อ๊าาาาาาา ไม่นะ ทำไงดีล่ะเมื่อชมรมดนตรีที่ โซโฟน ผู้นี้สิงสถิตอยู่กำลังจะถูกยุบ
โดยมีข้อเสนอให้แสดงในงานใหญ่ของโรงเรียน แถมสมาชิกพอรู้ข่าวก็โคตรจะกระตือรือร้น
กันมากเลยข่าา(นี่ประชดนะเนี่ยT0T) ทำไงได้ สงสัยงานนี้ฉันต้องไปขอความช่วยเหลือ
จาก ดีวา นักเรียน(ไม่เชิงอ่ะ)สุดหล่อผู้มากความามารถด้านดนตรีซะแล้ว แต่พอนานๆไปก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่น่าเลยจริงๆที่ไปขอความช่วยเหลือจากเขา ก็อีตานี่นี่แสบของจริงเลยจร้าา
พอเจอหน้ากันนี่รับมือยากกว่าการเตรียมการแสดงอีกนะ ก็อีตานี่ทั้งเผด็จการ ทั้งเอาแต่ใจ
แถมยังกวนประวาทเข้าขั้นเซียน
คิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าชมรมรึไงยะ! ฉันต้องตายแน่ๆ
ถ้าจะต้องมารับมือกับลูกทีมที่ไม่ใส่ใจกับผู้ช่วยเหลือจอมเผด็จการ
โอ๊ยยยยยย!!ตายๆ ฉันต้องตายแน่ๆ แม่จ๋าช่วยลูกด้วยยยยยT^T
สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้น้าา
อย่างแรกต้องบอกก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ลงและลองแต่งแบบจริงๆจังๆ
เพราะว่าตัวเราเองเป็นคนชอบอ่านนิยาย ชอบพวกภาษาอะไรเทือกๆนี้
แล้วก็มีความฝันที่อยากจะเป็นนักเขียน
เลยอยากจะลองแต่งนิยายลงเว็บแบบจริงๆจังๆซะที..
ยังไงก็ต้องฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคร้าา><
ถ้าไม่สนุกยังไงก็ต้องขออภัยด้วยจริงๆเพราะเป็นมือใหม่มากๆ
ยังต้องการการเรียนรู้อีกเยอะและผู้ที่จะเป็นคนสอนก็คงเป็นใครไม่ได้
นอกจากรีดเดอร์ทุกท่าน
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ^^
PS. ถ้าจัดหน้าไม่สวยยังไงก็ต้องขออำภัยจริงๆค่ะเพราะพึ่งเริ่มใช้555
PS2. ชื่อเรื่องยังไม่แน่นอนเพราะตอนตั้งชื่อเรื่องคิดไม่ออกจริงๆเลยมโนขึ้นมาก่อน
ถ้าหากมีชื่อเรื่องที่ดีกว่านี้เดี๋ยวจะลองตัดสินใจดูอกทีนะคะ
ความคิดเห็น