[3-Shot] รักนะ...วินมอเตอร์ไซด์ Yoonsica Feat Yuri

รักเธอนะ..วินมอ'ไซด์

ทุกเช้า..ที่อิมยุนอา นักธุรกิจสาวไฟเเรงสูงที่ไม่เคยเข้าบริษัทเลยเพราะเธออยากจะทำงานเป็นวินมอเตอร์ไซด์
แปลกใช่ไหมล่ะ ว่าทำไมคนระดับเธอถึงอยากเป็นเเค่รถรับส่งสาธารณะธรรมดา
ถึงเธอจะมีมรดกมากกว่าหมื่นล้านเเละครองบริษัทเเละกิจการทั่วเกาหลีใต้เเละยังมีสาขามากมายที่อเมริกาเเละอื่นๆทั่วโลก
เธอต้องไปที่มอเตอร์ไซด์คู่ใจของเธอเเล้วก็วิ่งรับส่งคนในซอยSMกันทุกวัน

เเละวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอตื่นเเต่เช้าล้างหน้าเเปรงฟันเเอบน้ำเเละเเต่งตัวไปทำงานขี่มอเตอร์ไซด์
เธออยู่ห้องเช่าเล็กๆติดกับบ้านของเธอ บ้านที่ไม่เหมือนบ้านเเต่มันเป็นคฤหาสก์ขนาดยักษ์มากกว่า
ที่บ้านนั้นมี ควอนยูริ พี่สาวต่างมารดาของเธออยู่ เเละครอบครัวทั้งสองตระกูลอยู่ด้วยกัน

ป่านนี้พี่สาวของเธอคงไปบริษัทเรียบร้อยเเล้ว

บรื้น!!เสียงบิดรถของเธอเมื่อออกตัวไปที่วินหน้าปากซอย
เเล้วก็เหมือนทุกวันที่มีเเต่คนรอเธออย่างเดียว คิวของเธอยาวเหยียดจนเห็นเองยังเหนื่อยเลย
เพราะมีเเต่คนรักยุนอา ชอบยุนอา เพราะหน้าตาดีเเละสุภาพใจดีบางครั้งไม่คิดค่าโดยสารด้วย (จะคิดไปทำไมคุณเธอรวยขนาดนั้น)

เเต่ยุนอาก็มักจะไปส่งเเค่คนเดียวเท่านั้นคือ สาวผมทองที่เเต่งตัวเเบบพนักงานบริษัท เเน่นอนมันคือบริษัทของเธอเเน่ๆ เพราะมีตราที่หน้าอกด้านซ้าย
เป็นรูปกวาง บริษัท อิมควอน กรุ๊ป บริษัทส่งออกรายใหญ่ที่สุดของเกาหลีใต้

"พี่สิก้า..ไปที่เดิมใช่ไหมคะ"

"จ้ายุนอาลำบากเเย่เลยมารับพี่ทุกวัน"

"ไม่เป็นไรค่ะ...ยุนยินดี ขึ้นมาเลยค่ะ"
ยุนอาตบเบาะหลังตัวเองให้เจสสิก้าขึ้นมาซ้อนท้ายเช่นเคยทุกวัน
เมื่อเจสสิก้านั่งเข้าที่เเล้วเธอก็หันไปมองเพื่อให้เเน่ใจว่าเธอนั่งปลอดภัยดีพร้อมออกรถเเล้ว

บรื้นๆๆ....เเล้วยุนอาก็เร่งเครื่องเเล้วบิดไปอย่างนิ่มนวลที่สุด
กว่าลูกค้าคนอื่นๆ เเน่นอนเจสสิก้าไม่ต้องบอกทางเธอเลยเพราะไปส่งทุกวันมาเกือบจะสองเดือนได้เเล้ว

เเท่ดๆๆ....กึก รถมอเตอร์ไซด์ของยุนอาจอดลงที่หน้าบริษัทของเธอเองเเล้วค่อยๆเอนรถไปให้เจสสิก้าลงได้สะดวกๆ

