ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
Chapter 7
22.36 น.
วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่คุณกลับดึก และนี่ก็เป็นวันที่สองแล้วเหมือนกันที่คุณได้ออกมาเดินเล่นข้างนอกกับจุนฮงโอปป้า
โชคดีจังที่เวลานี้ไม่ค่อยจะมีใครออกมาเดินแถวนี้นัก ทำให้คุณสามารถแอบเดินใกล้ชิดโอปป้าได้โดยที่ไม่ต้องกลัวสายตาพวกซาแซง บรื๋อ~ อากาศก็ยังหนาวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย อาจจะหนาวมากขึ้นด้วยซ้ำไป
คุณกระชับผ้าพันคอให้แนบชิดมากขึ้นเพื่อคลายหนาวก่อนจะเอามือมาถูๆกันเพื่อเพิ่มความอบอุ่น ก็เอาวิธีแบบนี้มาจากในซีรีย์อ่านะ ทำไมมันไม่เห็นช่วยให้อุ่นขึ้นเลยฟระ
ฟู่~
ลมหายใจอุ่นๆที่คุณพ่นออกมากระทบกับอากาศหนาวภายนอกทำให้เกิดเป็นไอลอยฟุ้งไปหมด คุณหันไปมองคนตัวสูงข้างๆว่าลมหายใจของเขาเป็นแบบเดียวกับคุณรึเปล่า
พระเจ้า! ขออุทานเป็นรอบที่ล้าน เขาหล่อมากจริงๆ ริมฝีปากบางของเขาแดงระเรื่อน่าจูจุ๊บเพราะอากาศที่หนาวเย็น แสงไฟริบหรี่จากโคมไฟข้างทางส่องให้หน้าของเขาดูผุดผ่องมากขึ้น ยิ่งเขาใส่โค๊ตสีดำแบบนี้ยิ่งดูเท่มากขึ้นไปอีก เขาดูเหมือนกับแวมไพน์ในหนังฝรั่งเลยอ๊ะ
ดูเหมือนว่าคุณจะจ้องหน้าเขานานเกินไป เขาจึงหันมาปะทะสายตากับคุณด้วยสีหน้าแปลกๆ
"ฉันชักจะเริ่มกลัวเธอขึ้นมานิดๆแล้วนะ"เขามองหน้าคุณพร้อมกับทำสีหน้าหวาดผวา
คุณอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นคนตัวสูงทำหน้าตาแบบนั้น ทำไมเขาน่ารักแบบนี้ฟระเนี่ย มาจุ๊บทีมามะ!
"ทำไมโอปป้าถึงกลัวฉันล่ะคะ"คุณเอียงคอถามเขาพร้อมกับอมยิ้ม
"ก็.....ไม่รู้สิ เธอชอบจ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อมั้ง"เขายักไหล่ตอบ
"ก็มีคนน่ารักๆแบบโอปป้าเดินอยู่ข้างๆแบบนี้ เป็นใครก็ต้องมองทั้งนั้นแหละค่ะ"
"หะหะ ขอบใจมาก"เขาหัวเราะแห้งๆพร้อมกับก้มลงมาสบตาคุณ ให้ตายสิ เขาคงได้รับคำชมจนชินแล้วใช่มั้ยล่ะ ดูไม่มีความเขินอายเลยซักนิด คนหน้าตาดีก็งี้แหละน้าา
อู้ยยย! หนาวเว้ยๆๆๆ คืนนี้ฉันจะไม่อาบน้ำเด็ดขาด หนาวเข้ากระดูกดำ
"เธอหนาวเหรอ?"
"ก็...นิดหน่อยค่ะ แหะๆ ที่ไทยไม่มีอากาศหนาวขนาดนี้ ฉันเลยไม่ค่อยชิน"คุณพูดพลางเป่าลมใส่มือเพื่อคลายหนาว
เซโล่มองหน้าคุณอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกำลังใช้ความคิดก่อนที่เขาจะเอามือล้วงลงไปในกระเป๋าโค๊ตแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา
คุณมองการกระทำของเขาตลอดตั้งแต่ที่เขาล้วงมือลงไปในกระเป๋าโค๊ตแล้วยื่นถุงมือสีดำขึ้นมาตรงหน้าคุณ คุณมองมันสลับกับมองหน้าเขาอย่างงงๆ
"โอปป้าจะให้ฉันใส่เหรอ?"ทำไมเขาช่างน่ารักน่าหยิกแบบเน้ ใส่ใจความรู้สึกฉันสุดๆเลย พอเขารู้ว่าคุณหนาวเขาก็หยิบถุงมือออกมาให้คุณ เหมือนในซีรีย์เกาหลีเด๊ะๆเล้ยย คุณภาวนาในใจว่าให้เขาแบ่งถุงมือมาให้คุณข้างหนึ่งแล้วเขาก็สวมข้างหนึ่ง จากนั้นมือข้างที่ว่างเราก็จะจับมือกัน กรี๊ดดดด แค่คิดก็เขินแล้ว
"ใครว่าล่ะ ฉันก็หนาวเป็นเหมือนกันนะ เธอเอาผ้าพันคอฉันไปทีนึงแล้วจะมาเอาถุงมือฉันไปอีกเหรอ?"
