ข้ามภพเปลี่ยนชะตาชายาโง่เขลา

​ ​"พระชายาเหตุใดท่านจึงไม่ทรงเปลี่ยนอาภรผืนใหม่อีกเพคะ อีกประเดี๋ยวก็จะใกล้ถึงเวลาพิธีแล้วหากมัวชักช้าอยู่เช่นนี้เห็นทีหม่อมฉันคงจะต้องไปทูลท่านอ๋องให้ทรงทราบนะเพคะ” เสียงของนางกำนัลกุ้ยฮวาซึ่งเป็นหัวหน้านางกำนัลในตำหนักเอ่ยตำหนินางพร้อมกับชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ

มู่เข่อชิงเหลือบหันไปมองนางกำนัลก้ยฮวาอย่างไม่พอใจ

“เจ้าอยากไปรายงานใครก็เชิญคิดว่าข้าจะกลัวงั้นเหรอ”

นางกำนัลเฒ่าถึงกับชะงักเมื่อได้เห็นแววตาที่ดูเยือกเย็นของมู่เข่อชิง

หึ พระชายาโง่เขลากล้าท้าทายอำนาจของท่านอ๋องงั้นเหรอคอยดูเถอะข้าจะรีบไปรายงานท่านอ๋องให้ทรงทราบ ชายาที่ไม่ได้เป็นที่โปรดปรานแต่กล้าทำตัวเหิมเกริมเช่นนี้เห็นทีจะต้องถูกโบยเป็นแน่ นางหัวราะออกมาเบาๆ ด้วยความสะใจ

“ถ้าเช่นนั้นก็ตามแต่พระชายาเถอะเพคะหม่อมฉันขอทูลลา”

มู่เข่อชิงมองดูนางกำนัลกุ้ยฮวาที่เดินออกจากห้องไปอย่างไม่สนใจก่อนจะยกยิ้มด้วยความสมเพช

“หึ เป็นผู้ชายประเภทไหนกันถึงได้บังคับให้เมียหลวงไปร่วมงานแต่งของตัวเองกับอนุ” นางพูดขึ้นก่อนจะเหลือบมองไปที่อาภรสีจืดชืดที่วางอยู่บนเตียง

อันที่จริงหญิงสาวที่อยู่ในร่างนี้หาใช่พระชายามู่เข่อชิง ชายาที่ใครๆ ก็ต่างขนานนามของนางว่าเป็นชายาโง่เขลา ชายาตำหนักเย็นที่ท่านอ๋องฝูหว่านอี้ไม่ทรงโปรดปราน แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วนางคือมู่เข่อชิงนักธุรกิจสาวมั่นที่ทั้งเก่งและฉลาดในโลกอนาคตหญิงสาวที่มีใบหน้าและชื่อแซ่เดียวกับพระชายาผู้นี้ราวกับว่าเป็นคนๆ เดียวกันแต่อยู่คนละยุคคนล่ะสมัย แม้จะมีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกันแต่ทว่านิสัยกับแตกต่างกันสิ้นเชิงเพราะมู่เข่อชิงผู้นี้ไม่ใช่สตรีที่จะยอมใครง่ายๆ และไม่ชอบการถูกรังแกหรือบีบบังคับที่สุดเพราะในโลกที่เธออยู่เธอเป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ไม่ว่าใครก็ต่างต้องก้มหัวให้กับเธอต่างกับพระชายาผู้นี้ที่อ่อนแอจนถูกมองว่าโง่เขลา แม้แต่เหล่านางกำนัลก็ไม่มีผู้ใดยำเกรงมิหนำซ้ำยังปฏิบัติกับนางราวกับว่านางไม่ใช่พระชายาแต่เป็นเพียงนางกำนัลชั้นล่างในตำหนัก

มู่เข่อชิงที่รู้ดีว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นคงได้พรากชีวิตของเธอมาจากโลกที่เธอเคยอยู่เสียแล้วแต่เธอไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเธอจึงได้มาอยู่ในร่างของพระชายาผู้นี้ได้จนเธอได้อ่านสมุดบันทึกที่พระชายาผู้นี้ได้เขียนบอกเล่าเรื่องราวและความเจ็บปวดในชีวิตเอาไว้ทำให้เธอเข้าใจแล้วว่าเธอมาอยู่ในร่างนี้เพราะอะไร

“นี่อาจเป็นเพราะสวรรค์อยากให้ฉันมาเพื่อเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของเธอสินะพระชายามู่เข่อชิง พระชายาผู้น่าสงสารที่แอบหลงรักผู้เป็นสามีฝ่ายเดียวแม้ว่าเขาจะไม่เหลียวแลมิหนำซ้ำเขายังตบแต่งหญิงอื่นมาเป็นชายารองเย้ยหยันอีกฉันไม่แปลกใจเลยที่เธอจะตรอมใจจนตายเช่นนี้ เอาล่ะในเมื่อฉันมาอยู่ในร่างของเธอก็เท่ากับว่าฉันคือเธอ เธอคือฉันเราทั้งคู่ต่างเป็นคนๆ เดียวกันนับจากนี้ไปฉันจะเป็นพระชายามู่เข่อชิงแทนเธอเองใครก็ตามที่เคยรังแกหรือทำร้ายเธอฉันจะจัดการแทนให้ ส่วนท่านอ๋องฝูหว่านอี้ที่เธอหลงรักฉันจะทำให้เขาหันมาหลงรักจนหัวปรักหัวปรำแทนเธอเอง” เธอพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

