ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : หลุมศพจอมสลัด
แ่่อนที่สาวน้อยอรินาะเสียเนื้อเสียัวให้ับไอ้หนุ่มผมทอ็มีเสียโวยวายออมาาในหลุมศพ
"เฮ้ย ! ะทำอะไร็เรในายบ้าสิว้อย โรรโรแรมไม่มีไปเหรอไว้อยยย !!"
หนุมผมทอับสาวสุโป๊่านลุู่ ๆ ่อนที่ะมอหน้าัน ิสันท์ไปเือบสอนาที และ่อนที่ทั้สอนะระเบิเสียหัวเราะลั่นสุสาน
ผีในสุสานเิอาารไปับลีลาอทั้สอหนุ่มสาว
หลัาหัวเราะนแทบประสาทเสียหายบ้าึหยุลไ้
อบร้าลไปนั่ับพื้นแผ่หราเพราะหมแร
ไม่่าาอรินาที่ร่วลไปลิ้ับพื้นหมสภาพสาวามสุเ็ส์ี่
ผีประำสุสานยมือเาหัวับไอ้บ้าสอนที่เ้าแสหนัโป๊ลาที่ฝัศพแล้วันแหปาหัวเราะเหมือนนบ้า
วามเียบมาเยือนเมื่อทุอย่าสบล อบร้าลุึ้นยืนพร้อมับยื่นมือไปรับและึมือน้อย ๆ อสาวน้อยอรินาลุึ้นอย่าส่าาม
สอนมอหน้าันยิ้ม ๆ ่าหันไปมอยัสุสาน และเินไปยัหนึ่ในหลุมศพนับร้อย หลุมที่มีเสียผีโวยวายออมา
หนุ่มผมทอึแนเทียม้า้ายอัวเออย่า้า ๆ เผยให้เห็นวัถุเรียวยาวสีำเป็นมันปลาบรูปร่าล้ายแนน เพียแ่้านปลายไม่ไ้เป็นมือ
แ่เป็นระบอปืน !
อบร้ายิ้มมุมปา ึิาร์ออมาแล้วแหนหน้าพ่นวันลอยึ้นเป็นว แ่พยามห่อปาสร้าเป็นรูปอะไรสัอย่า
อรินาเห็นอาารวนส้นออบร้า็แทบหัวเราะ้า
ายหนุ่มผมทอไม่รออีแล้ว เาสะบัแน้ายพร้อมับแสสว่าวาบึ้นที่ปาระบอปืน
เปรี้ย ! … โรมม !
ป้ายหลุมศพอนรีระเบิัลั่น วันโม
อบร้าเอาัวำยำอเาอบัร่าอันบอบบาอสาวสวยเอาไว้เพื่อันเศษปูน เศษิน
หนุ่มผมทอยืนเท่ไม่รีบร้อน เพียแ่รอให้วันา
แล้ววามเียบ็ลับมาอี
สัพั็มีเสียลอแลเหมือนเสียนำลัหาทาโผล่แหวออิอปูน
ร่านาให่โผล่ออมาารูหลุมศพที่โนระเบิ
อบร้าหยิบลับิาร์ึ้นมาเปิแล้วหยิบิาร์มวนที่มีอบสีเียวออมามวนนึมาาบในปา
"ไอ้าเียว ันถือว่าันเาะประูบ้านนายแล้วนะเพื่อน" อบร้าพูเสียไม่ัเพราะำลัาบิาร์ัวใหม่ในปา
ในมืออเาำลัสะบัไฟแ็เพื่อ่อปลายิาร์
ทันในั้น … เปรี้ย !
ปลายิาร์ถูระสุนระเบินเสียสีไฟลุ !