เพล้ง!
เพล้ง!!
เพล้ง!!!!
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย~~~ T^T ไอ้แหมบ ไอ้เด็กยักษ์ ไอ้กบบ้า ไอ้เด็กมกโพ กรี๊ดดด ทำไมทำกับชั้นแบบเน้~
ภาพในหัวที่แสนงดงามของคุณแตกแหลกละเอียดไม่เป็นชิ้นดี ใครก็ได้ช่วยมาเก็บเศษหน้าฉันไปที กระซิกๆๆ
แต่ก็จริงของเขานี่นา เขายกผ้าพันคอหนาๆนุ่มๆให้คุณก็แสดงว่าเขาก็หนาวน่ะสิ ขนาดคุณมีผ้าพันคอยังหนาวขนาดนี้ แล้วเขาจะหนาวขนาดไหนกันนะ
แต่เสื้อมันหนากว่าชั้นนะ!! กรี๊ดดด
แล้วคุณกับเซโล่ก็เดินกลับมาที่หอพร้อมๆกัน เย้ๆ ในที่สุดก็ถึงหอซักที จะกลับไปซุกหน้าในผ้าห่มให้หนำใจไปเล้ยย
ที่หอพัก
ตี๊ด!
เสียงตี๊ดดังออกมาจากเซนเซอร์พร้อมกันกับที่จุดสีแดงกลายเป็นสีเขียวเมื่อจุนฮงโอปป้าเสียบคีย์การ์ดของตัวเองเข้าไป เขาดึงมันออกแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องทันทีตามหลังมาด้วยคุณ
"หาวววววว~ พวกนายนี่กลับช้าตลอดเลย ไปทำอะไรกันมาล่ะ"แดฮยอนถามขึ้นมาพร้อมกับหาวหวอดๆ อุ๊ยยยย! บุญตาแท้เหลาที่ได้เห็นเขาในชุดนอนสบายๆ เขาใส่เสื้อแนบเนื้อสีเทากับกางเกงนอนขายาวลายสก๊อต เอ๋? จะนอนแล้วไม่ใช่เหรอทำไมยังใส่เสื้อหนาว
คุณนึกขึ้นได้ว่าคุณเองก็ยังสวมเสื้อหนาวและพันผ้าพันคออยู่ เพิ่งสังเกตแฮะว่าในห้องนี้มันหนาวขึ้นกว่าเก่า หนาวเหมือนกับเปิดแอร์ยังไงยังงั้นแหละ แต่ก็ยังอุ่นกว่าข้างนอกเยอะเลย
"ผมก็ไปทานข้าวแล้วก็ไปร้านซีดีนิดหน่อยน่ะ แล้วคนอื่นๆหายไปไหนหมดแล้วล่ะครับ"จุนฮงโอปป้าพูดพลางวางถุงซีดีที่ซื้อมาลงบนโต๊ะที่หน้าทีวีก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสมทบกับแดฮยอน
"ก็ไปนอนกันหมดแล้วน่ะสิ เฮ้อ~ วันนี้ไม่มีอะไรน่าดูเลย"แดฮยอนบ่นเบาๆพลางกดเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ
"มานั่งนี่สิ ยืนอยู่ทำไมล่ะ"เซโล่โอปป้ากวักมือเรียกคุณให้ไปนั่งลงข้างๆเขาหลังจากที่เขามองเห็นคุณยืนเหม่ออยู่นาน อร๊ายยย>< เขาจะให้ฉันนั่งข้างๆเขาด้วยล่ะ เขินจังๆๆๆๆ
คุณไม่รอช้ารีบเดินไปนั่งลงข้างๆเขาทันที แต่ด้วยความเป็นกุลสตรีไทยในสายเลือด คุณจึงนั่งห่างเขานิดหน่อยถึงแม้ใจจริงอยากจะนั่งลงบนตักเขาแค่ไหนก็ตามที
"จะดูทีวีกันรึเปล่าล่ะฉันจะไปนอนแล้ว"แดฮยอนโอปป้าลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะยื่นรีโมทมาให้เซโล่ที่ตอนนี้กำลังเอนหัวพิงกับพนักโซฟาแล้วหลับตาพริ้ม
"ปิดทีวีเลยก็ได้ครับ ผมว่าอีกซักพักก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"เขาพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
เมื่อจุนฮงโอปป้าบอกแบบนั้น แดฮยอนก็เลยยื่นรีโมทมาตรงหน้าคุณแทนพร้อมกับทำหน้าประมาณว่า'แล้วเธอล่ะ'
