คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 แรกพบสบตา ( สายน้ำ Part )
You’re beautiful รักนะนายหน้าสวย
Chapter 1 แรกพบสบตา ( สายน้ำ Part )
[ สายน้ำ Part ]
วันนี้อาจจะเป็นวันที่ซวยสุดๆสำหรับผมก็ได้ หลังจากที่ผมแยกกับกลุ่มเพื่อน(แต่ไม่สนิท)จากโรงเรียนแล้ว ผมตั้งใจว่าจะซื้อวัตถุดิบไปทำอาหารในมื้อเย็นนี้ เพราะแม่ของผมไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านเท่าไหร่ แต่ว่าเมื่อตอนบ่ายนี้แม่ของผมโทรมาบอกว่าเย็นนี้จะกลับบ้าน ผมทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจผสมปนเปกันไปหมด ตั้งใจว่าจะซื้อของหวานไปฝากจึงเดินเข้าร้านเค้กร้านหนึ่ง แต่ยังไม่ทันจะซื้อของก็มีของใครคนหนึ่งกระชากผมไปจากด้านหลังอย่างแรง
พรึ่บ!!
โอ๊ย!!
ผมร้องออกมาความเจ็บที่หลังพุ่งปริ๊ด ร่างของผมถูกเจ้าของมือคนนั้นกระแทกลงกับพื้น ผมเงยหน้าสบตากับเจ้าของมือ เธอเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยมาก ใบหน้าหวานสวย คิ้วเรียวสีดำ ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเชิด ริมฝีปากสีชมพูเรียวบางตัดกับผิวขาวๆและผมยาวสีดำสยาย ผมรู้สึกคุ้นกับใบหน้าของเธอก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อ ‘สร้อยสวรรค์’ หรือที่ใครๆก็เรียกว่า ‘คุณสร้อย’ แล้วมีเรื่องอะไรที่เธอต้องเข้ามาทำร้ายผมด้วย
“ หึ นี่น่ะเหรอสายน้ำ หน้าจืดๆแบบนี้ที่ฟรองก์ชอบน่ะเหรอ!!!” เธอด่าผมถึงจะเบาๆให้ได้ยินกันทั้งสองคนก็ตามที แต่ผมรับรู้ได้ถึงแรงรักอารมณ์แค้นของเจ้าตัว เธอมองมาทางผมอย่างเหยียดๆผมค่อยๆลุกขึ้น คิดทบทวนคำในประโยค ‘ฟรองก์’ เป็นชื่อของหนุ่มฮอตโรงเรียนเดียวกับผมและสร้อยสวรรค์ เมื่อเดินก่อนเขาตกลงปลงใจคบกับสร้อยสวรรค์ แต่ว่าเวลาผ่านไปไม่ถึงเดือนดี ผู้ชายคนนั้นเขาก็ตรงมาสารภาพรักกับผมต่อหน้าทุกคนที่โรงอาหารผมช็อกค้างทำอะไรไม่ถูก
นับตั้งแต่นั้นมาผมมักจะพยายามหลบหน้าเขา เช่นเดียวกับเขาที่พยายามจะเข้าหาผม นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้สร้อยสวรรค์ดาวโรงเรียนควงตำแหน่งสาวฮอตแฟนคนล่าสุดของฟรองก์ไม่พอใจก็เป็นได้
แต่เธอจะรู้ไหมว่าผมไม่เคยที่คิดจะชอบผู้ชายด้วยกัน....
ถึงแม้ว่าหน้าตาของผมจะเรียกรวมๆว่าสวยและหวาน นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าผมชอบผู้ชาย นาทีนี้ผมอยากจะประกาศให้โลกได้รับรู้ว่าผมแมนทั้งแท่ง! โดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้านี้
เพียะ!!
เธอตรงเข้ามาตบหน้าผมจนสะบัดอย่างแรง ผมกุมแก้มตัวเองมองหน้าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าฮอตที่สุดในโรงเรียน ใครๆก็รู้จักเธอดี ว่าเธอทั้งสวย รวย มีเสน่ห์ นิสัยดี
นิสัยดี??
