คนแรกของฉัน...

เนื้อเรื่อง

สายฝนที่หล่นพรำ
ตอกย้ำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลอาบแก้มอีกครั้ง...
ข้างกายของหล่อนคือชายหนุ่มร่างกำยำ
นอนหลับสนิทเหมือนไร้ชีวิต
สิ่งที่บ่งบอกได้ว่าเขายังหายใจอยู่
คือแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจะงหวะของลมหายใจ....
นี่เธอกำลังร้องให้เหรอ? ร้องให้เพราะอะไร ? เสียใจเหรอ?
เปล่า... เธอดีใจต่างหาก

............... แผ่นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ เริ่มผ่านเข้ามาทีละนิด
จากภาพที่เลือนลางเหมือนความฝัน
ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น...แสงไฟวูบวาบตามจังหวะดนตรีที่เร้าใจ
เธอนั่งอยู่คนเดียวที่หน้า
เคาน์เตอร์จำหน่ายเครื่องดื่ม ของผับแห่งหนึ่ง
ย่านพัฒนาการ...

" ถ้าไม่รังเกียจ ขอผมเลี้ยงเครื่องดื่มนะครับ" เสียงนุ่มๆ
ดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ....
เมื่อหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี ส่งยิ้มให้อยู่
เมื่อสบตากันเลือดสาวในกายเธอถึงกับฉีดพล่าน
....." ดะ..ดะ..ได้สิคะ เชิญนั่งค่ะ"
เธอตะลึงจนเอ่ยปากเชิญเขานั่งอย่างไม่รู้ตัว...
"มาคนเดียวเหรอครับ?" เขาเริ่มบทสนทนาอย่างง่ายๆ...........
"อ๋อ เฉพาะวันนี้ค่ะ ปกติเพื่อนมาด้วย.."เธอตอบ..
"แล้ววันนี้เพื่อนไปไหนครับ?"...
"ไปกับแฟนค่ะ"...
" ชื่ออะไรครับ?"...
"ชื่อ อาย ค่ะ"
"ผม ภูริ ครับ เรียกภูเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่รู้จักครับ"
เค้ายื่นมือออกมา..
" เช่นกันค่ะ" เธอยื่นมือไปทักทาย
ทันทีที่มือของเขาและเธอสัมผัส
กันเลือดในกายเธอเริ่มฉีดพล่านอีกครั้งนึง..........
นี่หรือเลือดสาวรุ่น?...
การสนทนาดำเนินไปอย่างออกรสชาติ
เขาและเธอคุยกันเหมือนรู้จักกัน
มานานแสนนานเครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าผ่านไป...
ฤทธิ์ของแอลกอออร์บวกกับเลือดในกายเธอ
ทำให้แก้มที่อวบอิ่มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ
...........

จนถึงเวลา
ตีสอง...ก็ถึงเวลาต้องกลับ...
เขาอาสาจะไปส่งเธอที่คอนโดแถวสวนหลวงซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ...
ตอนนั้นเธอเองก็มีอาการมึนๆ เดินไม่ค่อยตรงทาง
ต้องให้เขาคอยประคองตลอดเวลา
...........

เมื่อถึงคอนโดเขาประคองเธอขึ้นไปส่งถึงห้อง
เธอจำได้ลางเลือนว่าได้ยินเสียงปิดประตูห้อง
แต่ไม่มีเสียงเดินออกไป...
ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันจะจบลงอย่างไร
แต่ก็ยังไม่วายตื่นเต้นอยู่ดี................
เขาตื่นแล้ว นอนอมยิ้มมองเธออยู่....
"ร้องให้ทำไมครับ เสียใจเหรอ?"...
ฉันหันมาสบตาเขาช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ แล้วตอบว่า ....

"ไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ ดีใจต่างหาก ตั้งแต่แปลงเพศมา
คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่รู้.... คนอื่นๆ รู้ก่อนทุกทีเลย.........."