★Short fic |OS story of All x Suho ft. exo ♡

ลำดับตอนที่ #5 : Sehun x Suho Just one night of singles - ep.4 - (ending)

:)  Shalunla

Just one night of singles #4 {End}

ยกสุดท้าย..

หลายอาทิตย์ต่อมา

           
อันที่จริงหลังจากวันนั้นที่มันได้ผมสมใจอยากมัน ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ไอ้เซฮุนมันก็พยายามจะทำอะไรให้ผมหายโกรธมัน  ผมล่ะสะใจปนสมน้ำหน้า 

มีอยู่วันหนึ่งมันเดินมาพร้อมช่อกุกลาบสีขาวนับสิบที่ผมชอบ ผมก็ไม่รู้ว่ามันไปรู้มาจากไหนนะ มันเดินเข้ามาหาผมที่หน้าคณะแล้วยื่นช่อดอกไม้นี่ให้ ผมมองช่อกุหลาบอย่างสำรวจในนั้นมีการ์ดอยู่ใบหนึ่งซึ่งก็แน่นอนมันคงไม่พ้นคำขอโทษอะไรเทือกๆนั้น และผมก็ไม่คิดจะเปิดอ่านให้เสียเวลา

ผมรับช่อกุหลาบของมันและดึงการ์ดใบนั้นออกจากนั้นจึงยื่นให้กับเด็กตุ้ดปีหนึ่งในคณะพร้อมกับบอกน้องเขาว่า ‘ ผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าคณะพี่อ่ะ ฝากมาให้ ‘ J  น้องเขารับไปแล้วก็ดี๊ด๊าๆใหญ่เหมือนปลาขาดน้ำ นับจากนั้นมาผมก็มักจะเห็นมันกับน้องคนนั้นบ่อยๆ ผมหัวเราะสะใจจนแทบบ้า

            มันยังคงไม่ลดละความพยายามของมัน เซฮุนพยายามมาส่งผมถึงหน้าคณะบ่อยๆและเวลาผมเลิกเรียนมันก็จะพาผมไปส่งถึงบ้านเสมอ พาไปกินข้าว ดูหนังเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำกันปกติ แต่คงไม่ใช่สำหรับผม เพราะ สัญญาของมันกับผมในเกมส์ ได้มากกว่า one night แล้วผมต้องมาเป็นแฟนมัน ไม่ได้แปลว่าผมต้องรักมันกลับด้วย  ซึ่งตรงนี้มันแทบคลั่ง

หลังจากนั้นผมก็ได้ข่าวว่ามันป่วยซึ่งผมไม่คิดจะไปเยี่ยมและไม่ได้สนใจด้วยนี่พูดเลย 

จนพวกเพื่อนๆของมันเริ่มมาเซ้าซี้กับผมได้น่ารำคาญมาก

“เซฮุนมันรักมึงมากนะซูโฮ” เปิดฉากด้วยแบคฮยอน ฟังแล้วหาความจริงแทบไม่เจอ ไหนล่ะความรักของมัน ผมยังไม่เห็นเลย มีแต่ อยากจะเอาชนะ

“อืม..”

“มันรักมึงตั้งแต่ตอนรับน้องแล้วนะเว้ย” ชานยอลเข้ามาสบทบด้วย “มึงรู้บ้างหรือเปล่าวะซูโฮ?”

“กูรู้..” แม่ง อารมณ์ผมแบบเป็นคนผิดอ่ะ ฮึ่ย! คนผิดมันไม่ใช่ผมนะเว้ย

“ที่มันกวนตีนมึงหยอกให้มึงโมโหก็เพราะมันรักมึง คนเขาก็ดูออกกันทั้งนั้น”

“อืม.. หรอ  จูบผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่บอกว่ารักกูนี่ เป็นการแสดงความรักของมันต่อกูใช่มั้ยวะ?”

“นั่นมันอยากให้มึงสนใจมันโว้ยยยย  อยากให้มึงหึงอ่ะเข้าใจป่ะ  จนมาถึงวันที่เป็นเรื่องนี่แหละ” ชานยอลเสหน้าหนีสายตาของซูโฮ คิ้วเล็กหลุบต่ำลงอย่างสงสัย

“แล้วไงต่อ?”