"ขอบใจนะยุนอา..นี่จ้ะค่าโดยสาร"

"ไม่ต้องหรอกค่ะพี่สิก้า...ยังไม่ถึงเวลางานยุนเลย ยุนขอตัวนะคะเเล้วเจอกันตอนเย็นนะคะ"
บรื้นนนนน!!! เเล้วก็เช่นเดิมทุกวันที่เจสสิก้านั่งฟรีมาตลอด ถึงจะยัดเยียดให้ยุนอาเท่าไรยุนอาก็ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลเสมอ

"...ใจดีจังเลยยุนอาเนี่ย...ตายเเล้วๆๆสายเเล้ว"
เมื่อเธอหยิบมือถือขึ้นมากดดูก็พบว่าเวลามันเลยมาประมาณห้านาทีเเล้ว
บริษัทของเธอเข้างานเวลา 7:30 น. ของทุกวันไม่มีวันหยุด
เธอรีบจ้ำอ้าวเข้าบริษัททันทีทันใด........
.
.
.
.
.
.
.
.
ทางด้านยุนอาที่ขับออกมาเเล้วนั้นเธอก็หยุดจอดรถเเล้วนั่งลงกับพื้นฟุตบาต
เเล้วหยิบBBของเธอออกมาโทร.หาใครสักคนหนึ่ง

ตื้ดดดดดด!........ตื้ดดดดดดดด!.........[สวัสดีค่ะ..ฝ่ายบริหารค่ะ]

"พี่ยูริใช่ไหมคะ.."

[ต๊ายยยยยยย!!!!ไอเหม่งจะเข้ามาทำงานเหรอจ้ะ ดีมากเลย โฮะๆๆๆๆๆ]

"ไม่อ้ะค่ะ...ฉันเเค่จะฝากว่า พนักงานฝ่ายส่งออกชั้น8 เจสสิก้า จองน่ะ วันนี้เธอเข้าสายไปห้านาที ห้ามใครว่าอะไรเธอเด็จขาดเข้าใจไหมคะพี่ยูริ"

[โธ่...นึกว่าจะเข้ามาช่วยพี่ซะหน่อย เอาเถอะๆ เดี๋ยวพี่ลงไปดูให้ คิคิ คนพิเศษเธอเหรอจ้ะ]

"ไม่ใช่ในตอนนี้......."

[รีบๆเข้าล่ะจ้ะยุนอา...เห็นว่าตอนนี้มีหนุ่มมาคุยด้วยเยอะเเยะเลยน้า ไม่รีบเดี๋ยวโดนคาบไปหม่ำหรอก ฮ่าๆๆๆ]

"ห้ะ!!!!!!ใคร!!!!!คนไหน...บอกมาให้หมดนะพี่ยูริ"

[อยากรู้ก็เข้ามาในบริษัทสิจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆเเค่นี้นะจ้ะน้องรัก ติ้ดดดดดดด]

ตู้ด...................

"หนอย......ใครกันฟระถ้าเป็นคนในบริษัทล่ะก็ น่าดูเชียว...."
ยุนอาขึ้นรถของเธอเเล้วบิดเร่งความเร็วสูงสุดเเล้วดริฟส์ตัวกลับไปที่บริษัททันที....

ยูริที่ได้คำสั่งจะยุนอาก็เดินออกจากห้องทำงานของตนที่ชั้น14ลงมายังชั้น8ทันที
เธอยืนเเอบมองที่กระจกห้องทำงานเเล้วหาคนที่ยุนอาว่า

.....มีสักคนไหมว่าสเป็คไอยุน.....มีไหมนะ....อ้ะเจอเเล้ว เเม่สาวผมทองคนนั้นเน่นอน....

ยูริเดินย่องเข้าไปเงียบๆใกล้ๆกับโต๊ะทำงานของเจสสิก้าที่นั่งพิมพ์เอกสารเเละรายการส่งออกอยู่
ยูริไปหยุดที่ข้างหลังเจสสิก้าพอดี พนักงานคนอื่นเงียบกริบ คิดว่า ......โดนเเล้วซูยอน เธอมาสายประจำนี่หน่า.....

