คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : SENT :: Flora Sanctuary มายาแห่งร้านดอกไม้ [คุณแคร์]
ตอนแรกว่าแล้วล่ะครับว่านามปากกาคุ้นๆ คนแต่งเรื่อง Lepite Pirate นี่เอง(ผมเคยเปิดเข้าไปอ่านแว่บๆ เองครับ แหะๆ) เรื่องใหม่ถึงจะแนวแตกต่าง แต่ก็ให้ความรู้สึกเดียวกันดีนะครับ เป็นความรู้สึกน่าดีใจนะครับ ที่นักเขียนที่มีผลงานออกเป็นเล่มมาใช้บริการร้านผม 5555 รู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ตรงส่วนภาษาผมขอระบุละเอียดถึงแค่ตอนที่8นะครับ ส่วนเนื้อเรื่องผมอ่านให้จนจบครับ เพราะเห็นอยากให้วิจารณ์เรื่องความสมเหตุสมผล(เอาจริงๆ คือผมอ่านถึงตอนที่9 แล้วเปิดไปอ่านสามสี่ตอนสุดท้าย =w=”) การวิจารณ์ผมอาจจะยังไม่ค่อยดีเพราะยังไงก็วิจารณ์มาไม่นาน ประสบการณ์ก็ยังไม่เยอะ ผิดพลาดอะไรประการใดก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ ^ ^
1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องแปลกดึงดูดตาดี ยิ่งคนที่ชอบดอกไม้ยิ่งจะกดเข้ามา แต่ก็ยังมีข้อให้ตินิดหน่อยครับ คือ ผมว่ามายาแห่งร้านดอกไม้ มันดูไม่ได้ตรงกับคอนเซปต์เรื่องขนาดนั้น ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ แต่ถามว่าไม่เปลี่ยนได้มั้ย? ก็ได้เช่นกันครับ
2.เนื้อเรื่อง (21 คะแนน/30 คะแนน) – อืม... ถ้าถามผมว่าเรื่องนี้น่าติดตามมั้ย? คงต้องบอกว่ามีความน่าติดตามสูงนะครับ สามารถเดินเรื่องให้มีอะไรน่าตื่นเต้นหรือมีอะไรให้อ่านเพลินๆ ตลอดเวลา แต่บางครั้งมันก็ดูออกนอกเรื่องน่ะครับ มันทำให้จุดโฟกัสของเรื่องไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อ่านๆ ไปผู้อ่านเหมือนลดความสนใจกับมันไปแล้ว เพราะมีจุดอื่นๆ มาแย่งความสนใจไป แล้วมันก็ค่อยถูกดึงขึ้นมาเด่นใหม่ ซึ่งบางทีก็อาจจะมีอาการหลงลืมเนื้อหาเล็กๆ น้อยๆ ได้น่ะครับ เรียกว่าการดำเนินเรื่อง แต่การจับประเด็นยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
แล้วก็เรื่องนี้ หากจะเปรียบเทียบในกรณีที่เป็นนิยายแฟนตาซีกึ่งสืบสวนแล้วล่ะก็ ผมว่ามันเหมือนนิยายแฟนตาซีที่มีการสืบสวนเข้ามาปนๆ มากกว่า โดยส่วนตัวผมคิดว่ากลิ่นอายของการสืบสวนในเรื่องนี้มันยังไม่เด่นชัด ปริศนาคิดตามมีเยอะครับ แต่มันเป็นอะไรที่เป็น ปริศนา มากกว่าจะเป็นการสืบสวนน่ะครับ (ผมคงอธิบายอะไรงงๆ สินะครับ =w=”) แถมตอนเฉลยออกมาก็ อืม... จะว่ายังไงดีล่ะครับ? มันแอบผิดหวังมั้งครับ? มันไม่ใช่ผิดหวังแบบที่ไม่ดีขนาดนั้นนะครับ แต่มันให้ความรู้สึกว่าเรื่องดำเนินทั้งหมดมาเพื่อบอกว่ามันลวงตามาแต่ต้นเนี่ย ทำให้เสียเอกลักษณ์ของนิยายสืบสวนไปครับ ผมอ่านจบก็แบบ “มันแฟนตาซีโคตรๆ เลยนี่หว่า” (ขออภัยครับที่ภาษาดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่)
