ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฮาราจุกุ
3
O_O น่าสนุกจริงๆ เลย คนเยอะจริงแถมยังเดินกันมาเป็นคู่ๆ อีก กรี๊ดดด : >O< : แล้วใครจะรู้บ้างนะว่าผู้ชายที่เดินคู่กับฉันที่แต่งตัวมิดชิดโอเว่อร์คนนี้ จะเป็นนักร้องวงร็อคชื่อดัง หึๆ ฉันไม่อิจฉาพวกที่มีแฟนแล้วล่ะ ^O^
“เดี๋ยวคะ”ฉันว่าพลางจับชายเสื้อของมิยะไว้เพื่อเป็นเชิงให้เขาหยุดเดินเมื่อฉันเจอร้านเสื้อผ้าที่มีเสื้อยืดแบบธรรมดาอยู่เต็มร้าน มิยะหันมามองหน้าฉันอะไรของเขานะ =_=
“มีอะไรที่ถูกใจเธอแล้วสินะ”ฉันชี้ไปที่เสื้อยืดตัวสีดำที่เป็นเกาะอกแต่มีเสื้อสีชมพูมีแขนทับข้างใน O_O มันสวยมากๆ เลยล่ะ
“เอาตัวไหนดีคะ ^^”แม่ค้าอายุประมาณฉันเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอเห็นฉันมาด้อมๆ มองๆ ดูเสื้อตัวนั้นด้วยความสนใจ
“เคียวโกะ เธอเอาตัวนี้ใช่มั้ย”
“ค่ะ ^^” เสียงของมิยะเอ่ยขึ้น
“เอาตัวนี้ นะคะ^^”แม่ค้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอาเสื้อตัวนั้นใส่ถุงผ้าให้ ดีจังไม่ใช้ถุงพลาสติก ที่เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ขยะล้นโลก แม้ค้าวัยรุ่นคนนี้ทันเทรนด์ดีจริง ^_^
“4000 เยนคะ” มิยะยื่นเงินไปที่แม่ค้าวัยรุ่นคนนั้น ในขณะที่ฉันเตรียมจะควักเงินจากกระเป๋ากางเกง
“ฉันไม่รบกวนหรอก ฉันนำเงินติดตัวมาด้วย ฉันจ่ายเองดีกว่านะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันจ่ายไปแล้วงั้นถือซะว่าฉันซื้อให้ก็แล้วกัน”ฉันกำลังจะพูดต่อ แต่พอดี แม้ค้าวัยรุ่นคนนั้นเอาเงินทอนมาให้มิยะก่อน
“นี่เงินทอนคะ ทาคาดะ มิยะ “ฉันกับมิยะที่กำลังยื้อเงินกันอยู่ ก็ต้องหันมาเบิกตาโตแข่งกันด้วยความตกใจ
“O_O เธอ”
“^^แค่ฟังเสียงแล้วก็หน้าสวยๆ ของมิยะฉันก็จำได้แล้วคะเสียงคุณเร่าร้อนซะขนาดนั้น>/ /<ขอลายเซ็นด้วยนะคะ”มิยะว่าพลางเอื้อมมือที่สั่นเทาหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วเซ็นให้พร้อมกับส่งมันคืนให้กับแม้ค้าวัยรุ่นคนนั้น
“ขอบคุณคะ มิยะเลิกคั่วกับมิยาบิที่เป็นนางแบบกำลังดัง แล้วเหรอคะ ถึงได้หันมาคั่วเด็ก >.<”
=_= อะ..อะไรน่ะ เหวอและเหวอ ตอนนี้ฉันกับมิยะอ้าปากค้างด้วยความตกใจกับคำถามที่แม่ค้าถามออกมา จนมิยะเป็นใบ้ชั่วคราว ‘มิยะเลิกคั่วกับมิยาบิที่เป็นนางแบบกำลังดัง แล้วเหรอคะ ถึงได้หันมาคั่วเด็ก’ เอ๊ะ มิยาบิเป็นนางแบบงั้นเหรอ แสดงว่าทั้งสองคนคงคบกันแบบเงียบๆ สินะ แต่ก็ยังเป็นข่าวอยู่ดี
“O_O;; เอ่อที่จริง เธอคนนี้เป็นน้องสาวของฉัน พอดีพ่อของเธอเอาไงดีล่ะเป็นลุงฉัน ถ้าไม่มีไรแล้วฉันไปก่อนนะ O-;;”มิยะว่าก่อนจะจับมือฉันไว้แน่น แต่จังหวะที่มิยะกำลังก้าวเดินออกจากร้าน พอดีมีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันกับมิยะ จนล้มไปนอนเอ้งแม้งด้วยกันทั้งคู่ O_O
“O_O ทาคาดะ มิยะ...!”