ร่างเล็กค่อยๆ เดินไปที่เตียงก่อนจะมองดูอาภรที่นางกำนัลนำมาให้อย่างพิจารณา

“หึ อาภรสีจืดชืดเช่นนี้ไฉนเลยจะคู่ควรกับพระชายา” นางรีบโยนอาภรสีจืดชืดนั้นทิ้งลงที่พื้นในทันทีก่อนจะหันไปที่หน้าประตู

“ใครที่อยู่ด้านนอกเข้ามาสิ” นางเอ่ยเรียกนางกำนัลที่อยู่ด้านนอกด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

ไม่นานนักนางกำนัลสองคนก็เดินเข้ามาพวกนางมองมู่เข่อชิงอย่างไม่พอใจ

“พระชายามีอะไรอีกถึงได้เรียกพวกหม่อมฉันเข้ามาเพคะ” นางกำนัลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวอย่างไม่พอใจ

มู่เข่อชิงจ้องมองนางกำนัลทั้งสองที่กำลังชักสีหน้าใส่นางอย่างไม่พอใจ ร่างเล็กรีบเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ก่อนจะใช้ฝ่ามือฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของทั้งสองอย่างแรง

เพี๊ยะ!

นางกำนัลทั้งสองถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเพราะพวกนางไม่เคยเห็นท่าทางที่น่ากลัวเช่นนี้ของมู่เข่อชิงมาก่อน

"พวกเจ้าอยากตายงั้นเหรอถึงได้กล้าชักสีหน้าและทำเสียงแข็งใส่ข้าเช่นนี้ คงอยากตายมากสินะ"

ทั้งสองต่างทรุดลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าของมู่เข่อชิง

“ชักจะเหิมเกริมกับข้ามากเกินไปแล้ว พวกเจ้าเห็นว่าข้าใจดีมากเกินไปจึงได้ปฏิบัติกับข้าเช่นนี้งั้นเหรอพวกเจ้าลืมไปแล้วงั้นเหรอว่าข้าเป็นใครอยากลองไม้โบยซักห้าสิบทีดีหรือไม่ ทหาร”

“พระชายาเพคะพวกหม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะได้โปรดทรงยกโทษให้พวกหม่อมฉันเถอะเพคะ” พวกนางต่างร้องขออ้อนวอน

มู่เข่อชิงหัวเราะเบาๆ ในลำคอ

คิดจะเล่นกับคนอย่างฉันงั้นเหรอ 

“หึ ก็ได้ข้าจะยกโทษให้พวกเจ้าทั้งสองไปก่อน แต่หากมีครั้งหน้าพวกเจ้าได้ตายสมใจแน่เอาล่ะข้าไม่อยากจะเสียเวลาไปมากกว่านี้เจ้าทั้งสองรีบไปนำอาภรที่งดงามกว่าที่อยู่บนพื้นนี้มาให้ข้า ข้าจะได้สวมใส่ไปร่วมแสดงความยินดีกับท่านอ๋องและอนุคนใหม่”

“แต่พระชายาคือว่าหัวหน้านางกำนัลกุ้ยฮวาให้พวกหม่อมฉันนำอาภรผืนนั้นมาให้”
“หึ นี่พวกเจ้าฟังคำสั่งของนางกำนัลเฒ่านั้นมากกว่าคำสั่งข้างั้นเหรอ” นางพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

เหล่านางกำนัลต่างรีบหลุบหน้าลงด้วยความหวั่นกลัว

“ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะเดี๋ยวพวกหม่อมฉันจะรีบไปนำอาภรชุดใหม่มาให้เดี่ยวนี้เพคะ” นางกำนัลทั้งสองต่างรีบร้อนไปจัดหาอาภรชุดใหม่มาให้กับมู่เข่อชิงในทันที

นางยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ

“นางกำนัลเฒ่าเจ้านี่ก็อีกคนเห็นทีจะต้องจัดการให้หลาบจำซะทีจะได้ไม่กล้ามาเหิมเกริมอีก"

แนะนำตัวละคร

มู่เข่อชิง : นักธุรกิจสาวสุดมั่นเธอเป็นผู้หญิงที่เก่งและฉลาด นอกจากนั้นแล้วเธอยังเป็นผู้หญิงที่จิตใจเด็ดเดี่ยวราวกับชายชาตรีไม่เคยหวั่นเกรงใครหน้าไหน

​

พระชายามู่เข่อชิง : หญิงสาวผู้อ่อนแอ แม้ถูกกลั่นแกล้งรังแกก็ไม่เคยคิดสู้

​

มู่เข่อชิงในร่างพระชายา : พระชายาผู้น่าเกรงขามพร้อมจะฟาดฟันกับทุกคนที่กล้าลองดีและเหิมเกริมกับนาง พระชายาผู้ลบภาพที่แสนจืดชืดให้กลายมาเป็นสตรีผู้งดงามและตราตรึงใจ

​

ชายารองจ้วงหนิงเอ๋อ : บุตรสาวขุนนางใหญ่ผู้มักวางอำนาจ สตรีผู้ที่งดงามเพียงใบหน้าแต่จิตใจต่ำช้ายิ่งกว่าอสรพิษ

​

ท่านอ๋องฝูหว่านอี้ : ท่านอ๋องรูปงามผู้มากฝีมือ

​

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