Feather อภินิหารตำนานผู้พิทักษ์

สวัสดีครับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆทุกคน ผม AI-FourteenA ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ

ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรมากมาย เพียงแค่อยากจะแบ่งปัน
เรื่องราวต่างๆที่จินตนาการในหัวของผมออกมาเป็นตัวหนังสือให้ทุกๆคนได้อ่านกัน
อาจจะมีผิดพลาดไปบ้าง หรืออาจจะไม่โดนใจใครหลายๆคน ยังไงก็อยากให้ทุกคน
คอยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ใครมีข้อเสนอแนะอะไรหรืออยากจะติชมในเรื่องใดก็
ขอคำแนะนำด้วยนะครับ เชิญทุกคนพบกับผลงานชิ้นแรกของผม
Feather อภินิหารตำนานผู้พิทักษ์ ได้เลยครับ




บทนำเรื่อง

                อดีตกาลอันไกลโพ้นเมื่อแรกเริ่มนั้นทุกสิ่งมีเพียงความมืดและความว่างเปล่า
และแล้ววันหนึ่งแสงสว่างก็บังเกิดขึ้นในจักรวาล ความสว่างและความมืด
ได้ถูกแยกออกจากกัน โดยความสว่างถูกเรียกว่า วัน และความมืดถูกเรียกว่า คืน
ดวงดาราต่างๆรวมทั้งโลกก็ได้ถือกำเนิดขึ้นในเวลาต่อมาจากนั้นน้ำและผืน
แผ่นดินถูกบันดาลให้เกิดขึ้นบนมาโลก สิ่งมีชีวิตต่างๆก็ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อ
เป็นประโยชน์ของมวลมนุษย์เช่นกัน ทูตสวรรค์จำนวนมากกก็ได้ถูกสร้างขึ้น
มาพร้อมกับอิทฤทธิ์เพื่อทำหน้าที่ต่างๆ พระเจ้าได้สร้างเทวทูตองค์หนึ่งขึ้นมาซึ่ง
มีใบหน้างดงามหล่อเหลาและมีสติปัญญาเป็นเลิศเพื่อเป็นเทพแห่งความรัก
ตามมาก่อนที่จะกำเนิดโลกและมนุษย์ และแล้วเรื่องราวทุกอย่างก็เริ่มต้นขึ้น

                ท้องฟ้าซึ่งเคยสว่างสดใสและมีปราสาทสีขาวขนาดใหญ่ที่เคยตั้งตระหง่าน
บนก้อนเมฆเมฆสีขาวบริสุทธิ์นั้นบัดนี้เมฆสีขาวนั้นกลับกลายเป็นสีดำพร้อมกับ
มีเสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องไปทั่วด้วยเหตุอาเพสบางอย่าง และแล้วก็มีเสียงระฆังดัง
ก้องกังวานท่ามกลางเสียงคำรามของท้องฟ้าไม่นานนักก็มีลำแสงสีขาวจำนวน
มากมายมหาศาลจากทั้วทุกสารทิศบนสวรงสวรรค์ค่อยๆสาดส่องมาเป็นสายลงสู่
บริเวณหน้าปราสาทสีขาว กลุ่มเทวดาจำนวนมหาศาล ทั้งเด็กและหนุ่มสาวไม่เว้น
แม้แต่ที่แก่ชราปรากฎขึ้นหลังจากที่สายลำแสงเหล่านั้นจางหายไป ทุกคนต่างมี
สีหน้าวิตกกังวลกับเหตุการณ์ในครั้งนี้

                “เกิดอะไรขึ้นกับแดนสวรรค์กันแน่นะ” เทวทูตสาวสวมชุดสีขาว
ปลิวไสวใบหน้างดงามคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

                “นั่นสิ ไม่เคยมีการเรียกรวมตัวเหล่าเทวดาทั้งสวรรค์แบบนี้มานานมาก
แล้วนะ”เทวทูตหนุ่มอีกคนหนึ่งพูดกับเธอ

                เหล่าเทวทูตทั้งหลายที่มารวมตัวกันต่างคุยกันต่างๆนาๆด้วยท่าทาง
เคร่งเครียดและกังวลก่อนที่จะมีลำแสงสีขาวอีกลำหนึ่งส่องสว่างมาจาทาง
ปราสาทสีขาวนั่น ทันทีที่แสงนั้นหายไปปรากฎเทวทูตหนุ่มท่าทางน่าเกรงขาม
ใบหน้าหล่อเหลาผิวขาวสะอาดและผมยาวสีดำสนิทในชุดคลุมสีแดงเพลิงปลิว
ไสวไปตามสายลมที่พัดรุนแรง ในมือของเขาถึอม้วนกระดาษมาด้วยหนึ่งม้วน
เขาคลี่มันออกมาและอ่านสิ่งที่เขียนเอาไว้ในนั้นว่า