ใครเป็นคนคิดกัน
ผมไม่ใช่คนที่ยอมคนแต่ผมไม่กล้าจะไปต่อกรก็เท่านั้นพวกคนที่คอยรังแกผม ผมอยากจะลองลุกขึ้นมาซัดเข้าที่ใบหน้า ทำร้ายร่างกายมากกว่านี้ แต่ท้ายที่สุดผมก็ทำไม่ได้ ไม่มีความกล้าพอ เพราะแม่ของผมก็แค่อาจารย์ธรรมดาๆคนหนึ่งจะมีอะไรไปสู้ได้ ทางที่ดีผมปล่อยให้ตัวเองโดนทำร้ายก็ดีกว่าให้แม่ต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำบ้าๆของผม
เธอพุ่งเข้ามาตบที่ใบหน้าผมหลายๆครั้ง จนคนที่นั่งอยู่ในร้านรอบๆต่างถอยห่างกันเป็นแถบๆ บางคนวิ่งหนีออกไปแล้วก็มี สร้อยสวรรค์ตบผมจนหน้าชาและผลักผมจนเข้ากับโต๊ะ โต๊ะหนึ่งรับรู้ถึงความเปียกชื่นที่เสื้อด้านหลัง พร้อมกับเสียงช็อตของคอมและเสียงหวานใสที่กำลังโวยวายอย่างดังก่อนจะกระชากคอเสื้อผมเข้าไปใกล้
วินาทีที่ผมสบตากับเธอเหมือนกับโลกหยุดหมุนลงชั่วขณะ เธอเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าจัดว่าสวย น่ารัก ผมสีน้ำตาลเข้มสวยรวบหางม้าติดโบว์เรียบร้อย หน้าผากแบนเรียบ คิ้วเรียวสวย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลสวยเหมือนจะดึงดูดผมให้เข้าไปในโลกของเธอ ถึงแม้ดวงตานั้นจะแข็งกร้าวก็ตาม จมูกของเธอทั้งโด่งทั้งสวย แก้มขาวๆมีเลือดฝาดเหมือนผม ที่สำคัญคงเป็นริมมีปากสีชมพูสดที่เม้มจนแดง
แต่ถึงคนตรงหน้าจะสวยน่ารักมีเสน่ห์จนผมเคลิ้มมากแค่ไหน เมื่อเวลามองตานานๆผมมีความรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกปล้นชิงทรัพย์ -*- ตาเธอดุมากๆเลย
“ เอ่อ...” ผมส่งเสียงออกไปได้แค่นั้น ดูเหมือนเธอเองก็จะช็อกอยู่เหมือนกัน ถึงหน้าตาผมจะสวยแต่ผมแมนนะ -/\-
อ่าฮะ..อย่าคิดว่าหน้าแบบนั้นจะทำให้ผมกลัวล่ะก็คิดผิด แต่ทำยังไงได้ล่ะเล่นกับเธอหน่อยก็แล้วกัน รู้สึกถูกชะตาขึ้นมาตะหงิดๆ
“ ฮะ..ฮึก อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ.. ฮึก..ผมกลัวแล้ว!!” ผมว่าพร้อมทำท่ายกมือไหว้อ้อนวอนเรากับลูกแมวที่ร้องขอชีวิต เธออึ้งเล็กน้อยปล่อยมือออกจากชายเสื้อของผมทันที ใจง่ายไปป่ะ =O=
แรงกระชากจากทางด้านหลังทำให้ผมปลิวติดมือไปอย่างง่าย ฝ่ามือบางตบเข้าที่ใบหน้าของผม
เพียะ!!
เจ็บ T^T
ผมท้วงในใจยกมือสองข้างขึ้นมากุมแก้มตัวเอง อ่า..เจ็บมากๆเลยแผลเดิมยังไม่หายแผลใหม่มาแล้วจ้า TTOTT หางตาผมสะดุดกับผู้หญิงที่มีดวงตาเปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์นั่นเธอคว้าแก้วน้ำบนโต๊ะของเธอสาดเข้าใส่สร้อยสวรรค์
ซ่า!!