"เอิ่ม.....ฉันก็จะไปนอนแล้วเหมือนกันค่ะ แหะๆ"คุณลุกขึ้นยืนทันทีแล้วชี้ไปทางห้องนอน
แดฮยอนพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะหันไปกดปิดทีวีแล้ววางรีโมทลงบนโต๊ะ
"นายเองก็ควรจะนอนได้แล้วนะจุนฮง พรุ่งนี้เราก็ต้องไปซ้อมเหมือนเดิม"แดฮยอนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินมึนๆไปยังห้องนอนของตัวเอง ดูท่าว่าจะง่วงจริงๆแฮะ
คุณหันไปมองใบหน้ายามหลับใหลของคนตรงหน้าก่อนจะก้มลงมองผ้าพันคอสีฟ้าที่ยังคงอยู่ที่คอของคุณ คุณคิดอยู่ว่าจะคืนเขาเลยดีไหม คืนเลยดีกว่าเพราะพรุ่งนี้เช้าจะเจอเขามั้ยไม่รู้ แล้วคุณก็ค่อยๆปลดผ้าพันคอออกมาพับพอเป็นพิธีแล้ววางมันลงเบาๆข้างๆคนตัวสูงก่อนจะหันกลับมาและเดินไปที่อดีตห้องของเขา
ทำไมยังไม่ง่วงเลยอ่ะ แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้วฉันควรจะไปนอน คงเป็นเพราะตอนอยู่ที่ไทยนอนดึกกว่านี้อีกมั้งเลยไม่ค่อยจะง่วง
คุณเดินกลับมาที่ห้องก่อนจะหยิบชุดนอนและผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อากาศหนาวขนาดนี้ขอแค่ล้างหน้าแปรงฟันก็พอแหละ ไม่ต้องอาบหรอกน้ำน่ะ หนาวจะตายอยู่แล้วเฟ้ย!
เมื่อคุณทำธุระส่วนตัวต่างๆเสร็จแล้วคุณก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที ดึกแล้วคุณก็ควรจะนอนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า คุณเอื้อมมือไปปิดไฟตรงหัวเตียงเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนก่อนจะหลับตาลงเบาๆ
อาาาา~~ กลิ่นผ้าพันคอนี่หอมจังเล้ยย หอมเหมือนโอปป้าไม่มีผิด มโนเอาว่าเป็นโอปป้าแล้วกันจะได้นอนหลับ คริๆๆๆ
01.47 น.
นอนไม่หลับโว้ยยยยยย!! อยากจะกู้ร้องให้ก้องโลก ตอนทำงานที่ร้านกินกาแฟเยอะไปแน่ๆเลย ทำไมไอ้พวกคาเฟอีนมันชอบมาออกฤทธิ์ตอนกรูต้องการจะหลับจะนอนด้วยฟะ ตอนกรูไม่ต้องการจะหลับแล้วเงียบกันจังเลยนะ
คุณพลิกกายไปมาบนเตียงเพราะมันนอนไม่หลับจริงๆ นอนดมไอ้ผ้าพันคอนี่จนมันหายหอมแล้วก็ยังไม่หลับซักที ทำไงดีน้าาา ออกไปดูทีวีจะรบกวนพวกโอปป้ารึเปล่านะ คงไม่หรอกมั้ง เพราะห้องมันก็ไม่ได้ติดกันนี่นา
คุณลุกออกจากเตียงพร้อมกับกระชับเสื้อหนาวและผ้าพันคอให้แน่นขึ้นอีกนิด สงสัยคงนอนกันหมดแล้วจริงๆเพราะปิดไฟมืดไปหมดเลย คุณใช้แสงจากหน้าจอมือถือเพื่อส่องทาง คุณเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องนั่งเล่น
มืดตึ๊บ! คุณส่องมือถือไปเรื่อยเพื่อหาสวิตช์ไฟ เอ อยู่ไหนน้าา เปิดดวงเล็กๆก็พอจะได้ให้อารมณ์แบบดูหนังในโรงภาพยนตร์ อ๊ะ! เจอแล้วสวิตช์ไฟ
พรึ่บ!
