Yogurt and Latte มิกซ์หัวใจยัยตัวแสบ

บทนำ

                ณ สุวรรณภูมิ

                กรี๊ดดด>O< ในที่สุดฉันก็ได้กลับแผ่นดินไทย อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนสักที เฮ้อ~ หลังจากจับพลัดจับพลูได้เป็นตัวแทนโรงเรียน ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่ประเทศญี่ปุ่น คิกๆอิจฉาไหมละ^^ ฉันไปอยู่ที่นั่นต้องครึ่งปีแน่ะ คิดถึงบ้านมากกก คิดถึงพ่อแม่ ปู่ยาตายายและก็ยัยสปายอีกคน อยู่ที่นั้นค่าโทรก็แพ๊งแพงTT^TT ฉันก็เลยแทบไม่ได้โทรหาใครเลย นอกจากคุยเอ็มกับยัยสปายคนเดียว แต่ก็นะในที่สุดฉันก็ได้กลับบ้านของตัวเองสักที เย่ๆ~

                ตรู๊ดดด~

                ฮัลโหล^^~

                (อืมๆ แกอยู่ไหนแล้ววว)

                ทำไม แกจะมารับฉันหรอ *- *

                (เฮอะ เปล่า)

                อ้าว แล้วโทรมาทำม่ายยยTOT

                (ก็อยากรู้นี่ ว่าแกอยู่ไหนแล้ว)

                เออ ฉันก็ยังอยู่ในสนามบินนั้นแหละ ทำไมอะ ยัยสปายต้องมารอรับฉันอยู่แน่ๆ-/ / /- กะจะมาเซอร์ไพร์สฉันใช่ไหมละรู้ทันๆ ยัยสปายรักฉันจะตายยย

                (เปล่า ก็แค่จะบอกให้แกมาเจอฉันที่ Milky Way'หน่อยก็เท่านั้นแหละ^^)

                แงๆT-T แกเห็นของกินในร้านเค้กสำคัญกว่าฉันหรอ? ยัยเพื่อนเลววว ดูยัยสปายซิ ฉันกลับมาเมืองไทยทั้งทีไม่ยอมมารับกัน มัวแต่นั่งจิบกาแฟกินเค้กอย่างสบายใจอยู่คนเดียว ฉันขอแช่งให้เค้กติดคอ สาธุ~

                (แค่กๆ เค้กติดคอTTOTT แกแช่งฉันใช่ม่าย ไอโยเกิร์ต)

                เปล่านะโว้ยยย ฉันไม่ได้แช่งเลยยย^^ อยากจะบอกว่าฉันแอบสะใจนิดๆ อุวะฮ่าๆๆ J

                (เออ งั้นรอดตัวไป)

                วู้~

                (แกทำเสียงอะไรฮ่ะ- -+)

                ป๊าววว~ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แกหูฟาดไปหรือเปล่า หูไม่ดีนะเนี่ยแก

                (เออ อย่าให้ฉันรู้ว่าแกด่าฉันแล้วกัน งั้นศพไม่สวยแน่!)

                ค่า~ ใครจะกล้าไปว่าคุณละคะ ขืนว่าไปฉันก็อาจจะโดนพี่ไวน์กระทืบเอาได้ง่ายๆ

                (ฮ่าๆๆ ถ้าพี่ไวน์ใจร้ายได้อย่างนั้นก็ดีอะดิ)

                นั้นอะดิ แนะนำนิดหนึ่งนะ ฮ่ะแฮ่มๆ พี่ไวท์ก็คือพี่แท้ๆของยัยสปาย เฮ้อ~ พ่อแม่เขาก็คิดได้เนอะตั้งชื่อลูกมาให้มอมเมาคนอื่นทั้งไวน์ทั้งสปาย ก็นะบ้านของยัยสปายเปิดร้านอาหารกึ่งผับนี่

                (แกมัวแต่คุยกับฉัน แล้วเมื่อไหร่จะมาถึงเนี่ยยย-*- )

                เออหน้า ฉันก็คุยไปเดินไปไม่ได้นั่งเฉยๆสักหน่อย แกก็อย่าบ่นมาก ไม่ใช่ฉันกลับไปอีกทีแล้วแกหน้าแก่เหมือนคนอายุแปดสิบล่ะ ฮ่าๆ^^

                (กรี๊ดดด > _ < ฉันเกลียดแกแล้ว!!! เชอะๆ-3-)

                หลีกทางหน่อยครับๆ

ฮ่าๆ^^

                โอ๊ย !!!

                (เงียบไมอะแก?)

