คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BAR เด็กบาร์ ตอนที่ 1
อนที่ 1
เอียอา!เียให่สีแสยัส่เสียัอย่า่อเนื่อ ในห้อว้าสีาวสะอาัไป้วยเสียราระเส่าอร่าเปลือยเปล่าทั้สอร่าที่ส่อารม์เร้าร้อนให้ันและัน สะโพอร่าบายัทำานอย่า่อเนื่อามอารม์อัวเอและร่าำย่ำภายใ้ร่าอเา
ารบรรเลบทรัเร้าร้อนในรั้นี้ยาวนานินเวลามาร่วมั่วโมแ่มันไม่ใ่เวลาที่ยาวนานสำหรับายหนุ่มร่าำย่ำเลยแม้แ่น้อย เายัิเลยว่ามันยัเป็นเวลาสั้นๆ้วย้ำไป ที่ไ้ใ้เวลาบรรเลบทรัับร่าบาสุเร้าร้อนนี้
ร่าบาบนร่าหนาอเา่าน่าหลใหลเสียเหลือเิน “อ๊า!.....”เสียร้อระเส่าอร่าบาถูส่มาให้ับร่าหนา ทำให้เาแทบะลั้นอารม์ไม่อยู่
บทรัเริ่มแรึ้นเมื่ออารม์อทั้สอำลัเินมายัุบ เสียเียที่เยัเรื่อยๆบันี้มันลับัเร็วและแรึ้น
เสียร้อระเส่าัออมาาปาทั้สออย่าไม่าสาย นระทั้
“อ่ะ...อ๊า!”ร่าหนาเร็ไปทั้ร่า่อนะระุถี่ๆสอสามที น้ำรัถูปลปล่อยออมาอย่ามามายในร่าายอร่าบา
ร่าหนาับร่าบาอแบฮยอนลมาประบูบลิ้นร้อนทั้สอหยอล้อันภายในโปร่ปาอทัู้่ ไม่มีใรยอมละลิ้นร้อนและปาออาันและันเลยแม้แ่น้อย นแบฮยอน้อละออมา่อนที่ลมหายใะหมไปเสีย่อน
“แบฮยอนอ่า!ุรู้ไหมุทำให้ผมมีวามสุที่สุ ผมไม่เยมีวามสุเหมือนไ้ึ้นสวรร์แบบนี้มา่อนเลยนะรับ”ร่าหนาเอื้อยเอ่ยพูออมา้วยน้ำเสียที่ยัหอบเพราะวามเหนื่อยออมา
แบฮยอนยยิ้มออมาอย่าพอใพลาิในใ ็แบฮยอนสัอย่า มือบานุ่มลูบไล้ไปบนอแร่อย่า้าๆพลาทอสายามอายหนุ่มร่าหนาสุหล่ออย่ายั่วยวน “ถ้าุอย่าะมีวามสุแบบนี้ ็มาใ้บริารผมบ่อยๆสิรับ” เมื่อบประโยร่าบายืัวยืนลาเีย “แ่ถ้าอยาะมีวามสุมาว่านี้เพียแ่่ายให้มาึ้นเท่านั้นเอ”ร่าบาเอ่ยออมา่อนะย่า้าวเ้าไปในห้อน้ำ
บยอน แบฮยอนปิประูลลอนห้อน้ำ่อนะเินรมายัหน้าระและมอใบหน้าอัวเอ ใบหน้าาวหวานอเานี่แหละือัวทำเินให้ับเาไ้อย่ามามาย ร่าายแสนบอบบาร่วมถึลีลาบนเีย
มันไม่ทาเลือมาสำหรับเาที่้อทำานแบบนี้ ถ้าเาเลือหรือรัในศัิ์ศรีอัวเอเา็ะอาย บยอน แบฮยอน เป็นแ่เ็ำพร้าโนพ่อแม่ทอทิ้อยู่้าถนนทั้แ่อน10วบถ้าเาไม่ไ้ ิม มินอเ้าอบาร์แห่นี้เ็บเามาเลี้ยเา็ะไม่ไ้มีอยู่ทุวันนี้ และเาเอ็ไม่มีทาเลือมามายหนัสือ็ไม่ไ้เรียน วามรู้็ไม่มีิัวมีเพียแ่