"อ้ะเเฮ่ม...เจสสิก้าจองใช่ไหม"
เสียงเรียบนั้นทำเอาเจสสิก้าที่กำลังพิมพ์งานอยู่สะดุ้งโหยงทันทีเพราะเธอจำเสียงนี้ได้
รองประธานควอนนั่นเอง......

"คะ..ค่ะ ท่านรองฯ มีอะไรให้รับใช้คะ"

"เมื่อเช้าเธอมาสายใช่ไหม"
เจสสิก้าเริ่มหน้าซีดเล็กน้อยเพราะเธอมาถึงที่นี่ก็เลยไป5นาทีเเล้วรอลิฟต์อีกนานกว่าจะลงมาถึง
เลยตัดสินใจวิ่งขึ้นบันไดหนีไฟมา

"ขะ..ขอโทษค่ะ ดิฉันจะไม่สายอีกเเล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆดูหน้าเธอสิซีดยังกะไก่ต้ม....ฉันไม่ได้จะมาฆ่าเธอสักหน่อย เเค่จะบอกว่า วันหลังสายไปเลย สายให้เต็มที่เลย เป็นสีสันของชีวิต
ฝ่ายนี้ขาดเธอไปสักสิบนาทีเรือส่งสินค้าคงไม่ล่มหรอกมั้ง....เเล้วก็อีกอย่าง มือเธอมันไปโดนปุ่ม powerน่ะ ตั้งใจทำงานนะ"

"เอ๋???"
เเล้วยูริก็เดินออกจากห้องทำงานไปปล่อยให้สาวผมทองยืนตื้ออยู่กับที่เเล้วมองที่ที่มือ
ของตัวเองที่วางทาบคีย์บอร์ดอยู่.....

O_o!!!!!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดด งานช้านนนนนนนนนนน TT TT พึ่งทำเสร็จด้วยยังไม่ได้เซฟเลย โธ่....."

ส่วนทางด้านล่างบริษัทนั้น ยุนอาก็พุ่งรถของเธอมาจอดหน้าทางเข้าอย่างรวดเร็วไม่สนสายตาใครด้วย
บริษัทชั้นจะทำไม......

"นี่คุณ!!มาจอดตรงนี้ไม่ได้นะครับนี่ที่ของท่านประธาน"
ซิคิวฯของบริษัทเธอเดินมาหาเเละตวาดยุนอาอย่างเเรง
ด้วยเสียงที่ดังจนเธอเเทบจะปิดหู

"ก็นี่เเหละที่ของชั้น..."

"เอ๊ะ!!คุณนี่บอกว่าตรงนี้จอดไม่ได้ ที่ของคนนอกน่ะอยู่ทางนู้น"
ยุนอามองไปตามมือของซิคิวฯที่ชี้ไป

........ชั้นไปกำหนดเมื่อไรวะว่าตรงนี้มันที่ของใคร.......

"ประธานมันก็คนฉันก็คนจะจอดอะมีอะไรไหม"
เเล้วยุนอาก็หยิบกุญเเจรถมอเตอร์ไซด์ของเธอเเล้ววิ่งเข้าไปในบริษัททันที

ที่หน่วยรักษาควมปลอดภัยของบริษัทเธอจำเธอไม่เพราะเธอไม่ได้ถอดเเว่นตาดำของเธอออก
เเละสภาพการเเต่งตัวก็ไม่น่าจะมาดของประธานสักเท่าไร

เธอเดินดุ่ยเข้าไปในบริษัททันที พนักงานตำเเหน่งต่างๆก็มองตามเวลาเธอเดินเพราะ.....ดูเเล้วเธอไม่เหมือนพนักงานที่นี่
เธอกดลิฟต์เเล้วรอจนกว่าจะเปิดออก

ติ้ง!! เเล้วลิฟต์ก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างของ รองประธานอย่างยูริที่กำลังเดินออกมาจากลิฟต์อย่างไม่สนใจยุนอาที่ยืนหัวโด่อยู่จนกระทั่ง.....