“กูวางแผนอยากให้มึงรักกันรวมถึงไอ้แบคฮยอนนี่ด้วย”

ผมหันขวับไปยังไอ้แบคอย่างคาดโทษ  หึ! เป็นไงล่ะ ไอ้เพื่อนเวร อยากให้กูมีผัวเป็นเพื่อนมึงสมใจอยากแล้วสิ

“ผู้หญิงทั้งหลายแหล่ที่มึงเห็นกูก็จ้างมาให้มันทั้งนั้น  มันก็แค่อยากรู้ว่าถ้ามึงเห็นแล้วมึงจะรู้สึกยังไงบ้าง”

“นี่มันให้สคริปต์มึงมาพูดหรอ?” ผมถาม

“พ่อง! ป่านนี้แม่งเมาเป็นหมาอยู่ที่ผับแล้วมั้ง”

เออดี! แทนที่จะเอาเวลามาทำให้กูรู้ว่ามึงรักกูจริงๆไม่ใช่แค่พูดไปงั้น แม่งเสือ_เอาเวลาไปแดกเหล้าทั้งๆที่เขาก็รณรงค์กันอยู่ว่า งดเหล้าเข้าพรรษา (?)

“ช่างแม่งสิ! มันอยากทำไรก็เรื่องของมัน” ผมบอกปัดๆ บอกเลยว่าตอนนี้ผมโคตรอึดอัด ทุกคนอยากให้ผมไปปรับความเข้าใจกับมัน L

ทุกคนมองผมเหมือนเป็นคนผิด เป็นคนเย็นชา เป็นคนใจดำ อำมหิต L  ผมจะไม่ทน!

“ก็มันไม่เคยบอกว่ามันรักผมแบบจริงๆจังๆเลยสักครั้ง!!” ผมแหกปากจนคนในระแวกนั้นเริ่มหันมาสนใจ     

“ถ้ามึงอยากฟังมึงก็ไปหามันเองดิวะ ไปถามมันทุกๆเรื่องที่มึงอยากรู้  แค่นี้พวกกูก็แส่เรื่องของมึงสองคนมามากพอละ “  ใช่!!! พวกมึงพึ่งรู้หรอวะ - -“

ผมได้แต่เบ้หน้า ในขณะที่พวกมันเริ่มทยอยกันออกไป..

หลังเลิกเรียนผมกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อมาแล้วขับรถมาเหยียบที่นี่อีกครั้ง..

ที่ที่มีความหลังเชี่ยๆมากมาย..

“อ้าว!! พี่ซูโฮ หวัดดีครับพี่ มาหาไอ้ฮุนหรอ เมาเป็นหมาขี้เรื้อนอยู่ชั้นสองนู่นแหนะ” เพียงแค่ก้าวขาเข้ามารุ่นน้องอย่างจงอินก็โค้งให้จนหัวแทบจะติดพื้น แล้วบอกที่อยู่ของคนที่ผมตั้งใจจะมาหาทันที

นี่มันรู้ได้ไงวะ ว่าผมจะมาไอ้เซฮุน = =’

“เอ่อ ขอบใจมากนะจงอิน” ผมยิ้มให้กับน้องมันแล้วหันหลังเตรียมจะขึ้นไปยังชั้นสองของผับ

“ระวังหน่อยนะครับพี่ซูโฮ  เซฮุนมันทำลายข้าวของมาสองวันแล้ว”  ผมหันไปพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไป

ความจริงแล้วผมก็เป็นของผมแบบเนี้ยอ่ะนะ ห้าวๆ เถื่อนๆไรงี้ปะ? แต่ถึงเวลาอยู่กับครอบครัวหรืออาจารย์ผมก็มีมารยาทนะเว้ย  แต่ ณ เวลานี้ โทษทีผมขี้เกียจหยิบมารยาทมาใช่หว่ะ  ไม่ต้องเคาะเหมือนในนิยาย  ผมเปิดไปแม่งเลยละกัน

แกร่ก!

ปึ่ก!!!

“เชี่ย!!! เจ็บสัส” เพียงแค่ผมเปิดประตูเข้ามา ไอ้คนที่มันอยู่ในห้องก็ต้อนรับผมด้วยพาวเวอร์แบงค์สีเขียวแยงตา ปามาได้ ไอ้บ้าเอ้ย!

ผลั่วะ!!

