เริงราตรีสีขาว (ลงให้อ่านฟรีจนจบ--มีebookแล้ว)

ชีวิตเธอมันห่วย!
'ณราตรี' รู้สึกเช่นนั้นมาตลอด 
มีแม่...แม่ก็คบชู้สู่ชายจนเกิดเรื่องอื้อฉาวสุดท้ายก็ผูกคอตายหนีอาย 
มีพ่อ...พ่อก็จงเกลียดจงชังมาตั้งแต่เด็ก 
เธอเผชิญชีวิตอยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดเพียงเดียวดายมาตลอด 
ยิ่งรู้สึกย่ำแย่จนเกินเยียวยาเมื่อวันหนึ่งคนที่เป็นพ่อพูดใส่หน้าเธอว่า 
"ใช่...ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก แกไม่ควรเกิดมาเป็นลูกฉันเลยจริงๆ" 
ฟางเส้นสุดท้ายจึงสะบั้นลง 
เธอหอบกระเป๋าออกจากบ้าน มุ่งหน้าหาที่พักใจไกลถึงเชียงราย 
และได้พบกับเขา คนที่ทำให้วันคืนมืดมิดดุจรัตติกาลกลับมีแสงสว่างสดใสสาดเข้ามา

'ศาศวัต'  เกิดมาพร้อมปานรูปผีเสื้อสีขาวที่นิ้วนางข้างซ้าย
และคำทำนายที่คล้ายคำเตือน ชีวิตนี้เขาไม่ควรจะรักใคร !!!
แล้วเมื่อเจอเธอเขาจะต้องเลือกสิ่งใด? 
ระหว่างหัวใจ...กับ ชีวิต
----------------------------

กลิ่นดอกราตรีประหลาดฟั่นเกลียวมากับสายลมยามค่ำ
พรูผ่านช่องหน้าต่าง กระตุ้นเลือดในกายให้ฉีดพล่านรุนแรง
สายลมพรู กรูกลิ่น หอมเย้ายวน
กระตุ้นเร้า จิตรัญจวน สิเน่หา
สองกายร่วม บรรเลงรัก ร้อนอุรา
ละโลดลิ่ว เริงร่า ในราตรี

หญิงสาวหลับตาลง ปิดการรับรู้ทางสายตา ปล่อยกายใจให้เลื่อนไหลไปกับอารมณ์หวาม ที่หลายครั้งเหมือนร่างเธอจะลอยลิ่วจนฉิวเฉียดดวงดาวพริบพรายบนท้องฟ้า หลายครา...คล้ายถูกดึงให้จมดิ่งลงท้องทะเลแปรปรวนจนแทบสำลัก เนื้อตัวเครียดเกร็ง ลมหายใจหอบกระเส่า แต่จะทรมานสักนิดก็หาไม่ กลับสร้างความหฤหรรษ์ยั่วเย้าให้โลดลิ่วไปจนสุดทาง

‘ระวังให้ดี สตรีผู้มีชะตาผูกพันจะพรากชีวิตเจ้าให้สั้นลง’

คำเตือนที่ณราตรีไม่มีวันได้ยินดังขึ้นในใจชายหนุ่ม ส่งผลให้ร่างแกร่งเกร็งก็ชะงักไปชั่วเสี้ยววินาที ทว่าในยามพายุพิศวาสโหมกระหน่ำเช่นนี้ ใครเล่าจะฉุดรั้งนาวาที่กำลังโลดแล่นไปตามกระแสคลื่นลมไว้ได้!