รักในรอยเขี้ยว - นิยาย รักในรอยเขี้ยว : Dek-D.com - Writer
×

    รักในรอยเขี้ยว

    จินตนาการกับโลกแห่งความจริง เป็นแค่เส้นขนาน ไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้หรอก แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ยังแอบฝัน แม้ว่าจะเป็นความหวังเสี้ยวเล็กๆก็เถอะ...ขอให้แวมไพร์มีอยู่จริง

    ผู้เข้าชมรวม

    1,983

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    1.98K

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    9
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  22 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  5 ต.ค. 52 / 16:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้หลงใหลแวมไพร์มากขนาดนี้ แต่ฉันก็ชอบมาตั้งแต่จำความความได้ เป็นเพราะความลึกลับหรือตำนานเล่าขานรึเปล่า ที่ทำให้ฉันสนใจ หรือเป็นเพราะรูปลักษณ์ภายนอกที่ทำให้ฉันลุ่มหลง

    แวมไพร์...สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครรู้ว่ามีอยู่จริงหรือไม่  บางปรัมปราเล่าว่า มันคือสิ่งมีชีวิตอันชั่วร้าย โลดแล่นยามราตรีและตะเวนฆ่ามนุษย์เพื่ออาหาร หากแต่บางที่กลับเล่าว่า มันคือสิ่งมีชีวิตที่งดงาม แม้ว่าจะมิอาจสัมผัสแสงแดดและเป็นปฏิปักษ์ต่อพระเจ้าก็ตาม แต่ก็นะ จินตนาการกับโลกแห่งความจริง เป็นแค่เส้นขนาน ไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้หรอก แต่ถึงอย่างไร ฉันก็ยังแอบฝัน แม้ว่าจะเป็นความหวังเสี้ยวเล็กๆก็เถอะ...ขอให้แวมไพร์มีอยู่จริง

    เพี่งจะลองเเต่งลงเวบนี้ครั้งเเรก เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^____^



    EDIT:*เศร้าจัง  ก็รู้ว่าเเต่งไม่เก่งหรอก  เเต่อยากได้คอมเม้นอ่า  T^T*

    EDIT รอบสอง: นิยายเรื่องนึงไม่ได้เเต่งกันง่ายๆนะคะ รบกวนคอมเม้นห้ที จะดีหรือไม่ดียังไงบอกกันได้ เพราะคนเขียนก็ต้องการคำเเนะนำเหมือนกัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    "คำวิจารณ์ตามที่ขอ"

    (แจ้งลบ)

    โดยส่วนตัวแล้วผมไม่รังเกียจเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้ารักการเขียนจริงต้องพิจารนางานของตัวเองดีๆครับ ดูว่าที่เขียนไปสำคัญหรือมีผลกระทบต่อเนื้อเรื่องแค่ไหน จำเป็นต้องตัดออกหรือไม่เพราะบางทีอาจจะไม่ใช่สิ่งจำเป็น หรือทำให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อเกินไป ที่อยากจะติจริงๆคือการใช้555+ในงานเขียนครับ เหล่า (- -) (- -*)(b^^)(^^")ทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่สิ่งที่น่าย ... อ่านเพิ่มเติม

    โดยส่วนตัวแล้วผมไม่รังเกียจเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้ารักการเขียนจริงต้องพิจารนางานของตัวเองดีๆครับ ดูว่าที่เขียนไปสำคัญหรือมีผลกระทบต่อเนื้อเรื่องแค่ไหน จำเป็นต้องตัดออกหรือไม่เพราะบางทีอาจจะไม่ใช่สิ่งจำเป็น หรือทำให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อเกินไป ที่อยากจะติจริงๆคือการใช้555+ในงานเขียนครับ เหล่า (- -) (- -*)(b^^)(^^")ทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่สิ่งที่น่ายอมรับในงานเขียนจริงๆ แม้แต่555+ก็ตาม เนื่องจากถ้ารักงานเขียนจริงๆก็ควรที่จะพยายามขัดเกลาสำนวนเสียบ้าง อีกทั้งการใช้ตัวหนังสือบรรยายยังมีความลึกซึ้งมากกว่า แม้ว่าการใช้ตัวหนังสือมากๆอาจจะน่าเบื่อแต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะเราเขียนพร่ำเพื่อไปเอง จริงมั้ย? ถ้ามีตัวหนังสือเยอะแล้วจะทำให้งานเขียนน่าเบื่อจริง อย่างนั้นแล้วจะมีนิยายไปทำไม? ลองหานิยายเก่าๆมาอ่านดูก็ได้ ทั้งๆที่ภาษาไม่มีลูกเล่นอะไรแต่กลับทำให้อ่านได้เรื่อยๆไม่ง่วงนอน สุดท้ายคือการตัดช่วงตอนครับ ตอนแรกถึงจะสั้นแต่ก็เหมาะสมที่จะตัดเป็นหนึ่งตอนจริงๆ แต่บางตอนที่ยังไม่ควรตัดก็ตัดจบแล้ว(แต่ถ้าคุณแก้เนื้อเรื่องใหม่ในคราวหลัง ก็อาจจะไม่ใช่ปัญญหา) ส่วนเนื้อเรื่องไม่มีอะไรจะพูด(เพราะคิดว่าพูดมากแล้วด้วย ^^)   อ่านน้อยลง

