กุหลาบสีเพลิง (รักนี้ของนายสามีป่าเถื่อน)

ฉับๆๆๆๆ!!??”?เสียงมีดที่กระทบกับเขียงดังอย่างเป็นจังหวะในห้องครัวของบ้านหลังหนึ่งมีหญิงสาวที่กำลังยืนจดจ่ออยู่กับการทำอาหารอย่างพิธีพิถัน....เธอคือ วรัญญา  วัฒนาภิวัฒน์ ลูกสาวคนเดียวของคุณ ดวงฤทัย  วัฒนาภิวัฒน์   และคุณ ดำรงค์  วัฒนาภิวัฒน์  เจ้าของบริษัทสิงห์ชัยกรุ๊ปรายใหญ่ในประเทสไทยบ้านของเธอรวยระดับต้นๆของเมืองไทย....พวกเค้าสองคนบริหารบริษัทอย่างดี....ตลอดมาแต่เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมายอดขายของบริษัทตกลงวูบทำให้ตอนนี้บริษัทสิงค์ชัยกรุ๊ปกำลังตกอยู่ในที่นั่งลำบากทุกคนในบริษัทจึงพยายามหาบริษัทที่มีความเคลื่อนไหวก้าวหน้ามาร่วมลงทุนเพื่อพะยุงให้บริษัทสิงค์ชัยกรุ๊ปอยู่รอดแต่ไม่มีบริษัทไหนกล้าที่จะมาร่วมลงทุนเลยคุณดวงฤทัยเมื่อทราบว่าบริษัทที่ตนเองสร้างมากับมือกำลังจะล้มละลายทำให้คุณดวงฤทัยเครียดหนักจนต้องนอนพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลและตอนนี้วรัญญาก็กำลังทำอาหารเพื่อไปเยี่ยมคุณดวงฤทัยแม่ของเธอที่โรงพยาบาล...ตอนนี้บ้านวัฒนาภิวัฒน์เงียบสงบมากเพราะตอนนี้คนรับใช้ในบ้านเหลือแค่สองคนคือแม่นมแจ๋มกับจวงหลานสาวของนมแจ๋มส่วนคนรับใช้ก่อนหน้านี้ก็พากันลาออกจนหมดเมื่อรู้ว่าบริษัทของเจ้านายกำลังจะล้มละลาย...เมื่อรู้ว่าเรือจะแตกทุกคนก็ต้องรีบเอาตัวรอดจิงไม่ค่ะ....หลังจากที่วรัญญาทำอาหารเสร็จเธอก็เดินมาขึ้นรถที่หน้าบ้านวันนี้นมแจ๋มขอมาโรงพยาบาลด้วยเพราะนมแจ๋มเป็นห่วงคุณดวงฤทัยมากนมแจ๋มทำงานที่บ้านวัฒนาภิวัฒน์มา60กว่าปีทำให้เธอรักและเคารพเจ้านายของเธออย่างมาก......หลังจากนั้นวรัญญาและนมแจ๋มก็ขับรถออกมาจากบ้านหลังโตวันนี้เธอทำแกงเขียวหวาน ต้มหมูสับผักรวมของโปรดแม่ของเธอและก็ไม่เคยพราดที่จะทำฝากคุณดำรงค์พ่อของเธอด้วยถึงแม้วรัญญาจะเป็นลูกคนรวยแต่เธอมีนิสัยที่กตัญญูและสดใสมีความเคารพคนที่ด้อยกว่าเพราะการสั่งสอนตั้งแต่เล็กจากแม่ของเธอทำให้ลักษณะนิสัยของเธอผิดกับคุณหนูขี้เอาแต่ใจในนิยายวันนี้เธอตัดสินใจเอาอาหารเข้าไปให้พ่อของเธอที่บริษัทก่อนทุกๆวันวรัญญาจะเป็นคนจัดการนำอาหารมาให้คุณพ่อในเวลาเที่ยงครึ่งแต่วันนี้เธอมาเร็วกว่าเวลาปกติทันทีที่รถจอดถึงหน้าบริษัทวรัญญาหันมาบอกนมแจ๋มให้รอในรถสักครู่เธอรีบหยิบข้าวที่บรรจุอยู่ในกล่องพราสติกที่วางอยู่เบาะหลังนำเข้าไปในบริษัทวันนี้เธอแต่งชุดสะบายๆเสื้อแขนสั้นมีโบผูกตรงหลังและใส่กระโปรงยีนสีซีดรองเท้าผ้าใบสีขาวดูน่ารัก   ห้องทำงานของพ่อเธอที่อยู่ชั้น5ชั้นบนสุดของบริษัท บริษัทสิงค์ชัยกรุ๊ปหรูหรามากบวกกับจำนวนพนักงานทำให้ดูอลัง....แก่สายตาผู้มาเยือนทันทีที่พนักงานที่เค้าเตอร์เห็นวรัญญาก็ต่างพากันทำความเคารพอย่างรู้งานวรัญญายิ้มรับอย่างสุภาพแต่เธอรู้ว่าพนักงานพวกนี้แค่ทำเพื่อเอาใจเจ้านายเธอจึงไม่ได้สนใจอะรัยนักเธอสนใจแค่นำอาหารส่งให้ถึงมือพ่อของเธอก็พอตอนนี้วรัญญาขึ้นมาถึงชั้นห้าเธอกำลังเดินตรงไปยังห้องตรงหน้าที่ถูกสร้างอย่างสวยหรูประตูสีทองขนาดใหญ่มองจากภายนอกดูอลังหน้าห้องมีโต้ะทำงานขนาดใหญ่มีหญิงสาวผมบลอนหน้าตาดูเรียบๆแต่แฝงด้วยความเผ็ดร้อนดูจากการแต่งหน้าและการแต่งกายเหมือนใส่มายั่วสายตาคนมอง!!ทันทีที่เธอเห็นวรัญาเธอก็รีบลุกขึ้นทำความเคารพทันทีพร้อมพูดกับวรัญญาด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังกลัวอะรัยบางอย่าง   เดี๋ยวดิฉันเข้าไปเรียนท่านประทานให้น่ะค่ะ!!!  ไม่เป็นรัยเดียวฉันเข้าไปเองวรัญญาพูดตัดพูดจบวรัญญาก็เดินไปหยุดที่หน้าประตู...........เธอค่อยๆง้างมือเปิดประตูเบาๆและทันใดนั้นเอง/////...........

(ติดตามต่อตอนที่2)