ทันทีที่คุณกดสวิตช์ ไฟดวงเล็กดวงน้อยสีส้มเรืองๆก็สว่างขึ้นมา ขอดูทีวีหน่อยน้า เผื่อจะมีซีรีย์เด็ดๆรอบดึก
กรี๊ดดดดด! ตะเถนหกตกกระได!!!! ใครรรร! ใครมันนอนอยู่น่ะ
คุณถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังนอนขดอยู่บนโซฟาเหมือนเด็กน้อย คุณเดินย่องๆไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนๆนั้นเพื่อดูว่าเขาคือใคร ใครกันมานอนอยู่ได้ตรงนี้
เฮ้ยยยยย! จูนง เอ้ย! จุนฮงโอปป้า ทำไมเขามานอนตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนในห้องกับพวกฮยองของเขาล่ะ
คุณโบกมือไปมาบนหน้าของเขาเพื่อดูว่าเขาหลับจริงรึเปล่า นิ่งเงียบแบบนี้หลับชัวร์ อาาา~~ เขาดูน่ารักน่าหยิกมากเลยล่ะ ตอนตื่นก็ว่าน่ารักแล้วตอนหลับยังน่ารักยิ่งกว่า คุณจ้องมองใบหน้ายามหลับใหลของคนตรงหน้าอย่างมีความสุข เขาสวมเสื้อมีฮู้ดสีเทากับกางเกงนอนสีดำ ผมของเขาดูยุ่งเหยิงนิดๆแบบฉบับของคนนอนหลับ แก้มของเขาใสจัง อยากรู้อ่ะว่าจะนุ่มนิ่มรึเปล่า
ฮี่ๆๆๆๆ แผนการชั่วร้ายผุดพราวขึ้นมาในหัวของคุณ ไหนๆเขาก็มานอนอยู่ตรงนี้แล้ว ขอจิ้มแก้มหยิกแก้มซักทีเหอะ หมั่นไส้มานานแล้ว
"อือออออ~ ช้านคือเซโล่~~ อายแอมเวิร์ลวายยยย~ ขอสเกตบอร์ดอันนั้นให้โผมหน่อยยยย~"จู่ๆคนตรงหน้าก็ละเมอออกมานั่นทำให้คุณถึงกับสะดุ้ง เฮ้ย อะไรแวะ
เซโล่ยื่นมือมาจับมือของคุณที่กำลังหมายจะจับแก้มขาวๆของเขาเมื่อครู่ ตกลงมันหลับอยู่ป่าวว้าาาา
ใจของคุณเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ มือของคุณถูกกุมด้วยมือใหญ่ๆของคนตรงหน้า สัมผัสอุ่นๆที่มือยิ่งทำให้ใจของคุณเต้นแรงขึ้น หวาๆๆๆ เขินว้อยยยย
จู่ๆเซโล่ก็ดึงมือของคุณอย่างรวดเร็วโดยที่คุณไม่ทันได้ตั้งตัว คุณเสียหลักล้มลงไปนอนบนโซฟาร่วมกับคนตัวสูง กรี๊ดดดดดดด อยากจะกรี๊ดอ่ะ แผ่นหลังของคุณแนบชิดติดกับอกอุ่นๆของเขา ลมหายใจจากคนตัวสูงรดลงมาบนหน้าผากคุณจนหัวใจคุณเต้นไม่เป็นจังหวะ ท่อนแขนแข็งแรงค่อยๆเลื้อยอยู่บนรอบเอวบางของคุณจนกลายเป็นสวมกอด
กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!
"อืมมมมมม~~~"เซโล่ส่งเสียงครางเบาๆในลำคอ ดูเหมือนว่าเขาจะหลับอยู่จริงๆ ตอนนี้หน้าคุณแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว ใจของคุณยังคงเต้นตึ้กตั้กอยู่ในอกเมื่อคนตัวสูงขยับกายเบาๆ
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากคนตัวสูงโชยมาแตะจมูกคุณเป็นระยะ ท่อนแขนแข็งแรงของจุนฮงโอปป้าสวมกอดเอวของคุณอยู่เหมือนเดิม อาา~ อุ่นจัง อุ่นกว่าห่มผ้าเป็นล้านเท่าพันเท่า ต่อให้มีคนยื่นผ้าห่มที่ดีที่สุดในโลกมาให้ฉัน ฉันก็ไม่ต้องการหรอก
เพราะการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาคนนี้ ก็นับว่าดีที่สุดในชีวิตแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกตัวก็ตาม
................................................................................................................................................................