เสียไอโล ๆ ัออมาาปาายร่าให่ ในมืออเาถือปืน โลท์ ไพธ่อน .77 แม็นั่ม
วันลอยออมาาปาระบอ
"ไอู้เียว แมารบวนารนอนอันทำไมันวะ ันนอนสบมาั้หลายปีแล้วนะว้อย" เสียห้าวัึ้นาายร่าให่
"อมสลัเอลเวียนโ้ !" อรินาร้อึ้น
ายร่าให่เป็นอมสลัเอลเวียนโ้ ริ ๆ
อบร้าูิาร์นแ้มอบ ่อนพ่นลอยึ้นเป็นรูปวลมหลายว
ปาระบอปืนไโี้ไปยัหัวอเอลเวียนโ้
"ออมา ! ไอ้าเียว" เาสั่
ลิ้ !
เสียปืนในมืออเอลเวียนโ้ัึ้นในระับเียวับหว่าาออบร้า
"แนั่นแหละ ไอู้เียวลมา ึลูสาวแลมา้วย !" เอลเวียนโ้็สั่
อบร้าับอรินา อ้าปาหวอ
"เฮ้ย ๆ ไอ้าเียว แม่นี่ไม่ใ่ลูสาวันว้อย ันยัไม่มีเมีย ะมีลูไ้ไวะ หา !" อบร้าโวยวาย
"ทำไมะมีไม่ไ้ 20 ปีที่ผ่านมาแเที่ยวไปนอนับสาว ๆ ี่นแล้ว ็มีสันละวะที่แไปไ่ทิ้เอาไว้" อมสลัแแ่เ้า
อรินาหันลับไป้อมอหนุ่ม (ให่) ผมทอ รับมุอมสลันอบร้าทำหน้าเหวอ
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ …" เป็นเอลเวียนโ้แหปาหัวเราะอบใ
แล้วทั้หม็พาันมุเ้าไปในหลุมศพอเอลเวียนโ้
้าในว้าวามีแบ่เป็นห้อ ๆ แบบบ้านนทั่วไป
พอเอลเวียนโ้พาทั้สอนลมา เสียเ็สาวหลายน็วีว้ายเ้ามาอเอลเวียนโ้นัวเนีย
อบร้าเห็น็หัวเราะ้า
"เฮ้ย ! ไอ้าเียว เี๋ยวนี้ร้ายนี่หว่า สะสมเ็สาวราวลูมาทำเมียั้หลายน ฮ่า ๆ ๆ … ุ๊ส์ ๆ ฮาเร็มอแไม่เลวนี่หว่า น่าอิาริว้อย ฮ่า ๆ ๆ"
อมสลัเอลเวียนโ้หน้าำหน้าเียว ้อมอมาที่อบร้าหนวระิ
"ลูสาวว้อย ลูสาว ไม่ใ่เมีย ไอู้เียว ฮึ้มมม !" ถึรอบอมสลัำรามบ้า
อบร้าอ้าปาหัวเราะ้อมอสาวทั้สามอเอลเวียนโ้อย่าพอใ
แ่ละนา 15 หยๆ 16 หย่อน ๆ และทุนาหุ่นอเอวสะโพโเินวัย ให่เินนธรรมาทั้สิ้น
ุพ่อเอลเวียนโ้้อมออาารหื่นน้ำลายหออบร้า ัฟันรอ หนวระิ
"เฮ้ย !" ุพ่ออมสลัะโน
อบร้าสะุ้ สิ่อยลับมา เาเ็น้ำลาย่อน้อมอนทั้ 4 น ที่เป็นรอบรัวเียวัน
"เป็นเพราะว่าแมีลูเมียใ่ไหมล่ะ ไอ้าเียว แถึวามือ ?" อบร้าถาม
ุพ่ออมสลัถอนหายใเฮือ่อนนั่ลบนเ้าอี้ใล้ ๆ
"็อย่าที่แเห็นนั่นแหละ ไอู้เียว … ถูแล้ว เป็นเพราะว่าันมีลูมีเมียันึ้อถอนัวาวาร" เอลเวียนโ้บอ
"อืมมม" อบร้ายมือับา
