เหม่ยอี้ข้าผู้ชอบปลูกผัก

เหม่ยอี้อยู่ที่นี่มาได้ 3 เดือนแล้วทุกคนในหมู่บ้านต่างมองเธอด้วยสายตาแปลกๆแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะดีเสียอีกจะได้ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน ทุกเช้าก็จะเก็บผักที่สวนไปขายยังตัวเมือง… ถึงแม้ว่าจะมีพวกกุ้งหอยปูปลาที่มักจะว่านางทำตัวลับๆล่อๆแต่นางก็ไม่เคยโกรธเลยสักครั้งถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาแล้ว 3 เดือนก็ตามนางผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่เคยหยุดพูดเรื่องไม่ดีของนางไปทำอะไรให้นานนักหนาถึงไม่ได้ชอบขี้หน้าข้าขนาดนั้นแต่อย่างไรเสียถ้าหากไม่ได้ทำเกินหน้าเกินตาไปมากกว่านั้นก็จะปล่อยไปแล้วกันแต่ถ้าหากยังทำมากกว่านั้นจะค่อยๆเลาะเนื้อเชื้อหนังออกทีละชิ้นละชิ้นแล้วกันไม่ใช่คนใจดีอะไรหรอกเพียงแต่ในโลกนี้ถ้าใครอ่อนแอก็ต้องพ่ายแพ้คู่แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะอยู่รอดมันมีกฎไม่กี่ข้อสำหรับโลกแห่งนี้…… 

โอ๊ยยยย นางเจ้า ปากของเอ็งเป็นอย่างนี้ไงเล่าสามีถึงไม่ค่อยอยากกลับบ้านหรือว่าทำไมช่วงนี้สามีของเอ็งถึงออกไปยังตัวเมืองบ่อยๆไม่ใช่ว่าสามีของเอ็งไปมีเมียน้อยที่นอกบ้านหรอกนะนางเจ้าเสียงคนในหมู่บ้านต่างหัวเราะให้กันและกันเมื่อหน้าตาของนางเจ้าถึงกับปูดเปรี้ยว  

นางเจ้าวรีบผุดลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนเจ้าสาวท้าวก้าวยาวๆเดินออกมาจากกลุ่มแม่บ้านทันทีไม่สนใจใครทั้งนั้นพร้อมกับทำปากขมุกขมิบอย่างไม่พอใจ…… พวกท่านเองนั้นก็มันต่างอะไรจากข้านักหรอกพอเห็นนั่งเด็กนั่นก็อิจฉาเงินทองที่นางมีธาตุเองก็อยากได้เงินทองของนางเด็กนั่นเหมือนกันข้าไม่รู้วิธีที่จะหาเงินเก่งมากขนาดนั้น..