“: >{}< : กรี๊ดด มิยะตัวจริง ๆ นี่”
“มิยะ หล่อจังเลยหรือจะสวยดีล่ะ -..-”
“แล้ว คนนั้นใครน่ะ ที่ไปทับตัวมิยะไว้แบบนั้น O-”
ฉันกับมิยะที่กำลัง อึ้ง และอึ้ง เมื่อคนที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมา หันมามองฉันกับมิยะเป็นตาเดียวกัน และพอหันไปดูข้างๆ O_O;; หมวกกับแว่นของเขามันกระเด็น ไปตกอยู่ที่พื้นนั่นเอง =O= แถมไอ้คนที่วิ่งมาชนยังตะโกนแหกปากดังลั่นอีกว่า มิยะ อยู่ตรงนี้ =_=^ ทำให้เกิดเหตุการณ์ชุลมุนขึ้น คนส่วนใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ พอได้ยินชื่อมิยะก็ทยอยเดินเข้ามาเรื่อยๆ O_O;;; ด้วยความสนใจ มิยะกับฉันที่กำลังอึ้งอยู่ เมื่อรู้ว่าความแตกแล้ว มิยะก็ฉุดตัวฉันให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว O- ก่อนจะเก็บหมวกและแว่นอย่างรีบๆ พร้อมกับออกวิ่งทันที
“โธ่เว้ย ความแตกจนได้”มิยะสบถอย่างอารมณ์เสียก่อนจะ วิ่งฝ่าพวกแฟนคลับของเขาอย่างทุลักทุเล แถมพวกนั้นยังวิ่งตามกันมาอีก ให้ตายสิ แฟนคลับที่ญี่ปุ่นน่ากลัวจริงๆ T_T วิ่งตามฉันกับมิยะเอาเป็นเอาตายเลยล่ะ T_T แถมยังไล่ว่าฉันอีกว่าฉันเป็นใคร มิยะถึงต้องพาวิ่งหนีด้วยแบบนั้น O-
“เคียวโกะ เธอไหวมั้ย”
“ไหวคะ =O=;”ตอนนี้น่ะเหรอ ฉันอ่ะโคตรเหนื่อยเลย T^T แถมพวกแฟนคลับของมิยะไม่มีทีท่าว่า ว่าจะหยุดวิ่งไล่ล่าฉันกับมิยะเลยสักคน T^T แถมยังมีสมาชิกเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเลยล่ะ
“= =;;แฮ่ก ๆ ไปทางไหนดีวะ ทางนี้ก็แล้วกัน”
ตอนนี้ฉันกับมิยะ วิ่งเบียดเสียดกับผู้คนจนเลยนอก อาณาเขตถนนฮาราจุกุมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ =O= พอจะวิ่งไปที่รถ มิยะก็หลงเส้นทางไปแล้ว -.-^ตอนนี้ฉันเริ่มไม่ไหวแล้ว วิ่งหนีแฟนคลับพวกนั้นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วด้วย แต่มิยะก็พาฉันวิ่งกระเจิดกระเจิง เข้ามาในซอยแคบๆ แถมยังมืดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ O-
“พักก่อน ได้มั้ยคะ ฉัน...ไม่ไหวแล้ว(-.-;;)”
มิยะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาวิ่งก็ต้องหันมามองฉันด้วยความตกใจ เมื่อฉันฉุดมือเขาให้นั่ง เพราะตอนนี้ฉันไม่ไหวจริงๆ มิยะอึดจริงๆ เขายังไม่หอบเท่าฉันเลย พวกนักร้องปอดใหญ่น่ะ O-
“เอาไงต่อดีวะ...เคียวโกะ เธอไหวมั้ย หน้าเธอ..O_O;; เอาเป็นว่าไหวใช่มั้ย”