แล้วก็เรื่องความสมเหตุสมผล ผมจะบอกว่า ในโลกแฟนตาซีอะไรๆ มันก็สมเหตุสมผลได้ครับ เชื่อว่าผู้อ่านหลายท่านคงไม่มีใครตะขิดตะควงใจเรื่องนี้ แต่สำหรับผมแล้ว ยอมรับได้ครับว่ามันสมเหตุสมผล แต่มันให้ความรู้สึกว่าเป็นความสมเหตุสมผลที่อ้างอิงบนความแฟนตาซี....ผมทำให้งงอีกแล้วสินะครับ orz
แล้วก็อีกอย่าง การเฉลยแบบนี้ ส่วนหนึ่งคือทำให้เรื่องดูยืดเยื้อเกินจำเป็นครับ ถ้าจะหลอกว่าเป็นโลกแห่งความจริง คงไม่ต้องยืดเยื้อขนาดนี้ ส่วนที่สองคือถ้าจะหลอกมาตลอดเพื่อเฉลยน่ะ มันดูเปล่าประโยชน์แปลกๆ น่ะครับ(เหมือนที่ผมให้เหตุผลในย่อหน้าก่อนหน้า ว่าเสน่ห์ของการสืบสวนมันหายไป) คือถ้าเอลิก้ารู้ตัวเองระหว่างสู้ตอนสุดท้ายอาจจะโอเคกว่านี้ เพราะยังไงพื้นฐานคือเอลิก้ารู้ว่าลิลลี่มีความสามารถอะไร ไม่ใช่ไม่รู้ การเกิดเรื่องแปลกๆ ขึ้นอย่างที่คริสควบคุมหลายอย่างได้ตอนสู้ น่าจะพอเดาออกเองได้มากกว่าจะให้คริสเฉลย(แล้วก็ตรงนี้เฉลยไม่เคลียร์ครับ ว่าคริสทำให้อีกฝ่ายหลับตอนไหน ผมอ่านแล้วหารอยต่อของจังหวะเวลาไม่ได้(แล้วทุ่งดอกกุหลาบคือที่ไหน...?) แล้วพลังของคริสมากกว่าเอลิก้าหรอครับ? ถึงสามารถทำให้สลบได้ ตรงนี้ดูไม่สมเหตุสมผลครับ ว่าพลังสู้ไม่ได้ แต่อำนาจกลับสู้ได้ คือถ้าทำได้ขนาดนั้น ในความเป็นจริงก็น่าจะสู้ได้ครับ ซึ่งข้อนี้ ผมสงสัยมาตั้งแต่ปะทะกันครั้งแรกแล้ว ว่าใครเก่งกว่าใครกันแน่)
ตอนที่ 5 ในฉากต่อสู้ อ่านแล้วรู้สึกตงิดใจครับ คือผมไม่แน่ใจว่าคุณแคร์ตั้งใจให้มันดูเหนือความคาดเดาของผู้อ่านหรือเปล่า แต่ผมอ่านแล้วมันมีความรู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผลน่ะครับ คือตอนแรกที่ปิศาจปรากฏตัว บรรยายพลังระดับเดียวกันกับปิศาจที่พวกคริสจัดการไม่ได้ แถมยังสามารถใช้พลังทะลุม่านป้องกันของคริสมาทำร้ายลิลลี่ได้ด้วย หรืออย่างตอนที่คริสใช้ดอกแคโรไลนาโจมตีตอนแรกก็ออกมาแบบไร้รอบขีดข่วน ตอนแรกที่เสียท่า ก็พอเข้าใจครับว่าเพราะความชะล่าใจ (แต่ความจริงก็แปลกว่าจะไม่รู้เลยหรอว่าคริสเป็นคนตระกูลเซนต์โซลเลีย ขนาดพวกลอสโซลยังรู้? (ถ้ายังไงไขข้อสงสัยผมด้วยก็ดีนะครับ ผมสงสัยเหมือนกัน แหะๆ) เพราะถ้ารู้ก็คงมีระวังตัวบ้าง เพราะยังไงอีกฝ่ายก็มีพลังที่ต่อกรกับตัวเองได้) แต่หลังๆ เธอดูเดี๋ยวเก่งเดี๋ยวอ่อนยังไงไม่รู้ครับ
