อดีตรักที่มิอาจหวนคืน(นิยายจีนยุค 70)

 เกริ่นนำ

หลิวซิ่วอิงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหลิวแม้เธอจะเป็นหญิงสาวที่งดงามจนหาที่เปรียบไม่ได้แต่ทว่าภายใต้ใบหน้าที่งดงามนั่นกลับเต็มไปด้วยความขมขื่นเมื่อชายอันเป็นที่รักกลับปันใจให้หญิงอื่นซึ่งหญิงผู้นั้นก็หาใช่ใครหากแต่เป็นน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่เคยระแคะระคายมาก่อนเลยว่าทั้งสองกำลังสวมเขาให้กับเธอหากเธอรู้ว่าเขาหักหลังเธอ เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับเขาเด็ดขาดแต่กว่าจะรู้ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว

เธอยืนจ้องมองคนทั้งคู่ที่แอบมาพลอดรักกันด้วยความเจ็บปวด ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัวใบหน้าของเธอชาราวกับถูกตบครั้นเมื่อเห็นชายที่รักกำลังสวมกอดและบรรจงจูบไปที่แก้มของผู้เป็นน้องสาวเธออยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียงแต่ทว่าในลำคอของเธอกับเหมือนมีอะไรมาปิดกั้นเอาไว้ เธอค่อยๆ ทรุดลงที่พื้นอย่างหมดแรงเสียงสะอื้นไห้ของเธอดังขึ้นจนชายหญิงชั่วต้องสะดุ้งตกใจ

“เพราะอะไร เพราะอะไรกันฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอทำไมฉันถึงได้ถูกทรยศแบบนี้กัน หวังอู๋เมิ่งทำไมคะ ทำไมคุณถึงได้ทำร้ายจิตใจของฉันที่ผ่านมาฉันทำไม่ดีกับคุณงั้นเหรอ ฉันรักคุณไม่มากพองั้นเหรอคะ หรือเป็นเพราะคุณไม่เคยรักฉันเลย” เธอถามเขาพร้อมกับสะอื้นไห้อย่างเจ็บปวดใจ

เขามองหน้าเธออย่างรู้สึกผิดแต่ในอ้อมกอดของเขาก็ยังคงมีหลิวซีอิ๋งที่อยู่ข้างกาย

“ซิ่วอิงผม ผมขอโทษ”
ใบหน้าสวยค่อยๆ ยกยิ้มขึ้นอย่างผิดหวังก่อนจะหัวเราะออกมาราวกับเจ็บปวด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขอโทษ คุณพูดว่าขอโทษงั้นเหรอคะ ผู้พันหวังอู๋เมิ่งนี่คุณยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่รึเปล่า คำขอโทษของคุณมันช่างไร้น้ำหนักจริงๆ ถ้าคุณไม่รักฉันแล้วคุณแต่งงานกับฉันทำไมกัน”

เขาค่อยๆ หลุบหน้าลงราวกับไม่มีคำตอบให้เธอ

ร่างเล็กค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าของชายหญิงชั่วทั้งสองด้วยความเจ็บช้ำ

“ที่ผ่านมาคุณเคยรักฉันบ้างไหมคะ ที่คุณบอกรักฉันมันมาจากหัวใจของคุณหรือเป็นเพียงลมปากกันแน่” เธอเอ่ยถามด้วยความเจ็บปวดปานจะขาดใจ

เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

“ซิ่วอิงผม”

“หากคุณไม่รักฉันแล้วคุณแต่งงานกับฉันทำไมหรือเป็นเพราะฉันเป็นคุณหนูใหญ่เป็นผู้หญิงที่สามารถเชิดหน้าชูตาทำให้คุณมีเกียรติ มีหน้าที่การงานที่ดีขึ้นคุณถึงเลือกแต่งงานกับฉัน”
เขาส่ายหน้าเบาๆ

“ไม่ใช่อย่างนั้นซิ่วอิงผมไม่ได้คิดแบบนั้น”
“แล้วเพราะอะไรกันคะ”
“เพราะผมรักคุณ”

“รักงั้นเหรอถ้าคุณรักฉันแล้วซีอิ๋งล่ะคุณก็รักเธอเหมือนกันงั้นเหรอคะ”

เขาพยักหน้าในทันที

เธอค่อยๆ เผยยิ้มให้เขาอย่างขยะแขยงก่อนจะเดินปรี่เข้าไปหาคนทั้งคู่ มือเล็กรีบกระชากแขนของหลิวซีอิ๋งออกมาจากอ้อมกอดของผู้พันหวังอู๋เมิ่งพร้อมกับพาเธอเดินไปที่หน้าผาหลานเซียง

“ซิ่วอิงคุณจะทำอะไร”
“พี่ซิ่วอิงพี่จะทำอะไรฉันกลัว”

เธอหันไปมองน้องสาวชั่วและสามีสารเลว

“คนอย่างคุณไม่สมควรที่จะได้ความรักจากใครอู๋เมิ่ง” เธอกระชากแขนของน้องสาวเดินไปที่ริมหน้าผาพร้อมกับจะจบชีวิตลงพร้อมกัน

