(Gorgeous School) โรงเรียนพันธุ์ดุ

คุณพ่อนะคุณพ่อ แค่ไปมีเรื่องกับเด็กห้อง 5 และก็สอบตกนิดหน่อย คะเเนนความประพฤติติดลบ-200 เองทำไมต้องย้ายด้วยข้าวไม่เกท!!! และกลุ่มเทเลทับบี้นั่นใครฟ่ะ หัวขาว หัวเขียว หัวแดง หัวเหลืองก็มา นี้ถ้าไม่บอกว่าเป็นโรงเรียนนะ นึกว่ามาสอบใบขับขี่ ทำสีสัญญาณไฟจราจรซะขนาดนั้น เผลอๆนึกว่ามาเรียนศิลปะ 555 แม่ก็สีครบละ พูดจบ 1ในแม่สี ก็หันมาทางฉัน และหลังจากนั้น... "ข้าว"............. "ยัยข้าว".......... "อีข้าว"......... "ห๊ะๆ ใครเรียก" ฉันหันซ้ายหันขวาหาเจ้าของเสียงที่คุ้นหู "กรี๊ดดด ยัยเจนเจอแกสักที นี้ฉันเดินงมหอยงมปลามาสักพักใหญ่ละ" "เอออ เป็นไงมั่งโรงเรียนฉัน สวยมากใช่มั๊ยล้า ยินดีต้อนรับนะย่ะ" "อืมม ก็สวยดี แต่โรงเรียนนี้อนุญาตให้สัญญาณไฟจราจร มาเดินในโรงเรียนด้วยหรอว่ะ" "เอ๊ะ ไฟตราจร มันคืออ? ฉันเล่าเรื่องตั้งแต่ก้าวขาออกจากบ้าน มาถึงโรงเรียนให้ยัยเจนฟังทั้งหมด มันก็อึ้งไปพักนึงพร้อมเสียงกลืนน้ำลายที่ดังแบบไม่เกรงใจโต๊ะข้างๆ .... ........ .......... "ไปๆ ฉันจะพาแกไปกินข้าว วันนี้โดดกัน ถือว่าสำรวจสถานที่ และก็มีเรื่องสำคัญจะเล่าให้แกฟังด้วย" "เรื่องอะไรว่ะ? ไปๆๆ หิวพอดี" ณ โรงอาหาร โรงอาหารที่นี่คนก็เยอะดีนะ อาหารก็หรูแพงใช้ได้ บางทีฉันว่าดีกว่าโรงเรียนเดิมด้วยซ้ำ อย่างนี้ค่อยน่าอยู่หน่อย ฉันเดินสำรวจไประหว่างทาง พึ่งจะสังเกตได้ว่า ยัยเจน หายไปเมื่อไหรก็ไม่รู้ แต่เอาเถอะเราอยู่คนละห้องกันยังไงยัยนั้นก็ไม่ได้มาติดตัวฉันตลอดเวลาอยู่แล้ว ลองเดินคนเดียวสัก 5 นาที 10 นาที ดูดีกว่า ฉันพึมพำเดินไปเพลินๆ ยิ่งเดินไปไกลเท่าไหร่ ระดับอาหารก็ยิ่งสูงมากเท่านั้น "สุโค่ยยย อาหารตรงนี้น่ากินกว่าตรงนู้นตั้งเยอะแหร่ะ" ฉันเดินไปเรื่อยๆ เรื่อยแล้วเรื่อยอีก บางทีโรงเรียนนี้ก็กว้างไปนะ เดินไปจนไปสะดุดตากับอาหารจานนึง มันคือปลาเเซลมอนแล่เนื้อแบบ สดๆจัดวางไว้เป็นชุดๆ ฉันไม่รอช้า รีบคว้าจานราวกับว่าใครจะมาแย่งมันไปจากกระเพาะ หมับ!!!! ใครกันนะใจตรงกัน อาหารจานอื่นก็มีตั้งเยอะ ตั้งแยะ "คุณคะอาหารจานนี้ฉันหยิบก่อนนะคะ กรุณาปล่อยด้วยคะ" พูดเสร็จฉันเงยหน้าไปหาเจ้าของมือที่มาจับจานอาหารอันโอชะ ของฉัน !!!!"บร๊ะเจ้านี้ถึงคาบศิลปะแล้วหรอว่ะ แม่สีมาครบเชียว" ฉันพึมพำ แต่นั้นก็ไม่สามารถปกปิดเสียงของฉันได้ "เธอว่าใคร" เอาแล่วๆๆๆ เจ้าของหัวสีเขียว ตะโกนจนขี้หูฉันแทบกระเด็นไปขั้วโลกใต้ "เปล่า" ฉันตอบหน้าด้านๆ "แต่ฉันได้ยิน" โอ๊ยยจะเซ้าซี้อะไรก็บอกให้หัวสีขาวข้างหน้านี้ปล่อยจานก่อนได้ม้ายยยยยยย "ปล่อยจานค่ะ" การกระทำที่ฉันคิดไว้ในหัวคือ การปล่อยอาหารจานนี้ และ พร้อมคำขอโทษที่นุ่มนวล แต่นั้นก็เป็นเพียง ความฝัน กึก !!!!เพล้ง ไอ้หัวขาวนี้มันดึงจานไปครอบครองจนได้ แต่ไม่น่าตกใจเท่ากับ มันขว้างจานอาหารฉันดิ่งลงพสุธาไปแล้ว "ซะ..ซะแซลมอน ของฉันนน" "นี่นะ...!!! "อยากกินก็ลงไปเก็บมาสิ" พูดเสร็จไอหัวขาวก็เดินกระแทกไหล่ฉันไป เพื่อออ??? พร้อมกับลูกสมุนแม่สีอีก 3 ตัว หึ คิดว่าฉันจะยอมหรอ ไหล่ฉันมีค่าดั่งทองนะเว้ย นี่แหน่ะ!!!"ฉันจับปลาแซลมอนเมื่อกี้ปาใส่หัว ไอหัวสีขาว ตุบ!! กรี๊ดดดด!!!เสียงกรี๊ดลั่นโรงอาหาร โดยเฉพาะผู้หญิง นี้ฉันไม่สนใจโลกจนไม่รู้ว่ามีคนมายืนดูฉัน อยู่นานแล้วหรอ ฮะๆฮ้าา สำเร็จไอ้หัวขาวนั้นหันมา พร้อมกับกำหมัดแน่น ทำหน้าทำตาอย่างกะปวดขี้เเล้วห้องน้ำเต็ม "จับ ตัว ไว้"