ฉันเป็นแค่ชาวสวนเท่านั้นแหละ !
ผมเป็นแค่ชาวสวนเท่านั้นแหละ จะเอาอะไรกับผมเหล่า ! อยู่ ๆ ก็มีมนุษย์จำนวนมากเข้ามาหาพร้อมกับคำขออะไรก็ไม่รู้ มังกร ? ยักษ์ ? นี่คิดว่าผมเป็นตัวอะไรกันแน่ !
ผู้เข้าชมรวม
562
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
แฟนตาซี ต่อสู้ ต่างโลก เวทมนตร์ ผจญภัย เกิดใหม่ ระบบ พระเอกเก่ง สงคราม ปีศาจ พลังพิเศษ ดราม่า ตลก ทะลุมิติ พระเอกเทพ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ในช่วงเย็นที่แสนจะเหน็ดเหนื่อย วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน และไม่ใช่การเข้างานที่เวลา 8.00 น. เหมือนกับคนทั่วไป แต่ผมนั้นทำโอทีมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“เฮ้อ…”
“จบไปอีกวัน”
“ต้องรีบ… กลับ?”
เอี๊ยด…
ที่เบื้องหน้า ณ สี่แยกไฟแดงใจกลางถนน เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกำลังเดินร้องไห้ข้ามไป
แต่เสียงรถสิบล้อที่ห่างไกลดังขึ้น โดยเฉพาะประเทศเล็ก ๆ แบบนี้ อะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น กฎหมาย… ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด คนธรรมดา ๆ อย่างเรา ๆ จึงต้องดูแลตัวเองซะส่วนใหญ่
“อั่ก!”
ผมวิ่งเข้าไปหาเธอก่อนจะกระโดดเข้าไปอุ้ม โชคยังดีที่ยางของมันแตกออกจนตัวรถหักเลี้ยวออกไปไกล ไม่อย่างงั้น พวกเราคงได้ถูกทับบี้แบนไปกับพื้นถนนอย่างแน่นอน
“แง!!!! แม่จ๋า~”
เด็กหญิงตัวน้อยร้องไห้ออกมาเสียงดัง บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยความตกใจ จึงทำให้ทุก ๆ คนเงียบลง
เธอวิ่งเข้าไปหาหญิงสาวคนหนึ่งที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหยดน้ำตาสีใส
ภาพตรงหน้า ทำให้ผมยิ้มขึ้นมาเบา ๆ มีแต่ขยะสังคมที่อยู่ในจุดต่ำสุดอย่างผม ก็สามารถช่วยเหลือชีวิตเล็ก ๆ อย่างเธอเอาไว้ได้ แค่นั้นก็ดีแล้วหรือเปล่านะ?
ด้วยสภาพร่างกายที่เริ่มหนักอึ้ง ผมพยายามที่จะยืนขึ้นด้วยแข้งขาที่สั่นเทา
เปรี้ยง!!!!
ไม่รู้ว่าผมนั้นคิดอะไรอยู่ แต่ภาพในหัวของผมลอยเคว้ง ก่อนจะกระแทกลงในจุดที่ห่างออกไปเกือบ 2 เมตร
“จ… เจ…”
แม้แต่ความเจ็บปวดในช่วงเวลานั้น ผมยังคงจำได้ดี เสียงสุดท้ายที่ควรจะได้เปล่งออกมาสักคำ ผมยังไม่สามารถพูดออกมาได้ด้วยซ้ำ
ร่างกายของผมเริ่มเย็นเฉียบ หนาวเหน็บ ไร้ซึ่งความรู้สึกอบอุ่น
เปลือกตาของผมค่อย ๆ ปิดตัวลง ค่อย ๆ ปิดจนสนิท
เสียงรอบข้างที่ดังอึ้งผสมเข้ากับเสียงวิ้ง ๆ ที่ดังก้องอยู่ในหัว
เพราะอะไรกันนะ…
ความตาย มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
…
…
{ฮ่าฮ่า กว่าจะตายได้}
{มนุษย์อะไร ถึกชะมัด}
{เจ้าทำให้ข้าต้องเสียแต้มไปมากถึง 25 แต้ม เพราะเจ้าเอาตัวรอดจากอุปสรรคและความตายที่ข้าหยิบยื่นให้}
เสียงบางอย่างดังขึ้นในขณะที่ผมยังนอนสลบอยู่
‘ยังเย็นเหมือนเดิมเลย’
‘!!!’