ปล. ปล้ำโล่ : ไรท์ดีใจจังที่ทุกคนชอบเรื่องนี้ อยากจะบอกว่าไรท์แต่งเองก็ยังฟิน ฮ่าๆๆ
ไรท์มีอะไรจะมาบอกแหละ คือไรท์ไม่แน่ใจว่าต่อจากนี้จะได้อัพทุกวันมั้ยนะคะ เพราะพรุ่งนี้ไรท์ต้องไปอยู่หอประจำ ฮือออ T^T แต่ถึงยังไงไรท์ก็จะพยายามหาเวลาอัพให้ได้ วันไหนไรท์ไม่ได้อัพก็ขอให้ทุกคนรอไรท์น้า อย่าทิ้งไรท์ไปล่ะ ไรท์มาอัพแน่นอนคร่า ^3^
:) Shalunla
วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่คุณกลับดึก และนี่ก็เป็นวันที่สองแล้วเหมือนกันที่คุณได้ออกมาเดินเล่นข้างนอกกับจุนฮงโอปป้า
โชคดีจังที่เวลานี้ไม่ค่อยจะมีใครออกมาเดินแถวนี้นัก ทำให้คุณสามารถแอบเดินใกล้ชิดโอปป้าได้โดยที่ไม่ต้องกลัวสายตาพวกซาแซง บรื๋อ~ อากาศก็ยังหนาวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย อาจจะหนาวมากขึ้นด้วยซ้ำไป
คุณกระชับผ้าพันคอให้แนบชิดมากขึ้นเพื่อคลายหนาวก่อนจะเอามือมาถูๆกันเพื่อเพิ่มความอบอุ่น ก็เอาวิธีแบบนี้มาจากในซีรีย์อ่านะ ทำไมมันไม่เห็นช่วยให้อุ่นขึ้นเลยฟระ
ฟู่~
ลมหายใจอุ่นๆที่คุณพ่นออกมากระทบกับอากาศหนาวภายนอกทำให้เกิดเป็นไอลอยฟุ้งไปหมด คุณหันไปมองคนตัวสูงข้างๆว่าลมหายใจของเขาเป็นแบบเดียวกับคุณรึเปล่า
พระเจ้า! ขออุทานเป็นรอบที่ล้าน เขาหล่อมากจริงๆ ริมฝีปากบางของเขาแดงระเรื่อน่าจูจุ๊บเพราะอากาศที่หนาวเย็น แสงไฟริบหรี่จากโคมไฟข้างทางส่องให้หน้าของเขาดูผุดผ่องมากขึ้น ยิ่งเขาใส่โค๊ตสีดำแบบนี้ยิ่งดูเท่มากขึ้นไปอีก เขาดูเหมือนกับแวมไพน์ในหนังฝรั่งเลยอ๊ะ
ดูเหมือนว่าคุณจะจ้องหน้าเขานานเกินไป เขาจึงหันมาปะทะสายตากับคุณด้วยสีหน้าแปลกๆ
"ฉันชักจะเริ่มกลัวเธอขึ้นมานิดๆแล้วนะ"เขามองหน้าคุณพร้อมกับทำสีหน้าหวาดผวา
คุณอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นคนตัวสูงทำหน้าตาแบบนั้น ทำไมเขาน่ารักแบบนี้ฟระเนี่ย มาจุ๊บทีมามะ!
"ทำไมโอปป้าถึงกลัวฉันล่ะคะ"คุณเอียงคอถามเขาพร้อมกับอมยิ้ม
"ก็.....ไม่รู้สิ เธอชอบจ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อมั้ง"เขายักไหล่ตอบ
"ก็มีคนน่ารักๆแบบโอปป้าเดินอยู่ข้างๆแบบนี้ เป็นใครก็ต้องมองทั้งนั้นแหละค่ะ"
"หะหะ ขอบใจมาก"เขาหัวเราะแห้งๆพร้อมกับก้มลงมาสบตาคุณ ให้ตายสิ เขาคงได้รับคำชมจนชินแล้วใช่มั้ยล่ะ ดูไม่มีความเขินอายเลยซักนิด คนหน้าตาดีก็งี้แหละน้าา
อู้ยยย! หนาวเว้ยๆๆๆ คืนนี้ฉันจะไม่อาบน้ำเด็ดขาด หนาวเข้ากระดูกดำ
"เธอหนาวเหรอ?"
"ก็...นิดหน่อยค่ะ แหะๆ ที่ไทยไม่มีอากาศหนาวขนาดนี้ ฉันเลยไม่ค่อยชิน"คุณพูดพลางเป่าลมใส่มือเพื่อคลายหนาว
เซโล่มองหน้าคุณอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกำลังใช้ความคิดก่อนที่เขาจะเอามือล้วงลงไปในกระเป๋าโค๊ตแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา
คุณมองการกระทำของเขาตลอดตั้งแต่ที่เขาล้วงมือลงไปในกระเป๋าโค๊ตแล้วยื่นถุงมือสีดำขึ้นมาตรงหน้าคุณ คุณมองมันสลับกับมองหน้าเขาอย่างงงๆ
"โอปป้าจะให้ฉันใส่เหรอ?"ทำไมเขาช่างน่ารักน่าหยิกแบบเน้ ใส่ใจความรู้สึกฉันสุดๆเลย พอเขารู้ว่าคุณหนาวเขาก็หยิบถุงมือออกมาให้คุณ เหมือนในซีรีย์เกาหลีเด๊ะๆเล้ยย คุณภาวนาในใจว่าให้เขาแบ่งถุงมือมาให้คุณข้างหนึ่งแล้วเขาก็สวมข้างหนึ่ง จากนั้นมือข้างที่ว่างเราก็จะจับมือกัน กรี๊ดดดด แค่คิดก็เขินแล้ว
"ใครว่าล่ะ ฉันก็หนาวเป็นเหมือนกันนะ เธอเอาผ้าพันคอฉันไปทีนึงแล้วจะมาเอาถุงมือฉันไปอีกเหรอ?"