“ เป็นไงวะ..จะได้หายบ้าสักที!!!” เธอว่าเสียงดัง สร้อยสวรรค์เหมือนอารมณ์จะขึ้นเธอง้างมือหมายจะตบเธอคนนั้น แต่ด้วยอะไรก็ไม่ทราบเหมือนเธอคนนั้นจะรู้ทัน เธอเบี่ยงตัวหลบก่อนจะถีบเข้าที่กลางท้องของสร้อยสวรรค์ ทำให้เธอจุกแน่นจนหายใจไม่ออก ก่อนที่คำๆหนึ่งจะเล็ดลอดออกจากริมีปากสวยๆของสร้อยสวรรค์นั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ ไอ้...!”
“ หยุดๆพวกเธอมาทำบ้าอะไรไหนร้านของฉันเนี่ย!!” เสียงของเจ้าของร้านดังขึ้น ทำให้เธอต้องหยุดชะงักแล้วดาวโรงเรียนที่น่าจะเข็ดไปแล้ว ลุกขึ้นสวมบทบาทนางเอกทันที
“ ก็คน..พวกนี้สิคะ จู่ๆเขาก็มาทำร้ายหนู หนูเจ็บไปทั้งตัวแล้วนะคะเนี่ย โอ๊ย!”
สตรอว์เบอร์รี่ -*-
“ โถๆน่าสงสาร นี่พวกเธอ!!!กล้าทำแบบนี้ได้ไงสองรุมหนึ่งรังแกคนไม่มีทางสู้! เลวจริงๆ” เจ้าของร้านตวาดใส่ผู้หญิงคนนั้น
คือผมเจ็บอยู่นะหลักฐานอยู่ที่แก้มผม ={}=
เธอจ้องมองยังเจ้าของร้านอย่างไม่วางตาแล้วเก็บของคว้าข้อมือผมออกจากร้านนั้นไป ถึงตัวจะห่างออกจากร้านไปแต่ผมรับรู้ถึงความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมาจากผู้หญิงด้านข้างนี่ แววตาเธอแข็งกร้าวเหมือนราชสีห์จ้องจะตะครุบเหยื่อ เหมือนมีเปลวไฟลุกโชนที่ดวงตาตลอดเวลา
เราทั้งคู่เดินจนถึงสวนสาธารณะในใจกลางกรุงเทพฯ เธอหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ถอนหายใจอยากเหนื่อยอ่อน แต่มือยังคงกำแน่นอยู่ส่วนมืออีกข้างก็จับมือผมไม่ปล่อยเช่นกัน
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน ความรู้สึกโหวงๆในช่องท้องเหมือนมีเสื้อนับล้านตัวกำลังโบยบิน ผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งใบหน้าโดยเฉพาะแก้มและหัวใจที่เต้นแรงสั่นระรัว และคงจะแรงขึ้นอีกถ้าผมสบตากับเธอตรงๆ ดวงตาคู่สวยที่เปล่งอารมณ์ร้อนกรุ่นภายในใจออกมาแต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างน่าประหลาด
นี่หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่า รักแรกพบ....
ผมประทับใจในตัวเธอตั้งแต่ตอนที่เธอกระชากคอเสื้อผมแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าจะเป็นการพบกันที่ไม่ค่อยสวยก็ตามที =_= สิ่งที่เธอดึงดูดผมมากที่สุดนอกจากดวงตาสีน้ำตาลของเธอแล้วก็คือ ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอที่มีต่อผม ถึงแม้ว่าผมจะเป็นคนแปลกหน้าแต่เธอก็ยังช่วยผมแถมยังทุกข์ร้อนแทนกันอีก
ช่างเป็นคนดีมีน้ำใจอะไรอย่างนี้..