เามอเรียรายไปที่ายที่เยเป็นอีอมสลัอันยิ่ให่อสุริยะัรวาลอย่าเห็นใ เพราะนาัวเาเอยัไม่มีลูมีเมียเา็ยัเบื่อหน่ายวารน้อไปเปลี่ยนหน้า
"แล้วแรู้ไหม เอลเวียนโ้ ว่าลูน้อเ่าอแถูเ้าสมุนอิล์มันหลอใ้าน ?" อบร้าถาม
อีอมสลัผู้ยิ่ให่ถอนหายใอีรั้ เาลุึ้นยืน้อมอไปเบื้อบน
"รู้สิวะเพื่อน แ่ันไม่สามารถไปแสัวไ้เพราะว่ารอบรัว้อสำัว่า" เาอบ
"อีอย่า … ลูน้อเ่าอันทุนมัน็ินีอยู่ีสบายีไม่ใ่หรอวะ ?" เอลเวียนโ้อบ
"็ใ่ แ่แไม่ไ้เลียเ้าพวิล์มันเ้าระูำแล้วหรอไวะ" อบร้าถามอี
เอลเวียนโ้ส่ายหน้า " มันเป็นอีไปแล้วเพื่อน เ่น่าันมัน็ไม่สามารถ่วยอะไรไ้ แ็รู้ไม่ใ่หรอว่า่อให้่าพวมันนหม็ไม่สามารถทำให้ใรเป็นนีไ้"
"อืมม แอบแบบพระหรือบาทหลวเลยนะเนี่ย" อบร้าว่า
อีอมสลัหัวเราะลั่นห้อ
"ไอู้เียว แมันยัิ๊๊อเหมือนเิม ันไม่ใ่พระหรือบาทหลวหรอ แ่ว่าประสบาร์หลายปีทำให้สอนัวเอว่ะ" เาอบ
อบร้าเยหน้าึ้นไป้าบนบ้า ใบหน้าอเาเรีย เินไปเินมา้า ๆ ่อยหันลับมามอ
"แ่แ็พอรู้ะารรมอแอยู่ไม่ใ่เหรอ เอลเวียนโ้ ไม่ั้นไม่ิ่อันให้มาที่นี่หรอ" อบร้าพู
อีอมสลันิ่ินินึึเยหน้าุยับเา
"ใ่ ะารรมอันมันหนีไม่พ้นหรอ แ่ที่ันเป็นห่ว็ือ …"
เาหันไปมอลูสาวนสวยทั้สามนอย่าเป็นห่วริ ๆ
อบร้ายิ้ม "แ่ยัไนอย่าแ็้อิหาทาออเอาไว้แล้วใ่ไหมล่ะ ?"
"ฮ่า ๆ ๆ แลาริ ๆ ไอู้เียว" เาหัวเราะ
"แุ่็ลาว่านะุสลั เพราะว่าุเลือิ่ออบร้าเ้ามาเพื่อยืมมืออเามาเล่นานพวิล์เพื่อ่วยเหลือลูน้อเ่าอุ" อรินาพูึ้นบ้า
อมสลัเอลเวียนโ้มอหน้าสาวน้อยสุเ็ี่อย่านเ็มที่ ที่เธอรู้เท่าทัน
แ่ที่ทำให้เาประหลาใยิ่ว่าเป็นเพราะเาเห็นรอยสัา ๆ รหว่าิ้วอเธอ
"เบรน … อบร้า เบรนเพื่อนสนิทที่สุอแแปรสภาพแล้วใ่ไหม ?" เอลเวียนโ้พูึ้น
อบร้ายิ้ม "ถูแล้วเอลเวียนโ้ แไม่้อห่ว แส่เ็ ๆ ไปในที่ปลอภัยไ้แล้ว ..."
แล้วเา็หันไปทาเ็สาวทรโทั้สามน
"พวเธอเอ็รู้เรื่ออพ่อเธอแล้วไม่ใ่เหรอ ?" อบร้าพูับเ็สาวทั้สามอย่าเป็นานเป็นาร
เ็สาวที่โเินวัยทั้สามนมอหน้าัน่อนที่ะหันมามอที่เาแล้วพยัหน้า ทั้ที่นัยาแ ทำเอาอบร้าสลไป้วย
"เฮ้ย ! ะทำอะไร็เรในายบ้าสิว้อย โรรโรแรมไม่มีไปเหรอไว้อยยย !!"
