[Zelo x You] สาวใสโชคร้ายขอมัดใจนายซุปตาร์ COME BACK

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 ( 50% )

Chapter 11


 

อ้ากกก! เขินที่สุดในสามโลกเล้ย!

 

 

 

จุนฮงโอปป้าลากคุณลงมาจากรถเมล์ที่แออัดเมื่อครู่ก่อนจะมายืนอยู่ตรงทางเท้าที่ตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่าน

 

 

 

พระเจ้า!แดดตอนบ่ายสองที่นี่เปรี้ยงๆเหมือนเมืองไทยไม่มีผิด 

 

 

 

แต่อากาศนี่หนาวอย่างกับอยู่ในห้องแอร์เลยอ้ะ! โคตรจะสมดุล

 

 

"โอปป้าๆๆๆๆๆ"คุณรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทันคนตัวสูงที่เดินนำไปไกลพอสมควร ถึงเขาจะปิดหน้าปิดตายังไง รัศมีความเป็นซุปตาร์ก็เปล่งประกายออกมาอยู่ดีแหละ ทุกๆย่างก้าวที่เขาเดินผ่านจะมีแต่สาวๆที่เหลียวหลังกลับมามองเขาจนคอแทบบิด 

 

 

 

"อะไร"

 

 

 

"หนาวจังเลย โอปป้าไม่หนาวบ้างเหรอ"คุณพูดพลางเดินเข้าไปฉวยโอกาสสอดแขนไปคล้องเข้ากับแขนของเขาก่อนจะกระชับกอดเพื่อเพิ่มความอบอุ่น แอร้ย!

 

 

 

"เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย"เขาดูตกใจมากกับท่าทางเหมือนลูกแมวน้อยของคุณ มือก็พยายามแกะมือของคุณให้หลุดจากแขนเขา

 

 

 

"โอปป้าอ่ะ ไม่มีใครจำโอปป้าได้ซักหน่อยนึง ขอควงแขนโอปป้าซักวันสิ นะๆๆ"คุณเงยหน้าไปส่งสายตาอ้อนวอนใส่คนตัวสูง มือก็ยังคลอเคลียอยู่บนท่อนแขนแข็งแรงของเซโล่โดยที่ยังไม่ยอมปล่อย

 

 

 

"เฮอะ! ยัยโรคจิตเอ้ยย"เขาบ่นงึมงำสองสามคำแต่คุณก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก กรี๊ดดด! อิจฉาฉันสิพวกหล่อน ฉันได้ควงแขนมักเน่สุดหล่อแห่งบีเอพีอยู่นะยะ ฮ่าๆๆ

 

 

 

ถ้าสาวๆแถวนี้รู้ว่าคนที่คุณควงแขนอยู่เป็นใคร พวกเขาจะทำยังไงน้าาาา อิอิ (แกก็จะโดนรุมยำตีนน่ะสิยะ ถามได้)

 

 

 

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ทุกๆย่างก้าวที่เดิน ไม่ว่าจะต้องผ่านผู้คนพลุกพล่านแค่ไหน คุณกลับรู้สึกว่าโลกนี้มีเพียงแค่คุณกับเขา ท้องฟ้าจากที่เคยเป็นสีฟ้าใสกลับกลายเป็นสีชมพู ลมหนาวที่พัดมาปะทะหน้าเป็นระลอกๆไม่ได้ทำให้คุณหนาวแม้แต่น้อย คงเป็นเพราะอ้อมแขนอุ่นๆจากคนข้างๆด้วยมั้ง....

 

 

 

"โอปป้า ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน"คุณพูดพลางหันไปส่งยิ้มหวาน

 

 

"อืม รู้รึเปล่าว่าฉันห่วงเธอแค่ไหน"

 

 

"เห?"

 

 

"แค่ฉันเห็นหน้าเธอตอนนั้น ตอนที่เธอกลัว ฉันอยากจะกระโดดถีบคนพวกนั้นลงจากรถไปให้หมดเลย ฉันจะได้ปกป้องเธอให้เร็วกว่านี้"

 

"............."

 

 

"คิดแล้วยังฉุนไม่หาย %#+=^#+%*=<"เขาสบถคำหยาบออกมามากมายจนนับไม่ถ้วน สีหน้าเขาก็ดูเคียดแค้นจริงๆ  โอปป้าดูเท่ห์จังตอนทำหน้าตาแบบนี้ แต่อย่าทำบ่อยๆนะ ยังไงคุณก็ยังอยากจะเห็นรอยยิ้มของเขามากกว่าหน้าบึ้งๆอยู่ดี

 

 

"โอปป้าเท่ห์จัง ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีผู้ชายคนไหนดูเป็นห่วงเป็นใยฉันเท่านี้มาก่อนเลย"

 

 

"หะๆ งั้นเธอก็ไม่ควรลืมบุญคุณฉันนะยัยเพี้ยน"เขาพูดยิ้มๆพลางเอามือมาลูบไปมาเบาๆบนผมของคุณอย่างเอ็นดู

 

"โอปป้าทำเหมือนฉันเป็นเด็กเลยนะ"

 

"แน่นอนสิ.......ก็......เธอเป็นน้องสาวฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ หะหะ"

 

อืม.....ใช่ ฉันเป็นได้แค่น้องสาวพี่ใช่มั้ย? ฉันเองก็อยากจะเป็นมากกว่านั้นถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆก็ตาม