“โอ้ยยยยยย กูเจ็บบบบบบบ”  เออ กูก็เจ็บเหมือนกันไอ้เชี่ยเอ๊ย  มันลากเสียงยาว แล้วเอามือขึ้นมาทำท่าว่ายอมแล้ว อย่าทำมันเลยอะไรทำนองนี้

“ทำไมมึงทำตัวแบบนี้วะเซฮุน”

“กูทำตัวดีที่สูดดดดดแล้ว เพื่อมึงเลยยยยยย ซูโฮ” พูดจบแม่งก็ลุกขึ้นนั่งแล้วก็จับข้อมือผมให้นั่งลงด้วย

มันประครองหน้าผมแล้วถาม “มึงเจ็บม้ายยยยย” ซึ่งมันก็ได้คำตอบจากผมไปว่า “เจ็บสิวะ ไอ้เชี่ย! “

“ฟู้ววววววว หายเจ็บน้าาาาาา คนเก่งของกู”

เวรเอ้ยยยยย! ถ้ารู้ว่ามันเมาแล้วจะง้องแง้งมุ้งมิ้งแบบนี้กูจะไม่มา เจอแบบนี้กูก็ใจอ่อนดิวะ

“พอๆ พอเลย มึงไม่ต้องมาอ้อนใส่กู  ไปล้างหน้าล้างตาไป๊!”

“มึงไม่ต้องมาสนใจกู มึงมันใจร้ายยยยยย  ทำกับผู้ชายหล่อๆอย่างกูได้ลงคอ T^T”  เมาแล้วยังหลงตัวเองอีก - -

“เซฮุน..”

“งืมมมมม”

“ลุกไปล้างหน้า แล้วอย่ามาแดกเหล้าไร้สาระนี่อีก”

“ไม่อาววววววววว  กูจะแดกให้ตับแข็งตาย”

“ ไอ้ เซ ฮุน!”

“……..”

“ถ้ามึงไม่รีบกลับบ้าน กูจะไปหาผัวใหม่!!!!”

“เฮ้ย!!!!!!! มึงรอกูด้วยยยยยย”

ต่ออีกนิดนึง ._.

“เซฮุน”

“หืม?”

“มึงรักกูมั้ย?”  ผมถามมันในขณะที่เรานั่งอยู่ใต้ตึกของคณะที่ผมเรียน

“ถามมาได้  รักดิวะ” พูดจบมันก็ขโมยหอมผมไปทีนึง  ไอ้ห่านี่แม่งหื่นชิบหา ย

“รักมากมั้ย?”

“กูจะบอกให้นะ ถ้ามึงมีลูกได้ป่านนี้แม่งเดบิวต์เป็นบอยแบนด์ได้หลายวงละ กูพูดเลย” มันยิ้มแล้วรวบเอวผมให้ชิดมันมากขึ้น

“งั้นกูขออะไรมึงหน่อย ..  ได้ป่ะ?” ผมหันไปถามมัน

“ว่ามาเล้ยยยย”

“กูขอไปเที่ยวยุโรปกับพวกจื่อเทาซักเดือนนึงนะ ที่รัก^^” ผมยื่นมือบิดแก้มมันอย่างหมั่นเขี้ยว ในขณะที่หน้ามันบูดเป็นตูดหมา

“กู ไม่ ให้ ไป โว้ยยยยย !”

“งั้นมึงก็ทำอะไรก็ได้ให้กูรู้สึกว่าไม่อยากไป” ผมยักคิ้วให้มัน

“อืม...... กูจะมีชู้ .. มึงจะได้หวงกู”

“เอาเลย ถ้ามึงทำ  มึง ต  า ย !!”

“งั้นเดี๋ยวคืนนี้มึงเจอกูแน่ไอ้ตัวแสบ แล้วอย่ามาร้องบอกว่าเจ็บล่ะ หึหึ..”

มึงจะได้รู้สึกไม่อยากไปยุโรปไง  ให้อยู่บนเตียงทั้งวันยังได้ :)

 
  จบจริงๆแล้วววววววว  หายไปนานมากกว่าจะมาต่อตอนจบ -0-

ค้างเรื่องนี้ไว้นานมากกกกกกกก  แล้ววันนี้ป่วย ไม่ได้ไป ร.ร. เลยมาแต่งต่อให้จบ5555555

พรุ่งนี้ค่อยไปตามงานที่สูงทะลุหลังคาบ้าน TT

 

 PS: สำหรับใครที่ชอบคู่นี้ตอนนี้เราแต่งเรื่องใหม่ไว้ประมาณ2เรื่อง55555555ไว้จะรีบเอามาลงให้นะคะ ^^

เนื่องจากหายไปนานเลยบ่นเยอะ - -“  *มีคำผิดตรงไหนบอกได้นะคะ*

อยากตามไปคุยกับไรท์ไปบ่นหรือไรก็ได้ที่นี่เลย -->

 

© themy  butter