แบฮยอนทอสายา้มมอร่าายอัวเออย่าพอใ มีเพียร่าายอเาเท่านั้นที่เามีิัวอยู่นั้นและ้อใ้มันให้เิประโยน์ “บยอน แบฮยอน ไม่้อสนใำพููถูอใรทั้นั้น นายเพียแ่ทำให้ัวเอสบายเท่านั้น นี่แหละะาีวิอนาย”แบฮยอนเอ่ยออมาเบาๆับัวเอและมอใบหน้าหวานออัวเอที่สะท้อนอยู่ในระเาอย่าแน่วแน่
“ทำีมา sexsybaek อเรา”แบฮยอนยัไม่ทันเินมาถึที่เาเอร์ในบาร์ มินอ็เอื้อยเอ่ยออมาแ่ับเสียนรีเร้าใที่ัระหึ่ม “ไม่เยทำให้ผิหวัเลยน่ะ บยอนน้อยอเรา รู้ไหมว่าเา่ายเราเท่าไหร่”มินอพูออมาอย่าื้นเ้นับ่าัวที่ายหนุ่มร่าสูนเมื่อรู่ที่ลมา่อนแบฮยอน่ายมา “เา่ายมาให้พี่สามแสนเลยนะ นี่มัน่าัวแพที่สุแล้วนะ”ถึแม้แบฮยอนะเป็นาวเ่นและเลือแแ่แบฮยอน็ไม่เยทำให้เาผิหวัเลยสัรั้
“พี่มินอ็พูเินไปมัน็แ่เป็นแ่่วเวลาเท่านั้นเอ เี๋ยวเวลามันผ่านไปผมเอ็้อรระป๋อเหมือนันแหละ”แบฮยอนพูออมา
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr! เสียไอโฟนอแบฮยอนัึ้นััหวะ มือบายมันึ้นมาูปลายสายที่โทรมา่อนะยยิ้มที่มุมปา
“มีอะไรหรอรับพี่ริส”ปาบาเอื้อยเอ่ยออมา้วยเสียที่หวานหย แ่ใบหน้าไม่ไ้ไปามน้ำเสียเลยสันิใบหน้าหวานับเยา
“เมื่อไหร่ะลับบ้านรับัวเล็อพี่ รู้ไหมพี่มารอัวเล็ที่อนโนานแล้วนะ”ปลายสายส่เสียอออ้อน มันไม่ไ้ทำให้ร่าบารู้สึว่ามันะน่ารัหรือน่าฟัเลยสันิแ่เาลับิว่ามันน่ารำาเสียมาว่า
“พี่ริสรอแบ่อนนะ เี๋ยวแบ็ลับแล้วไม่นานหรอ”
“แ่พี่ิถึัวเล็อพี่นทนไม่ไหวแล้ว”
“อย่าื้อสิรับ เี๋ยวแบไม่พาพี่ริสไปถึุสุยอนะ”
“รับ!็ไ้พี่ะรอัวเล็นะ รันะรับ”
“รับ”แบฮยอนวาสายทันทีที่พูประโยสุท้ายบ่อนะยยิ้มอย่าเย้ยยัน “รำาะมั”แบฮยอนสถบออมาอย่าเหลือทน เารำาายหนุ่มนนั้นเ็มทนแล้ว แ่เาเอ็ไม่โ่พอที่ะทิ้มหาสมบัิไ้หรอนะ แ่ทนๆรำาสัหน่อยแ่แลับเินมามายมัน็ุ่ม
อย่าว่าแหละใรมาหลรัเ็บาร์็โ่เ็มทนแล้วโยเพาะบยอน แบฮยอน นนี้
เวลาีสอว่าๆไ้เวลาานอเ็บาร์แล้ว แบฮยอนพาร่าบาอัวเอมายัรถันหรูสีำอัวเอถึแม้ะเป็นอเาแ่็ไม่ใ่เินอเา มันเป็นเินอนหน้าโ่ๆอย่า อู๋ อี๋ฝานหรือริส ลูายอนัธุริลูรึ่เาหลีีนที่รวยมหาศาล และเา็หลอให้ื้อรถและอนโหรูมาไ้ โยไม่้อทำอไระมามาย เพียแ่
ร่าายับลีลาอเาเท่านั้น
รถันหรูสีำอร่าบาแล่นออมาาบาร์่อนะแล่นสู้ถนนให่รไปสู่อนโสุหรูอเา โยที่เ้าอรถันหรูสีำนั้นไม่รู้เลยว่ามีใรบานำลั้อเาอยู่ ลอเวลา!