ปั้บ!!!!!ยุนอาตบเข้าไปเต็มๆหลังของยูริอย่างเเรง

"โอ้ย!!!ใครฟระ..."

"ประธานบริษัทพี่ไง!!!"

"เอ๋????ยุนอาาาาาาา เธอมาเเล้ววววว"
ยูริดึงยุนอาเข้าไปกอดจนเเน่นเเทบหายใจไม่ออก
ปั้บ!!ๆๆๆๆๆยุนอาตบไม่ยั้งไปที่ไหล่ของยูริ จนเธอต้องคลายตัวออก

"ยุนอ้ะ...พี่เจ็บนะ"

"โอยยย เเทบหายใจไม่ออกไปเอาเเรงมาจากไหนเนี่ย
ว่าเเต่เรื่องที่ยุนให้ทำ พี่ทำรึยัง"

"เรียบร้อย....ตาถึงนะเรา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"ตาถึงอะไร..."

"คนผมทองนั่นไง นางฟ้าชัดๆ...ถ้ามาอยู่ฝ่ายเดียวกับพี่นะไม่รอดเเล้ว โอ้ยยยยยยย"
ยูริต้องม้วนตัวเข้าหายุนอาอย่างเร็วเมื่อยุนอาบีดหูของยูริอย่างเเรงเช่นกัน "คนนี้ของยุน!!!!!!!!!!!!!"

"จ้าๆ ของยุนก็ของยุนน้า "

"ว่าเเต่เรื่องผู้ชายที่พี่ว่าน่ะเป็นใคร"

"กลางวันนี้ก็ขึ้นไปดูเองสิ......พี่เห็นทุกวัน ไปล่ะ ต้องไปฝ่ายการเงินต่อเเล้ว มีประชุม "
เเล้วยูริก็รีบเดินจากยุนอาไปอย่างเร็วเเละต้องเลี้ยวโค้งผิดมุมเข้าไปฝ่ายทะเบียน.....

.....โถ่เว้ย!!!กิ้กไปทั่วเเบร่!!.......

"นั่นมันฝ่ายทะเบียนนะพี่ อย่านึกว่ายุนไม่รู้"

________________________________________

เวลา12:30 น. เวลาพักกลางวันของบริษัท อิมควอน กรุ๊ป

"น้องเจสสิก้าครับ.ไปทานข้าวกับพี่ไหมครับ"
เสียงนุ่มของผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเจสสิก้าที่กำลังนั่งทำงานอยู่
ข้างๆโต๊ะของเธอ

"พี่ทงเฮไปทานก่อนเถอะค่ะ...ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ"

"พักงานไว้ก่อนก็ได้นี่ครับ..เดี๋ยวพี่บอกหัวหน้าน้องให้"
เจสสิก้าหยุดพิมพ์งานเเล้วมองหน้าทงเฮอย่างเอือมๆ ทุกวันที่เธอได้ยินเเบบนี้เเล้ว
เธอก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง......

"ได้ยังไงคะพี่ดงเฮ งานน้องนะคะ....จะให้พักได้ยังไงเขาจ้างเราเเล้ว"

"งั้นน้องเจสสิก้าก็ย้ายมาอยู่เเผนกพี่สิครับ รับรองว่างานไม่ยุ่งเเน่นอน"

"พี่ดงเฮ!!"