“อือ...ไหวแน่คะ ไปต่อเถอะ”ฉันว่าพลางฉุดมือของมิยะให้ลุกขึ้น แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อมีแฟนคลับประมาณห้าหกคนยืนออตรงปากทางออกและพอหันไปทางที่วิ่งเข้ามาเมื่อกี้ก็พบว่ามีอยู่เหมือนกัน -_- พวกนั้นเหมือนยังไม่รู้ตัว ว่ามิยะกับฉันยืนอยู่ในซอกแคบๆ นี้
“ไปไหนนะ ไวจริงๆเลย”
“ดูนั่นตรงนั้น มีคนยืนอยู่ด้วย”เอาแล้วไง หนึ่งในนั้นหันมาเจอฉันกับมิยะจนได้ แถมยังทำท่าว่าจะเดินเข้ามาด้วย O_O;;
“มิ...อุ๊บOxO”
แล้วฉันก็ต้องตกใจ เมื่อมิยะตรึงแขนฉันไว้กับกำแพง แล้วโน้มตัวลงมา ประกบริมฝีปากของฉันไว้ ก่อนจะค่อยๆ แทรกลิ้นเข้ามา สัมผัสที่เบาบางเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้หัวของฉันขาวโพลนไปหมด มิยะมีสติตลอดเวลา เมื่อสายตาของเขา ยังคงจ้องไปที่กลุ่มแฟนคลับที่กำลังเดินเข้ามา ดีนะที่ในนี้ยังมีแสงสลัวๆ ไม่ค่อยมีแสงสว่างมาก
“เอ่อ...ฉันว่า...พวกเราออกไปเถอะ มิยะคุงคงไม่ได้อยู่ในนี้แน่ๆ -O-”
“อย่าไปขัดจังหวะพวกเขาดีกว่า แต่ดูท่าผู้ชายจูบเก่งน่าดูเลยเนอะ ดูผู้หญิงสิ อ่อนละทวยเลย >.<”
มิยะเมื่อเห็นว่าพวกนั้นเดินออกไปหมดแล้ว ก็ถอนริมฝีปากออก ฉันจึงรีบสูดอากาศบริสุทธิ์ เข้าปอดอย่างรวดเร็ว
“พวกนั้นไปแล้ว เราออกไปกันเถอะ”
“กรุณา อย่าทำอะไร แบบนี้อีกนะคะ”
ฉันโพล่งขึ้นก่อนจะเดินนำหน้ามิยะไปมิยะก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ฉันก็ดีใจนะที่ฉันมีมิยะเป็นจูบแรกของฉันตามที่ฉันเคยฝันไว้ -_- แต่ในใจฉันตอนนี้ก็รู้สึกเสียใจที่มิยะเลือกที่จะจูบฉัน เพียงเพราะเห็นว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่พวกแฟนคลับพวกนั้นจะล่าถอยไปและพอมานึกดูอีกทีริมฝีปากนี้ก็ถูกผุ้หญิงคนอื่นสัมผัสมาแล้วและที่สำคัญมันเป็นจูบที่ไม่ได้เกิดจากความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น
ฉันกับมิยะเดินออกมาเรื่อยๆและเดินออกมาด้วยกันอย่างเงียบๆในที่สุดมิยะก็หาที่จอดรถจนเจอก็นาน อยู่เหมือนกัน กว่าจะหาเจอ -_- ก่อนจะขับมาส่งฉันที่บ้าน ซึ่งในระหว่างทางเราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก
ครืน ครืน
เสียงประตูถูกเลื่อนออก ฉันที่กำลังเอานิ้วลูบมือริมฝีปากของตัวเองอย่างเหม่อๆ มิยะจูบฉันงั้นเหรอเรื่องเมื่อวานมันเป็นเพียงแค่ความฝันใช่มั้ย
“ยูริ เข้ามาผิดจังหวะหรือเปล่าคะ”
“ไม่เลยคะ”
“คุณมิยะเตรียมชุดนี้มาให้คุณเคียวโกะคะ”มิยะเตรียมมาให้งั้นเหรอ!