                “ข้า เมทาทรอน เทวทูตชั้นเซราฟิม ในฐานะผู้เป็นเสียงแห่งพระผู้เป็นเจ้า
ได้นำบัญชาจากพระองค์มาให้พวกเทวทูตทั้งหลายได้รับทราบ” เทวทูตที่มารวม
กันต่างเงียบในทันทีที่เทวทูตชุดแดงคนดังกล่าวอ่านสิ่งที่เขียนไว้ในม้วนกระดาษ
เทวทูตทั้งหลายที่มารอฟังบัญชาจากพระเจ้าต่างดูตรึงเครียดและวิตกกังวล  “และ
นี่คือข้อความของพระองค์ เนื่องด้วยลูซิเฟอร์ที่คิดก่อการกบฏและถูกเนรเทศไป
สู่นรกแล้วนั้นมีพลังอำนาจมหาศาลจนสามารถยึดครองแดนนรกได้แล้ว บัดนี้
ได้จัดทัพภูตผีและปีศาจต่างๆขึ้นมาเพื่อทำการโค่นล้มพระราชบัลลังก์ ข้าจึงขอ
จัดทัพเทวดาทั้งหมดบนแดนสวรรค์แห่งนี้เพื่อทำสงครามกับจอมมารลูซิเฟอร์”
ทันทีที่คำว่าสงครามถูกเอ่ยออกจากปากของเทวทูตที่ชื่อเมทาทรอน เสียงของทุก
คนต่างดังขึ้นอีกครั้งด้วยความวิตก

                “สงครามหรอ ไม่จริงใช่ไหม”เทวทูตสาวคนหนึ่งพูดกับเทวทูตหนุ่ม
ที่มาด้วยกัน

                “เป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย ยึดครองนรกงั้นหรอ เจ้านั่นมันเอาพลังมาจาก
ไหนกัน”เทวทูตหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผิวเข้มคนหนึ่งพูดกับเทวทูตชายชราข้างๆ

                “ชู่ว์! เงียบก่อนสิ”เทวทูตชายชราบอกให้เทวทูตหนุ่มหยุดฟังก่อน

                “นี่เป็นสงครามครั้งใหญ่ของสวรรค์และนรกที่ข้ามิอาจหยุดยั้งได้ และ
ข้าก็ไม่อยากให้เกิดสงครามขึ้นเช่นกัน แต่รั้งจะรอไว้เช่นนี้โดยไม่ได้บอกพวก
ท่านทั้งหลายหรือไม่ทำอะไรเลยก็เห็นจะเป็นภัยมหันต์ต่อพวกท่าน หากพวกท่าน
ไม่สู้ไม่ทำลายพวกท่านก็จะเป็นฝ่ายที่โดนทำลายเสียเอง หากไม่เตรียมพร้อมไว้
ก่อนทัพของลูซิเฟอร์ก็จะเป็นฝ่ายบุกมาที่นี่เองเช่นกัน ข้าเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
จากนี้ไป ขอพวกท่านทั้งหลายจงเตรียมพร้อมและสุดท้ายข้าขอให้พวกท่านได้
กลับมาอยู่เคียงข้างข้าดังเดิม” ทันที่ที่เมทามรอนสอ่านข้อความนั้นส่งถึงเทวทูต
ทุกคนจบก็กล่าวขึ้นเสริมอีกครั้ง

“นั่นคือข้อความที่พระองค์ส่งถึงพวกเราขอทุกคนจงจำ ข้าเองก็จะเป็น
หนึ่งในผู้นำทัพครั้งนี้เช่นกัน เพื่อพระเจ้าของพวกเรา ขอทุกคนจงเตรียมพร้อมไว้
ตลอดเวลาเพราะศัตรูจะไม่เล่นตามกฎกติกาเป็นแน่ พวกมันจะมาดังห่าฝนและจะ
ไม่บอกให้รู้แน่ว่าพวกมันจะมากันยามใด จงเตรียมพร้อมและจงทำใจกับสิ่งที่จะ
เกิดขึ้น การสูญเสียในศึกนี้มิอาจห้ามได้ ข้าขอให้ทุกคนจงโชคดีและกลับมาอยู่รับ
ใช้พระองค์ได้ดังเดิม”