หนุมผมทอับสาวสุโป๊่านลุู่ ๆ ่อนที่ะมอหน้าัน ิสันท์ไปเือบสอนาที และ่อนที่ทั้สอนะระเบิเสียหัวเราะลั่นสุสาน
ผีในสุสานเิอาารไปับลีลาอทั้สอหนุ่มสาว
หลัาหัวเราะนแทบประสาทเสียหายบ้าึหยุลไ้
อบร้าลไปนั่ับพื้นแผ่หราเพราะหมแร
ไม่่าาอรินาที่ร่วลไปลิ้ับพื้นหมสภาพสาวามสุเ็ส์ี่
ผีประำสุสานยมือเาหัวับไอ้บ้าสอนที่เ้าแสหนัโป๊ลาที่ฝัศพแล้วันแหปาหัวเราะเหมือนนบ้า
วามเียบมาเยือนเมื่อทุอย่าสบล อบร้าลุึ้นยืนพร้อมับยื่นมือไปรับและึมือน้อย ๆ อสาวน้อยอรินาลุึ้นอย่าส่าาม
สอนมอหน้าันยิ้ม ๆ ่าหันไปมอยัสุสาน และเินไปยัหนึ่ในหลุมศพนับร้อย หลุมที่มีเสียผีโวยวายออมา
หนุ่มผมทอึแนเทียม้า้ายอัวเออย่า้า ๆ เผยให้เห็นวัถุเรียวยาวสีำเป็นมันปลาบรูปร่าล้ายแนน เพียแ่้านปลายไม่ไ้เป็นมือ
แ่เป็นระบอปืน !
อบร้ายิ้มมุมปา ึิาร์ออมาแล้วแหนหน้าพ่นวันลอยึ้นเป็นว แ่พยามห่อปาสร้าเป็นรูปอะไรสัอย่า
อรินาเห็นอาารวนส้นออบร้า็แทบหัวเราะ้า
ายหนุ่มผมทอไม่รออีแล้ว เาสะบัแน้ายพร้อมับแสสว่าวาบึ้นที่ปาระบอปืน
เปรี้ย ! … โรมม !
ป้ายหลุมศพอนรีระเบิัลั่น วันโม
อบร้าเอาัวำยำอเาอบัร่าอันบอบบาอสาวสวยเอาไว้เพื่อันเศษปูน เศษิน
หนุ่มผมทอยืนเท่ไม่รีบร้อน เพียแ่รอให้วันา
แล้ววามเียบ็ลับมาอี
สัพั็มีเสียลอแลเหมือนเสียนำลัหาทาโผล่แหวออิอปูน
ร่านาให่โผล่ออมาารูหลุมศพที่โนระเบิ
อบร้าหยิบลับิาร์ึ้นมาเปิแล้วหยิบิาร์มวนที่มีอบสีเียวออมามวนนึมาาบในปา
"ไอ้าเียว ันถือว่าันเาะประูบ้านนายแล้วนะเพื่อน" อบร้าพูเสียไม่ัเพราะำลัาบิาร์ัวใหม่ในปา
ในมืออเาำลัสะบัไฟแ็เพื่อ่อปลายิาร์
ทันในั้น … เปรี้ย !
ปลายิาร์ถูระสุนระเบินเสียสีไฟลุ !
เสียไอโล ๆ ัออมาาปาายร่าให่ ในมืออเาถือปืน โลท์ ไพธ่อน .77 แม็นั่ม
วันลอยออมาาปาระบอ
"ไอู้เียว แมารบวนารนอนอันทำไมันวะ ันนอนสบมาั้หลายปีแล้วนะว้อย" เสียห้าวัึ้นาายร่าให่
"อมสลัเอลเวียนโ้ !" อรินาร้อึ้น
ายร่าให่เป็นอมสลัเอลเวียนโ้ ริ ๆ
อมสลัเอลเวียนโ้เป็นายร่าให่มีหนวเรารทั้หน้า มีริ้วรอยส่อถึวัยอันเป็นลาน มีผ้าหนัาา้าเียว
อบร้าูิาร์นแ้มอบ ่อนพ่นลอยึ้นเป็นรูปวลมหลายว
ปาระบอปืนไโี้ไปยัหัวอเอลเวียนโ้
"ออมา ! ไอ้าเียว" เาสั่
ลิ้ !
