คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 Protest (ประท้วง)
ตอนที่ 3
Protest (ประท้วง)
“ =[]=”
“ -_+”
“ เฮ้ๆลูกน้ำเธอทำอะไรของเธอน่ะ” ป่านถามเมื่อเห็นลูกน้ำ เนส เนย ริณ มาร์คและนาข้าวกำลังทำป้ายอะไรสักอย่าง พอเธอถามลูกน้ำก็หันมาทำตาขวางใส่
“ สงสัยเมนส์ไม่มาเอาเถอะฉันเองก็ไม่ได้อยากจะคุยหรอกนะแต่ว่าข้าวโอ๊ต...” ป่านว่าแต่ลูกน้ำก็ร้องขึ้น “ ห้ามเธอพูดถึงไอ้โอโม่นั่นอีก ไอ้ข้าวพันธุ์ไม่ดี ไอ้เผือก ไอ้เหยิน ไอ้เตี้ย ไอ้บ้ากาม..” ก่อนที่ลูกน้ำจะว่าต่อริณ นาข้าวและมาร์คก็ท้วงไว้
“ เจ๊ๆด่าพวกเราอยู่รึเปล่าฮะ! ไอ้จุกลูกแม่บอกแม่หน่อยซิว่าพี่สาวคนนั้นเค้าด่าแม่รึเปล่า” นาข้าวพูดจบก็หันไปพูดข้างๆคนเดียว ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะหาว่าบ้าก็ได้แต่สำหรับพวกเขาทั้งหลายต่างรู้ดี เมื่อสองเดือนที่แล้วก็มีเหตุการณ์เช่นนี้พอทุกคนเอ่ยปากว่าไม่เชื่อกัน นาข้าวก็เลยเอาดินเจ็ดป่าช้าอะไรนั้นมาให้ป้ายตา! ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่มีใครกล้าเถียงเพราะเคยเห็นกันมาหมด โดยเฉพาะเกรทที่เห็นระยะประชิดเจ้าตัวเล่นสลบไปสามวัน จนนัทที่ห่วง หวงภรรยาสุดที่รักของตัวเองหามไปส่งโรงพยาบาล หมอทัดว่ากินมะม่วงเยอะเกินไปเลยท้องเสียจนสลบ... ใช่ที่ไหนกันล่ะหมอ!!! กุมารทองเชียวนะ กุมารทอง!
“ อยากที่นาข้าวบอกไปไงย่ะถึงฉันฟันจะเหยินแต่ลีลาเด็ดถึงใจ!” ริณเอ่ยอย่างมั่นใจ
“ เด็ดที่ว่าคืออะไรฝีมือการตำส้มตำเหรอ =O=” << ฟาง
“ ใช่...แฮ่! ซะที่ไหนกัน”
“ ถึงกูจะหื่น บ้ากามขนาดไหนแต่กูก็แสดงกับคนที่รักเท่านั้นนะโว้ย!!” มาร์คต่อ
“ แสดงว่ามึงไม่รักกูสินะถึงไม่หื่นใส่เลย” ริณดราม่าซบหน้าลงกับฝ่ามือแลดูน่าสงสาร แต่สำหรับมาร์คและลูกน้ำแล้วมันดูกวนส้นติงเจงๆ
“ ลองดูสภาพตัวเองไหมว่ามีอะไรให้หน้าหื่นใส่!!”