ร่าบาเินรึ้นมายัั้นที่เป็นที่ั้อห้ออเา แบฮยอนหยุยืนอยู่หน้าห้อ่อนะพ่นลมออมาอย่าเบื่อหน่ายะ้อมาเอลับนน่าเบื่อ น่ารำา แ่เา็้ออทนเพื่อเิน ร่าบาสูลมหายใเ้าเ็มปอ่อนะปั้นหน้ายิ้มหวานหย
“ลับมาแล้วรับ”แบฮยอนส่เสียหวานออไปพร้อมับเปิประูเาไป ภายในห้อมืมิร่าบา้่าวเาไปแ่เา็้อหยุะัเมื่อแนหนาอใรบานที่เารู้อยู่แล้วว่าเป็นใรโอบอเาา้านหลั ใบหน้าหวานแสออถึวามไม่ใหรือีใแม้แ่น้อยเพียแ่เยาเท่านั้น
ไฟในห้อสว่าึ้นแบฮยอนลับมาปั้นยิ้มหวานอีรั้่อนะหันมาเผิหน้าับายหนุ่มร่าสู ริสมีรูปร่าและหน้าาที่หล่อเหล่าราวับภาพวา ใบหน้าเรียวรับับามๆมูโ่ไ้รูปับปาสวยหยย้อนมันทำให้ริสนั้นึูใร่อใรไ้่ายแ่ไม่ใ่สำหรับเา
“ผมใหมเลย”แบฮยอนีไปที่แนหนาเบาๆ่อนะเอื้อยเอ่ย้วยน้ำเสียหวาน
ร่าสูไม่อบำถามอะไรทั้นั้นแ่เาับ้มลมาหอมแ้มนวลอร่าบา้ายทีาวทีอยู่หลายรอบ นแบฮยอนเิวามรำาภายในใ มือบาันร่าหนาออาัว “เี๋ยวแ้มแบ็่ำหมหรอ”
แบฮยอนพู่อนะหันหลัเินเ้ามายัในห้อโถ ภาพรหน้าที่เาเห็นอาะทำให้หลายๆนีในแทบลั้นน้ำไม่อยู่แ่สำหรับเาแล้ว เยๆ เทียนหอมหลายเล่มถูุั้ไว้รอบห้อเ็มไป้วยอุหลาบสีมพูสลับับสีาวมันทำใหู้อ่อนหวาน
ลิ่นหอมๆอน้ำหอมับอาาศส่ลิ่นหอมไปทั่วห้อ แบฮยอนทอสายามออย่าเบื่อๆ่อนะหันไปมอร่าสู้าหลั้วยรอยยิ้มหวาน
“เป็นไอบไหม”ร่าสูยืนออพูอย่ามั่นใในสิ่ที่ัวเอทำเหลือเิน เาอยาะทำอะไรให้ร่าบาที่เารัสุหัวใีใและมีวามสุ และูเหมือนมันะไ้ผล ร่าบาส่ยิ้มหวานที่เ็มไป้วยวามีใับน้ำาใสที่เอ่อื้นึ้นมาบนอบาเรียวสวย
แบฮยอนย่า้าวยาวๆเ้าไปอร่าสูไว้แน่น ใบหน้าหวานุเ้าไปยัอแร่อร่าสู รอยยิ้มหวานที่เยประับหน้าไว้หายพริบไปทันที หยน้ำาที่ไหลออมา็แ่เสแสร้แล้ทำเท่านั้น
“ผมีใมาๆเลยนะรับที่พี่ริสทำแบบนี้ให้ ผมมีวามสุมาที่สุเลย”แบฮยอนเยหน้ามอร่าสู้วยรอยยิ้มหวาน่อนะเย่ัวึ้นไปประบูบปาสวย ลิ้นร้อนอร่าสูสอเาไปิมรสาิหวานในโผลปาอร่าบาอย่าโหยหา