เพล้ง!
เพล้ง!!
เพล้ง!!!!
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย~~~ T^T ไอ้แหมบ ไอ้เด็กยักษ์ ไอ้กบบ้า ไอ้เด็กมกโพ กรี๊ดดด ทำไมทำกับชั้นแบบเน้~
ภาพในหัวที่แสนงดงามของคุณแตกแหลกละเอียดไม่เป็นชิ้นดี ใครก็ได้ช่วยมาเก็บเศษหน้าฉันไปที กระซิกๆๆ
แต่ก็จริงของเขานี่นา เขายกผ้าพันคอหนาๆนุ่มๆให้คุณก็แสดงว่าเขาก็หนาวน่ะสิ ขนาดคุณมีผ้าพันคอยังหนาวขนาดนี้ แล้วเขาจะหนาวขนาดไหนกันนะ
แต่เสื้อมันหนากว่าชั้นนะ!! กรี๊ดดด
แล้วคุณกับเซโล่ก็เดินกลับมาที่หอพร้อมๆกัน เย้ๆ ในที่สุดก็ถึงหอซักที จะกลับไปซุกหน้าในผ้าห่มให้หนำใจไปเล้ยย
ที่หอพัก
ตี๊ด!
เสียงตี๊ดดังออกมาจากเซนเซอร์พร้อมกันกับที่จุดสีแดงกลายเป็นสีเขียวเมื่อจุนฮงโอปป้าเสียบคีย์การ์ดของตัวเองเข้าไป เขาดึงมันออกแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องทันทีตามหลังมาด้วยคุณ
"หาวววววว~ พวกนายนี่กลับช้าตลอดเลย ไปทำอะไรกันมาล่ะ"แดฮยอนถามขึ้นมาพร้อมกับหาวหวอดๆ อุ๊ยยยย! บุญตาแท้เหลาที่ได้เห็นเขาในชุดนอนสบายๆ เขาใส่เสื้อแนบเนื้อสีเทากับกางเกงนอนขายาวลายสก๊อต เอ๋? จะนอนแล้วไม่ใช่เหรอทำไมยังใส่เสื้อหนาว
คุณนึกขึ้นได้ว่าคุณเองก็ยังสวมเสื้อหนาวและพันผ้าพันคออยู่ เพิ่งสังเกตแฮะว่าในห้องนี้มันหนาวขึ้นกว่าเก่า หนาวเหมือนกับเปิดแอร์ยังไงยังงั้นแหละ แต่ก็ยังอุ่นกว่าข้างนอกเยอะเลย
"ผมก็ไปทานข้าวแล้วก็ไปร้านซีดีนิดหน่อยน่ะ แล้วคนอื่นๆหายไปไหนหมดแล้วล่ะครับ"จุนฮงโอปป้าพูดพลางวางถุงซีดีที่ซื้อมาลงบนโต๊ะที่หน้าทีวีก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสมทบกับแดฮยอน
"ก็ไปนอนกันหมดแล้วน่ะสิ เฮ้อ~ วันนี้ไม่มีอะไรน่าดูเลย"แดฮยอนบ่นเบาๆพลางกดเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ
"มานั่งนี่สิ ยืนอยู่ทำไมล่ะ"เซโล่โอปป้ากวักมือเรียกคุณให้ไปนั่งลงข้างๆเขาหลังจากที่เขามองเห็นคุณยืนเหม่ออยู่นาน อร๊ายยย>< เขาจะให้ฉันนั่งข้างๆเขาด้วยล่ะ เขินจังๆๆๆๆ
คุณไม่รอช้ารีบเดินไปนั่งลงข้างๆเขาทันที แต่ด้วยความเป็นกุลสตรีไทยในสายเลือด คุณจึงนั่งห่างเขานิดหน่อยถึงแม้ใจจริงอยากจะนั่งลงบนตักเขาแค่ไหนก็ตามที
"จะดูทีวีกันรึเปล่าล่ะฉันจะไปนอนแล้ว"แดฮยอนโอปป้าลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะยื่นรีโมทมาให้เซโล่ที่ตอนนี้กำลังเอนหัวพิงกับพนักโซฟาแล้วหลับตาพริ้ม
"ปิดทีวีเลยก็ได้ครับ ผมว่าอีกซักพักก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"เขาพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
เมื่อจุนฮงโอปป้าบอกแบบนั้น แดฮยอนก็เลยยื่นรีโมทมาตรงหน้าคุณแทนพร้อมกับทำหน้าประมาณว่า'แล้วเธอล่ะ'