“ซิ่วอิง ,ซีอิ๋ง” เขาเอ่ยเรียกเธอทั้งสองด้วยความตกใจครั้นเมื่อเห็นว่าทั้งคู่กำลังจะตกลงไปในเหวลึกเขารีบคว้ามือของเธอทั้งสองเอาไว้แน่นแต่เพราะเขาไม่มีแรงมากพอที่จะช่วยได้ถึงสองคนจึงจำจะต้องปล่อยใครซักคนเขามองดูหญิงสาวทั้งสองด้วยความเจ็บปวดใจ

“ถึงเวลาที่คุณต้องเลือกแล้วผู้พันหวังอู๋เมิ่ง” หลิวซิ่วอิงพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองหน้าเขา

“พี่อู๋เมิ่งช่วยฉันด้วยฉันกลัว ข้างล่างน่ากลัวมากฉันยังไม่อยากตาย ฮือ ฮือพี่อู๋เมิ่ง” หญิงสาวร้องไห้ด้วยความหวั่นกลัว

เขาค่อยๆ หลับตาลงอย่างรู้สึกผิด

“ผมขอโทษซิ่วอิง” สิ้นเสียงของชายหนุ่มมือใหญ่ก็ค่อยๆ คลายมือออกจากข้อมือเล็กๆ ของหญิงสาว

“สุดท้ายคุณก็เลือกซีอิ๋ง” เธอจ้องมองชายหนุ่มอันเป็นที่รักด้วยความเจ็บปวด ไม่ว่าจะกี่ชาติภพฉันจะไม่ขอรักคนสารเลวอย่างคุณหวังอู๋เมิ่ง จิตใจที่แสนเจ็บปวดค่อยๆ ดิ่งลงไปกับร่างกายที่ถูกฉุดลงในก้นเหวอันลึกแทบมองไม่เห็นปลายทางแต่เป็นเพราะจิตสุดท้ายที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอันแรงกล้าจู่ๆ ก้นเหวที่ดูจะมืดมิดจนมองไม่เห็นปลายทางกลับมีลำแสงสว่างสาดเข้ามาที่ตัวของเธอจนเธอต้องรีบหลับตาลง ครั้นเมื่อแสงนั้นหายไปเธอจึงค่อยๆ หรี่ตาขึ้นและก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตอนนี้เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงนอนใหญ่แสนนุ่มของเธอ

“นี่มันอะไรกัน ทำไม ทำไมฉันถึงกลับมาอยู่ที่นี่ได้” เธอเหลือบมองดูบนโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะพบกล่องสีชมพูใบเล็กๆ ที่วางอยู่พร้อมกับหันไปมองปฏิทินที่เธอขีดเครื่องหมายไว้เพื่อนับวันที่จะได้แต่งงานกับผู้พันหวังอู๋เมิ่งชายที่เธอรัก

ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เธอได้ย้อนกลับมาอยู่ในช่วงก่อนวันแต่งงานเพียงสองวัน

“นี่มันอะไรกันทำไมฉันถึงได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง หรือเป็นเพราะสวรรค์สงสารฉันงั้นเหรอจึงได้นำพาฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นี่ฉันฝันไปรึเปล่า นอกจากจะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งงานแต่งงานก็ยังไม่ได้เกิดขึ้น ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณสวรรค์” เธอพูดขึ้นด้วยความดีใจก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดกล่องสีชมพูใบเล็กที่วางอยู่นั่นซึ่งมันเป็นของขวัญที่ผู้พันหวังอู๋เมิ่งมอบให้เธอก่อนจะแต่งงานกันเธอค่อยๆ หยิบสร้อยคอรูปดอกไม้นั่นขึ้นมาดูก่อนจะวางมันลงในกล่องเช่นเดิมอย่างไม่สนใจ

“คนทรยศอย่างคุณฉันจะแก้แค้นให้สาสม ผู้พันหวังอู๋เมิ่ง” เธอพูดออกมาเบาๆ ด้วยความเกลียดชัง

แนะนำตัวละคร

หลิวซิ่วอิง : คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหลิวผู้มีความเพียบพร้อมทุกด้าน

​

หลิวซีอิ๋ง : บุตรสาวของภรรยารองตระกูลหลิว ภายใต้ใบหน้าที่ใสซื่อและไรเดียงสากลับเต็มไปด้วยความอิจฉาและชิงชัง

​

ผู้พันหวังอู๋เมิ่ง : ชายหนุ่มโลเลผู้ไม่มั่นคงในความรัก

​

หมอเหยาเกาชิ่ง : ชายหนุ่มผู้มีความสุภาพและอบอุ่น

​

นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นไม่ได้อ้างอิงถึงผู้ใด

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่กันด้วยนะคะทุกคน  อย่าลืมกด​ กดเพิ่มเข้าชั้นกันน๊า