได้ ทั้งที่เขาก็รู้ว่าเธอไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลย เขาเองก็รู้ดีที่สุด

“อย่าคิดว่าฉันจะสนใจพรหมจรรย์จอมปลอมของเธอ มันก็แค่ของที่เธอเอามาหลอกผู้ชายว่าบริสุทธิ์ผุดผ่อง ที่แท้เธอมันก็ผู้หญิงร่าน!!”

อิศว์สาดคำพูดเจ็บปวดกรีดแทงหัวใจของร่างเล็ก เขาสั่งตัวเองอยู่ทุกวันว่าห้ามเชื่อผู้หญิงหน้าใสใจอำมหิตตรงหน้า

เธอไม่มีทางเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ทุกอย่างมันก็แค่เรื่องหลอกลวง

“พี่อิศว์”

พริมาเรียกชายคนที่เธอรักอย่างเจ็บปวด เจ็บจนเธอแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ถ้าไม่เพียงเพราะเธอรักเขา และลูกในท้องของเธอ ลูกที่เกิดจากรักหรือทุกสิ่งที่ผ่านมาเป็นเพียงเธอที่รักเขาอยู่ฝ่ายเดียว

ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอเช่นนี้

“จำไว้พริมาต่อให้เธอตายไปต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่มีวันรักผู้หญิงที่ทำให้น้องสาวกับหลานฉันตายเพราะความสำส่อนของเธอ”

อิศว์กระชากไหล่บางบีบตามอารมณ์ความแค้น ร่างบางก็ยังคงทำเป็นไม่ใสซื่อไม่รู้เรื่องว่าเคยทำเลวระยำอะไรกับใครไว้บ้าง น้ำตานั่นไม่มีทางทำให้เขาเห็นใจ ทุกอย่างมันก็แค่ละครที่เธอแสร้งแสดงเพื่อให้เขาเชื่อ แต่ไม่มีวันเสียล่ะที่เขาปรานีเธอ

“พี่อิศว์ปล่อยค่ะ พริมเจ็บ”

พริมาขอร้อง เธอไม่เข้าใจที่เขาพูด ใครกันน้องสาวของเขา เธอมั่นใจว่าเธอไม่เคยไปทำลายชีวิตใคร ไม่เคยเป็นอย่างที่เขาพูด ทำไมเขาถึงไม่เชื่อใจเธอ

“เจ็บหรือพริมา แล้วสิ่งที่เธอกับไอ้กวินทำกับอิงฟ้าน้องสาวของฉันที่ต้องตายไปพร้อมกับลูกในท้องล่ะ!! แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ!!!”

อิศว์บอกเสียงต่ำกัดกรามแน่นก่อนจะผลักร่างบางนั้นออกห่าง เขากลัวว่าตัวเองจะพลั้งมือบีบลำคอสวยนั่น ความตายสำหรับเธอมันง่ายเกินไป เขาต้องการให้เธอเจ็บจนแทบจะร้องขอความตาย

“พี่อิศว์ ฟังพริมก่อน มันไม่ได้เป็นแบบนั้น พริมกับวินไม่....”

พริมาเอามือยันขอบโต๊ะไว้ได้ทันตามสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ก่อนที่ร่างเธอจะกระแทก ร่างบางหันมาเพื่อจะอธิบายให้เขาฟัง ถ้าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเพราะเรื่องของอิงฟ้าเธอสามารถอธิบายให้เขาเข้าใจได้ ในเมื่อเขากำลังเข้าใจเธอผิด

“ฉันไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของเธอพริมา สิ่งที่ฉันต้องการคือเธอต้องชดใช้ให้กับอิงฟ้าและหลานของฉัน!!”

อิศว์บอกก่อนจะหันหลัง เขาไม่ต้องการเห็นน้ำตาหรือคำขอร้องใดจากเธอ ผู้หญิงอย่างพริมาไม่คู่ควรกับความรักหรือแม้กระทั่งความสงสารเห็นใจจากเขา

          พริมาตัวชากับคำพูดของร่างสูง ความเจ็บจนชาเหมือนถูกควักหัวใจออกจากร่าง ทำไมเขาถึงไม่เชื่อเธอเลย เขาคงไม่เคยรักเธอ ทุกอย่างมันก็แค่การแก้แค้น เขาเพียงต้องการให้เธอชดใช้ให้น้องสาวกับหลานของเขา มือบางลูบไล้หน้าท้องที่ยังแบนราบส่งผ่านความรักไปยังชีวิตน้อยที่กำลังก่อนกำเนิด ก่อนจะเอื้อมมือเปิดลิ้นชักข้างเตียงที่เขาเก็บวัตถุสีดำปลาบไว้

          “ถ้าพี่อิศว์ต้องการแบบนั้น พริมก็ขอชดใช้ให้พี่...”

พริมาบอกอย่างเจ็บปวด ทุกอย่างที่เขาทำเพียงเพื่อการแก้แค้นเขาทำให้เธอรักเขาเพื่อเหยียบย่ำทำลาย เขาพิพากษาเธอไปแล้วโดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ได้อุทธรณ์เลยด้วยซ้ำ มือบางเลื่อนวัตถุสีดำปลาบมายังศีรษะด้วยหัวใจที่ร้าวรานแหลกสลาย

          แม่ขอโทษนะลูก เกิดชาติหน้าเราคงได้เป็นแม่ลูกกัน

ปัง!!!

กมลณัฐญา

 นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ ใช้นามปากกาใหม่ 'กมลณัฐญา' จะเป็นแนวความรักความแค้น มีดราม่า มีน้ำตา แค่เนื้อเรื่องที่โปรยมาก็สงสารนางเอกแล้ว พระเอกของเราก็ใจร้ายเกิน สงสัยไรท์คงต้องเรียกพระเอกไปอบรมเป็นการส่วนตัวเสียแล้ว ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