"เอิ่ม.....ฉันก็จะไปนอนแล้วเหมือนกันค่ะ แหะๆ"คุณลุกขึ้นยืนทันทีแล้วชี้ไปทางห้องนอน
แดฮยอนพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะหันไปกดปิดทีวีแล้ววางรีโมทลงบนโต๊ะ
"นายเองก็ควรจะนอนได้แล้วนะจุนฮง พรุ่งนี้เราก็ต้องไปซ้อมเหมือนเดิม"แดฮยอนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินมึนๆไปยังห้องนอนของตัวเอง ดูท่าว่าจะง่วงจริงๆแฮะ
คุณหันไปมองใบหน้ายามหลับใหลของคนตรงหน้าก่อนจะก้มลงมองผ้าพันคอสีฟ้าที่ยังคงอยู่ที่คอของคุณ คุณคิดอยู่ว่าจะคืนเขาเลยดีไหม คืนเลยดีกว่าเพราะพรุ่งนี้เช้าจะเจอเขามั้ยไม่รู้ แล้วคุณก็ค่อยๆปลดผ้าพันคอออกมาพับพอเป็นพิธีแล้ววางมันลงเบาๆข้างๆคนตัวสูงก่อนจะหันกลับมาและเดินไปที่อดีตห้องของเขา
ทำไมยังไม่ง่วงเลยอ่ะ แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้วฉันควรจะไปนอน คงเป็นเพราะตอนอยู่ที่ไทยนอนดึกกว่านี้อีกมั้งเลยไม่ค่อยจะง่วง
คุณเดินกลับมาที่ห้องก่อนจะหยิบชุดนอนและผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อากาศหนาวขนาดนี้ขอแค่ล้างหน้าแปรงฟันก็พอแหละ ไม่ต้องอาบหรอกน้ำน่ะ หนาวจะตายอยู่แล้วเฟ้ย!
เมื่อคุณทำธุระส่วนตัวต่างๆเสร็จแล้วคุณก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที ดึกแล้วคุณก็ควรจะนอนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า คุณเอื้อมมือไปปิดไฟตรงหัวเตียงเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนก่อนจะหลับตาลงเบาๆ
อาาาา~~ กลิ่นผ้าพันคอนี่หอมจังเล้ยย หอมเหมือนโอปป้าไม่มีผิด มโนเอาว่าเป็นโอปป้าแล้วกันจะได้นอนหลับ คริๆๆๆ
01.47 น.
นอนไม่หลับโว้ยยยยยย!! อยากจะกู้ร้องให้ก้องโลก ตอนทำงานที่ร้านกินกาแฟเยอะไปแน่ๆเลย ทำไมไอ้พวกคาเฟอีนมันชอบมาออกฤทธิ์ตอนกรูต้องการจะหลับจะนอนด้วยฟะ ตอนกรูไม่ต้องการจะหลับแล้วเงียบกันจังเลยนะ
คุณพลิกกายไปมาบนเตียงเพราะมันนอนไม่หลับจริงๆ นอนดมไอ้ผ้าพันคอนี่จนมันหายหอมแล้วก็ยังไม่หลับซักที ทำไงดีน้าาา ออกไปดูทีวีจะรบกวนพวกโอปป้ารึเปล่านะ คงไม่หรอกมั้ง เพราะห้องมันก็ไม่ได้ติดกันนี่นา
คุณลุกออกจากเตียงพร้อมกับกระชับเสื้อหนาวและผ้าพันคอให้แน่นขึ้นอีกนิด สงสัยคงนอนกันหมดแล้วจริงๆเพราะปิดไฟมืดไปหมดเลย คุณใช้แสงจากหน้าจอมือถือเพื่อส่องทาง คุณเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องนั่งเล่น
มืดตึ๊บ! คุณส่องมือถือไปเรื่อยเพื่อหาสวิตช์ไฟ เอ อยู่ไหนน้าา เปิดดวงเล็กๆก็พอจะได้ให้อารมณ์แบบดูหนังในโรงภาพยนตร์ อ๊ะ! เจอแล้วสวิตช์ไฟ
พรึ่บ!
