ผมกับเค้า เราและนาย
เรท เกือบ R แต่ไม่ใช่ เป็นเรื่อง Y เรื่องจริงของผม
ผู้เข้าชมรวม
50
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผมชื่อกอล์ฟ ผมเป็นนักเรียนคนหนึ่งที่เรียนไปวันๆ หลายคนเห็นผมเป็นคนดุ น่ากลัว เพราะผมเป็นสารวัตรปราบปรามนักเรียน ที่ภายนอกดูโหด จะมีใครรู้ไหมว่าผมเป็นเกย์ วันนึง ตอนเช้าของวันนั้น เป็นวันภาษาไทย วันที่ ๒๕ มิถุนายน ผมกับเค้าคนนั้น และเพื่อนๆ ไปประกวดรอบ ๑๐ คนสุดท้าย ในการประกวดการร้องเพลงลูกทุ่ง ขณะที่เพื่อนๆประกวดกันไปหมดแล้ว ก็ถึงคิวผม "ลำดับต่อไป นายธนวรรธน์" อาจารย์กล่าว ว่าแล้วผมก็รีบไปร้องเพลง ระหว่างร้องเพลงอยู่นั้น สายตาผมเหลือบไปเห็น ชายร่างสูง ผิวขาว น่าตาดีมากกก เค้า...เค้าจ้องผมอย่างจะกินผม จนผมเกือบลืมเนื้อร้องแหนะ พอร้องจบ มันเป็นความโล่งใจอย่างสุดๆ "ลำดับสุดท้าย นายพลวัฒน์" ชายคนนั้นลุกขึ้นมา แล้วขึ้นไปบนเวที เค้ามองมาที่ผม แล้วเค้าก็ร้องเพลง ผมไม่รู้หรอกว่าเพลงที่เค้าร้องคือเพลงอะไร แต่สิ่งที่ผมรับรู้ได้ เค้าร้องเพลงแล้วจ้องผมจนจบ ในใจผมรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
เย็นวันนั้น ผมนั่งอยู่หน้าชมรมนาฎศิลป์ กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ "น้อง ๆ พี่ขอนั่งด้วยนะ" ผมเหลือบมองดู เห้ยนี่มัน คนที่เค้าประกวดกับเราด้วยนี่หว่า "ครับๆ "
เค้าคนนั้น "ยังไม่กลับบ้านหรอ"
ผม "ครับ ยังไม่กลับ"
เค้าคนนั้น "น้อง ชื่ออะไรครับ พี่ชื่อม่อนนะ"
ผม "ครับ ผมชื่อกอล์ฟครับ"
พี่ม่อน "น้องเสียงดีเนอะ พี่อยากฟังอีกอ่า"
ผม "ไม่ได้อ่าพี่ กลัวเสียงงแหบ"
พี่ม่อน "แค่นี้หวงอ่อ"
ผม "เอิ่ม ผมไม่ได้หวงนะ"
พี่ม่อน "ไม่เป็นไรครับ ไม่ร้องก็ไม่เป็นไร" ออกอาการเคืองๆ
ผม "พี่ครับผมขอโทษนะ"
พี่ม่อน "ไม่ยกโทษอ่า มีไรป่ะ กลัวโทษหาย" (ชิมี...ยอกย้อน)
ผม "ครับๆ งั้นพี่ทานไรมายัง"
พี่ม่อน "ยัง"
ผม "งั้นไปกินหนมข้างโรงเรียนกันนะ ผมเลี้ยงเอง"
พี่ม่อน "แล้วแต่ จะไปก็ไป"
"นี่แค่เริ่มต้น"
ผลงานอื่นๆ ของ สายลมแห่งตะรุเตา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สายลมแห่งตะรุเตา
ความคิดเห็น