HOW TO BE SLAVE หลักสูตรการเป็นขี้ข้าที่ดี(รับประกันโดยเซซิล) - นิยาย HOW TO BE SLAVE หลักสูตรการเป็นขี้ข้าที่ดี(รับประกันโดยเซซิล) : Dek-D.com - Writer
×

    HOW TO BE SLAVE หลักสูตรการเป็นขี้ข้าที่ดี(รับประกันโดยเซซิล)

    เจ้านาย : เซซิล ข้าหิว ขี้ข้า : แล้วบอกข้าทำไมครับท่านลูอิส ข้าไม่ใช่พ่อครัว เจ้านาย : เซซิล ข้าจะไปล่าสัตว์ ขี้ข้า : ท่านลูอิส การฆ่าสัตว์มันเป็นบาป การเข้าป่าก็ยุ่งยาก เพราะงั้นนอนเฉยๆเถอะครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    820

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    820

    ความคิดเห็น


    15

    คนติดตาม


    64
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 พ.ย. 61 / 09:50 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทสนทนาระหว่างเจ้านายกับขี้ข้า

     

    แนะนำตัวเอง

    เจ้านาย : ลูอิช ดีเลสซ่า

    ขี้ข้า : อย่าลืมเติมองค์ชายด้วยสิขอรับท่านลูอิช อายุแค่นี้ก็ขี้ลืมเหมือนคนแก่แล้วรึเนี่ยขอรับ (ทำท่าเหนื่อยใจมือทาบอก)

    เจ้านาย : … (มองด้วยสายตาเย็นชา)

    ขี้ข้า : ข้าชื่อเซซิล เซลิวานท์ ขอรับ (ยิ้ม)

     

    คิดยังไงกับอีกฝ่าย

    เจ้านาย : เซซิลนะเหรอ…เป็นข้ารับใช้ที่ปากหมา เลว เจ้าเล่ห์ ดีที่ไม่ได้เก่งแต่ปาก และรักษาคำพูด

    ขี้ข้า : ท่านลูอิชมีใบหน้างดงามเจิดจรัสดุจเทพที่ตกหลุมโคลน มีฝีปากที่เพราะพริ้งเหมือนดอกไม้ที่แห้งเหี่ยว มีรสนิยมที่แสนเลอเลิศเหมือนคนชราวัยเจ็ดสิบ...สรุปแล้วคือเป็นเจ้านายที่ดีขอรับ

     

    ทำไมถึงเลือก

    เจ้านาย : ไม่ได้อยากได้เซซิล ไม่อยากได้ใครแต่โดนท่านพ่อยัดเยียดมาให้

    ขี้ข้า : ถ้าเลือกได้ก็ไม่เป็นหรอกขี้ข้าเนี่ย

     

    สิ่งที่ชอบ

    เจ้านาย : อ่านหนังสือ เล่นหมากรุก

    ขี้ข้า : เล่นกับแมว

     

    สิ่งที่เกลียด

    เจ้านาย : ความรุนแรง

    ขี้ข้า : การที่ทำอะไรไม่ได้

     

    ความฝัน

    เจ้านาย : …ไม่มี 

    ขี้ข้า : เลิกเป็นขี้ข้าขอรับ

     

    คนรัก

    เจ้านาย : ว่าที่คู่หมั้นนับรึเปล่า…องค์หญิงสเตเฟียร์ เฟลิอา เดียกาโน่ (หน้านิ่งแต่หูแดง)

    ขี้ข้า : คนที่เรือนกระจกขอรับ (ยิ้มเจ้าเล่ห์)

    เจ้านาย : อย่าโมเมเองสิ

     

    สัตว์ที่ชอบ

    เจ้านาย : เหยี่ยว

    ขี้ข้า : แมวขอรับ ดูความน่ารักและเส้นขนอันน่าหลงใหลพวกนั้น ทั้งเสียงร้องอันแสนไพเราะ ความมีสเน่ห์ของตุ่มเนื้อที่อุ้งเท้าชวนให้สัมผัส อ้า~

    เจ้านาย : (เดินหนี)

     

    คุยกัน

    เจ้านาย : เซซิล ข้าจะอ่านหนังสือ

    ขี้ข้า : หยิบเองสิขอรับท่านลูอิช อ่ะ! ขอโทษขอรับ ข้าลืมเรื่องความสูงของท่านไป

     

    เจ้านาย : เซซิล ข้าหิวแล้ว

    ขี้ข้า : แล้วบอกข้าทำไมขอรับท่านลูอิช ข้าไม่ใช่พ่อครัวนะขอรับ

     

    เจ้านาย : เซซิล ข้าต้องไปประชุมสภา

    ขี้ข้า : โชคดีนะขอรับ ท่านลูอิช ข้าไปละ (หันหลังวิ่งทันที)

    เจ้านาย : เจ้าก็ต้องไปด้วย กลับมาเดียวนี้นะ ห้ามโดดจากหน้าต่างนะ! เซซิล เซลิวานท์!!

     

    เจ้านาย : เซซิล ข้าจะเข้าวังหลวง

    ขี้ข้า : ไปหาองค์หญิงสเตเฟียร์สินะขอรับ (ทำสายตาล้อ)

    เจ้านาย : …พี่เพอร์ซี หลงทางระหว่างหนีพวกนางกำนัลนะ เหมือนจะไปหลงอยู่ในทางลับเก่าของวังหลวง (ทำหน้านิ่งแต่หลบตา)

    ขี้ข้า : …

     

    เจ้านาย : เจ้าว่าข้ารักองค์หญิงรึเปล่า ?

    ขี้ข้า : ข้าไม่รู้ขอรับ ข้าไม่ใช่ท่านนี่

    เจ้านาย : แล้วเจ้าว่าองค์หญิงรักข้ารึเปล่า ?

    ขี้ข้า : ข้าไม่รู้ขอรับ ข้าไม่ใช่องค์หญิงนี่

    เจ้านาย : …

    ขี้ข้า : สุดท้ายพวกท่านก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดีนั้นแหละขอรับ (ตบบ่า)



    ---Coming soon---


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น