ทันทีที่คุณกดสวิตช์ ไฟดวงเล็กดวงน้อยสีส้มเรืองๆก็สว่างขึ้นมา ขอดูทีวีหน่อยน้า เผื่อจะมีซีรีย์เด็ดๆรอบดึก
กรี๊ดดดดด! ตะเถนหกตกกระได!!!! ใครรรร! ใครมันนอนอยู่น่ะ
คุณถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังนอนขดอยู่บนโซฟาเหมือนเด็กน้อย คุณเดินย่องๆไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนๆนั้นเพื่อดูว่าเขาคือใคร ใครกันมานอนอยู่ได้ตรงนี้
เฮ้ยยยยย! จูนง เอ้ย! จุนฮงโอปป้า ทำไมเขามานอนตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนในห้องกับพวกฮยองของเขาล่ะ
คุณโบกมือไปมาบนหน้าของเขาเพื่อดูว่าเขาหลับจริงรึเปล่า นิ่งเงียบแบบนี้หลับชัวร์ อาาา~~ เขาดูน่ารักน่าหยิกมากเลยล่ะ ตอนตื่นก็ว่าน่ารักแล้วตอนหลับยังน่ารักยิ่งกว่า คุณจ้องมองใบหน้ายามหลับใหลของคนตรงหน้าอย่างมีความสุข เขาสวมเสื้อมีฮู้ดสีเทากับกางเกงนอนสีดำ ผมของเขาดูยุ่งเหยิงนิดๆแบบฉบับของคนนอนหลับ แก้มของเขาใสจัง อยากรู้อ่ะว่าจะนุ่มนิ่มรึเปล่า
ฮี่ๆๆๆๆ แผนการชั่วร้ายผุดพราวขึ้นมาในหัวของคุณ ไหนๆเขาก็มานอนอยู่ตรงนี้แล้ว ขอจิ้มแก้มหยิกแก้มซักทีเหอะ หมั่นไส้มานานแล้ว
"อือออออ~ ช้านคือเซโล่~~ อายแอมเวิร์ลวายยยย~ ขอสเกตบอร์ดอันนั้นให้โผมหน่อยยยย~"จู่ๆคนตรงหน้าก็ละเมอออกมานั่นทำให้คุณถึงกับสะดุ้ง เฮ้ย อะไรแวะ
เซโล่ยื่นมือมาจับมือของคุณที่กำลังหมายจะจับแก้มขาวๆของเขาเมื่อครู่ ตกลงมันหลับอยู่ป่าวว้าาาา
ใจของคุณเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ มือของคุณถูกกุมด้วยมือใหญ่ๆของคนตรงหน้า สัมผัสอุ่นๆที่มือยิ่งทำให้ใจของคุณเต้นแรงขึ้น หวาๆๆๆ เขินว้อยยยย
จู่ๆเซโล่ก็ดึงมือของคุณอย่างรวดเร็วโดยที่คุณไม่ทันได้ตั้งตัว คุณเสียหลักล้มลงไปนอนบนโซฟาร่วมกับคนตัวสูง กรี๊ดดดดดดด อยากจะกรี๊ดอ่ะ แผ่นหลังของคุณแนบชิดติดกับอกอุ่นๆของเขา ลมหายใจจากคนตัวสูงรดลงมาบนหน้าผากคุณจนหัวใจคุณเต้นไม่เป็นจังหวะ ท่อนแขนแข็งแรงค่อยๆเลื้อยอยู่บนรอบเอวบางของคุณจนกลายเป็นสวมกอด
กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!
"อืมมมมมม~~~"เซโล่ส่งเสียงครางเบาๆในลำคอ ดูเหมือนว่าเขาจะหลับอยู่จริงๆ ตอนนี้หน้าคุณแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว ใจของคุณยังคงเต้นตึ้กตั้กอยู่ในอกเมื่อคนตัวสูงขยับกายเบาๆ
กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากคนตัวสูงโชยมาแตะจมูกคุณเป็นระยะ ท่อนแขนแข็งแรงของจุนฮงโอปป้าสวมกอดเอวของคุณอยู่เหมือนเดิม อาา~ อุ่นจัง อุ่นกว่าห่มผ้าเป็นล้านเท่าพันเท่า ต่อให้มีคนยื่นผ้าห่มที่ดีที่สุดในโลกมาให้ฉัน ฉันก็ไม่ต้องการหรอก
เพราะการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขาคนนี้ ก็นับว่าดีที่สุดในชีวิตแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกตัวก็ตาม
................................................................................................................................................................
ปล. ปล้ำโล่ : ไรท์ดีใจจังที่ทุกคนชอบเรื่องนี้ อยากจะบอกว่าไรท์แต่งเองก็ยังฟิน ฮ่าๆๆ
ไรท์มีอะไรจะมาบอกแหละ คือไรท์ไม่แน่ใจว่าต่อจากนี้จะได้อัพทุกวันมั้ยนะคะ เพราะพรุ่งนี้ไรท์ต้องไปอยู่หอประจำ ฮือออ T^T แต่ถึงยังไงไรท์ก็จะพยายามหาเวลาอัพให้ได้ วันไหนไรท์ไม่ได้อัพก็ขอให้ทุกคนรอไรท์น้า อย่าทิ้งไรท์ไปล่ะ ไรท์มาอัพแน่นอนคร่า ^3^
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น