แล้วก็จุดขัดกันในตอนนี้คือ ตอนที่หนีจากวงเวทของลิลลี่ คุณแคร์บอกว่า ใช้พลังเวทที่เหลืออยู่ทั้งหมด ซึ่งตอนแรกผมก็คิดว่าเธอจะหนีไปแล้ว แต่พออ่านฉากถัดมา อ้าว? ไม่หนี แถมยังใช้เวทได้อีกต่างหาก แล้วก็คริสที่บอกว่าเตรียมตัวไว้ตั้งแต่แรก พอเริ่มอ่านฉากที่ขังปิศาจสาวไว้ได้พักหนึ่ง ถ้าเป็นผมที่เตรียมมาแล้ว คงจะใช้ช่วงเวลานั้นใช้พลังจัดการไปเลยจะง่ายกว่า แต่ที่อ่านเหมือนคริสเลือกจะใช้พลังแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า? (หมายถึงพอเจอปิศาจสาวแรกๆ ก็ใช้ท่าที่ใช้ปกติ แต่พอเริ่มเสียท่าถึงใช้หลุมดอกไม้ที่เตรียมไว้) ทั้งๆ ที่ตามหลักความเป็นจริง ปิศาจระดับนี้ เป็นผม รีบกำจัดให้หมดปัญหาดีกว่าน่ะครับ ไม่รู้ผมอธิบายอะไรงงๆ ไปรึเปล่า แหะๆ
ตอนที่7 ตอนที่อีริคเล่าว่าเขามาเจอปิศาจสาวในวงเวท มันแปลกตรงที่อีริครู้จักวงเวทน่ะครับ ถ้าเป็นคนธรรมดาน่าจะไม่รู้จักนะ? อาจจะพูดประมาณว่าตอนที่เธอมีอะไรคล้ายๆ วงเวทในหนัง ฯ จะฟังดูโอเคกว่านะครับ
3.การใช้ภาษา (30 คะแนน/35 คะแนน) – ภาษาดีค่อนข้างมากเลยล่ะครับผม ไม่ผิดจากที่คาดการณ์ไว้เท่าไหร่ แต่ในการบรรยายยังมีบางจุดที่อ่านแล้วงงๆ อยู่บ้าง(อย่างฉากร้าน) ที่ผมรู้สึกว่าต้องอ่านซ้ำอีกสักรอบ แล้วก็มีประโยคที่แปลกๆ อยู่อีกนิดหน่อย(อ่านแล้วเหมือนคำขาดๆ หรืออ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่พออ่านใหม่ก็ได้เหมือนกัน) แล้วก็การเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ที่บางทีไม่จำเป็นก็ยังมีอยู่
ส่วนเรื่องสำคัญคือคำผิดครับ จัดว่าค่อนข้างเยอะทีเดียวนะครับ ตรงนี้อยากให้ระวังหน่อย (ตรงคำว่า เวท เคาน์เตอร์ กับ พันธสัญญา อันนี้ลองเช็คในทุกตอนนะครับ ผมว่าผมต้องมีหล่นไปแน่ว่าในตอนไหนผิดบ้าง =w=”) แล้วก็ตรงส่วนความคิด ผมว่าใส่เครื่องหมาย ‘...’ ลงไปด้วยก็ดีนะครับ อีกเรื่องก็คือคำซ้ำครับ มันมีคำที่คุณแคร์ใช้บรรยายบ่อยอยู่ อย่างเช่น ขบริมฝีปาก ใช่บ่อยมากทีเดียว อาจจะใช้เป็น ขบฟัน ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน ฯ แทนบ้างก็ได้ครับ คำว่าแดง คุณแคร์ก็มักจะขยายด้วยคำว่า แดงเพลิง หรืออย่างคำว่า บรรยากาศคลื่นเหียน นี่ก็ใช้ทุกครั้งที่ปิศาจหรือลอสโซลปรากฏตัวครับ
บทนำ คำผิด เคาเตอร์ – เคาน์เตอร์
บทที่1 คำผิด เคาเตอร์ – เคาน์เตอร์ , ยิ้มแหย่ – ยิ้มแหย , ขมกราม – ขบกราม , ประร่ำพิธี – ปะรำพิธี , ดอกเหลา – ดอกเลา , เก็ – ก็ , แอนน่า- แอนนา(ผมไม่แน่ใจว่าอันนี้ผิดหรือในตอนที่2ผิด)
- บาทหลวงสูงวัยจ้องมองผมด้วยสีหน้าราบเรียบ
เห็นจากตอนแรกว่าแก้จากมุมมองบุคคลที่1สินะครับ ตรงนี้คงตกไประหว่างแก้ แล้วก็ ลืมเว้นวรรคตรงหน้าประโยคนี้ด้วยครับ
- ลวดเส้นเล็กหรือลวดเส้นหนา?