ผมคิดว่าให้เปลี่ยนตำแหน่งดาวโรงเรียนจากสร้อยสวรรค์มาเป็นเธอก็คงจะดีไม่น้อย ถึงหน้าอาจจะไม่สวยเท่าสร้อยสวรรค์แต่คุณสมบัติก็ครบถ้วน ดีจริงไม่อิงสะตอ
ก่อนที่ผมจะมโนอะไรไปไกลมากกว่านี้เสียงหวานใสของเธอก็เอ่ยขึ้น “ นายน่ะชื่ออะไรเหรอ”
“ ระ..เราชื่อสายน้ำเรียกน้ำก็ได้ แล้ว..คุณล่ะ ชื่ออะไร” ผมถาม เธอระบายยิ้มเล็กน้อยแต่ผมกลับมองว่ามันมีเสน่ห์และหวานสุดๆไปเลย
“ ฉันชื่อว่าฟ้าใสเรียกว่า ฟ้าก็ได้ ถ้าสนิทหน่อยก็จะเรียกเฟื่อง” เธอตอบอย่างสบาย หือ!?? ชื่อว่าฟ้าใสเหรอไม่ใช่นางฟ้าใช่ไหม *O*
“ ขอบคุณมากนะที่ช่วยผมไว้ ถ้าไม่รังเกียจให้ผมตอบแทนจะได้ไหมครับ...ฟ้าใส” ว๊ากกกกกกกกกกกกก!!!อยากจะกริ๊ดรอบโลกผมพูดชื่อของเธอออกไปแล้ว ถึงจะใช้เวลาทำใจห้าวิก็เหอะ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นตึกตักตึกตักมากกว่าเดิมหลายเท่า ยิ่งตอนที่ฟ้าใสยิ้มรับกลับมาพร้อมออกปากปฏิเสธ(ก็ตามที)หัวใจผมมันพองโตจนแทบจะปิดซอยฉลองอยู่แล้ว
“ ไม่ดีกว่าเกรงใจน่ะ”
นางฟ้าชัดๆ *O*
“ ไม่เป็นอะไรหรอกให้ผมได้ตอบแทนฟ้าใสเถอะนะ” ผมตั้งใจจะชวนเธอไปทานข้าวเย็นที่บ้านครับ แหม่ผมนี่ไม่ค่อยเลยเนอะ ^^; ดูจากท่าทางตอนที่หาเรื่องแล้วต่อให้เธออยู่ในซอกซอยมืดๆมีโรคจิตอยู่ก็คงไม่เป็นอะไรหรอกแล้วอย่างผมจะไปเหลือหรออะไรถ้าทำเรื่องอย่างว่า มากสุดก็อาจจะนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาล หรืออัมพาตกินตลอดชีวิตนั่นแหละ ^^ ( จะใช่เร้อ =[]= )
“ มันจะดีเหรอฉันว่ามันไม่เหมาะหรอกอีกอย่างนี่มันก็เย็นมากแล้วกลับบ้านค่ำๆมืดๆมันอันตรายจะตายไป” เธอให้เหตุผล แต่ผมไม่ยอมหรอกยังไงก็ต้องพาไปเปิดตัว เอ๊ย! ไปทานข้าวเย็นที่บ้านให้ได้ ว่าแล้วผมก็ใช้มุขอ้อนที่ไปเสิร์ชพี่กรูมา ผมค่อยๆช้อนตาขึ้นพยายามบีบน้ำตา (นึกถึงตอนกินอาหารฝีมือแม่ ) เม้มปากให้ถึงที่สุด ในใจอยากจะร้องจริงว่าข้าทำอะไรลงไปแต่ก็ต้อลงทุนหน่อยอยากได้แฟนก็ต้องทำแบบนี้แหละ ฟ้าใสดูอึ้งไปเล็กน้อยที่ผมทำหน้าแบบนั้น
“ จะไม่ไปจริงเหรอ..ฮึก..T^T” ผมบีบน้ำตาสตรอว์เบอร์รี่ไว้สุดติ่ง
“ อะ...เอ่อคือ..” เธออ้ำอึ้ง ดูเหมือนจะลังเลอยู่แสดงว่าน้ำตาผลมีอิทธิพลต่อฟ้าใสสินะ สินะ =w=
“ ฟ้าใส..จะไม่ไปบ้านเราจริงเหรอ TOT” คราวนี้ผมคว้ามือทั้งสองข้างมาถูๆไถๆที่แก้มร้องไห้น้ำตาไหลพรากงัดมุขอ้อนทุกกระบวนท่าออกมา มีบ้างแอบแต๊ะอั๋งเธอด้วยการดมมือของฟ้าใส อ่า...หอมดีแท้ แถมมือก็นุ้มนุ่ม >///<
“ อะ..เอ่อ...”