“ แน่นอนหน้าอกแน่นเปรี๊ย สะโพกแน่น เอวคอด ขาเรียว ผิวขาว ไม่หื่นคงไม่ได้” ริณว่ามั่นๆอีกรอบ
“ เบสท์ก็หน้าอกแน่น สะโพกแน่น เอวคอด ขาเรียว ผิวขาว ที่สำคัญฟันเบสท์เรียงสวยไม่ได้เหยินเหมือนริณ!!!” มาร์คตะคอกใส่แบบไม่จริงจัง แล้วก็นึกถึงช่วงเวลาที่พวกเขาร่ายบทเพลงแห่งรักด้วยกัน ผิวขาวๆ เอวคอดๆ ขาเรียวๆ ตาเยิ้มๆ แก้มแดงๆ .. อ่าส์..ฟินนนนนนน =w=
[ และแล้วมาร์คก็ไปอีกคน ]
“ หื่นยิ่งกว่าไรท์ซะอีก =______=” << ฟาง
“ แล้วทำอะไรกันล่ะ” ป่านนั่งยองๆถามเนส สองคนนี้เข้ากันได้ดีพอๆกับฟางเลย อาจจะเพราะว่ากรุ๊ปเลือดเดียวกันก็เป็นได้ เนสหันมายิ้มให้ “ อ๋อ...บอสเค้าจะบอยคอร์ดนายขาวผ่องน่ะ”
“ ชื่อเหมือนหมาที่โรงเรียนเลยวุ้ย =3=;” ป่านบ่นอุบอิบ “ แล้วนายขาวผ่องนี่ใครอ้ะ”
“ เอ้า!!ก็พี่ข้าวโอ๊ตไงตัวขาวๆดีเลยตั้งให้แบบนี้ก็เหมือนที่บอสเรียกว่าโอโม่น่ะแหละ ^^”
“ ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า” ป่านว่า เนสทำหน้างงๆเอ๋อๆไม่เข้าใจในสิ่งที่รองหัวหน้าสมาคมเอ่ยมา จะว่าไปตั้งแต่อยู่แก็งนี้มา ก็มีพี่ป่าน พี่เมล พี่ลูกน้ำ สามคนนี้แหละที่คอยควบคุมพฤติกรรมอยู่ แต่หัวหน้าสมาคมดันหายหัวไปกับมือซ้ายทั้งวี่ทั้งวันไม่รู้ไปทำอะไร บางทีในวัยของเด็กอายุสิบเจ็ดอาจจะไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้ ( ไม่ถึง 13 เค้าก็รู้กันได้จ้า : ไรท์ )
“ เข้าใจผิดอะไรเหรอ”
“ ทำไมต้องเรียกลูกน้ำว่าบอส”
“ อ๋อ..พี่น้ำให้เรียกก็เลยต้องเรียกตามนั้นอ่ะ” ก่อนที่เนสจะว่าไปมากกว่านี้เนยก็ทักขึ้นก่อน “ เนสอย่ามัวแต่คุยรีบๆทำเดี๋ยวนี้เลย!!”
“ เนยอ่ะ T^T” เนสว่างอนๆ ป่านที่มองดูทั้งคู่อยู่เกิดความสับสนเล็กน้อย สรุปอีสองตัวนี้ใครพี่ใครน้องวะ เท่าที่รู้มาเนสพี่เนยน้อง แต่ภาพที่เห็นนี่มันเนยพี่เนสน้อง สาววายอย่างเธอก็งงนะเคอะ
“ เออ..เนย..” ป่านเรียกเนยที่กำลังตอกตะปูกับแผ่นไม้ แอบเสียวเล็กๆแหะ -_-;;
“ อะไรอ่ะคุณมือขวา” นานๆทีจะมีคนเรียกแบบนี้ ป่านซึ้งใจอ่ะ <<ป่านคิด
“ ทำไมต้องบอยคอร์ดประทงประท้วงกันด้วยล่ะ ไม่คิดช่วยหาวิธีทำให้สถานการณ์ดีขึ้น” เธอแนะนำ เนยถอนหายใจตอบกลับมาอย่างหน่ายๆ “ ก็เพราะแบบนี้ไงล่ะพี่ลูกน้ำน่ะเค้าอยากให้พี่ข้าวโอ๊ตมีความรับผิดชอบมากขึ้น ไม่ใช่ออกไปแรดกับผัวน่ะ..”
แรด...
แรงไปไหมเนย =[]=!