วามรัที่ริสมี่อแบฮยอนนั้นมันมีมามายเหลือเิน เาไม่สนเลยว่าแบฮยอนะทำานอะไระบอว่าเาาบอเพราะวามรัเา็ะไม่โรธเลย
แบฮยอนละปาออาูบเร้าร้อนอร่าสู่อนะใ้มือบาทั้สอ้าึ้นไปับใบหน้าหล่อเหล่าอร่าสู “อแบอาบน้ำ่อนนะ พี่ริสไปรอแบในห้อไ้เลยนะ”แบฮยอนส่ระแสเสียแสนยั่วยวนไปให้ร่าสู่อนะถอเสื้อสีาวัวบาออและโยนมันให้ับร่าสูรหน้า
ริสรับเสื้อสีาวอร่าบาไว้่อนะยึ้นมาหอมม ลิ่นหอมๆประำัวอร่าบายัิอยู่ถึแม้ะมีลิ่นบุหรี่ิมา้วย็าม “พี่ะรอนะ”
แบฮยอนถอหายใไม่รู้ี่รั้แล้วเมื่อเ้ามาในห้อน้ำนี่ นบ้าอะไรน่าเบื่อะมั ิะหวัไ้วามรัาเาอย่านั้นหรอฝันไปสิบาิ็ยัไม่ไ้เลย ั้แ่เิมาเาไม่เยมีวามรัให้ใรเลยแม้สัน เพียแ่ใรมีผลประโยน์ให้เา เา็ะแสร้ทำเป็นรั็เท่านั้น
“เหนื่อยอีแล้วสิ”แบฮยอนเอ่ยออมาเมื่อิถึเรื่อบนเียที่ำลัะเิึ้น “อู๋ อี๋ฟานนายหมประโยน์เมื่อไหร่เรียมัวเสียใและร้อให้ไ้เลย”
แสแยามเ้าสอส่อเามาในห้อสีาวสุหรู บนเียนอนให่สีาวที่อนนี้มีเรือนร่าเปลือยเปล่าอายหนุ่มสอนนอนอยู่บนนั้น มือบายมันึ้นมาปิใบหน้าให้พ้นาแสแ
ร่าบา่อยๆลุึ้นนั่พลามอไปยัร่าสูที่ยันอนหลับาปริ่มอย่ามีวามสุ แบฮยอนปลายามอร่าสู้วยสายาเอือมระอา เพื่อารัารรำาสายาแบฮยอนเลิมอไปยัร่าสูและลุลาเียเพื่อไปำระร่าายาสิ่ที่ร่าสูปลปล่อยมันเ้ามา
ร่าบายัไม่ทันไ้เินออาห้อนอนเสีย้อวามในมือถืออเา็ัึ้น ร่าบาเินลับเ้ามายัในห้อรไปยัโ๊ะ้าเียเพื่อนำมือถือมาู
ร่าบาอ่าน้อวาม มุมปาเรียวยยิ้มึ้นมาอย่าพอใ ่อนะวาลและเินไปเอาระาษโน้มาเียนอะไรไว้และิมันไว้ที่หน้าประูห้อน้ำ ัวหนัสือที่บรรเียนอย่าสวยามมันเียนไว้ว่า พี่ริสแบมีธุระ้อออไป้านอนะรับ
โอ เฮุน รอ่อนนะผมำลัะไปหาุ แบฮยอนพิม้อวามอบลับไปยัเบอร์ที่ส่มาให้เาเมื่อรู่
...............................................................................................................................
มา่อแล้วับอนแรนะ แ่อนนี้ออะหมั้นใส้แบเออ่ะ
ยัไ็่วยิามและ็อมเม้นให้ำลัใันหน่อยนะ
ฝา้วยน่ะ
ความคิดเห็น