9,138 Miles - นิยาย 9,138 Miles : Dek-D.com - Writer
×

    9,138 Miles

    "ฉันว่ารักทางไกลเป็นเรื่องที่สามารถเป็นไปได้นะ" --- "แต่เธอต้องถามอีกฝ่ายด้วยว่าเขาอยากให้มันเป็นไปได้รึเปล่า"

    ผู้เข้าชมรวม

    214

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    214

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  27 ส.ค. 61 / 12:23 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Based on a true story
    dedicated to my best friend, my best guy friend and  myself

    ฉันเชื่อมาตลอดว่า "รักทางไกล" สามารถเป็นไปได้ อาจจะสั่นไหวเปราะบางไปบ้างบางครั้ง แต่ไม่ใช่ว่าทุกความสัมพันธ์ก็ต้องมีช่วงเวลาที่เหมือนกับฟองอากาศอันบอบบางที่พร้อมจะแตกสลายอยู่แล้วหรอกเหรอ ฉันเชื่ออย่างสุดหัวใจว่ามนุษย์มีความสามารถพิเศษแบบนั้น ความสามารถที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ และความรักก็เป็นแรงขับเคลื่อนสุดวิเศษที่ทำให้มนุษย์ใช้ความสามารถพิเศษนั้นได้อย่างเต็มที่

    โดยส่วนตัวฉันคิดว่าฉันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วไป ยังไงน่ะเหรอ ก็บางครั้งฉันก็คิดว่าฉันช่างหน้าตาธรรมดาเสียเหลือเกิน แต่บางครั้งพอส่องกระจกก็อดยิ้มกับความสวยของตัวเองไม่ได้ บางครั้งฉันก็รู้สึกจะเป็นบ้าเพราะความซื่อบื้อของตัวเอง แต่ก็มีช่วงเวลาที่ฉันภาคภูมิใจกับความเก่งกาจของตัวเองเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนก็เป็นแบบนี้เหรอ ถึงฟังดูแล้วอาจจะดูธรรมดา แต่ก็ต้องมีบางอย่างที่เราทุกคนแตกต่างกัน บางอย่างที่ทำให้เราพิเศษกว่าคนอื่น

    แต่เรื่องน่าเศร้าของมนุษย์ก็คือเรามักจะมองไม่เห็นสิ่งพิเศษของตัวเอง อย่างกับว่ามันติดอยู่ที่กลางหลังอย่างนั้นแหละ ให้ตายเถอะ ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ นะ มันต้องอยู่กลางหลังพวกเราแน่ๆ ถึงได้มีแต่คนที่มองตามหลังเราเท่านั้นที่จะเห็นมัน ฉันเองก็กำลังมองตามหลังผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ฉันเห็นมันนะ ความพิเศษของเขา แต่ที่ฉันสงสัยก็คือเขาจะเห็นสิ่งที่อยู่กลางหลังฉันไหมนะ

    คำถามต่อไปก็คือ ถ้าเกิดว่าเขาเห็นมัน แล้วความพิเศษของฉันมันดูน่าสนใจพอสำหรับเขาไหมนะ เขากำลังมองตามหลังฉันอยู่รึเปล่า หรือมีแค่ฉันที่เดินตามหลังเขาต้อยๆ บางครั้งเขาก็เดินเร็วจนฉันต้องวิ่งตามเลยล่ะ ไขว่คว้าและไล่ตามความพิเศษของเขาที่ไม่มีใครเหมือน ถ้าฉันวิ่งให้เร็วขึ้น ถ้าฉันวิ่งตามเขาทัน ถึงจะวิ่งจนเริ่มหายใจผิดจังหวะ ถึงจะวิ่งจนหัวใจบีบรัดจนเจ็บแปลบที่หน้าอก ถ้าฉันยอมเจ็บเพื่อรักครั้งนี้ บางทีสิ่งที่รออยู่อาจจะคุ้มค่าก็ได้

    ฟังดูบ้าไหมล่ะ มโนทั้งนั้น มโนล้วนๆ ไม่มีความจริงผสม หัวเราะฉันเลย หัวเราะให้ฉันรู้สำนึกที แต่แค่ได้จินตนาการว่าสุดท้ายเราสองคนจะได้ลงเอยด้วยกัน แค่นั้นก็แทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่แล้ว และนั่นก็คงเป็นเหตุผลเดียวที่ฉันยังคงวิ่งต่อไป ฉันคิดว่าฉันเสพติดจินตนาการ และรู้สึกดีที่ได้ฝัน รู้สึกดีมากเสียจนไม่อยากตื่นจากฝันเลยล่ะ

    Impossible is Impossible


    Thank you for a beautiful theme from Sqweez Theme

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น