“ =[]=” <<< ป่าน
“ วันๆก็ไม่เห็นจะทำอะไรก็รู้อยู่หรอกว่าปีสี่มันเรียนหนักอ่ะ แต่ทำไงได้มีหน้าที่ก็ต้องรับผิดชอบสิ พี่ลูกน้ำกับพี่ป่านเองก็ต้องเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่รึไงมัวมาเสียเวลาแบบนี้มันก็ไงๆอยู่ สู้เลือกคนที่ไม่มีธุระอะไรดีกว่า” เนยทำไมดูมีหัวคิดจังอ่ะ
“ อืมๆ”
“ แล้วอีกอย่างนะเวลาที่พี่ข้าวโอ๊ตไปนอนกับผัวน่ะ แม่มเอ๊ย!ขาเตียงเนี่ยดังเอี๊ยดอ๊าด” เนยว่า ป่านได้ยินก็ทำตาโต รีบพูดอย่างรัวๆ “ นะ..เนยก็ได้ยินเหรอพี่นึกว่าได้ยินไปแค่คนเดียวเสียอีก ตอนแรกนึกว่าผีหลอกซะแล้ว พอได้ยินเสียง....”
“ อ๊ะ..อ๊าาาาาาาาา”
“ เฮ้ย!!อย่างนี้แหละเนย!”
“ ใช่ๆเลย แบบที่เราทำเสียงออกไปแบบเนี่ยอ่ะ”
“ นั่นแหละพี่ก็เลยคิดว่ามับ่ใจ๋ผีหรอก ถ้าเป็นผีก็ต้องเป็น...” ป่านเว้นไว
“ ผีผ้าห่ม!!!”
“ เหี้ย!/เชี่ย!” ป่านกับเนยร้องออกมาพร้อมกัน (ช่วยร้องให้สมกับเป็นกุลสตรีหน่อยเซ่! )จู่ๆก็มีไอ้หน้าไหนไม่รู้เอาผ้าห่มคลุมตัวโผล่มาแถมยังพูดตามจังหวะเป๊ะ!
“ โหยยยยยย ̴ ช่วยพูดอะไรให้มันสมเป็นกุลสตรีหน่อยสิ เออแล้วเรื่องที่พูดมาน่ะใครๆในแก็งเค้าก็รู้กันทั้งนั้นว่าพวกนั้นเล่นผีผ้าห่มกันน่ะ” คนอยู่ในผ้าห่มเอ่ยขึ้น
“ เรอะ! แล้วแกจะเอาผ้าห่มคลุมตัวกันทำไมล่ะไอ้อิล!!” ป่านกระชากผ้าห่มออกมา เผยให้เห็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนคนหนึ่ง
“ โห...เจ๊อ่ะ” อิลรำพึง
“ สรุปว่าจะบอยคอร์ดกันต่อไปใช่ม่ะ” ป่านหันไปทางเนยอีกรอบ
“ อืมๆ”
“ งั้นพี่เอาด้วยกำลังว่างงานอยู่พอดี... ̴” ป่านกระโดดลงไปนั่งข้างๆเนย ฟางที่เห็นว่าเพื่อนสนิทเข้าร่วมกลุ่มแล้ว ตนก็ไม่รู้จะทำอะไรในเมื่อพี่ชายสุดที่รักหายหัวไปกับหัวหน้าแก็ง จึงเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อนสาว
“ เนยเรียกข้าวโอ๊ตว่าอะไรอ่ะ” ป่านถาม
“ ข้าวโอ๊ตแหละมันจะไปมีชื่ออื่นให้เรียกได้ไงอ่ะ”
“ มีสิ”
“ชื่อไรอ่ะ?”
“ ขาวผ่อง”
“ ถุ้ย!!ใครตั้งวะชื่อแม่งอย่างกับหมาอีคนตั้งชื่อใหม่ให้หัวฟาดพื้นสมองกลับรึไง!” เนยว่าเล่นเอาเนสสะดุ้งเบาๆ
ก็พี่สาวฝาแฝดแกไงที่เป็นคนตั้งชื่อที่แกว่าคนตั้งหัสฟาดพื้นสมองกลับน่ะ!!! <<< ป่านคิดในใจ
++ 1 วันต่อมา ++ โดยไม่ได้อาบน้ำ น้ำไม่มีให้อาบ
“ =[]= เกิดอะไรขึ้นอ่ะ!” ข้าวโอ๊ตที่เพิ่งกลับมาถามขึ้น เมื่อจู่ๆก็มีสมาชิกจำนวนหนึ่งในสามลุกขึ้นมาหามป้ายใหญ่ๆแบกไปมา พร้อมสติ๊กเกอร์รีบอร์นติดที่แก้มขวา เพื่อ(??)
