[YG×You] OMG IDOL

  สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออีฟเรียกยากเรียกว่าที่รักก็ได้ค่ะ ปัจจุบันนี้ฉันได้เป็นเด็กฝึกที่ค่ายYGแล้ว ตอนแรกฉันไม่ได้จะมาเป็นเด็กฝึกนะคะ ฉันแค่มาถ่ายรูปเก็บเกี่ยวประสบการณ์เฉยๆ ย้อนความหน่อยดีกว่ามันเริ่มจาก...

  กรุงโซล ย่านคังนัม

   "ว้าวว..ที่นี่สุดยอดมาก" ฉันตะโกนออกมาด้วยความดีใจไม่ว่ามองไปทางไหนเจอแต่แฟชั่น แฟชั่น ทำให้ฉันอดตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ

  ฉันกำลังถือกล้องถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก แชะ แชะ ฉันก้มมองรูปภาพออกมาสวยใช้ได้ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ 

  ควับ! เอ๊ะ ใครมาจับแขนเราไว้ ฉันเหลือบมองแขนข้างซ้ายที่ถูกจับโดนลุงใส่หมวก  หน้าตาเหมือนโรคจิตมาก

 "มีอะไรหรือป่าวค่ะ?"

 "เธอมากับฉันหน่อยสิ.."

  ฉันมองตาลุง  ลุงมองตาฉัน "ไม่ดีกว่าค่ะ"

 ฉันพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการจับของลุง แต่ลุงเริ่มจับแขนฉันแน่นขึ้น จนผิวขาวของฉันเริ่มมีสีแดง

 "เห้อ..ลุงบอกมาสิค่ะ?..ว่าจะให้หนูไปไหน" เห็นแก่ความว่างแหละนะ  มันไม่มีอะไรทำแล้วนี้  อีกอย่างดูเหมือนลุงต้องการความช่วยเหลือจริงๆ..อยู่ๆก็อยากเป็นแม่พระขึ้นมาเฉยเลยใจฉัน

 "โอเคถือว่าเธอบอกตกลงแล้วกัน.."

 ห๊ะ!! อีหยังนะ  

 แล้วเรื่องมันก็เลยเป็นแบบนี้ โดนจับเซ็นสัญญามาเป็นเด็กฝึกที่ค่าย YG ตอนนี้ฉันกำลังซ้อมเต้นอยู่ ฉันเพิ่งนึกได้ว่าตาลุงคนนั้นคือประธานหยางที่เป็นเจ้าของค่าย YG ผ่านมา 2 เดือนแล้วเพิ่งคิดได้ฉันมีความจำปลาทองจริงๆ

 แก๊ก "ขอเข้าไปหน่อยครับ" กลุ่มikonกำลังเดินเข้ามาในห้องซ้อมเต้นที่ฉันเต้นอยู่

  "นู่น่า..ไปกินข้าวกันเถอะครับ" น้องชานอูเรียกพร้อมกับพวกikonเดินเข้ามาในห้อง

  "แป๊บนะ...ขอเต้นเพลงนี้ให้เสร็จก่อน' ฉันปล่อยจังร่างกายไปพร้อมกับเสียงเพลง เพลงดึงดูดให้ฉันอยู่ในโลกส่วนตัวโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

 โดยไม่ทันสังเกตเลยว่านอกจากพวกikonแล้วยังมีกลุ่มอื่นอีกด้วย...

 "แปะๆ" เสียงตบมือดังกระหน่ำห้องเมื่อฉันเต้นจบ ฉันสะดุ้งหลุดออกมาจากโลกส่วนตัวแล้วหันมองรอบห้อง เวร..ไม่ใช่มีแต่พวกikon ยังมีblack pink ,winner ,รุ่นพี่bigbang แล้วไหนจะประธานหยางอีก

 ฉันอายมาก ต้องหน้าแดงมากๆแน่เลย ฉันก้มมองพื้นใช้เท้าเขี่ยไปมากลบความเขิน วันนี้แม่บ้านทำความสะอาดได้เนี้ยบจริงๆ

 "ย๊า..อีฟหยุดเขี่ยพื้นได้แล้วสะอาดหมดแล้ว"    บ็อบบี้ตะโกนออกมาพร้อมแซวฉันทุกคนต่างหัวเราะไปกับคำแซวของบ็อบบี้

 ฉันเงยหน้ามองบ็อบบี้ด้วยความอายพยายามจะเดินเข้าไปปะทุร้าย แต่ประธานหยางเรียกหยุดไว้ก่อน

 "อีฟ..ฉันจะให้เธอเดบิ้วเป็นศิลปินเดี่ยว" ประธานหยางพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ

 "ทำไมแหละค่ะ  หนูไม่อยากจะเดบิ้วเป็นศิลปินเดี่ยวนี่" ฉันเริ่มโวยวาย

  "แต่เธอจะได้ทำงานร่วมกับศิลปินวงอื่น มันคือโปรเจคใหม่ของบริษัทฉันฝากความหวังไว้ที่เธอแล้ว" ประธานพูดเสร็จพร้อมหันหลังเดินออกจากห้องไป

 "Why!" ประธานช่วยกลับมาอธิบายก่อนได้ไหมค่ะหนูฟังไม่ทันจริงๆยืนเด็ดแอร์อยู่กลางห้องได้สักพักรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดอยู่ด้านหลังหันไปมอง

 เป็น จีดีโอปป้านั้นเอง "โอ๋ๆ.. ตัวเล็กอย่างทำหน้าเหมือนจะร้องไหแบบนั้นสิค่ะ" จีดีโอปป้าพูดพร้อมยิ้มหวานให้ฉัน

 "โอปป้าอย่ามาอ่อยหนูนะ  หนูไม่ได้หลอกง่ายนะ" ใจอย่าบาง เขินจุง

 "ย๊า เขินจนตัวบิดไปหมดแล้ว ฮยองดูสิ" ซึงริโอปป้าพูดพลางชี้นิ้วมาจิ้มแก้มฉัน

 "งับ" 

 "โอ๊ย ยัยตัวแสบ" ซึงริโอปป้ารีบเอานิ้วออกทันทีสงสัยจะเจ็บมากฉันเหลือบมองโอปป้าพร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 "ฮยองยัยนี้สิไม่น่ารักเลย" ซึงริโอปป้ารีบหันไปฟ้องท็อปโอปป้าทันที

 "เอาน่า นายเอานิ้วไปแหย่น้องเข้าเองแท้ๆ" ท็อป  โอปป้าพูดพร้อมเดินมาลูบหัวฉัน

 "แบร่" 

 "ฮยองดูสิ!!" ซึงริโอปป้าโวยวายใหญ่แล้วต้องเป็นแทยังโอปป้าเดินมาห้ามทัพให้

 "อีฟ ฉันสงสัยนานแล้วนะ" ลิซ่าพูดขึ้นมาพร้อมชี้ไปหยุดที่มุมห้อง พวกเราหันไปมองตาม อ๋อ..

 "ตะไมอ่อ.." ฉันถามกลับด้วยความสงสัย

 "พวกฉันสงสัยว่าทำไมมันมีที่นอนในห้องซ้อมเต้นได้" จุนฮเวพูดเสียงดังเหมือนจะอารมณ์เสียเมื่อเห็นฉันทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

 "อ่อพวกนายสงสัย พวกโอปป้าด้วยเหรอ" ฉันมองพวก ikon, black pink, winner เลื่อนสายตามองพวกจีดีโอปป้าทุกคนพยักหน้าพร้อมกันหมด

 "ฉันแค่ชอบนอนนะ" 

 "แล้วขนมกับตุ๊กตาพวกนั้นแหละ" มิโนพูดเหลือบตามองไปยังกองขนมข้างๆเป็นภูเขาขนาดเล็กกับตุ๊กตาที่มีจำนวน4-5ตัวได้

 "มันติดมากับที่นอนอ่ะ"

 "......." ikon

  "......." Black paik

  "......" winner

  "......" รุ่นพี่bigbang

 "...โอปป้าขอดูตารางซ้อมหน่อยสิ" แทยังโอปป้าพูดขัดกับบรรยายกาศที่เงียบ

 "ได้สิโอปป้า" ฉันรีบวิ่งไปที่นอนพร้อมไปหยิบกระดาษยื่นไปให้โอปป้าดู

 แทยังโอปป้าไล่ดูเนื้อความในกระดาษพร้อมกวักมือเรียกทุกคนมาดูด้วย  

 ซ้อมเต้น30%

 ซ้อมร้องเพลง10%

 ซ้อมแร็ป10%

 นอนพักผ่อน 25%

 กินข้าว 15%

 ค้นหาแรงบรรดาลใจ10%

 "ข้อสุดท้ายมันแปลกๆไหมฮยอง.." มิโนหันไปกระซิบจีดี ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันหมด

  ทุกคนต่างเหลือบตามองเจ้าของห้องที่กำลังฉีกยิ้มให้กระจกเหมือนคนบ้าอยู่ 

  "อาการท่าจะหนักแหะๆ" ฮันบินพูดออกมาลอยๆแต่ทุกคนพยักหน้ากับความคิดเห็นนั้น