ในคำบรรยายตอนแรกคุณแคร์เขียนไว้ว่าลวดเส้นเล็ก ในขณะที่ถัดมาเขียนว่าลวดเส้นหนา ซึ่งถ้าผมเข้าใจไม่ผิดมันจะให้ความหมายตรงกันข้ามกันนะครับ
- กลีบดอกกุหลาบ มันลอยหรือตกอยู่ที่พื้น?
ตอนแรกที่คริสสั่ง ดอกกุหลาบมันไปหมุนวนอยู่รอบตัวบาทหลวงใช่มั้ยครับ? ผมก็จินตนาการว่ามันลอยอยู่ แต่พอฉากที่หนามพุ่งออกมากลีบกุหลาบเหล่านั้นกลับตกอยู่ที่แทบเท้าน่ะครับ ถ้ายังไงอธิบายเพิ่มก็ดีนะครับว่ากลีบกุหลาบพวกนั้นตกลงมาหรืออะไร
บทที่2 คำผิด โอดกอด – โอบกอด , เคาเตอร์ – เคาน์เตอร์ , พลังวิเศษณ์ – พลังวิเศษ(วิเศษณ์จะแปลว่าคำขยายครับ) , ครัย – ครับ , สุดยีด – สุดขีด , ตาฟาด – ตาฝาด , ของแรง – ขอแรง , บุพพา – บุปผา , เชา – เขา , โดน – โดย , ดำสนิม(ไม่แน่ใจว่าผิดหรือเปล่า) – ดำสนิท , ราน – ร้าน
- แต่ถึงดอกไม้เหล่านี้จะมีพลังมหัศจรรย์ที่สามารถกำจัดลอสโซลได้...
ตรงนี้ผมว่าหลังจบประโยคไม่จำเป็นต้องเคาะขึ้นบรรทัดใหม่นะครับ
- ไม่รู้ทำไม แทนที่เด็กหนุ่มจะดีใจว่าแผลหาย...
ตรงนี้ผมว่าแทนที่คำว่า “ไม่รู้ทำไม” ด้วยคำว่า “แต่” จะโอเคกว่าครับ เพราะประโยคถัดไปมันก็เฉลยแล้วว่าเพราะความทรงจำไม่ดีในอดีต อ่านแล้วมันขัดๆ กันครับ (ถ้าจะใส่ว่าไม่รู้ทำไม แนะนำให้ตัดฉากอดีตออกครับ ให้คนอ่านไม่รู้นะครับ)
บทที่3 คำผิด ความรู้สึกดดัน – ความรู้สึกกดดัน , ลางๆ – รางๆ , ผู้ปีก – ผู้มีปีก , ขี้งง – ขี้งก , ข่วย – ช่วย , หนุม่ – หนุ่ม , นั้นอะไรน่ะ – นั่นอะไรน่ะ
ไม่เชิงว่าคำผิดเลยมาใส่ไว้ช่องนี้ครับ คำว่า ตื่นตระหนัก ผมไม่แน่ใจว่าคุณแคร์ตั้งใจเขียนแบบนี้รึเปล่า แต่ผมเคยเจอแต่ ตื่นตระหนก น่ะนะ
บทที่4 คำผิด จิตใต – จิตใจ , พันธะสัญญา – พันธสัญญา , เลย – เล่น , เนื่องนั่น – เนืองแน่น , สะโหลสะเหล่ – สะโหลสะเหล
- หัวใจของเขาผมแทบจะหยุดเต้น
ลืมลบคำว่า ผม ครับ
บทที่5 คำผิด สุ – สุด , ชอง – ของ , ลายเซน – ลายเซ็น , วันรุ่น – วัยรุ่น , สี – มี , กังขัง – กักขัง , เสีย – เสียง , ลิ่น – ลิ่ม , พันธะสัญญา – พันธสัญญา , เวทย์ – เวท , ระรอก – ระลอก ,
บทที่6 คำผิด วาง – ว่าง
