SF White&Captain

ข้อมูลเบื้องต้น

ไม่เกี่ยวกับตัวจริง เพื่อความบันเทิง เรื่องแรกอาจจะงงๆ นิดน่อยแต่อาจจะงงมาก เพราะไรท์ยังงงเงอง555 แต่รีบแต่งก็เลยเป็นแบบนี้

เนื้อเรื่อง

Captain part

                วันนี้เป็นวันที่ครบรอบ 2 เดือนที่เราคบกัน ผมเลยกะจะพาพี่ไวท์ไปกินข้าวสักหน่อย ผมเลยให้เขานัดมาเจอที่คอนโด

ของผม วันนี้ผมจัดชุดเสื้อยืดสีขาวมีลายสีดำคาดตรงกลาง พร้อมกางเกงยีนส์ตัวโปรดของผม เพราะพี่ไวท์เป็นคนซื้อให้

‘ติ๋งหน่อง!’

                ผมวิ่งไปที่ประตูด้วยความเร็วแสงO_O พี่ไวท์มาแล้วสินะ ผมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งทีแล้วหมุนลูกบิดประตู

“พี่ไวท์ มาตรงเว...อ้าว พี่เงิน”

“กัปตานนน”

                กลิ่นแบบนี้ พูดแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปไหนมา

“พี่เงิน ทำไมเมาแบ...”

                ในตอนที่ผมยังพูดไม่จบ พี่เงินประกบปากของเขา ลงบนปากของผม บดเบียดจูบที่ผมไม่ต้องการลงมาอย่างไม่ยั้ง

ผมพยายามดันเขาออกไปให้สุด แต่แรงของผมคงสู้แรงของเขาไม่ได้ ยิ่งกว่านั้นความซวยดันโถมเข้ามาไม่หยุด เพราะอีกคน

ที่ยืนมองผมอยู่กลับเป็นคนที่ผมต้องการจะเจอเขาที่สุด

                ตาของเขาเริ่มฉายแววความโกรธขึ้นมา ทั้งๆที่ผมหวังจะให้เขาช่วย แต่เขาดันโกรธ... เขาเดินออกไปแล้ว ไม่มีแม้แต่

ช่วย แต่กลับเดินออกไปอย่างไม่ใยดี ผมใช้โอกาสตอนที่หายใจ ผลักพี่เงินออกไป แล้วรีบวิ่งให้เร็วที่สุด แต่ความซวยดันมาอีก

รอบ ผมดันไปสะดุดกับสิ่งของบางอย่างที่อยู่บนพื้น ทำให้หัวผมไปกระแทกกับโต๊ะที่อยู่หน้าห้องของผม เลือดที่หัวผมไหล

ออกมา แต่เวลานี้ผมไม่ได้สนใจ ผมสนใจแต่คนที่เดินออกไปเมื่อกี้มากกว่า...

                  ผมลุกขึ้นวิ่งให้เร็วสุดชีวิต น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าจะหยุด ผมไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ ผมรีบกด

ลิพฟ์ลงไปข้างล่างให้เร็วที่สุด แต่หมายเลขแสดงลิพฟ์ที่เขากดลงไปใกล้จะถึงพื้นดินแล้ว ผมตัดสินวิ่งลงบันไดเผื่อมันจะเร็วกว่า

ความมึนหัวเริ่มบังเกิดเพราะเลือดที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ห้องของผมอยู่ชั้นสี่ เลยลงมาถึงค่อนข้างเร็วแต่ก็ไม่เร็วพอที่จะไป

ถึงคนที่ผมต้องการจะเจอ ตอนนี้เขาขึ้นแท็กซี่ออกไปแล้ว...

                ผมรีบหาแท็กซี่ให้เร็วที่สุด ตาของผมเริ่มเบลอ อาการมึนหัวเริ่มรุนแรงขึ้น เมื่อมีรถแท็กซี่คันนึงจอดหน้าผม ผมรีบเปิด

ประตู แต่ผมดันพบกับ

“พะ...พี่ ไวท์...”

                หลังจากนั้น สติผมก็ดับวูบไป...

...ผมรักพี่ไวท์นะ...

 White part

“กัปตัน!”

