เฟรนชิป (เธอกับฉัน)

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้มีตัวละคร สองตัว คือ ฟ้าใส กับกราฟhttp://www.dek-d.com/board/view/1327831/

เนื้อเรื่อง

ฟ้าใส และ กราฟ เป็นเด็กที่สนิทกันมาตั้งแต่ เด็กๆ เค้าโตมาด้วยกัน เค้าสนิทกันมาก จนเพื่อนๆล้อว่า เค้าทั้งคู้เป็นแฟนกัน แต่เธอทั้งคู้ก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง เธอทั้งคู่ เรียนจบ ชั้น ม.3  ฟ้าใสก็เริ่มรู้สึกว่า ไม่อยากให้นายกราฟ ไปเรียนต่อที่อื่นเลย หลังจากนั้นฟ้าใสก็ได้นัด กราฟ ไปคุยที่ ประจำ คือสนามเด็กเล่น
ฟ้าใส : กราฟ นายจะไปเรียนต่อที่ไหนหรอ
กราฟ : เราคิดว่า เราจะเข้ากรุงเทพ....อ่ะ แล้วฟ้า...ล่ะ
ฟ้าใส : กราฟ เรามีอะไรจะบอก....
กราฟ : อืม มีอะไร อ่ะ

ฟ้าใส : กราฟ........(จะบอกดีไหมหน่า)นาย ไม่ไปเรียนต่อที่ กรุงเทพไม่ได้หรอ
กราฟ : ฟ้า เธอเป็นไรป่ะเนี้ย! อืมมมม ไม่ได้หรอ ยังไงเราก็ต้องไป เพราะ ปิดเทอมนี้ ครอบครัวเราก็จะย้ายไปกรุงเทพ แล้วล่ะ
ฟ้าใส : แล้วเราจะมีโอกาสได้เจอกับนายไหมอ่ะ
กราฟ : มีดิ...อยากเจอตอนไหนเมื่อไรเดี๋ยวเราจะ หายตัวมาหา โอเคป่ะ  เอ่อ! ที่ว่ามีอะไรจะบอกเนี้ย เรื่องนี้เนี้ยนะ

ฟ้าใส : อืม...
กราฟ : ป่ะ กลับบ้านกัน
หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันจบแล้ว กราฟก็ชวนฟ้าใสกลับบ้าน กราฟเอามีโอบไหล่ฟ้าใส แล้วก็เดินกลับบ้าน ตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ ฟ้าใสไม่ได้รู้กับกราฟ เหมือนเพื่อนอีกต่อไป

เวลาผ่านไป วันนี้เป็นวันปิดเทอมใหญ่ (ทั้งคู่ก็ได้เรียนจบ ชั้นม.3)

ฟ้าใสไม่รู้จะบอกกับกราฟยังไงว่าเธอ แอบชอบกราฟ จะบอก...ก็ไม่กล้า จะโทร...ก็ไม่กล้า เพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติด
สุดท้าย ฟ้าใสได้เขียนความในใจของเธอ ลงไปในสมุด "เฟรนชิป"

เมื่อกราฟกลับไปถึงบ้าน กราฟก็อ่านในเฟรนชิป ที่เพื่อนๆได้เขียนเอาไว้ พอกราฟอ่านใกล้จะถึงหน้าสุดท้ายแล้ว กราฟก็แปลกใจว่าทำไม ไม่มีของฟ้าใสเลย กราฟยังอ่านไม่สร็จ กราฟใจร้อนเลยโทร.ไปหาฟ้าใส...

โทร..........
กราฟ : ฮัลโล ฟ้าใส เธอเป็นอะไร ทำไมเธอไม่เขียน เฟรนชิปให้เรา เราอ่านมาจะหน้าสุดท้ายแล้ว เรายังไม่เจอของเธอเลย 

ฟ้าใส  แอบยิ้ม แล้วเธอก็แอบดีใจ เล็กน้อยที่ กราฟสนใจเธอ รออ่านเฟรนชิปของเธอ เธอคิดว่า เธอเริ่มมีความหวังขึ้นมาแล้วซิ

ฟ้าใส : นายดูดีหรือยัง เราเขียนคนสุดท้ายเลย ลองกลับไปดูไหมดิ

พอกราฟได้ยินแบบนั้น เธอก็รีบว่างสาย แล้วไปนั่งอ่านเฟรนชิปต่อ พออ่านไปถึงหน้าสุดท้านก็เจอ ขอฟ้าใส ฟ้าใสเขียนใน เฟรนชิปว่า
"กราฟนายรู้ไหมว่า ระหว่างที่เรารู้จักกันมา กราฟทำให้ฟ้ามีความสุขมาก กราฟค่อยดูแลฟ้า ฟ้าขอบคุณกราฟมากนะ กราฟจำวันที่เราคุยกันที่สนามเด็กเลยได้ไหมอ่ะ ที่เราบอกกราฟว่า (เรามีอะไรจะบอก) วันนั้นเรายังไม่แน่ใจ แต่วันนี้เราแน่ใจ และมันใจที่สุดแล้ว คือว่า ฟ้าอยากจะบอกกราฟว่า ฟ้า....รู้สึกว่า....ฟ้าชอบกราฟอ่ะ เราไม่กล้าบอกกราฟ เรากลัวว่าเราสองคนจะมองหน้ากันไม่ติด โชคดีนะ เพื่อนรัก"

หลังจากที่กราฟได้อ่านข้อความที่ฟ้าใสเขียนลงในเฟรนชิป กราฟก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปหาฟ้าใสที่บ้าน ก็ไม่พบ เค้าก็เลยวิ่งไปที่สนามเด็กเล่น
ก็เจอ ฟ้าใสนั่งอยู่ที่นั้นจิงๆ กราฟก็รีบวิ่งเข้าไปหาฟ้าใสทันที 

กราฟ : ฟ้า...ฟ้าเธอพูดจิงใช่ไหม  (พูดด้วยอาการที่ เหนื่อยมาก)
ฟ้าใส : นายพูดเรื่องอะไรเนื้ย พูดจิงเรื่องไร ยังไง เราไม่เข้าใจ (แอบเขิน)
กราฟ : ก็ที่ฟ้าเขียนใน เฟรนชิปไง ฟ้าพูดจิงป่ะเนี้ย
ฟ้าใส : อืม....
กราฟ : เราก็เขินเป็นนะนี้ย รู้ป่าว
เค้าทั้งคู่ รู้สึกตรงกันว่า (รัก)
ฟ้าใส : แล้วกราฟล่ะ รู้สึกยังไง รู้สึกเหมือนกันไหม่อ่ะ
กราฟ : ไม่!....ไม่รักได้ไงอ่ะ ก็เราสนิทกันซะขนาดนี้ ฟ้าเขินป่ะเนี้ย
ฟ้าใส : อืม เขินดิ ถามได้
กราฟ : ฟ้า เป็นแฟนกันนะ
ฟ้าใส : อ้าว นี่ยังไม่เป็นอีกหรอ
ฟ้าใส - กราฟ : 

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็คบกันมา จนถึงทุกวันนี้