‘ไม่ใช่!’
ผมสดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางพื้นสีใสที่คล้ายกับกระจก มันเย็นมากซะจนเหมือนกับน้ำแข็งไม่มีผิด
“ท-ที่นี่ที่ไหนเหรอครับ!”
{ที่นี่งั้นเหรอ? }
{เส้นแบ่งระหว่างความเป็นและความตายล่ะมั้ง หึหึ}
“เส้น…แบ่ง”
ภาพจำจำนวนมากเริ่มฉายเข้ามาซ้ำสอง มันรวดเร็วมากซะจนทำผมปวดหัวเลยล่ะ
“นั้นสินะ ผมตายแล้วนิ”
{ตาย? }
{ไม่เลย เจ้ายังห่างไกลจากความตายอยู่มาก ฮ่าฮ่าฮ่า}
“แต่ท่านพึ่งจะบอกว่า”
{บอก? ข้ารู้ ข้าบอกเจ้า}
{แต่ข้าก็มอบกลับคืนให้กับเจ้าอีกครั้งได้เช่นกัน เจ้าต้องการไหมล่ะ? }
“แน่นอนครับ!”
{งั้นบอกข้าหน่อยสิ เจ้าอยากจะกลับไปทำอะไร ขอเหตุผลให้ข้าสัก 3 ข้อ}
“เหตุผลเหรอครับ”
ผมเริ่มนึกเรื่องราวที่มี ใบหน้าที่ดีใจของผมเริ่มหายใจ
{โห้ว ~ เข้าใจอะไร ๆ ง่ายดีนิ}
{ถึงกลับไป เจ้าจะมีอะไรงั้นเหรอ? }
{หรือกลับไปทำงานที่เพื่อน ๆ และรุ่นพี่ของเจ้าโยนให้ทำ โดยบอกว่าเป็นงานร่วม? }
{เพื่อนจริง ๆ ของเจ้าล่ะ? }
{เงินทอง? }
{ความสนุก? }
{ชื่อเสียง? }
{เจ้า คือมนุษย์ที่แทบจะน่าสมเพชมากที่สุดที่อยู่ในความดูแลของข้าแล้วล่ะหนุ่มน้อย หึหึ}
“ผม… ผมอยู่ในความดูแลของท่านงั้นเหรอ”
{ใช่แล้ว}
“แล้วทำไม… ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองนั้น ไม่มีอะไรเลยล่ะครับ”
{เจ้าไม่เข้าใจ}
{มนุษย์เกือบครึ่ง อยู่ในความดูแลของข้า ดี ร้าย เลวทราม ร่ำรวย ยากจน ทุก ๆ คน คือมนุษย์ที่ข้าดูแล}
“แต่ท่านบอกว่า ท่านหยิบยื่นความตาย”
ร่างกายที่ใหญ่โตเกิดการขยับ เขาค่อย ๆ ก้าวลงมาใกล้ ๆ กับผม ปลายเท้าที่ใหญ่กว่าร่างกายของผมเกือบ 3 เท่า ห่างกับใบหน้าของผมเพียงแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น
{เจ้าคือมนุษย์เพียงคนเดียว ที่ทั้งชีวิตไม่มีอะไรเหลืออยู่}
{และเจ้าคือมนุษย์เพียงคนเดียว ที่อดทนมาโดยตลอด}
{หากข้าไม่ขับแท็กซี่ไปชนเจ้าด้วยตนเอง เห็นที่ คงต้องรออีกหลายปี}
“ห๊ะ?”
“ท่านขับมาชนข้า?”
{ใช่แล้วล่ะ}
{แล้วถ้าเจ้ารอดการชนของข้าไปอีก คงจะต้องเสียแต้มมากกว่าการขับสิบล้อไปชนแน่นอน}
“สิบล้อก็ด้วย?”
“เดี๋ยวนะท่าน เด็กคนนั้นเกี่ยวอะไรด้วย?”
{เด็กคนนั้นคือเทพ นางไม่ได้เพราะข้าชนหรอก}
{หลังจากที่รถสิบล้อชนเจ้า นางจะหายตัวไปในทันที}
“…”
{??? }
{เจ้ามีอะไรจะพูดงั้นเหรอ หนุ่มน้อย…}
“…”
ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะพูดออกไป
“ค@#% ไรเนี่ย!!!”
ผลงานอื่นๆ ของ Xhaixi ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Xhaixi
ความคิดเห็น