“ ฟังให้ดีนะพวกเราคือ ‘สมาคมต่อต้านนายโอโม่’ เราต้องการเลือกหัวหน้าแก็งใหม่!” ลูกน้ำว่า แล้วสั่งให้มาร์คตีกลองประกอบ มาร์คหันมายิ้มทั้งน้ำตาเป็นนัยๆว่า ขอโทษนะเว้ย กูถูกบังคับ ประมาณนั้น
“ นายโอโม่นี่ใคร =O=” ข้าวโอ๊ตถามซื่อๆ ลูกน้ำสะตั้นสิบวิจึงตั้งสติได้
“ ก็นายไงข้าวโอ๊ตนายโอโม่ไง”
“ กูไม่ได้ขาวขนาดนั้นซะหน่อย =O=” ย่ะ! ผิวขาวแทบจะเป็นกระดาษแบบนั้นไม่ขาวเลยเนอะ
“ โง่หรือฉลาดฟะ -*=” เนยบ่น เนสตอบกลับ “ พี่เค้าเก่งแต่เรื่องเรียนนะ EQ เลยไม่ค่อยมี(มั้ง)”
“ เกือบจะเชื่อแล้วล่ะถ้าไม่มีวงเล็บมั้งท้ายประโยคน่ะ” เนยเอ็ด เนสตัวลีบหลบเข้าซอกมุม
“ นี่ๆใครก็ได้ช่วยบอกทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!” ข้าวโอ๊ตทนไม่ไหวตะโกนขึ้น ข้าวฟ่างที่กำลังชกมวยกับฟ้าครามวิ่งออกมา เกือบเหยียบหัวเกรทที่นอนอยู่ นัทที่นั่งข้างๆแฟน(เกรท) สาปแช่งตามหลัง
“ อะไรอ่ะข้าวโอ๊ต”
“ คือ..ทำไมพวกนี้ต้องบอยคอร์ดผมอ่ะ”
“ ก็..พวกนั้นเห็นว่าข้าวโอ๊ตไม่ค่อยทำงานทำการมัวแต่ออกไป..เอ่อ..ระ..แรดกับผัว ก็เลยบอยคออร์ดอ่ะนะ =_=; ข้าวโอ๊ตไม่โกรธพี่ใช่ไหมแจ๊ะ! ( ‘ ‘;)”
( ‘ ‘;)” ----------- > (-_-* )
“ ก็ได้!!ผมยอมรับก็ได้ว่าออกไปแรดกับผัว แล้วไงอ่ะขนาดมาร์คยังโทรหาแฟนทุกๆสิบนาทีเลย” แล้วก็ชี้ไปยังมาร์คที่คุยโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี โลกรอบตัวกลายเป็นสีชมพูปิ้งๆ
“ ไอ้พี่มาร์ค!!!” ลูกน้ำเรียกแต่ไม่ได้ผล มาร์คยังคงตั้งหน้าตั้งตาคุยโทรศัพท์ต่อไป มือของมันเริ่มไล้เข้าเสื้อตัวเอง ..และ..
