F E A R

F E A R

ตัวของผม กำลังหลบในห้องมืดปราศจากแสงอรุณ  หน้าต่างในห้องผมถูกปิดด้วยไม้หลายชั้นตอก

ตะปูหนา ราวกับกลัวจะมีอะไรเข้ามา   ผมนั่งเงียบเนื้อตัวชื้น เหนียวจากเหงือที่เคล้าจากความร้อน

ภายในห้อง หัวสมองยังคงคิดเรื่องราวต่างๆ ที่ผิดแปลก และน่าหวาดผวา   สายตาของผม ได้แต่จ้อง

มองที่พื้น ราวกับสายตาหรือร่างกายของผมเป็นอัมพาต        ผมไม่กล้าแม้เพียงจะขยับเขยื้อนตัว   

ผมกำลัง กลัว   ในสิ่งที่ผมต้องเจอ ฆาตกรรมแล้วฆาตกรรมอีก ต่อหน้าต่อตาของผม ทำให้ผมต้อง

คนที่โดนตามล่า 

ผมยังไม่รู้ว่าผมเอง เป็นบ้า หรือเปล่า ผมไม่มั่นใจแน่นัก เหตุการณ์ที่เจอ ราวกับประสาทหลอนที่ทำ

ให้ผมต้องรีบกระโจนหนีออกจากเหตุการณ์ นั้นให้เร็วที่สุด ทั้งการตามล่าขององกรณ์ลับ    และ

ของ รัฐบาล ผมกลายเป็นผู้ต้องการตัว ออกไปไหนไม่ได้    

ผมเอง ก็มักแปลกใจ  ผมเป็นใคร แล้วผมควรทำอะไร   คำถามเหล่านี้ มักจะอยู่ในหัวผมเสมอ    ผม

รู้สึก ไม่ปลอดภัยตลอดเวลาที่เกี่ยวพันกับเหตุการณ์บ้าบอนี้   เหตุการณ์อันพิสดาร   

ผมจะขอเล่าเรื่องราวให้ฟังก่อน

ตั้งแต่แรก

จน

ถึงตอนนี้.... ผมกำลังทำอะไร?...