เสียปืนในมืออเอลเวียนโ้ัึ้นในระับเียวับหว่าาออบร้า
"แนั่นแหละ ไอู้เียวลมา ึลูสาวแลมา้วย !" เอลเวียนโ้็สั่
อบร้าับอรินา อ้าปาหวอ
"เฮ้ย ๆ ไอ้าเียว แม่นี่ไม่ใ่ลูสาวันว้อย ันยัไม่มีเมีย ะมีลูไ้ไวะ หา !" อบร้าโวยวาย
"ทำไมะมีไม่ไ้ 20 ปีที่ผ่านมาแเที่ยวไปนอนับสาว ๆ ี่นแล้ว ็มีสันละวะที่แไปไ่ทิ้เอาไว้" อมสลัแแ่เ้า
อรินาหันลับไป้อมอหนุ่ม (ให่) ผมทอ รับมุอมสลันอบร้าทำหน้าเหวอ
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ …" เป็นเอลเวียนโ้แหปาหัวเราะอบใ
แล้วทั้หม็พาันมุเ้าไปในหลุมศพอเอลเวียนโ้
้าในว้าวามีแบ่เป็นห้อ ๆ แบบบ้านนทั่วไป
พอเอลเวียนโ้พาทั้สอนลมา เสียเ็สาวหลายน็วีว้ายเ้ามาอเอลเวียนโ้นัวเนีย
อบร้าเห็น็หัวเราะ้า
"เฮ้ย ! ไอ้าเียว เี๋ยวนี้ร้ายนี่หว่า สะสมเ็สาวราวลูมาทำเมียั้หลายน ฮ่า ๆ ๆ … ุ๊ส์ ๆ ฮาเร็มอแไม่เลวนี่หว่า น่าอิาริว้อย ฮ่า ๆ ๆ"
อมสลัเอลเวียนโ้หน้าำหน้าเียว ้อมอมาที่อบร้าหนวระิ
"ลูสาวว้อย ลูสาว ไม่ใ่เมีย ไอู้เียว ฮึ้มมม !" ถึรอบอมสลัำรามบ้า
อบร้าอ้าปาหัวเราะ้อมอสาวทั้สามอเอลเวียนโ้อย่าพอใ
แ่ละนา 15 หยๆ 16 หย่อน ๆ และทุนาหุ่นอเอวสะโพโเินวัย ให่เินนธรรมาทั้สิ้น
ุพ่อเอลเวียนโ้้อมออาารหื่นน้ำลายหออบร้า ัฟันรอ หนวระิ
"เฮ้ย !" ุพ่ออมสลัะโน
อบร้าสะุ้ สิ่อยลับมา เาเ็น้ำลาย่อน้อมอนทั้ 4 น ที่เป็นรอบรัวเียวัน
"เป็นเพราะว่าแมีลูเมียใ่ไหมล่ะ ไอ้าเียว แถึวามือ ?" อบร้าถาม
ุพ่ออมสลัถอนหายใเฮือ่อนนั่ลบนเ้าอี้ใล้ ๆ
"็อย่าที่แเห็นนั่นแหละ ไอู้เียว … ถูแล้ว เป็นเพราะว่าันมีลูมีเมียันึ้อถอนัวาวาร" เอลเวียนโ้บอ
"อืมมม" อบร้ายมือับา
เามอเรียรายไปที่ายที่เยเป็นอีอมสลัอันยิ่ให่อสุริยะัรวาลอย่าเห็นใ เพราะนาัวเาเอยัไม่มีลูมีเมียเา็ยัเบื่อหน่ายวารน้อไปเปลี่ยนหน้า
"แล้วแรู้ไหม เอลเวียนโ้ ว่าลูน้อเ่าอแถูเ้าสมุนอิล์มันหลอใ้าน ?" อบร้าถาม