“ ฟ้าใสจ๋า..... *O*”
“ กะ..ก็ได้แต่ไม่เกินหกโมงครึ่งนะ”
เย้!ในที่สุดก็สำเร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยย!!! เยส! เยส! เยส! \>O</
“ ขอบใจมากนะฟ้าใส ขอบใจเธอมากเลย” ผมเช็ดน้ำตาจอมปลอมออกค่อยๆปล่อยมือเธอ ทั้งๆที่ใจมันร่ำร้องว่าอยากได้เธอ ̴
“ ไม่เป็นไรแต่ถึงอย่างนั้นสายน้ำก็ต้องระวังตัวบ้างนะรู้ไหม ดูท่ายัยดาวโรงแรมนั่นจะต้องตามมาฉีกอกนายแน่นอน ที่สำคัญเราคงขึ้นบัญชีดำของยัยนั่นไปแล้วจะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ ว่าแล้วอยากกระโดดถีบขาขู่ใส่หน้ายัยนั่นสักตั้งเอาให้ดั้งหักไม่กล้าไปศัลยกรรมที่เกาหลีเลย!” ฟ้าใสว่า ความจริงผมก็แอบคิดอยู่เหมือนกันอยากจะกระโดดใส่เหมือนเฉินหลงแต่ผมคงลงพุงกระโดดไม่ไหว -_-;;
“ อืม งั้นเราไปซื้อของกันก่อนวันนี้ผมตั้งใจจะทำอาหารเย็นน่ะฟ้าใสไปเลือกด้วยกันนะ ^^” ผมยิ้มและเธอก็ตอบตกลง เราทั้งสองคน(ภูมิใจเล็กๆนาทีนี้ขอฟินก่อน) เดินเลือกซื้อพวกเนื้อ ผัก ผลไม้เครื่องเทศรวมถึงขนมหวานด้วย ก่อนจะขึ้นรถเมล์ลงที่สถานีใกล้ๆกับบ้านผม ผมพาฟ้าใสเดินเข้าซอยบ้านจัดสรรเวลาตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงสี่สิบนาทีแล้ว เรามีเวลาไม่มากผมเดินนำพาฟ้าใสเข้าบ้าน ผมเปิดรั้วไขกุญแจเข้าไปในบ้านทันทีที่เข้าบ้านเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ ผู้ชายชอบหญิงตรงไหน ชอบหญิงตรงไหนบอกหน่อยเถิดนะ เช๊พบ๊ะ เอว 26 อก 35 เช๊พบ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ บ๊ะ ̴ ”
=[]=!!!
นี่แม่ผมเองครับมิใช่คนอื่นไกลแม่ของผมกำลังเปิดเพลงของ ฮาย อาภาพร นครสวรรค์กับซิงเกิ้ลเช๊พบ๊ะ พร้อมออกลีลาท่าเต้นแบบเเอ่นก้นจนแทบทะลัก ว่าแต่แม่จะถามทำไมเนี่ยว่าชอบหญิงตรงไหน ชอบไม่ชอบพ่อผมก็จับทำ...แล้วครับ
ส่วนฟ้าใส...