"อ้าวๆ..ลีดงเฮ..เดี๋ยวนี้นายมีอำนาจขนาดสั่งย้ายใครได้เเล้วรึไง"
เสียงใสเรียบๆของใครสักคนที่ไม่คุ้นหูใครเลย นอกจากเจสสิก้าที่ได้ยินอยู่ทุกวันเเละเธอเองก็แปลกใจ
ด้วยมากเหมือนกันที่ยุนอาพูดเเบบนี้

"เเล้วคุณล่ะเป็นใครมีอำนาจอะไรมาสั่งผมได้..ผมเป็นถึงกรรมการบริษัท จึงไม่จำเป็นต้องฟังใคร"

"บังเอิญน้องสาวฉันมีอำนาจเต็มๆเลยเเหละค่ะ คุณลีดงเฮ "

เสียงเรียบอีกเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของทั้งสาม รองประธานฯควอนยูริเดินสาวเท้าเข้ามาโอบไหล่ของยุนอาไว้
เเล้วกระตุกยิ้มใส่ดงเฮอย่างผู้ชนะ

"ท่านรองประธานฯ"

"กรรมการบริษัทอย่างคุณอย่าเหิมเกริมสั่งย้ายคนอื่นไปทั่วหน่อยเลย......เเต่ถ้าคุณไม่รีบออกไปตอนนี้คุณเองอาจจะโดนย้ายออกก็ได้เพราะ
คนที่คุณว่าไปเมื่อสักครู่คือ.....ประธานบริษัท อิมยุนอา เจ้าของคนเดียวของ อิมควอนกรุ๊ป เเห่งนี้"

ดงเฮหน้าซีดอย่างกับไก่ต้มเเล้วก้มหัวขอโทษยุนอาเเทบจะไม่ทัน
เเล้วรีบออกจากห้องนี้ไปทันที.......

"พี่สิก้า....ยุนขอโทษนะคะที่ปิดบังพี่"

"ไม่เป็นไรค่ะ...ท่านประธานฯ"

"เรียกเเบบเดิมสิคะพี่สิก้า เรียกยุนเเบบเดิม อย่างที่พี่เคยเรียกทุกวันนะ..."
ยุนอาทำหน้าตาอ้อนวอนเหมือนเด็กๆจนเจสสิก้ายิ้มอย่างอ่อนใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเเบบนี้

"ก็ได้จ้ะ ยุนอา"

ยูริเมื่อเห็นดังนี้ ใยจะอยุ่เป็น กขค. อย่างนี้เธอเองก็เดินออกจากห้องไปเหมือนกัน
เเล้วก็ไปลัลล้าตามประสาของเธอ....ว่างเเบบสุดบรรยาย

"ไปกินข้าวกลางวันกันไหมพี่สิก้า"

"เอาสิ...ที่ไหนดีล่ะ อย่างยุนอาคงจะเป็นเบบหรูๆสินะ พี่กินไม่เป็นหรอกนะ"

"งั้น.....อาหารตามสั่งหน้าปากซอยSMไหมคะ ยุนกินทุกวันเลย อร่อยมาก"

"เอาสิคะ...ไปกันเลย"
ยุนอายิ้มเเล้วเดินจูงมือเจสสิก้าอย่างไม่เเคร์สายตาใครทั้งนั้น
ก่อนจะไปที่มอเตอร์ได์ของตัวเองเเล้วให้เจสสิก้าซ้อนท้ายเเบบเดิม

"ไปกันโลด!!!"

บรื้นนนนนนน.......

Talk::: ฮาโหล ฮ่าๆๆๆๆ อันนยองจ้า นักอ่านทุกท่าน
เรื่องเเรกเลยนะเนี่ยกับฟิคเเบบShot ไม่รู้จะออกมายังไง =[]=!!เเต่ขอฝากไว้ด้วยละกันเเล้วจะกลับมาดู คอมเมนต์นะ
ตอนนี้ขอพักสมองก่อน นั่งคิดมาทั้งวันว่า จะเอาเเบบนี้ดีไหม....มีสองเรื่องที่คิดๆอยู่คือ วินมอเตอร์ไซด์กับ ร้านสะดวกซื้อ เพราะมันเข้ากับชีวิตเรามากก
เรื่องนี้อาจจะเกินจริงไปนิดเเต่ก็นะ ฮ่าๆ อ่านไปเถอะนะ คิคิ ฝากด้วยละกันนะครับ กับ รักนะ...วินมอเตอร์ไซด์ by Bompboo!!!!