ขอเซนเซอร์ไว้แค่นี้ดีกว่า มาร์คเป็นคนที่หื่นมากๆมากที่สุดของตัวละครเท่าที่เคยแต่งมา คนอื่นหื่นเมื่อเห็นหน้าหรือคิดถึง แต่ไอ้นี้ได้ยินเสียงเสือกฟิน -*- ///
“ นี่มันนิยายเด็กดีนะโว้ย!” ข้าวโอ๊ตด่ามาร์คก่อนที่ทุกคนจะกลับเข้าสู่สถานการณ์ตึงเครียด
“ ยอมรับแล้วชิมิล่ะว่าแรดน่ะ” ลูกน้ำยื่นหน้าเข้าไป
“ หรือมึงจะไฝว์กะกูฮะ!!!” ข้าวโอ๊ตก็ยื่นหน้าเข้ามาเช่นกัน
“ อย่าดีกว่านะพี่น้ำพี่น้ำสูงแค่ 155 แต่ข้าวโอ๊ตมัน 183 นะโว้ย!!” รวมๆกันแล้วก็เกือบสามสิบเซนต์ สรุปลูกน้ำตัวไม่ถึงไหล่ข้าวโอ๊ต ทำใจซะ แค่ข้าวโอ๊ตมันจิ้มนิดเดียวก็ล้มแล้ว ={}=
“ ทำอะไรกัน” ธารที่เพิ่งเดินเข้ามาประกบเข้าข้างข้าวโอ๊ต
“ พวกนี้บอยคอร์ดน้องชั้นอ่ะ!!” ข้าวฟ่างฟ้อง
“ ทำไมต้องบอยห่ะ!”
“ มันไม่ใช่เกิร์ล(ล)อ่ะ” เนยใส่สำเนียงเป็นคำตอบ
“ =___=”
“ ก็จริงอ่ะ” <<ป่าน
“ ขำเหรออีไรท์” ธารหันไปว่าใส่ มีหรือป่านจะกลัวธาร เพราะธารกลัวป่านมากกว่าน่ะสิ เวลาที่ยัยนั่นโมโหตานี่แบบดูยังไงก็เวียงดาวชัดๆ
“ ตามนั้น ไปล่ะ //ฟิ้ว//” ป่านวิ่งออกไป ฟางก็วิ่งตาม แฝดสาวคนพี่ก็ตามไป อิลกับหลินก็ตามไปอีก
“ -_+”
“ -_+”
X3( +-_-) -----------------*------------------ (-_+ )X2
นาข้าว : นั่งดูอยู่ห่างๆ
มาร์ค : -เซนเซอร์-
นัท : อุ้มเกรทเข้าไปนอน
ว่าน,ฟ้าคราม, ทิน : นั่งมองด้วยสีหน้าเย็นชา....
ริณ,ไอรีน : นั่งปัดมาสคาร่า
โม : เลือกชุดคอสเพลย์ แอคท่าไปมา
ทิน : ถ่ายรูปโม
เซน : หลับ
ยู : ปีนหน้าต่างหนี
“ ทำไมถึงได้เอะอะโวยวายเสียงดังกันห่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงหนึ่งตะหวัดคำรามดุจพญาราชสีห์ ทำให้ข้าวโอ๊ตที่อยู่ใกล้ที่สุดสะดุ้ง
ทุกคนที่อยู่ในห้องค่อยๆหันไปมองทางต้นเสียง
“ พี่เมลลลลลล!!!!!!!!!!!”
แดดีแด ดีแด้ดีแด แดดีแด ดีแดดีแด แดดีแด ดีแด้ดีแด แดดีแด ดีแดดีแด ̴
ไอ้หวังตายแน่ ตายแน่ไอ้หวัง ไอ้หวังตายแน่ ตายแน่ไอ้หวัง ̴
(ไม่ไอ้หวังก็ตาย ..... : ทุกคน)
“ T_________T” <<< สีหน้าทุกคน
“ บอกกูมาว่าเกิดอะไรขึ้น!” เมลตะวาดใส่คนจำนวนยี่สิบเอ็ดชีวิตที่นั่งคุกเข่าสำนึกผิดอยู่
“ กะ..ก็หัวหน้าสมาคมใหญ่เค้าจะยุบพวกเราไม่ให้งบเพราะใช้ประโยชน์ไม่ได้ T-T” มาร์คตอบเมลทันที แต่เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรีบตอบ ในเมื่อเมลเป็นน้องเขามิใช่หรือ “ ตกลงมันเป็นน้องหรือพี่กูกันแน่วะเนี่ย” มาร์คบ่นเบาๆมีหรือที่เมลจะไม่ได้ยินส่งสายตาคาดโทษไว้จนเจ้าตัวต้องผลุบหน้าลงเหมือนเดิม
ไอ้น้องเวรจำไว้ ฮือๆๆๆ เบสท์จ๋าช่วยพี่มากด้วย T^T
“ ทีนี้พอเราไม่มีเงินป้าที่ดูแลหอเค้าก็ให้เวลาเราแค่สามวันนี้ก็เหลืออีกแค่วันเดียวแล้วจะไล่เราออกถ้าไม่จ่ายเงิน แถมยังตัดไฟตัดน้ำพวกเราอีกอ่ะ T^T”
“ แล้วสรุปใครผิด!!!”
