Rubic...หมุนหัวใจให้ลงล็อก

Rubic...หมุนหัวใจให้ลงล็อก

ในโลกนี้มีของเล่นมากมายหลายอย่างจนนับไม่ถ้วน

แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีของเล่นอย่างหนึ่ง

เป็นเหมือนกามเทพชักนำให้คนสองคนมาผูกพันธ์กัน

บางครั้งคนเราชนะเกมส์มาตลอด

แต่กลับต้องมาแพ้ใจตัวเองอย่างง่ายดาย

บทนำ

  หมู่บ้านไฮโซที่หาดใหญ่ มีเด็กสาวอายุสิบสองเชี่ยวชาญการบิดรูบิก มือฉมัง ขั้นเทพ เธอมีนานว่า ข้าวโพด พี่ข้าวโพดๆๆ เด็กหญิงไข่ดาวตัวอ้วนกลมน้องของแตงไทยวิ่งหน้าตื่นมาหาข้าวโพด พี่แตงไทยๆเขาจะขอพี่ท้ารูบิกอีกแล้วซึ่งแตงไทยที่เอ่ยถึงนั่นเป็นเด็กวัยเดียวกัน หน้าตาน่ารักแต่ขี้เก๊ก เป็นพวกอัจฉริยะIQ สองร้อยกว่าไม่เข็ดหรือไงเนี่ย ท้ากี่ทีๆกี่ทีตัวเองก็แพ้ ข้าวโพดพูดพร้อมทำหน้าเซ็ง แล้วเดินตามไข่ดาวไป คราวนี้นายก็คงแพ้อีกตามเคยอ่าแหละ แล้วยังจะมาท้าอีก ข้าวโพดพูดล้อเลียนแตงไทยใครว่าคราวนี้ชั้นจะแพ้ ชั้นอ่าน่ะ นั่งดูเอเล่นแปบเดียวก็จำได้แล้วโธ่เอ๊ย! นายนั่งดูชั้นเล่นมาเป็นพันครั้งเห็นจะได้ ไม่เห็นชนะสักที โธ่ ข้าวโพดนึกในใจ งั้น คราวนี้ชั้นต่อให้นาย หนึ่งนาทีเลยข้าวโพดพูดพร้อมยิ้มเยาะชิก็ได้แล้วอย่ามา ร้องไห้ขี้มูกโป่งทีหลังแล้วกัน ยัยเน่า เริ่มได้ ผ่านไปหนึ่งนาทีข้าวโพดจึงเริ่มเล่น 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 เสียงเหล่าเด็กๆที่มงดูอยู่ช่วยกันนับ เสร็จแล้ววววววววเสียงดังฟังชัดใสแจ๋ว แฝงด้วยความสะใจดังขึ้น นี้ขนาดต่อให้หนึ่งนาทีแล้วน่ะ ยังไม่ถึงไหนเลยยยย ฮ้าววววว ยัยข้าวโพดพูดพร้อมหาววอดๆอย่างสะใจนี่นายจะรอให้ถึงชาติหน้าเลยไหมข้าวโพดยังกวนแตงไทยไม่เลิกโธ่ ชั้นอ่อนให้เธอต่างหาก แตงไทยพูดอย่างวางมาด จะมีใครแข่งกับชั้นนนต่ออไหมม ข้าวโพดถามขึ้น เอ่อโทดที แม่จะพาไปเที่ยว ไข่เจียวพูด เออชั้นลืม ต้องพาหมาไปอึนอกบ้าน ต่างคนต่างหาทางเลี่ยงไม่แข่งกับข้าวโพดเพราะไม่อยากเสียหน้าและไม่มีใครสามารถเอาชนะข้าวโพดได้เลยแม้แต่เด็ก IQ สองร้อยกว่าอย่างแตงไทยก็เหอะเธอเนี่ยน่ะ เรื่องเรียนเอาให้ได้อย่างงี่บ้างสิแตงไทยพูดถางถากเรื่องเรียนกับข้าวโพดระหว่างเดินไปบ้านข้าวโพดโธ่ เรียนน่าเบื่อจะตายชัก นั่งเล่นรูบิกกนุกกว่าเยอะข้าวโพดตอบกลับหน้าตายว่าไงคู่กัดเกินร้อย วันนี้ผลของแข่งขันเป็นไงบ้างจ๊ะ พ่อของข้าวโพดแซว เออ ข้าวโพดมีจดหมายมาถึงลูกน่ะ เห็นจากโครงการบิดไปบิดมา เพื่อฝันอันสดใส น่ะ ข้าวโพดรับซองจดหมายมาแล้วเปิดออกมาอ่าน ในจดหมายมีความว่า

ถึง เด็กหญิง นภัทรชกรณ์ เลิศวิริยกมล

  สวัสดีจ๊ะ หนูนภัทรชกรณ์ เราได้เห็นฝีมือในการบิดรูบิกของหนูแล้วเจ๋ง จริงๆๆ ทำเวลาได้ดีมาก สิบสาม วินาที เราจึงอยากมีทุนยืนเสนอให้หนูไปเรียนสถาบันรูบิกที่อเมริกา ถ้าประสงค์ที่จะรับทุนโปรดติดต่อกลับที่พี่เสือดาว

ด้วยรักน่ะ(จุ๊ฟๆ)