                ผมอุ้มคนข้างหน้าที่สลบไปแล้วขึ้นมาบนรถ ไปโดนอะไรมาเนี่ย

“พี่ครับไปโรงพยาบาลด่วนเลยครับ”

                ความจริงวันนี้ควรเป็นวันที่พิเศษที่สุดของผมกับกัปตัน แต่พอไปถึง หัวใจของผมเหมือนโดนแทง ตอนแรกผมโกรธ

มาก ผมเลยเดินหนีเขาออกมา แม้ว่าผมจะเห็นสายตาที่กัปตันส่งมาถึงผมก็ตาม แต่ภาพแบบนั้นทำให้ผมต้องเดินออกมา ผม

รีบเรียกแท็กซี่แล้วออกมาทันที ตอนแรกผมกะจะไปผับ หาอะไรแก้เซ็ง แต่พอยิ่งคิดถึงสายตาอ้อนวอนเมื่อกี้มันเลย ทำให้ผม

กลับไปอีกครั้ง...

                ตอนนี้รถที่ผมนั่งเทียบที่จอดลงที่หน้าห้องฉุกเฉิน ผมรีบควักเงินในกระเป๋าจ่ายให้คนขับรถ แล้วรีบพาคนข้างหน้าขึ้น

เตียงทันที เลือดยังไหลออกมาไม่หยุด ผมจับมือคนที่ผมรักที่สุด...

“กัปตันอย่าเป็นอะไรนะ”

                ความเป็นห่วงของผม ถ้าเทียบเป็นปรอท ปรอทคงพังไปแล้ว น้ำตาผมเริ่มปริ่มที่ขอบตา ถ้าคนตรงหน้าเป็นอะไรไปผม

คง...

“ญาติรอข้างนอกนะค่ะ”

                ผมมองตาของคนข้างหน้า เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะเข้าห้องไป ผมโทรหาป๊าม๊าของกัปตัน รวมถึงเพื่อนสนิทของ

กัปตัน เสียงผมสั่นจนเกือบจะพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะการร้องไห้ของผมเมื่อกี้

“กัปตัน อย่าเป็นอะไรนะ พี่ขอโทษ”

                ผมพึมพำเบาๆ ความรู้สึกผิดโถมเข้ามาเรื่อยๆ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด 

“กัปตันเป็นยังไงบ้างลูก”

“ยังไม่ออกมาเลยครับ”

                ตอนนี้คนที่ผมโทรหาค่อยๆทยอยมาเรื่อยๆ

“เฮียไม่ต้องเป็นห่วงหรอก แค่หัวแตกแอง”เสียงไอ้ซิง

“หมอออกมาแล้ว”เสียงพายอาร์

                ผมลุกจากที่นั่งไปหาคนที่ใส่ชุดขาว

“มะ...หมอครับ กัปตันเป็นไงบ้างครับ”

“คือ...ว่า”

“...” อย่าเป็นอะไรนะ...

“คือ อย่างนี้นะครับ หัวของคนไข้กระแทกอย่างรุนแรง เลยทำให้ความจำก่อนหน้านี้หายไป.....”

                หลังจากนั้นหูผมก็จับใจความคำพูดไม่ได้อีกเลย เตียงของกัปตันถูกเข็นออกมา ผมเดินเข้าไปจับมือกัปตัน พร้อมกับ

ก้มตัวไปจูบลงบนหน้าผากของคนข้างหน้า

“อย่าลืมพี่นะ...”

                ผมเดินไปพร้อมกับเตียงของกัปตันจนถึงห้องพัก แต่ป๊าม๊าของกัปตันและเพื่อนๆยังคุยกับหมออยู่ ทันทีที่ถึงห้องพัก

ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ กุมมือของคนข้างหน้าไว้ เอื้อมมือไปลูบที่หัวของกัปตัน

“พี่ขอโทษ ที่พี่ทำให้กัปเดือดร้อนตลอดเลย พี่ไม่เคยเป็นแฟนที่ดีเลยเนอะ แต่พี่รักกัปนะ...”

                หลังจากนั้นผมก็หลับข้างเตียงไปตามระเบียบ โดยไม่รู้เลยว่ามีคนแอบยิ้มอยู่

Captain part

“ก็แค่นี้แหละ พูดไม่เป็นหรอ คำว่ารักอ่ะ”

                สรุปเรื่องทั้งหมดเป็นแผนนะค้าบบบ^^