“ ข้าวโอ๊ตค่ะ!” มีบางเสียงดังขึ้น เมลจ้องข้าวโอ๊ตที่ก้มหน้าอยู่
“ ไม่ใช่ข้าวโอ๊ตสักหน่อย ก็จริงอยู่ที่วันๆเอาแต่ออกไปข้างนอกแล้วก็ออกกำลังกายตอนกลางคืน แต่ว่าข้าวโอ๊ตก็พยายามยื้อเวลากับหัวหน้าสมาคมอยู่น่ะ”
“ ……..”
ข้าวโอ๊ตเงยหน้าขึ้น มองหน้าว่านที่นานๆจะพูด
“ เอาล่ะ!มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น..” ทุกคนถอนหายใจโล่งอกไปที่เมลไม่ได้ว่าอะไร ผิดกับตอนแรกที่โผล่มา
“ ข้าวโอ๊ตไปเจรจามาใช่ไหม”
“ อ่า..ครับ”
“ เขาว่าอย่างไร”
“ ก็.. เขาบอกว่าอยากอ่านฟิคการ์ตูนที่มันไม่ใช่การ์ตูนน่ะ ถ้าตอบตกลงได้ก็จะให้เงินมาจำนวนหนึ่งแล้วก็มีเวลาแต่งแค่ 1 เดือนเอง”
“ ยังไง???”
“ ก็แบบว่าอย่างเช่นสมมติว่าเรื่องสโนไวท์เปิดมาอย่างนี้ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมือง XXX มีราชินีที่งดงามแต่ใจนางช่างต่ำช้า เราก็เปลี่ยนเป็น กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานจนจำไม่ได้ ณ เมือง XX มีราชินีที่โครตสวยแต่หัวใจนางกลับไม่สวยไปตามหน้า เธอทั้งต่อยเด็ก เตะหมา ฆ่ากะเทย เสยคางทอม อะไรแบบนี้อ่ะ ={}=”
“ สรุปคือให้คงเค้าเรื่องเดิมแต่ปรับเปลี่ยนเนื้อหาอ่ะนะ”
“ ประมาณนั้นแหละครับ”
“ แล้วใครจะทำ....”
“ ไอ้ป่านเลย..มันเขียนนิยายเป็นตั้ง”
“ อ้าวเฮ้ย!” ป่านอุทานเมื่อจู่ๆก็มีคนเสนอชื่อตัวเองไป อยากจะโดดถีบปากไอ้ทินจอมแห้งนั่นเดี๋ยวนี้ซะเลย
“ ตามนั้นสรุปป่านทำนะ ทุกคนก็ช่วยๆป่านนะ” หลังจากนั้นเมลก็ให้ข้าวโอ๊ตไปแจ้งกับหน้าสมาคมว่าตอบตกลง จึงได้เงินมาเป็นจำนวนหนึ่ง ลูกน้ำนำเงินไปให้ป้าดูแลหอไฟจึงติด น้ำจึงไหล ทุกคนร้องเฮดีใจแทบจะปิดซอยฉลอง ก็มีแต่ป่านนั่นล่ะที่วิญญาณหลุดออกจากร่างเรียบร้อยแล้ว
“ ซวยแล้วกรู TTOTT"
ติดตามตอนต่อไป ^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น