“ อ้าวคุณครูคะสวัสดีค่ะ >/|\<” ฟ้าใสไหว้แม่ผมนี่หมายความว่าฟ้าใสรู้จักแม่ของผม แต่ก็ดีแล้วจะได้ฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ทีเดียวเลย
“ อ้าว นภาพรเป็นไงมาไงมาที่นี้ได้เนี่ย เอ้า!เจ้าน้ำยืนเอ๋ออะไรอยู่ล่ะ ดูซิเดี๋ยวไข่ไก่ก็แตกกันพอดีหรอก” แม่ผมเอ็ดก่อนจะระลึกได้ว่าเปิดทีวีไว้แม่ของผมเดินไปปิดก่อนจะถามผมเป็นขบวนรถไฟ
“ บอกมาว่าแกไปรู้จักนภาพรได้ยังไง” หมายถึงฟ้าใสเหรอ ฟ้าใสชื่อนภาพรส่วนผมชื่อนทีกรเหมาะสมกันจะตายไป ^w^
ผลัวะ!!!
“ โอ๊ย!” ผมโดนฝ่ามือพิฆาตของแม่ตบที่หัวของผมเข้าให้ ผมกุมหัวด้วยความเจ็บปวดวันนี้เจ็บปวดมาเยอะช่วยเห็นใจกันจะได้ไหม TTATT;
“ ฉันรู้นะว่าแกคิดอกุศลอะไรกับนถาพรน่ะ!”
รู้อีก -*-
“ ทำไมล่ะครับก็ฟ้าใสน่ะเขาเป็นรักแรกพบของผมเลยนี่นา” ผมตะเบ็งเสียงแข็งกับแม่ แต่คุณเธอได้ยินแค่นั้นก็นิ่งค้างไป ก่อนที่สติแม่ของผมจะประทับร่าง
“ เฮ้อ ̴ ก็ดีแล้ว ฉันคิดว่าฉันจะได้ลูกเขยแทนซะอีกอย่างน้อยก็มีความหวังเรื่องลูกสะใภ้ ในที่สุดฟ้าก็เข้าข้างฉันแล้ว *O*” แม่ผมว่าจบก็ไปละเมอเหม่อหน้ามองท้องฟ้า แต่ถูกปิดทับด้วยเพดานฝ้าบวกหลังคาอย่างหนา
ผมเห็นว่ากว่าสติกลับมาคงอีกไกล เลยเดินเข้าไปเอาของที่ซื้อมาไปไว้ในครัวก่อนจะลงมือทำอย่างเงียบๆ อาหารเย็นวันนี้ผมตั้งใจทำสุดๆ ทั้งให้แม่และฟ้าใส ก็มี แกงจืดเต้าหู ผัดผัก ไก่ชุบแป้งท้อง ซุปกระดูกหมูและก็ขนมหวานกับผลไม้อย่างแอปเปิ้ลไว้ล้างปากตบท้าย
“ เสร็จแล้วครับ ^____________^” ผมยิ้มปากแทบจะฉีกถึงรูหูวางอาหารลงบนโต๊ะที่ล่ะอย่าง อาหารที่ผมทำถึงไม่เยอะมากแต่ปริมาณจัดเต็มครับ ฟ้าใสกับแม่มองอาหารด้วยความตะลึงก่อนที่แม่จะวิจารณ์ออกมาเป็นคนแรก “ นี่แกกะจะทำเลี้ยงคนทั้งซอยรึไงกัน =_+”
“ ไม่หรอกครับทั้งซอยอะไรกันลำพังแค่กระเพาะแม่คนเดียวก็หมดอยู่แล้วน่า โอ๊ย!” โดนบิดหูไปหนึ่งที ฟ้าใสที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ขำกลิ้งน้ำตาเล็ดเมื่อเห็นการเล่นกันแบบเด็กๆแต่เจ็บจริงของผมกับแม่
“ กร๊ากๆก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! ^O^”
หมดกันความเป็นกุลสตรีของฟ้าใส เอ๊ะ! สังเกตดีๆฟ้าใสมีลักยิ้มที่แก้มข้างขวาด้วยนี่ มีเสน่ห์สุดๆไปเลย *O*