“คุณเคียวโกะ ไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ คือวันนี้เป็นวันเกิดคุณ มิยาบิ แฟนของคุณมิยะ คุณมิยะก็เลยให้ยูริเอาชุดนี้มาให้คุณเคียวโกะคะอีกสักพักคุณมิยะก็จะมาแล้ว ยูริขอตัวนะคะ ^^”
ยูริว่าพลางวางชุดไว้ที่โต๊ะหนังสือเรียนของฉัน วันเกิดคุณมิยาบิ ผู้หญิงที่มิยะคบด้วยงั้นเหรอ ฉันสม ควรที่จะชอบมิยะที่เป็นนักร้องแบบเดิมใช่มั้ย? มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้วใช่มั้ย? ตลอดหนึ่งเดือนที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ได้มีโอกาสสัมผัสตัวตนที่แท้จริงของมิยะ ฉันชักจะไม่มั่นใจแล้ว ความรู้สึกของฉันที่มีต่อมิยะ มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันแน่
“วันนี้เป็นวันเกิดคุณมิยาบิ คนรักของมิยะฉันต้องดีใจสิที่มิยะเจอคนที่ดีที่สุดแล้ว”
“มิโดริกับฮิโตมิล่ะคะ”ฉันถามขึ้นในขณะที่นั่งอยู่ในรถสปอร์ตสีดำคันหรู โดยไม่กล้าหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของรถ
“ฮิโตมิเจ้าเอจิมารับไปแล้วส่วนมิโดริไปกับเพื่อน”
มิยะเอ่ยขึ้น แต่ฉันก็อดที่จะลอบมองมิยะไม่ได้ วันนี้มิยะอยู่ในชุดสูตรสีดำที่ดูเข้ากับหนุ่มร็อคอย่างเขา ใบหน้าในตอนนี้ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา มันช่างดูหล่อลากเหลือเกิน -..-
“เธอชอบฉัน ในฐานะนักร้องมานานหรือยัง”เสียงของมิยะมันทำให้ฉันตื่นจากภวังค์นึกอย่างไงกันนะถึงได้ถามขึ้นมา เดือนหนึ่งที่ผ่านมามิยะไม่ได้ถามเหตุผลฉันเลยว่าฉันขอบเขาตอนไหนแล้วเรื่องเมื่อวานนั้นด้วย นึกขึ้นมาแล้วหัวใจก็สูบฉีบเลือดหนักเลย
“สามปีแล้วคะ”
“เอ่อ เรื่องเมื่อวานฉัน..”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ”
“ฉันสัญญาฉันรับผิดชอบแน่”
มิยะยิ้มมุมปากอยางเจ้าเหล่ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้ามาจอดในบ้านญี่ปุ่นทรงโบราณที่อยู่ในโตเกียวมิยะพาฉันเดินเข้าไปในงานแล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวรูปร่างเพรียวได้รูป O_O คุณมิยาบิสินะ เธอสวยมาก สวยจนฉันแทบสะอึกเลย เธอสวยเหมือนชื่อของเธอ ‘มิยาบิที่แปลว่าความสวยงาม’ในภาษาญี่ปุ่น’
“กว่าจะมานะ มิยะเอ๊ะ! O_Oใครคะน่ารักจัง” มิยะอมยิ้มก่อนจะหันมามองฉัน
“ฉันฮิสุมิ เคียวโกะคะ”ในขณะที่ฉันกำลังโน้มตัวเป็นเชิงทักทายคุณมิยาบิอยู่นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดดังลั่นมาที่หน้างาน ฉันหันไปตามเสียงกรี๊ดก็ต้องเบิกตากว้างนั่นมัน..! กิน มือเบสหน้าสวยเจ้าของผมสีชมพู อาราตะมือกีต้าร์มาดนิ่งเจ้าของผมสีทอง และโทระ มือกลองเจ้าของผมสีควันบุหรี่ ขี้เล่นและเจ้าชู้สุดๆ ของวง Diskizan กรี๊ดด ในที่สุดฉันก็เจอสามคนในวงที่เหลือสักที: >O< ...มันจะเป็นไรมั้ย ถ้าตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ฉันเพิ่งจะเจอตัวเป็นๆ ของ กิน อาราตะและโทระ (._.)