อีอมสลัผู้ยิ่ให่ถอนหายใอีรั้ เาลุึ้นยืน้อมอไปเบื้อบน
"รู้สิวะเพื่อน แ่ันไม่สามารถไปแสัวไ้เพราะว่ารอบรัว้อสำัว่า" เาอบ
"อีอย่า … ลูน้อเ่าอันทุนมัน็ินีอยู่ีสบายีไม่ใ่หรอวะ ?" เอลเวียนโ้อบ
"็ใ่ แ่แไม่ไ้เลียเ้าพวิล์มันเ้าระูำแล้วหรอไวะ" อบร้าถามอี
เอลเวียนโ้ส่ายหน้า " มันเป็นอีไปแล้วเพื่อน เ่น่าันมัน็ไม่สามารถ่วยอะไรไ้ แ็รู้ไม่ใ่หรอว่า่อให้่าพวมันนหม็ไม่สามารถทำให้ใรเป็นนีไ้"
"อืมม แอบแบบพระหรือบาทหลวเลยนะเนี่ย" อบร้าว่า
อีอมสลัหัวเราะลั่นห้อ
"ไอู้เียว แมันยัิ๊๊อเหมือนเิม ันไม่ใ่พระหรือบาทหลวหรอ แ่ว่าประสบาร์หลายปีทำให้สอนัวเอว่ะ" เาอบ
อบร้าเยหน้าึ้นไป้าบนบ้า ใบหน้าอเาเรีย เินไปเินมา้า ๆ ่อยหันลับมามอ
"แ่แ็พอรู้ะารรมอแอยู่ไม่ใ่เหรอ เอลเวียนโ้ ไม่ั้นไม่ิ่อันให้มาที่นี่หรอ" อบร้าพู
อีอมสลันิ่ินินึึเยหน้าุยับเา
"ใ่ ะารรมอันมันหนีไม่พ้นหรอ แ่ที่ันเป็นห่ว็ือ …"
เาหันไปมอลูสาวนสวยทั้สามนอย่าเป็นห่วริ ๆ
อบร้ายิ้ม "แ่ยัไนอย่าแ็้อิหาทาออเอาไว้แล้วใ่ไหมล่ะ ?"
"ฮ่า ๆ ๆ แลาริ ๆ ไอู้เียว" เาหัวเราะ
"แุ่็ลาว่านะุสลั เพราะว่าุเลือิ่ออบร้าเ้ามาเพื่อยืมมืออเามาเล่นานพวิล์เพื่อ่วยเหลือลูน้อเ่าอุ" อรินาพูึ้นบ้า
อมสลัเอลเวียนโ้มอหน้าสาวน้อยสุเ็ี่อย่านเ็มที่ ที่เธอรู้เท่าทัน
แ่ที่ทำให้เาประหลาใยิ่ว่าเป็นเพราะเาเห็นรอยสัา ๆ รหว่าิ้วอเธอ
"เบรน … อบร้า เบรนเพื่อนสนิทที่สุอแแปรสภาพแล้วใ่ไหม ?" เอลเวียนโ้พูึ้น
อบร้ายิ้ม "ถูแล้วเอลเวียนโ้ แไม่้อห่ว แส่เ็ ๆ ไปในที่ปลอภัยไ้แล้ว ..."
แล้วเา็หันไปทาเ็สาวทรโทั้สามน
"พวเธอเอ็รู้เรื่ออพ่อเธอแล้วไม่ใ่เหรอ ?" อบร้าพูับเ็สาวทั้สามอย่าเป็นานเป็นาร
เ็สาวที่โเินวัยทั้สามนมอหน้าัน่อนที่ะหันมามอที่เาแล้วพยัหน้า ทั้ที่นัยาแ ทำเอาอบร้าสลไป้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น