                ก็เมื่อกี๊อะ ฉันได้ยินเสียงใครร้องก็ไม่รู้

                (เฮ้ย! ไอโยเกิร์ต แกคงไม่ได้เอาผีกลับมาด้วยหรอกนะ บรื๋อ~ )

                ปากเสียอะแกYOY แกก็รู้ว่าฉันกลัวผีนะโว้ยยย

                (ฮ่าๆ ผีที่ไหนจะออกมาตอนกลางวัน ติ้งต๊องอะ^O^ )

                อืม นั้นละซิ แล้วเสียงใครอะ OoO

                เสียงผมเองแหละครับ- -^^

                อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฉันหันหน้าไปหาต้นเสียงแล้วก็ได้พบผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักมากกก ผมยาวปะต้นคอ ปากแดงเรื่อ ผมสีดำสนิทเข้ากับหน้าขาวๆมากๆ แถมยังมีลักยิ้มเล็กๆอีก ถ้ายัยสปายมาเห็นนะคงกรี๊ดสลบ แต่ไม่ใช่ฉันอะ ฉันไม่บ้าผู้ชายยย

                ครับ แต่ของที่เสียหายนี่จะว่ายังไงครับ^^? อ้าวอีตาบ้านี่เดินมาชนฉันเองแท้ๆ ยังจะมาคิดค่าเสียหายกับฉันอีกหรอ-*- (เนียนไป)

                แต่คุณเดินมาชนฉันเองนะคะ ฉันจำได้ว่าฉันเดินของฉันอยู่ดีๆ

                ไอเดินดีๆที่คุณว่าคือเดินไปคุยโทรศัพท์ไป? แล้วก็ไม่ยอมมองทางยังงั้นซินะครับ^^ ย้อนได้เจ็บมากกก ปากเสียที่สุด ด่ามาตรงๆยังเจ็บน้อยกว่านี้อีก

                แต่นายเดินมาชนฉันเอง ฉันไม่ผิด- -^^เฮอะๆ ดูก็รู้ว่าฉันไม่ผิด อะไรคนเดินอยู่ดีๆก็เดินมาชนไม่ได้เรื่องเลยยย~

                แล้วเค้กที่เสียหายไปนี่ จะเอายังไงครับผมต้องรีบเอามันไปส่งลูกค้านะ แถมลูกค้าที่สั่งยังเป็นชาวต่างชาติอีก แล้วถ้าผมไม่ได้เอาไปส่งเขาวันนี้ ครั้งต่อไปเขาจะมาสั่งร้านผมอีกไหม? แล้วเค้กมันก็ไม่ได้กล่องละบาทนะครับ^^~ ชิ้ง ฆ่ากันให้ตายเลยเถอะถ้าคิดจะมาจิกตาใส่กันแบบเนี้ยยย~

                (มีอะไรหรอแก?)

                ฮือๆTT^TT แกมาช่วยฉันด่วนเลยสปายยย ฉันไปทำเค้กของใครพังก็ไม่รู้อ้า

                (งั้นก็ลาละ สวัสดี~)

                กรี๊ดดดด ไอเพื่อนบ้า

                ว่าไงครับ^^ ชะอุ๊ย

                นายเดินมาชนฉันเองนะ แงๆ ฉันเอาเงินที่เหลือมาจากญี่ปุ่นมาน้อยนะ ถ้าให้จ่ายอะไรตอนนี้คงไม่ไหวอะ มีทั้งตัวแต่ห้าร้อยบาทเอง~

                เฮ้ย พูดอย่างนี้ก็สวยดิ ทำของๆฉันเสียหายแล้วไม่ยอมรับผิดชอบ ฉันจะประจานเธอให้คนทั้งสนามบินรู้เลยยย แงๆ เมื่อกี๊ยังคุณกับผมอยู่เลยนะ ไหงกลายเป็นฉันกับเธอแล้วง่า แล้วไอที่ว่าจะประจานฉันมันจริงหรือเปล่า ถ้าเอาจริงขึ้นมาฉันก็ขายหน้าตายเลยYOY

                เออ แล้วทั้งหมดมันเท่าไหร่ละTT^TT ไม่อยากจะถามสักเท่าไหร่เลยยย ก็ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินนี่ ก็บอกแล้วว่ามีทั้งตัวแค่ห้าร้อยบาทเท่านั้น

                ทั้งหมดก็ห้าพันบาทขาดตัว^^

                อะไรนะ ห้าพันบาท!!! จะเป็นลม~ ฮือๆ ทำไมมันแพงจังอะ แค่พันเดียวฉันยังมีไม่ถึงเลย ปีนี้เป็นปีชงของฉันใช่ม่ายยย แม่ขา พ่อขา โยเกิร์ตขอลาก่อน ครอก~

T^T >>(ร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า)

^^~ >> (ยิ้มแก้มปริ)

อะ เอ่อ คือว่า มีบริการผ่อนศูนย์เปอร์เซ็นนานสิบปีไหมละฮ่ะ^^; เอ้ายิ้มเข้าไว้โยเกิร์ต ยิ้มมม~ แล้วทุกอย่างจะดีเอง!