พี่เสือดาว

แตงไทยซึ่งได้ร่วมอ่านกับข้าวโพดทำหน้าสยดสยองที่ได่อ่านจดหมายจากคนชื่อเสือดาวนี่ๆพี่เสือดาวนี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายง่าแตงไทยถามด้วยความอยากรู้ผู้ฉิงง่าน่ะ ข้าวโพดตอบพร้อมยิ้มร่าดีใจที่ตนได้รับทุนส่วนแตงไทยกลับรู้สึกตรงกันข้ามเพราะรู้สึกสยองกับคนที่ชื่อเสือดาวและเสียใจเจื่อนๆที่ข้าวโพดจะไปเรียนที่อเมริกาเพราะเขาไม่มีคนให้ชวนทะเลาะเออ แต่จะว่าไปเธอไปก็ดีน่ะ หมู่บ้านจะได้เงียบๆสักที ฮ่าๆๆแตงไทยพูด ก่อนออกเดินทางหนึ่งวัน ข้าวโพดเย็นนี้ไปหาดสมิลาตรงรูปปั้นนางเงือกตอนหกโมงเย็นน่ะ แตงไทยพูด อืมๆๆได้ ข้าวโพดตอบกลับพร้อมทำหน้างงว่าแตงไทยนัดไปทำไม นี่นาย นัดไปทำไมง่า จะทำมิดิมิร้ายชั้นหรอ ประโยคนั้นทำให้แตงไทยเหวอแต่ไม่ถือสาอะไรเพราะรู้ว่าข้าวโพดพูดเล่นจะบ้าหรอ ใครจะคิดทำอะไรเธอ แค่จะแตะตัวชั้นยังคิดหนักเลย กลัวติดเชื่อบิดง่า ข้าวโพดขี้เกียจต่อความกับแตงไทยอีกให้มันยืดยาวจึงตัดบทไปว่าหันเย็นนี้เจอกัน  หกโมงเย็น ณ หาดสมิรา เธอเดินไปที่รูปปั้นนางเงือกตามยังไม่เจอใคร ปึก!!เสียงคนเดินย่ำทรายมาข้างหลังข้าวโพด ปึก ปึก ข้าวโพดเริ่มขาสั่นเหงื่อตกแต่ก็พร้อมจะออกวิ่งเสมอ แปะ!! มือของใครก็ไม่รุ้มาแตะหลังข้าวโพด แว้ก!!ข้าวโพดร้องดังลั่น เฮ้ย จะร้องดังทำไมเนี่ย พวกเราอุตส่าห์มาเซอร์ไพร์ส เสียงของนัทเพื่อนของแตงไทยพูดขึ้นใครใช้ให้พวกแกเดินมาเหมือนย่องเบา ในเวลาอย่างงี้แหละ ข้าวโพดแว้กใส่ ข้าวโพดพรุ่งนี้จะออกเดินทางแล้ว ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพน่ะ พิกเพื่อนสนิทของข้าวโพดกล่าวอวยพรอ่ะนี้ของจากพวกเรา ไข่ดาวและเพื่อนๆที่เหลือพูดพร้อมกัน ข้าวโพดรับของจากเพื่อนๆในหมู่บ้าน แปด คนที่ยืนให้เธอ มันคือ ตุ๊กตารูบิกขนาดใหญ่ที่เพื่อนๆสั่งทำพิเศษให้เธอ แฮ่กๆๆ ให้ของกันเสร็จแล้วเหรอ ไม่รอชั้นเลยน่ะแตงไทยวิ่งมาพร้อมเหนี่อยหอบแต่ยังคงความเก๊กไว้ ใครใช้ให้แกเป็นคนชายสายเสมอแหละนัทพูด ข้าวโพดมานี่หน่อย แตงไทยลากข้าวโพดไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากข้าวโพด เธอจะกลับมาจาก อเมริกาเมื่อไรหรอ แตงไทยถามแต่ดูเหมือนไม่ได้คงความขี้เก๊กไว้แล้วก็ไม่รู้ดิ อีก หกปีมั้ง ข้าวโพดตอบแบบไม่มั่นใจงั้นอีก หก ปีเธอต้องมายืนตรงนี้น้า ยัยข้าวเน่า ข้าวโพดพูดกลับไม่อย่างไม่อายปากโหะๆๆ อย่างชั้นง่าน่ะ ตอนที่นายนัดเจอชั้นคงไปนั่งรอหนุ่มที่จะขอแต่งงานหน้าหอไอเฟลแล้วแหละ ห้าๆๆ พอดีสวยเลือกได้แตงไทยหน้าแดงอยุ่แวบนึง จึงกลับมาคงหน้าเดิม สรุปเอไปอเมริกา หรือ ฝรั่งเศสกันแน่ แตงไทยพูดต่ออีกว่าใครบอกว่าชั้นจะขอเธอแต่งงานแหละ ยัยจิ้งจกเก้าหางข้าวโพดไม่พูดอะไรแต่กลับยื่นรุบิกที่มีสีเปลื้อนให้แทน พร้อมบอกว่า หวังว่าชาตินี่คงแก้ออกน่ะ ไอ้ขี้เก๊ก เธอพูดแล้วเดินไปล่ำลาเพื่อนๆแล้วเดินจากไป