“สุขสันต์วันเกิดอายุครบ 22 ปี นะมิยาบิ^^”
“ขอให้สวยแบบนี้ไปนานๆ นะ ที่สำคัญขอให้เธอดังเร็วๆ ด้วยล่ะ”
“ยิ่งมีอายุแล้วยิ่งสวยแบบเนี่ย มาคบกับฉันแทนไอ้มิยะมันดีกว่ามั้ย >.< ”
“เล่นพูดขอกันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ โทระ”
“อย่าลืมสิโทระ ว่าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ -_-^”
“>O< ฮ่ะ ๆฉันล้อเล่น เฮ้ย O_O มิยะ แล้วนั่น! ใครวะน่ารักน่าจับจัง -..-”โทระว่าพลาง เดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน -O- ให้ตายเถอะดูโทระจะหื่นน่าดูเลยนะ =_=
“O_O น่ารัก น่ารักมาก”นั่นทำให้มิยะถึงกับดึงตัวฉันออกมา จากสายตากรุ่มกริ่มจากโทระทันที O-
“โทระคนนี้ฉันขอเคียวโกะเป็นลูกสาวของลุงเคตะก็เท่ากับว่าเธอเป็นน้องสาวของฉันและเคียวโกะยังเด็ก”
มิยะเน้นเสียงคำว่ายังเด็กเสียงเข้มยังเด็กงั้นเหรอแต่คุณก็ขโมยจูบแรกของฉันไปแล้วนะมิยะ -_- มิยะจูงมือฉันเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าฮิโตมิ ยูรินะและมากิโนะก็อยู่ด้วย และเอจิ
“ฮิโตมิ ดูเคียวโกะไว้ที ส่วนเอจินายตามฉันมา”เอจิมิงหน้าฉันก่อจะเดินตามมิยะไปแต่โดยดี
“O_O เคียวโกะ วันนี้เธอดูดีมากเลยนะ”
“วันนี้ยูรินะซัง ก็น่ารักมากเลยจ๊ะ ^^” แล้วสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นมิโดริเข้า ซึ่งตอนนี้เธอกำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อนในกลุ่มของเธอ ก่อนจะหันมามองฉันแล้วเบ้ปากให้ -O-
“เคียวโกะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
ฮิโตมิที่เงียบอยู่นาน เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินนำฉันไป ในขณะที่มากิโนะและยูรินะมองตามอย่างงงๆ ฮิโตมิเดินนำฉันมาเรื่อยๆ เมื่อเธอเห็นว่าคนไม่ค่อยพลุกพล่าน เธอก็หยุดเดิน แล้วหันมายืนประจันหน้ากับฉันแทน
“เอจิ สนใจเธอ”
“.........”เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ ด้วยว่าเอจิต้องคิดกับฉันเกินเพื่อน
“เอจิเป็นน้องของพี่มิยาบิ เอจิคบกับฉันมาปีหนึ่งแล้ว”
“ฉัน.....”
“เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นฉันไม่ชอบสายตาที่เอจิมองเธอ”
“.........”
“ฉันขอให้เธอฟังฉันอย่างเดียวเคียวโกะ ที่ผ่านมาฉันพยายามดึงเอจิออกจากเธอ แต่มันก็เหมือนกับว่าเอจิเข้าหาเธอมากขึ้น ในขณะที่ฉันเป็นฝ่ายไล่ตามเขา ทีนี้ฉันจะเป็นฝ่ายขอร้องให้เธออยู่ห่างๆ ฉันกับเอจิบ้าง หวังว่าเธอคงจะไม่ได้คิดอะไรกับหนุ่มฮอตอย่างเขาหรอกนะ”
“ฉันไม่ได้รู้สึกกับเอจิมากกว่าเพื่อน แล้ว...ถ้านี่เป็นความต้องการของเธอ ฉันก็จะเป็นฝ่ายไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอสองคนแทน”
“ขอบใจ” ฮิโตมิพูดแค่นั้นก็เดินออกไป เอจินายสนใจฉันจริงสินะ =O= ฉันทิ้งทุกความคิดไว้เบื้องหลัง ฉันเลือกที่จะไม่เข้าไปในงาน แต่เดินไปหามุมสงบเงียบๆอยู่คนเดียว เมื่อเห็นว่าคนเริ่มทยอยกลับกันแล้วฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในงานอีกครั้ง แต่เท้าของฉันก็ก้าวไม่ออกมันไม่ยอมขยับไปเอง ภาพตรงหน้าฉัน
‘ภาพมิยะกำลังจูบกับมิยาบิ’
ตอนนี้หัวของฉันขาวโพลนไปหมด ร่างกายเหมือนมีอะไรบางอย่างที่หนักอึ้งพอๆ กับลูกตุ้มมาทับไว้ ฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกขึ้นมา แต่ฉันก็ฝืนทนมองภาพตรงหน้าแล้วก้าวเดินออกไปแต่โดยดี ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ผละออกจากกันแล้ว ฉันเดินเลยออกมาอย่างเงียบๆ โดยไม่ได้หันไปดูสองคนนั้นอีกเลย ฉันเดินออกมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่สปอร์ตสีดำของมิยะ ภาพมิยะจูบกับคุณมิยาบิ ยังติดตาฉัน
“เคียวโกะจัง ฉันไม่เห็นเธอในงาน เธอมาอยู่ที่นี่นี่เอง”
ฉันหันไปตามเจ้าของเสียงก็ต้องตกใจเมื่อ โทระ เดินมาใกล้ๆฉัน และโน้มตัวลงมามองหน้าฉันมากขึ้นเรื่อยๆ =O=
“พอได้ล่ะ โทระ เธอกำลังกลัว” ฉันรีบเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงเป็นกินและข้างๆ กันนั้นคือเซนต์ ที่กำลังพยายามดึงตัวโทระ ไม่ให้เข้าใกล้ฉัน -_-
“เห็น มิยะบอกว่าเธอชอบวงเรามากเหรอ” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบเมื่ออาราตะเอ่ยถามฉันขึ้นตอนนี้ทั้งสามหนุ่มยืนพิงอยู่กับฝากระโปรงรถสปอร์ต สีดำของมิยะ
“เธอน่ารักมากเลยนะเคียวโกะจัง -.;-...น่าสัมผัส”
ละ...แล้วทำไมจะต้องเอาลิ้นเลียขอบปาก แล้วท่ากลืนน้ำลาย O_o ที่ดูเหมือน...เสียดายอะไรแบบนั้นด้วยล่ะ =_= น่ากลัวชะมัด โทระถลาตัวเข้ามาหาฉันอีกครั้ง ฉันรีบเถิบหนีด้วยความตกใจ โทระฉันชักกลัวนายขึ้นมาจริงๆ แล้วนะ =O=
