ฤษณืฒฯ๊็ฒ๊ณํฏ

บทนำ

ดวงตาสีชมพูเข้มเบิกกว้าง เสียงโหวกเหวกโวยวายด้านนอกปลุกให้ตื่นจากภวังค์ เพดานที่ไม่คุ้น กลิ่นทุ่งหญ้าในเขตร้อนรอบข้างพอจะคุ้นเคยอยู่บ้าง เส้นผมสีชมพูอ่อนระข้างแก้มตอบลึก เนื้อตัวผอมแห้งมอมเมมเหมือนไม่ได้กินอะไรจนขาดสารอาหาร เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะ ความรู้สึกอ่อนแรงเหมือนไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเป็นเวลานาน

ภาพสุดท้ายที่จดจำได้คือฉันได้จากโลกนั้นมาอย่างสงบ มีทุกอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งพึงจะไขว่คว้ามาเป็นของตน เป็นชีวิตที่ตัวฉันพึงพอใจแล้วจริงๆ

บางทีอะไรสักอย่างเช่น พระเจ้า โชคชะตา หรือ ตลกร้าย กำลังเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องมาตกอยู่ในสถานการนี้ หลังจากปรับตัวอยู่สักพักจึงจะฟังรอบๆออก พวกเขากำลังนินทาเจ้าของร่างไปต่างต่างนานาจึงทำให้ฉันพอจะอนุมาณได้ว่าที่นี่คือที่ไหน

ที่นี่คือ นิยายเน็ตรักโรแมนติกแฟนตาซีไอหนุ่มเมียหลาย ที่กำลังเป็นประเด็นฮอตถกเถียงในโลกโซเชียลว่า มันควรจัดอยู่ในหมวดรักโรแมนติกแฟนตาซี หรือ จริงๆแล้วควรเป็น โรแมนซ์สำหรับผู้ใหญ่กันแน่ แม่เหล็กที่ดึงดูดให้คนอ่านติดตามต่อไปจนจบเพราะตัวเอกล้วนแล้วแต่สวยหล่อ ภาพประกอบสวยงาม และฉากบรรยายร่วมรักอันเผ็ดร้อน 

ถึงแม้พล็อตที่เรียบ เข้าถึงง่าย และเต็มไปด้วยพล็อตโฮลที่ถูกนำมาจับกับเหตุและผลแบบกลวงๆด้วยข้ออ้างว่ามันคือ นิยายโรแมนติกแฟนตาซี ซึ่งฉันก็อ่านมันไปเพื่อความเพลินเพลินเท่านั้น จึงจำเนื้อหาย่อยๆไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ 

ถ้าให้อธิบายเซตติ้งของเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว คงเป็นโลกที่ยังคงมีชนชั้นขุนนาง ถ้าเทียบก็ราวๆปีค.ศ.1890 แต่เป็นดินแดนเล็กจ้อยที่มักจะถูกกดขี่จากดินแดนรอบข้าง เมืองเล็กๆที่เต็มไปด้วยหญิงงามสุราและธัญญาหารไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องต้องทำลายหรือเหยียบย่ำ เป็นเมืองทางผ่านที่ยินดีให้เพื่อนบ้านฉกฉวยเอาทุกสิ่งได้เสมอ ที่แห่งนี้จึงไม่เคยเกิดสงคราม แต่ก็ไม่ร่ำรวยเช่นกัน 

ความเร้นแค้นของประชาราชเมื่อรวมเข้ากับกษัตริย์ผู้ปกครองประเทศอย่างปล่อยปละละเลย ขุนนางในท้องที่ใช้ข้ออ้างว่าถูกปล้นในการนำขูดรีดประชาชน หญิงงามถูกขายเป็นนางบำเรอ ชายแข็งแรงถูกขายเป็นทหารแก่เพื่อนบ้าน ความเดือดร้อนปรากฏทุกหย่อมหญ้าของนิยายเรื่องนี้ รอวันให้วีรบุรุษที่ฉันมักจะเรียกเขาว่า ไอหนุ่มเมียหลาย คนนั้น กอบกู้ขึ้นมาให้เจริญรุ่งเรืองด้วยน้ำพักน้ำแรงของเหล่าสาวงามที่สละร่างกายถวายดวงใจให้แก่เขาและประเทศชาติ  

ส่วนฉันได้เข้ามาสวมร่างของใครนั้น บางทีอาจจะเป็นเพราะ ท้องหิวมาก เลยไม่มีแรงจะคิดว่าตัวเองเป็นใครก็ได้มั้ง คงไม่ใช่หนึ่งในเมียของหมอนั่นแน่นอน ดูจากสีผมชมพูแห้งกรอบแบบนี้ที่ไม่มีในหน้าปกนิยายหรือภาพประกอบ

“นำตัวนักโทษไปประหาร!” เสียงนายทหารตวาดจากห้องข้างๆ 

ปลุกฉันที่นอนแห้งไปกับที่นอนหินขัดหยาบผิวขรุขระเย็นเฉียบ หลังเผลอหลับไปหลายรอบก็กำลังพยายามเค้นสมองคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิยาย เรื่องราวเกี่ยวกับนักโทษที่รอวันประหารนั้นมันตรงกับส่วนไหนมในเนื้อเรื่องนิยาย

โอ้…โชคดีที่นึกออก คงเป็นผลจากการกินข้าวที่เต็มไปด้วยเม็ดหญ้าเมื่อเช้าสินะ

มันเป็นหน้าแรกๆที่กล่าวถึงไม่กี่บรรทัดการเปิดตัวอันงดงามของพระเอก'ไอหนุ่มเมียหลาย'คนนั้น คดีที่เจ้าเมืองและบุตรสาวฉ้อโกงกันเอง แต่กลับจับชาวไร่ชาวนาตาดำๆมาเป็นแพะรับบาปของพวกเขา และ พระเอกก็จะมาปลดปล่อยว่าที่ภรรยาหมายเลขหนึ่งของเขา ซึ่งเป็นเจ้าหญิงหนูขาว หนูที่กาลครั้งหนึ่งราชาทอดทิ้งเพราะตัวเล็กและมีใบหน้าอัปลักษณ์ต่างจากมารดาสุดๆ ราชาจึงโยนเจ้าหญิงหนูขาวลงแม่น้ำ หากลอยขึ้นมาจะไว้ชีวิต แต่เพราะมีโชคชะตาเมียหมายเลขหนึ่งรออยู่จึงไม่ตาย และ ลอยขึ้นมาที่ปลายแม่น้ำและมีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงดูเธอ ซึ่ง…ชาวนาแสนโง่งมผู้นั้นคือ ฉัน เอง

ตัวประกอบผู้รับบทเป็นแม่ และ พี่สาว ให้เด็กทารกแรกเกิด โชคชะตาน่าสงสารที่ทำให้เธอไม่มีสามี ไร้ญาติ ไร้ครอบครัว เลี้ยงทารกด้วยตัวคนเดียว แล้วยังถูกเจ้าเมืองน่าเลือดนั่นทำนาบนหลังคนแล้วยังมาป้ายสีใส่อีก

“เฮง…” ซวยชะมัด 

นิยายว่าไว้ว่า พรุ่งนี้ฉันจะตาย ก่อนพระเอกจะมาช่วยภรรยาหมายเลขหนึ่ง