    ONE DROP IN PURE WATER | 26 พ.ย. 52

    • 2

    • 0

    คำนิยมล่าสุด

    "คำวิจารณ์ตามที่ขอ"

    (แจ้งลบ)

    โดยส่วนตัวแล้วผมไม่รังเกียจเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้ารักการเขียนจริงต้องพิจารนางานของตัวเองดีๆครับ ดูว่าที่เขียนไปสำคัญหรือมีผลกระทบต่อเนื้อเรื่องแค่ไหน จำเป็นต้องตัดออกหรือไม่เพราะบางทีอาจจะไม่ใช่สิ่งจำเป็น หรือทำให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อเกินไป ที่อยากจะติจริงๆคือการใช้555+ในงานเขียนครับ เหล่า (- -) (- -*)(b^^)(^^")ทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่สิ่งที่น่าย ... อ่านเพิ่มเติม

    โดยส่วนตัวแล้วผมไม่รังเกียจเนื้อเรื่องเท่าไหร่ แต่ถ้ารักการเขียนจริงต้องพิจารนางานของตัวเองดีๆครับ ดูว่าที่เขียนไปสำคัญหรือมีผลกระทบต่อเนื้อเรื่องแค่ไหน จำเป็นต้องตัดออกหรือไม่เพราะบางทีอาจจะไม่ใช่สิ่งจำเป็น หรือทำให้เนื้อเรื่องยืดเยื้อเกินไป ที่อยากจะติจริงๆคือการใช้555+ในงานเขียนครับ เหล่า (- -) (- -*)(b^^)(^^")ทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่สิ่งที่น่ายอมรับในงานเขียนจริงๆ แม้แต่555+ก็ตาม เนื่องจากถ้ารักงานเขียนจริงๆก็ควรที่จะพยายามขัดเกลาสำนวนเสียบ้าง อีกทั้งการใช้ตัวหนังสือบรรยายยังมีความลึกซึ้งมากกว่า แม้ว่าการใช้ตัวหนังสือมากๆอาจจะน่าเบื่อแต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะเราเขียนพร่ำเพื่อไปเอง จริงมั้ย? ถ้ามีตัวหนังสือเยอะแล้วจะทำให้งานเขียนน่าเบื่อจริง อย่างนั้นแล้วจะมีนิยายไปทำไม? ลองหานิยายเก่าๆมาอ่านดูก็ได้ ทั้งๆที่ภาษาไม่มีลูกเล่นอะไรแต่กลับทำให้อ่านได้เรื่อยๆไม่ง่วงนอน สุดท้ายคือการตัดช่วงตอนครับ ตอนแรกถึงจะสั้นแต่ก็เหมาะสมที่จะตัดเป็นหนึ่งตอนจริงๆ แต่บางตอนที่ยังไม่ควรตัดก็ตัดจบแล้ว(แต่ถ้าคุณแก้เนื้อเรื่องใหม่ในคราวหลัง ก็อาจจะไม่ใช่ปัญญหา) ส่วนเนื้อเรื่องไม่มีอะไรจะพูด(เพราะคิดว่าพูดมากแล้วด้วย ^^)   อ่านน้อยลง

    ONE DROP IN PURE WATER | 26 พ.ย. 52

    • 2

    • 0

    ความคิดเห็น