“ อย่ามัวแต่ฟินย่ะ!!กินกันได้แล้ว นั่งลงๆ” แม่ว่า ทำให้ผมหลุดจากภวังค์นั่งลงตามคำสั่ง ผมตั้งข้าวใส่จานตามด้วยอาหารทีละอย่างแต่ตาก็ยังแอบมองฟ้าใสอยู่เป็นระยะ คนอะไรทำอะไรก็มีเสน่ห์ไปหมดแบบนี้เวลาผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้เขาไม่หลงแย่เหรอ ผมหึงนะ T^T
เวลาผ่านไปเรื่อยๆแม่ก็ถามผมว่าไปรู้จักกับฟ้าใสได้ยังไงผมก็เล่าไปตามเนื้อเรื่องจริง ผม แม่ก็เตือนผมให้ระวังตัวในฐานะอาจารย์คนหนึ่งของโรงเรียนว่าสร้อยสวรรค์นั้นรวยมากๆถ้ามีเรื่องที่เสื่อมเสียหรือไม่ดีต่อเธอ ก็จะเอาเงินโปะตลอดๆเพื่อปกปิดเรื่องนี้ไว้ อยากเช่นไปดักตบใครก็จ้างคนมาปิดข่าวอย่างนั้นแหละ ดังนั้นคนทั่วไปส่วนใหญ่ถึงไม่รู้นิสัยจริงๆของเธอว่าเป็นอย่างไร โดยเฉพาะท่าทางประจบประแจอาจารย์ทำตัวให้น่าสงสารสร้างภาพต่อหน้าคนอื่นแบบนั้นคนที่ไม่รู้ก็เลยหลงกลภาพปลอมๆนั่นไป
ตอนนี้หกโมงตรงแล้วผมอาสาพาฟ้าใสไปส่งที่บ้าน ไม่ใช่อะไรหรอกผมแค่เป็นห่วงและอยากรู้บ้านของเธอด้วยเผื่อวันหลังเวลาคิดถึงจะได้ไปมาหาสู่ได้ง่าย แอร๊ย ̴ >_<
“ ขอบคุณนะสำหรับมื้อเย็นนะสายน้ำไว้เจอกันที่โรงเรียนนะ” ทันทีที่ผมส่งเธอถึงประตูรั้วบ้านที่ออกจะใหญ่โตกว่าผมพอสมควรแสดงว่าฐานะคงดีไม่ใช่น้อย เอ่ยคำขอบคุณเสียจนผมต้องรีบท้วงไว้
“ ไม่เป็นไรก็ตอบแทนที่ฟ้าใสช่วยผมไว้...เอ่อ....-///- เจอกันที่โรงเรียนนะ ตอนกลางวัน..เอ่อ...ไปทานข้าว..ด้วยกันได้ไหม”
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!แกพูดแบบนั้นออกไปได้ไงอ่ะไอ้สายน้ำ หน้าด้านมากแบบนี้ผู้หญิงเขาก็รู้น่ะสิว่าจีบอยู่ ตายๆๆๆๆๆๆๆ กะจะฟรอมแล้วงับทีเดียวนี่จะแตกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยเรอะ =[]=!
“ ก็ได้เจอกันนะ..” เธอโบกมือลาผมก่อนที่แผ่นหลังบางๆจะหายลับเข้าไปในบ้าน ผมมองภาพตรงหน้าเพ้อๆรู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้โดยเฉพาะหัวใจที่มันเต้นตึกตักอยู่ในอก ผมว่าคืนนี้ผมต้องฝันดีแน่นอน...
ฝันดีนะครับ..ฟ้าใส J
-------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพตามคำเรียกร้องแล้วจ้า ช่วงสงกรานต์หายไปนานเลย -*-
ต้องขอประทานอภัยอยากสูง อ่านตอนนี้คงรู้ว่าแท้จริงแล้วพระเอกคนงามของเราไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิดไว้
ออกจะตรงข้ามซะด้วยซ้ำ หึๆแล้วฟ้าใสจะตามทันไหมเนี่ย
ลุ้นเอาเอง ติดตามตอนต่อไปจ้า... //โบกมือประหนึ่งนางงาม//
:) Shalunla
ความคิดเห็น