“เฮ้ย โทระ เลิกทำท่าทางแบบนั้นสักที เคียวโกะไม่ใช่ลูกแกะที่นายจะมาขย่ำในเวลานี้ มีอารมณ์นักล่ะก็คืนนี้ไปคลับชินาตะ nine กันดีกว่าแล้วชวนไอ้มิยะมันไปด้วย -..-”
โทระฮึดฮัดอยู่นิดหน่อย แต่เขาก็ยอมผละออกจากตัวฉันตอนนี้ฉันรู้สึกดีกับกินจังที่นึกถึงความรู้สึกของฉัน ^^ ที่สำคัญเขาก็ยังนิ่ง แถมพูดน้อยเหมือนในนิตยสารที่ฉันอ่านเลย แต่ถ้าพูดถึงความหล่อล่ะก็ สุดๆ >O<
“แล้วเธอ ก็เอ่ยปาก พูดได้แล้ว”
“ฉัน ...ไม่รู้จะพูดอะไร”
“คุยไรกัน ถ้าพวกนายไม่มีไรแล้วฉันกลับก่อน ป่ะ เคียวโกะ”
กินที่กำลังเตรียมจะอ้าปากถามฉัน ก็ต้องตกใจเมื่อมิยะเดินมาพร้อมกับฉุดมือฉันให้ขึ้นไปในรถ ก่อนจะกลับไปไล่พวกเขาที่กำลังงุนงงแต่ก็ยอมถอยให้ มิยะก็สตาร์ทรถออกไปทันทีเสียงของมิยะ ทำลายบรรยากาศเงียบๆ ในรถขึ้น
“ฉันไม่เห็นเธอที่งาน เธอไปไหนมา”
“ฉันรู้สึกปวดหัวก็เลยไปหามุมสงบๆในงาน อยู่คนเดียวคะ”
“เป็นอะไรมากมั้ย”
“รู้สึก ดีขึ้นแล้วคะ”
“ไอ้สามตัวนั่น คุยอะไรกับเธอ”
“ถ้าหมายถึง กิน อาราตะและ โทระ พวกเขาแค่เข้ามาคุยด้วยเฉยๆค่ะ”
~มิยะ รัยสายหน่อยสิคะ~
“เอ่อ...ไม่ต้องตกใจหรอก เสียงเรียกเข้ามือถือฉันเป็นเสียงของมิยาบิน่ะ ฉันบังคับให้มิยาบิอัดเสียงให้เองแหละ เสียงน่ารักนะว่ามั้ย - / / -”มิยะหันมาคุยกับฉันก่อนจะกดรับสาย ด้วยใบหน้าที่แดงเมื่อพูดถึงผู้หญิงที่ชื่อมิยาบิ มิยะกับมิยาบิคงจะรักกันมาก แล้วทำไมในใจฉันต้องรู้สึกเศร้าด้วยนะ
“โทระ ว่าไง เจอกันที่คลับ ชินาตะ nine..โอเค”
มิยะกดวางสาย เป็นโทระสินะที่โทรมา สักพักสปอร์ตสีดำของมิยะก็เข้ามาจอดในบ้าน ฉันจึงลงจากรถ
ฉันยืนมองสปอร์ตสีดำของมิยะที่ขับออกไปจนลับตา มิยะไม่ได้เข้าบ้าน เขาไปไหนอีกนะ ฉันเลิกสนใจก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านอย่างเงียบๆ สักพักฉันก็มายืนอยู่ในห้องที่ตอนนี้อยู่ในชุดนอน
“ฉันรู้สึกไม่ชอบเลย ที่วันนี้มิยะจูบกับมิยาบิ ถึงทั้งสองจะคบกันก็เถอะ... “
ฉันว่าพลาง เอื้อมมือไปปิดโครมไฟ...ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ที่กระทบกับม่านตาของฉัน ภาพในสมองฉันประมวลภาพที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างรวดเร็วตอนนี้ฉันอ่อนแอมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น