 

แต่ฉันก็มีความสุขแล้ว ถึงจะไม่มีวันเป็นไปได้ แต่อย่างน้อยมีพี่ชายแบบเขาก็ดีมากๆๆแล้วล่ะ เพราะคนบางคน แค่คิดจะแตะต้องปลายเส้นผมของเขายังไม่มีโอกาสเลย


 

 

คุณคิดในใจพลางกอดแขนโอปป้าแน่นกว่าเก่าราวกับจะซึมซับทุกอณูความรู้สึกขณะนั้นให้ได้ทั้งหมด เผื่อวันไหนที่ต้องไปจะได้ไม่ลืมว่าโอปป้าตัวหอมและอบอุ่นแค่ไหน

 

"เป็นอะไร ทำไมถึงเงียบไปล่ะ"

 

"ป่าวค่ะ ฮ่าๆๆ แค่คิดอะไรเพลินๆ"

 

 

คุณและเซโล่เดินไปเรื่อยๆผ่านร้านต่างๆ ดูเหมือนที่นี่จะเป็นย่านการค้าของเกาหลีมั้ง แต่ไม่รู้หรอกว่าที่นี่ที่ไหนน่ะ ก็ตลอดทางที่เดินไม่ได้มองทางเลยซักนิด ได้แต่มองโอปป้าคนเดียว

 

เซโล่พาคุณเดินเข้ามาในห้างขนาดใหญ่ราวๆกับพารากอนที่กรุงเทพเลย มีคนมากมายเดินกันอย่างพลุกพล่านส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่นทั้งนั้น แถมยังมากับแฟนด้วย เหอะๆๆๆ 

 

 

"เธออยากได้อะไรมั้ย"

 

"เห?"

 

 

"ก็.....พวกเสื้อผ้าของใช้อะไรแบบนี้น่ะ วันนี้กะจะมาซื้อของเข้าหอซักหน่อย"

 

"คงไม่หรอกค่ะ ฉันไม่อยากจ่ายเยอะ"

 

"นี่! ใครบอกจะให้เธอจ่ายเอง เธอไม่มีของต้องใช้เลยหรือไง แบบพวก เอ่อ... ของที่พวกผู้หญิงใช้กันน่ะ"เขาพูดเสียงเบาลงเล็กน้อยก่อนจะเอานิ้วมาเกาๆแถวๆขมับแล้วเบนหน้าไปทางอื่น

 

เงอะ...คงหมายถึงผ้าอนามัยสินะ กิกิกิ ดูๆๆ ไม่รู้เลยรึไงว่าตัวเองไร้เดียงสาแค่ไหน ทำไมต้องทำหน้าแดงแล้วไม่มองตาฉันด้วยเนี่ย 

 

 

"คิคิคิคิ"คุณหลุดหัวเราะออกมาน้อยๆเพราะท่าทางน่ารักๆของเขา ชีวิตนี้คงไม่เคยมีแฟนจริงๆนั่นแหละ ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องของผู้หญิงเท่าไหร่เลย

 

 

"หัวเราะฉันอีกแล้วใช่มั้ย!?"

 

"ฮ่าๆๆ โอปป้าน่ารักที่สุดเลย"คุณยังหัวเราะเขาต่อ น่ารักอ่ะ คนอะไรไม่รู้ 

 

คุณเงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูงที่เงียบไปผิดสังเกต หรือว่าเขาไม่ชอบเหรอ? ไม่ชอบให้คุณหัวเราะเหรอ?

 

ใบหน้าที่เคยขาวใสค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อถึงแม้ว่าเขาจะปกปิดใบหน้าอยู่แต่คุณก็ยังดูออกว่าเขาหน้าแดงแค่ไหน แดงไปถึงหูเลย

 

 

พระเจ้า!! เขาหน้าแดง หน้าแดงที่คุณชมเขา กรี๊ดดด!

 

"โอปป้า....โอปป้าเขินเหรอ?"คุณเอ่ยถามเขาเสียงเบา

 

"อะไร หน้าแดงที่ไหนกันเล่า"เซโล่เบี่ยงสายตาไปมองทางอื่นก่อนจะบ่นออกมางึมงำ หน้าเขาก็ยังแดงอยู่ดี

 

เขาเดินออกไปอีกทางทิ้งให้คุณยืนงงอยู่สักพัก เสียงของโอเปอร์เรเตอร์สาวประกาศขายคอนโดอยู่ไม่หยุดหย่อน แต่เสียงเหล่านั้นไม่ได้เข้าหูคุณซักนิด

 

 

เมื่อคุณตั้งสติได้คุณก็เดินตามเซโล่โอปป้าเข้าไปยังร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนม เขาเดินล้วงกระเป๋าเข้าไปในร้านด้วยท่าทางชิวๆอีกตามเคย แอร้กกก! โอปป้าเขินฉัน โอปป้าเขินช้านนนนน



ปล.ยังไม่จบนะจ๊ะรีดเดอร์ทั้งหลายย   ตอนน่ารักๆและฟินโคตรๆจะอยู่ครึ่งหลัง ไรท์ไม่อยากให้ทุกคนรอนานเลยอัพให้ก่อน บ๊ายบายย  รับประกันความฟินโดยไรท์เอง 555

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

:)  Shalunla