- ว่าแต่คุณคริสแน่ใจหรอครับไม่อยากจะพักอยู่บ้าน
ตกคำว่า ว่า รึเปล่าครับ? “ว่าแต่คุณคริสแน่ใจหรอครับว่าไม่อยากจะพักอยู่บ้าน”
บทที่7 คำผิด เคยย – เคย , เพื่อ – เผื่อ , หมั้นไส้ – หมั่นไส้ , รอดผ่าน – ลอดผ่าน , ฟุ่บ – ฟุบ ,
บทที่8 คำผิด งอแง้ – งอแง , กราเด้น – การ์เด้น , การ์ณ – การณ์ , คอมพิมวเตอร์ – คอมพิวเตอร์ , เคาเตอร์ – เคาน์เตอร์ , หายะนะ – หายนะ , หมั้นไส้ – หมั่นไส้ , ยิ้มแหย่ – ยิ้มแหย
- ทำไมเธอถึงไม่คิดจะกินเหยื่ออยู่อะไร
ผมไม่แน่ใจว่าคุณแคร์ตั้งใจจะเขียนว่า หรืออะไร รึเปล่า เลยไม่กล้าแก้ให้ครับ แหะๆ
4.ตัวละคร (14 คะแนน/15 คะแนน) – จัดว่าทำได้ดีมากนะครับ แต่ละตัวมีเอกลักษณ์ของตัวเองชัดเจนดี การกระจายบทก็ดี ตัวละครค่อยๆ ทยอยโผล่ทำให้ตัวละครจำได้ ก็จัดว่าดีครับ แต่ผมยังมีจุดที่งงในตัวคริสอยู่ครับ ว่าตกลงเจ้าตัวสนใจในคนที่ช่วยไม่ได้หรือเปล่า ตอนแรกๆ ก็ดูไม่พอใจที่ตัวเองช่วยเขาไม่ได้ แต่พอตอนที่7กับ8 กลับพูดเหมือนตัวเองปลงไปแล้วว่าไม่ว่ายังไงจุดจบก็เหมือนเดิมน่ะครับ? แต่ถ้าตัดตรงนี้ไป ตัวละครแต่ละตัวก็มีเสน่ห์ดีนะครับ ถึงจะยังไม่มีใครสเป็ค(?)ผมก็ตาม 555 ตรงนี้ก็ขอให้ทำดีต่อไปนะครับ ^ ^
5.การจัดรูปแบบ (10 คะแนน/10 คะแนน) – ไม่มีอะไรให้ติครับ
รวมคะแนน 84 คะแนน/100 คะแนน
ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^
ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ
อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ
ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ
ขอบคุณที่ใช้บริการร้านวิจารณ์ของผมนะครับ ^ ^
RECEIVE’
ชื่อของท่าน :
นามปากกา :
วันที่รับงาน :
ความรู้สึกต่องานวิจารณ์ :
รบกวนแปะแบนเนอร์และโหวตให้ด้วยนะครับ :
เพิ่มเติม (คำติชม ฯ) :
ขอบคุณที่ไว้ใจผมให้ทำงานวิจารณ์ชิ้นนี้นะครับ หากมีข้อสอบถามอะไรเพื่อพัฒนาผลงานท่านสามารถสอบถามผมได้ ถ้าผมตอบได้ก็จะช่วยเต็มที่ครับ แล้วก็หากมีผลงานชิ้นใหม่ ยินดีต้อนรับที่ NighTime’ รับวิจารณ์นิยายนะครับ ^ ^
ความคิดเห็น