นี่เธอจะบ้าหรอ เค้กนะไม่ใช่บ้านจะได้มาขอผ่อนเป็นสิบปีน่ะ- -^^

แฮ่ๆ^^

ไม่มีปัญญาจ่ายหรอ หน้าตาก็ดี กรี๊ดดด>O< ดูถูกกันมากไปแล้วนะ ที่จริงบ้านฉันรวยย่ะ แค่ห้าพันมีปัญญาจ่ายแต่ว่า...

อืม ฉันไม่มีปัญญาจ่ายY^Y ก็เพราะว่าฉันไม่ได้เอาเงินมาอะดิ~

แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกเล่า เสียเวลาทำมาหากินของฉันหมด-*- นายขี้งก (คิดเมื่อกี๊สดๆร้อนๆ) บ่นอย่างหัวเสีย ชิถ้ามันเสียเวลามากแล้วเขาจะมาพูดเรื่องค่าเค้กกับฉันทำไม ก็รีบกลับบ้านไปซะสิฉันก็เสียเวลาของฉันเหมือนกันนะ แค่นี้ทำเป็นบ่น วู้-3-

ก็ใช่สิ ฉันมันจนนี่ไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนนายสักหน่อย ถ้านายรวยนักก็ไม่ต้องเอาค่าเสียหายแล้วกัน งั้นฉันลาละ สวัสดี^^ ฉันรีบเดินหันหลังพร้อมกับลากกระเป๋าเพื่อจะจรลีหนี (หนี้) จากนายขี้งก แต่ก็ดันไม่ทันกาลเพราะนายขี้งกนั่นจับคอเสื้อฉันไว้ได้ซะก่อน =[ ]=

เธอจะหนีไปไหน^^+ ชิ้ง~ (รอยยิ้มอาฆาต)

แฮ่ๆ^^; ฉันก็จะกลับบ้านไง

แต่เธอยังไปไม่ได้! ต้องชดใช้ค่าเสียหายมาก่อน

ฉันไม่มีอะ ช่วยสงสารเด็กตาดำๆหน่อยน้า~

ไม่! เธอต้องไปทำงานใช่หนี้ให้ฉันก่อน J

ม่ายยยTTOTT~

T^T >>(ร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า)

^^~ >> (ยิ้มแก้มปริ)

อะ เอ่อ คือว่า มีบริการผ่อนศูนย์เปอร์เซ็นนานสิบปีไหมละฮ่ะ^^; เอ้ายิ้มเข้าไว้โยเกิร์ต ยิ้มมม~ แล้วทุกอย่างจะดีเอง!

นี่เธอจะบ้าหรอ เค้กนะไม่ใช่บ้านจะได้มาขอผ่อนเป็นสิบปีน่ะ- -^^

แฮ่ๆ^^

ไม่มีปัญญาจ่ายหรอ หน้าตาก็ดี กรี๊ดดด>O< ดูถูกกันมากไปแล้วนะ ที่จริงบ้านฉันรวยย่ะ แค่ห้าพันมีปัญญาจ่ายแต่ว่า...

อืม ฉันไม่มีปัญญาจ่ายY^Y ก็เพราะว่าฉันไม่ได้เอาเงินมาอะดิ~

แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกเล่า เสียเวลาทำมาหากินของฉันหมด-*- นายขี้งก (คิดเมื่อกี๊สดๆร้อนๆ) บ่นอย่างหัวเสีย ชิถ้ามันเสียเวลามากแล้วเขาจะมาพูดเรื่องค่าเค้กกับฉันทำไม ก็รีบกลับบ้านไปซะสิฉันก็เสียเวลาของฉันเหมือนกันนะ แค่นี้ทำเป็นบ่น วู้-3-

ก็ใช่สิ ฉันมันจนนี่ไม่ได้รวยล้นฟ้าเหมือนนายสักหน่อย ถ้านายรวยนักก็ไม่ต้องเอาค่าเสียหายแล้วกัน งั้นฉันลาละ สวัสดี^^ ฉันรีบเดินหันหลังพร้อมกับลากกระเป๋าเพื่อจะจรลีหนี (หนี้) จากนายขี้งก แต่ก็ดันไม่ทันกาลเพราะนายขี้งกนั่นจับคอเสื้อฉันไว้ได้ซะก่อน =[ ]=

เธอจะหนีไปไหน^^+ ชิ้ง~ (รอยยิ้มอาฆาต)

แฮ่ๆ^^; ฉันก็จะกลับบ้านไง

แต่เธอยังไปไม่ได้! ต้องชดใช้ค่าเสียหายมาก่อน

ฉันไม่มีอะ ช่วยสงสารเด็กตาดำๆหน่อยน้า~

ไม่! เธอต้องไปทำงานใช่หนี้ให้ฉันก่อน J

ม่ายยยTTOTT~